Gelukkig 2024 !

De Stripmannen wensen jullie een goed 2024 toe. Met meer vrede, vrijheid, vreugde, voorspoed en verstandige beslissingen.

Jan de Stripman en Wim de Geheimzinnige Hulpman

'Ik denk altijd heel goed na...'

'...voor ik iets stoms zeg.' Ik las dat laatst op een oude Boomerang kaart. Bestaan die eigenlijk nog ? Dat waren gratis kaarten die je mee kon nemen uit de kroeg, of een andere openbare gelegenheid. Vaak stond er iets van reclame op, soms waren ze alleen maar grappig. Deze was ondertekend door Loesje.

Het is een uitspraak die me aan het denken zette. Ik dacht, bijvoorbeeld, aan een fragment dat ik zag in een praatprogramma, op TV, waar ik toevallig langs zapte. Er werd gesproken over de aanvallen van Israël op de Gazastrook. Een van de sprekers verdedigde de bombardementen met: 'Ze zijn heel zorgvuldig en kijken eerst heel precies, voor ze hun aanval inzetten.'

Dat is een mooi voorbeeld van: 'Ik denk altijd heel goed na, voor ik iets stoms doe.' Want is het voor de slachtoffers minder erg, als ze weten dat er eerst goed nagedacht is, voor er bommen op hun huizen en familieleden vallen ?

Ik moest ook denken aan de recente verkiezingen, die voor veel van mijn vrienden en kennissen een teleurstellende uitslag hadden. 'Hoe kan dat nou ?', vragen wij ons af. Hoe kunnen zoveel mensen stemmen op een schreeuwlelijk die de afgelopen 15 jaar alleen maar mensen heeft beledigd en tegen elkaar opgehitst ? Wat zijn dat voor sufferds ?

'Gebruik toch eens je verstand !' Hoor je ook wel eens roepen, als er iemand denkt dat een ander iets doms doet. Maar misschien hebben die kiezers wel heel goed nagedacht, voordat ze zo dom waren om op een nare man met nare ideeën te stemmen. En die blonde brulboei zelf heeft ongetwijfeld heel goed nagedacht, voor hij al die stomme dingen riep

Nadenken is geen garantie voor verstandig handelen. In het strafrecht werkt het zo dat je zwaarder gestraft wordt, als je eerst goed nagedacht hebt. Stel je hebt iets doms gedaan en daardoor iets kostbaars kapot gemaakt, of iemand verwond, of erger. Als je volhoudt dat je het allemaal niet zo gewild hebt, dat het per ongeluk gebeurde, heb je kans dat je er met een milde straf vanaf komt.

Maar als de rechterlijke macht er achter komt dat je, met opzet en na zorgvuldige planning, die spullen hebt beschadigd, of gestolen, of die persoon hebt verwond, of vermoord, dan zijn de rapen gaar. In dat geval kun je beter niet goed nadenken, voor je iets stoms doet.

Over het algemeen ben ik wel een voorstander van nadenken. Je verwacht dan toch dat je tot betere inzichten komt, dat je de gevolgen van je daden overziet, de consequenties voor anderen en zo. Maar het heeft ook nadelen. Al was het maar omdat mensen, als ze eenmaal goed over iets nagedacht hebben, niet zo snel zullen vinden dat ze, desondanks, verkeerd bezig zijn.

Om nog een voorbeeld te noemen, ik heb het er al eerder over gehad. In het grasveld naast ons huis is een bloembed aangelegd. Voor de biodiversiteit, de insecten, de vlinders en de bijen. Prima en hartstikke leuk. En er is goed over nagedacht, want ik hoorde al meer dan een jaar van tevoren over de plannen.

Alleen komt nu, een paar keer per jaar, een hovenier langs, om het onkruid uit dat bloemperk te wieden. Dat is nou typisch goed nadenken en dan iets stoms doen. Want het onkruid, de wilde plantjes, die zijn belangrijker voor de biodiversiteit dan alles wat wij mensen er kunnen aanplanten. Die wilde bijtjes en vlinders zijn helemaal ingespeeld en afgesteld op die wilde bloemen. Dat is hoe de natuur werkt.

Ik heb dat al eens uitgelegd, aan een meneer van de gemeente, maar ik denk niet dat het tot hem doorgedrongen is. Net zoals het een slecht idee is om de brandnetels langs de sloot, aan de overkant van de straat, weg te maaien. Daar leggen de vlinders, die gelokt worden door dat bloemperk, hun eitjes in. Die brandnetels zijn voedsel voor de rupsen.

Hebben ze daar wel eens over nagedacht ?

Ps: Boomerang kaarten bestaan nog. Ze hebben een website waarop nieuwe en oude kaarten te zien zijn en informatie staat. Je kunt de kaarten gratis versturen, als e-card, of delen via de sociale media. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 - deel 17 - deel 18 - deel 19 en deel 20 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Wereldzee In De Polder

Na al mijn geklaag van laatst, over de gratis e-boeken, ga ik vandaag een boek ophemelen. Het is ook nog een heel nieuw boek, pas een paar maanden geleden verschenen, dus nog geen klassieker, maar dat verdient het te worden. 'Wereldzee In De Polder', geschreven door Ronald Nijboer, sluit prachtig aan bij de verhalen die ik schreef bij de tekeningen van Gerard Kuit. Vandaar mijn enthousiasme, maar het zal voor veel mensen een interessant boek zijn.

Nijboer groeide op in de Noordoostpolder, op de bodem van wat ooit de Zuiderzee was, maar met het water hield hij zich nooit zo bezig. Tot hij een boek in handen kreeg, 'Pittoreske reis langs de dode steden van de Zuiderzee', in 1873 geschreven door de fransman Henry Havard. Toen hij dat gelezen had besloot Nijboer, met een zeilboot, de reis van Havard over te doen en te beschrijven hoe de steden en dorpen, langs het huidige IJsselmeer, er nu bij staan.

Havard trof bij zijn zeiltocht vervallen stadjes aan, die leden onder het ineenstorten van de handel, na het verzanden van hun havens. Hij bezocht vissersdorpen waar men net aan het ontdekken was dat er, met klederdracht en oude ambachten, geld te verdienen was aan toeristen. In Harderwijk belandde hij in een garnizoensstadje, waar drommen jongemannen, net geronseld voor uitzending naar Nederlands Indië, hun gage verbrasten in kroegen en bordelen.

Dat waren nog eens tijden. Dan is er ondertussen veel veranderd, constateert Ronald Nijboer. Hij heeft het geluk dat hij in contact komt met de gepensioneerde eigenaar van een Groningse tjalk, die zijn plan leuk vindt. En hij begint zijn reis langs gerestaureerde stadjes, met gezellige terrasjes en drukke jachthavens. In de voormalige vissersdorpen moet je de toeristen wegduwen, om iets van de oorspronkelijke bebouwing te zien.

Hij heeft zich goed voorbereid en ontmoet in elk plaatsje wel een historicus, telg uit een oud vissersgeslacht, of iemand die een traditie, of ambacht, levend probeert te houden. Waar Havard zich zorgen maakt dat er, binnen korte tijd, niets meer van de Zuiderzeecultuur over zal zijn, kan Nijboer ons geruststellen.

Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Op verschillende plekken langs het IJsselmeer zijn de gevolgen zichtbaar, van decennia van liberaal regeringsbeleid. In de kop van Noord-Holland treft hij een gemeente aan die geen monumentenlijst wil opstellen, want dat houdt de ontwikkeling van bedrijven maar tegen. Als amateurarcheologen daar vondsten uit de Vikingtijd doen, wordt dat als lastig beschouwd.

Dat de overheid de ruimtelijke ordening en bescherming van monumenten en cultuur liever aan provincies en gemeenten overlaat, merkt hij aan de lelijke bedrijventerreinen die hij ziet. Maar ook bij het dijkonderhoud zijn de gevolgen van die 'terugtredende overheid' zichtbaar. Rijkswaterstaat is uitgekleed, waardoor expertise ontbreekt, grote projecten te traag worden uitgevoerd en onnodig duur worden.

In Friesland maakt Nijboer zich zorgen over de teloorgang, van het bloemrijke en vogelrijke weidelandschap. Alles ligt vol met 'grasvalt', zoals de eindeloze vlakten met Engels raaigras worden genoemd. Met gevolg dat de vogelstand er schrikbarend is teruggelopen. Gelukkig ontmoet hij er een boer die, samen met een ecoloog, een coöperatie heeft opgezet van agrariërs die het anders, met meer oog voor de biodiversiteit, willen aanpakken.

In Harderwijk, waar zijn gids Havard, in de 19e eeuw, een wilde menigte van dronken hoerenlopers aantrof, is alles nu rustig. Toen Gerard en ik er een jaar of 10 geleden waren, op een zondagochtend, was het er uitgestorven. We vroegen aan de serveerster, in het enige restaurantje dat we geopend vonden, of het op zondag altijd zo stil was. 'Ja', zei ze, 'en de rest van de week ook.'

Havard stapte er op de trein naar Amsterdam. Ronald Nijboer zeilt terug langs Lelystad en Almere. Wie dus wil lezen hoe de rest van de voormalige Zuiderzeekust er nu bij ligt, met aardige plaatsjes als Elburg, Nijkerk, Bunschoten-Spakenburg, Huizen, Naarden, Muiderberg en Muiden, moet wachten tot ons eigen boek uitkomt. Dat zal nog wel een paar jaar duren, maar in de tussentijd kun je terecht op ons Mejanderblog, daar staat onze Zuiderzeereis. En dan krijg je er ook de mooie tekeningen van Gerard bij, die heeft Ronald Nijboer dan weer niet.

Maar ga daarnaast vooral 'Wereldzee In De Polder' lezen, als e-boek is het nog enorm voordelig te koop ook. Het is eveneens te krijgen in een ouderwetse papieren versie, voor de meer traditionele lezer. Een andere tip, over hetzelfde onderwerp, is 'Eens Ging De Zee Hier Tekeer', van Eva Vriend. Daarin gaat het vooral over de gevolgen die de afsluiting van de Zuiderzee had voor de vissers. Dat verscheen in 2022 en is ook in verschillende uitvoeringen verkrijgbaar.

Het boek van Henry Havard, 'Pittoreske reis langs de dode steden van de Zuiderzee', is een paar jaar geleden opnieuw uitgegeven. Maar dat is helaas niet verkrijgbaar als e-boek.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 - deel 17 - deel 18 en deel 19 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Gratis lezen, soms toch wel leuk

Een tijdje terug schreef ik over de gratis e-boeken die ik kon downloaden, via mijn Facebookvriend, Johan. Hij had een proefabonnement op een e-boekenclub cadeau gekregen, maar bezat geen e-reader en ik wel, dus vandaar. Leuk en bijzonder vriendelijk, natuurlijk.

Ik had al eens eerder zelf zo'n proefabonnement ontvangen, toen ik het eens nakeek, zelfs meerdere keren. Op mijn laptop bleek nog een hele map gratis e-boeken te staan, met maar liefst 24 items. De meeste nog ongelezen, omdat de titels me niet aanspraken, of omdat ik iets anders te lezen had, dat ik wel zelf uitgekozen had.

De eerste dateerden al van 5 jaar geleden. Misschien kwam het doordat ik de paar boeken, die ik er wel van gelezen had, niet zo geweldig vond, dat ik de rest maar had gelaten. Ik kan er op z'n minst eens naar kijken, dacht ik, dan weet ik tenminste zeker dat ik er niets aan mis.

Ik begon met 'Het Walvistheater' – mooie titel – geschreven door Joanna Quinn. Dat wordt verteld vanuit een meisje dat, ergens aan het begin van de 20e eeuw, met haar rijke vader op een groot landgoed woont. Pa besteedt weinig aandacht aan haar en komt op een zeker moment thuis met een nieuwe vrouw. Ik had het al vrij snel gezien. Daar ging ik geen dagen van mijn leven aan spenderen.

De reacties bij Bol.com zijn, over het algemeen, enthousiast. Er is er maar één die het een saai boek vindt. De eerste 70 pagina's waren nog het beste, schrijft die lezer. Toen was ik al afgehaakt. Maar trek je daar niets van aan. De omslag is heel mooi.

Daarna begon ik aan 'Het Achtste Leven (Voor Brilka)', van de Georgische schrijfster Nino Haratischvili. Daarin vertelt de hoofdpersoon de geschiedenis van haar familie, aan haar nichtje van 15. Op zich best interessant, hoe de Russische revolutie en de twee Wereldoorlogen, over haar familie en vaderland, heen denderen.

Maar de schrijfster vertelt het alsof het een macaber sprookje is. Er is zelfs een bijna magische chocoladedrank, naar geheim familierecept, die een paar keer in het verhaal terugkomt. Hier heb ik echt wel even volgehouden, het boek een paar keer weggelegd en dan weer verder gelezen. Maar op een zeker moment ging het me toch tegenstaan.

Omdat er een aantal generaties beschreven wordt blijft het een tikje oppervlakkig en ga je niet echt meeleven met de personages. En dan de luchtige manier waarop over gruwelijke voorvallen geschreven wordt. Ik beleefde er weinig plezier aan. Maar ook hier voornamelijk positieve recensies. Dus trek je van mij niets aan.

Dan 'De Beeldhouwer', van Chris Carter. Hm... Chris Carter ? Die naam deed een belletje rinkelen. Het blijkt de man te zijn die de TV-serie 'The X-files' bedacht heeft. Alleen is dat een andere Chris Carter dan die van mijn gratis e-boek. Stel je daar liever een aflevering van CSI-Miami bij voor. Een seriemoordenaar, stoere speurders, mooie vrouwen en bloederige moorden.

Ik heb mijn thrillers liever wat subtieler, dus bij de tweede moord haakte ik af. Niet eens benieuwd naar de afloop van het boek. Het is een deel uit een serie en die heeft zijn fans, blijkt op Bol.com. Geen massa's juichende reacties, maar wel een paar erg positieve.

Dit lijkt een klaagverhaal te worden. Is er dan niets dat me boeit, of amuseert ? Jawel, maar ik ben wel kieskeurig. Lezen moet geen corvee worden, als ik het niks vind ga ik mezelf niet pesten met een vervelend boek. Het vierde dat ik probeerde was, gelukkig, een meevaller.

'Het Eeuwige Leven', van Matt Haig, gaat over een man die een bijzondere genetische afwijking heeft. Na zijn puberteit wordt hij, ogenschijnlijk, maar heel langzaam ouder. Als het boek begint is hij ruim 400 jaar, maar ziet hij er uit als 40. Ik dacht even dat het een variant was op 'The Highlander', een filmreeks met een held die ook eeuwig jong blijft, maar het is geen superhelden verhaal. De hoofdpersoon van Haigs boek heeft geen bovenmenselijke kracht en wordt, net als ieder ander, langzaam, door ervaring wijzer.

Dat zo'n lang leven niet alleen maar voordelen heeft wordt al snel duidelijk. Overal, waar hij voor langere tijd verblijft, krijgt hij te kampen met groeiende argwaan, vanwege zijn jeugdige uiterlijk. Dat wordt pas anders als hij, na honderden jaren, anderen ontmoet met dezelfde aandoening. Daarmee is het leed nog niet geleden, maar ik ga niet alles verklappen.

Een aardig boek, dus. Maar ik zou aanraden om, als het mogelijk is, het in de originele taal, het Engels, te lezen. Al deze boeken zijn vertaald en ik heb de indruk dat, met die vertaalslag, ook een soort versimpeling meegeleverd wordt. Bij het boek van de Georgische Haratischvili had ik dat nog het meest. Alsof het bedoeld is voor jongvolwassenen. Bij het boek van Haig waren er ook momenten dat de kinderlijke toon me een beetje stoorde. Ik vermoed dat dat aan de vertaling ligt.

Ook 'Het Eeuwige Leven' krijgt bij Bol alleen maar positieve reacties. De conclusie zou kunnen zijn dat je niet op die beoordelingen af moet gaan. Ze vinden daar alles prachtig. Het zou ook kunnen dat, als je wat kritischer leest, gratis boeken meestal niet zo geweldig zijn, op een enkele uitzondering na.

Maar ik heb er nog een heel stel te gaan, wie weet zijn die allemaal fantastisch...

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 - deel 17 en deel 18 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Ik was het niet

Waarschijnlijk hebben jullie het in de krant gelezen, of op het TV-nieuws gezien. Er was, afgelopen week, brand in het gemeentehuis van ons dorp. Volgens de politie is er waarschijnlijk sprake van brandstichting. Je zou misschien kunnen denken dat mijn discussie met de plaatselijke overheid, over de toegankelijkheid van het park, uit de hand gelopen is. Maar dat is niet het geval. Echt niet.

Ik ben een paar weken geleden gebeld, door een medewerker van de afdeling groenbeheer en heb een heel vriendelijk gesprek met hem gehad. Niet dat ik er iets mee opschoot, want volgens hem konden de slagboom en het sluisje, die het park aan twee kanten afsluiten, gewoon blijven staan.

Hij vertelde wel heel andere verhalen dan die ik te horen kreeg toen ik, een jaar of acht geleden, mijn beklag deed over hetzelfde onderwerp. Het had, volgens hem, niets te maken met hangjongeren. 'Die lopen gewoon, door het hek, het park in !'

Het leuke is dat ik de mails, die er toen gewisseld zijn, heb bewaard en ik dus aan kan tonen dat deze brave ambtenaar er naast zit. Ik was net van plan een lang verhaal naar de gemeente te mailen, met citaten uit de eerdere mailwisseling, toen ik het bericht over de brand zag.

De hele ontvangsthal van het gemeentehuis ligt in de puinpoeier. Ramen zijn kapot, het plafond hangt naar beneden, apparatuur is verbrand. De burgemeester was in het TV-nieuws en legde uit dat een groot deel van het gebouw niet gebruikt kon worden. Het gaat om een tamelijk nieuw gebouw, dus daar is niets aan verloren. Niet dat de brand zo hevig was dat het hele gemeentehuis nu in de as ligt. Alleen een deel van het interieur en de inventaris zal hersteld en vervangen moeten worden.

Ambtenaren moeten ondertussen vanuit huis werken en misschien is het nodig om, voor een aantal diensten, tijdelijk, een andere locatie te zoeken. Die zitten nu niet te wachten op een verhaal, dat al 8 jaar aansleept, over hekken in een park, dacht ik. Dus ik stel het maar even uit, zoveel haast heb ik er nu ook niet mee.

Ondertussen is er onderhoud gepleegd aan ons park. De vijvers zijn uitgebaggerd en er zijn, vrachtwagens vol, snoeiafval afgevoerd. De hele week reden er graafmachines en tractoren in en uit. Ik ben nog niet wezen kijken, maar ik vrees dat het er een stuk kaler uit zal zien.

Gisteren zag ik de eerste koperwieken, in de bomen tegenover ons huis. Wat me ineens opviel was dat de oude klimop, die in twee van de eiken groeide, helemaal kaal was. Normaal gesproken zitten daar, om deze tijd van het jaar, veel bessen in, waar de vogels van kunnen eten. Nu zit er zelfs geen blad aan en is er veel minder voor ze te halen.

Twee bomen met dode klimop, dat kan haast geen toeval zijn. Ik ben bang dat hier een ijverige hovenier ingegrepen heeft. Er zijn mensen die denken dat zo'n klimplant de bomen verstikt, maar dat is onzin. Ik ken eeuwen oude bomen, met klimoptakken zo dik als de armen van bodybuilders, allemaal in prima gezondheid.

Maar om daar nu ook weer een discussie over te beginnen...

Ps: Wie niet gelooft dat klimop onschadelijk is: De bomenstichting heeft er een folder over die je kunt downloaden: Klimop Lust Of Last ?

Het Belgische Natuurpunt schrijft: 'Van nature groeit Klimop in eiken- en beukenbossen op voedselrijke bodem. Gezonde bomen lijden niet onder de begroeiing van Klimop. (…) Voor vogels, insecten en spinnen vormt Klimop een ideale schuilplaats. Bovendien zorgt Klimop tot eind september, wanneer de meeste bloemen al zijn uitgebloeid, nog voor nectar. Vlinders, zweefvliegen en bijen profiteren hier graag van. De larven van de Klimopbij zijn zelfs zo kieskeurig dat ze enkel stuifmeel van Klimop lusten. De bessen worden 's winters tot in het voorjaar door vogels (merels, spreeuwen, houtduif, …) gegeten. Verschillende ongewervelden, van Citroenvlinder tot Meeldauwlieveheersbeestje, vinden in Klimop een geschikte plek om te overwinteren.'

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 en deel 17 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

De coronapandemie als achtergrond

Soms heb ik het gevoel dat de weken voorbij vliegen. Alweer een zondag, alweer een nieuw verhaal. Terwijl er ook dingen zijn waarvan ik denk: is dat nog maar zo kort geleden ? Nog maar een half jaar geleden dachten we dat Caroline van der Plas wel eens de nieuwe premier van ons land kon gaan worden. Een jaar eerder zaten we nog in de naweeën van de coronapandemie.

Afgelopen week las ik een spannend boek, dat speelt tijdens de eerste corona lockdown, in Engeland. Elly Griffiths laat in haar thriller, 'The Locked Room', de personages worstelen met mondmaskers, afstand houden, thuisonderwijs en de zorgen en onzekerheid, wanneer er toch een vriend of familielid op de intensive care belandt, vanwege het virus.

Ondertussen probeert de politie, in het schilderachtige, Engelse graafschap Norfolk, een reeks verdachte zelfmoorden op te helderen. Er wordt een verpleegster ontvoerd en er raken een paar studenten zoek. Er is een middeleeuws huis dat verbonden is met spookverhalen, over de pestepidemieën uit de middeleeuwen. Kortom, ingrediënten genoeg voor een aantal spannende verwikkelingen.

Griffiths maakt handig gebruik van de omstandigheden. Haar personages houden zich niet altijd even strikt aan de nieuwe omgangsregels. Het was maar een griepje, toch ? Premier Boris Johnson wordt aangehaald, ook omdat hij door het virus besmet wordt en in het ziekenhuis belandt. Er wordt geapplaudisseerd voor de zorgmedewerkers, gewandeld langs het verlaten strand en er zijn yogalessen via de laptop.

Elly Griffiths lijkt geen fan van Johnson, die uiteindelijk af moest treden omdat hij de coronamaatregelen, die hij oplegde, zelf niet naleefde. Maar daarover heeft ze het niet. Bij haar is de pandemie een complicerende factor, in de toch al kleurrijke levens van haar romanpersonages. De maatregelen voegen een extra dimensie toe. De vervreemding, de verlaten straten en hier en daar ook de discussies en complottheorieën.

In haar nawoord schrijft Griffiths dat ze wel getwijfeld heeft of ze de pandemie in haar boek zou gebruiken. Maar de hele reeks, over archeologe Ruth Galloway en inspecteur Harry Nelson, speelt zich af in het heden. Dus zou het vreemd zijn om de coronaperiode te negeren.

Wie zich afvraagt of de zelfmoorden toch misschien moorden waren, de ontvoerde verpleegster op tijd gevonden wordt, of de studenten er iets mee te maken hebben en of alle bijfiguren de pandemie overleven, moet het boek zelf maar lezen.

Wij moeten misschien blij zijn dat we (nog) geen hoogblonde leider hadden toen het virus om zich heen greep. Ik ben in ieder geval blij dat mijn familie en vrienden er goed doorheen gekomen zijn. Als je een, of meerdere, dierbaren verloren hebt aan corona lees je zo'n boek waarschijnlijk met andere ogen.

Er is momenteel in Groot-Brittannië een parlementair onderzoek gaande, naar de manier waarop de overheid de pandemie heeft aangepakt. Op sommige momenten is men te traag geweest met reageren, op ander momenten misschien weer te streng met voorschriften en verboden. Bepaalde maatregelen lijken achteraf weinig nut te hebben gehad.

Maar achteraf is het makkelijk oordelen. Ik kan me voorstellen dat wetenschappers en politici niet wisten wat er op hen afkwam. Je kunt moeilijk in de praktijk, terwijl er steeds meer mensen ziek worden, uitproberen of de ene maatregel beter werkt dan de andere. Bij teveel terughoudendheid vallen er direct duizenden slachtoffers. Dus schrijf je een flink pakket maatregelen voor, waarvan je hoopt dat er een paar bijzitten die werken.

Een thriller die ik wat eerder las, 'The Madness Of Crowds', van Louise Penny, heeft de periode van vlak na de pandemie als achtergrond. De vragen rondom de coronamaatregelen leiden daar tot heel andere verwikkelingen. Een Canadese wetenschapper heeft berekend, dat het voor iedereen voordeliger zou zijn, als we de gezonde bevolking niet lastig vallen met beperkende voorschriften. Ouderen, zieken en zwakkeren moet de overheid niet beschermen, maar euthanaseren.

Hoofdinspecteur Gamache is een fel tegenstander van dit extreme idee, maar wordt aangesteld om de omstreden wetenschapper te beveiligen. Actieve levensbeëindiging voor mensen die geen bijdrage meer kunnen leveren aan de maatschappij ? Het is economisch misschien te verdedigen, maar ik word ook niet vrolijk bij de gedachte. Dan liever wat overbodige maatregelen. Het is gelukkig maar fantasie en het wordt in het boek ook geen werkelijkheid.

Vergeleken met Louise Penny, is het boek van Elly Griffiths tamelijk lichte kost. Beide boeken laten zien dat de wereld er, in korte tijd, heel anders uit kan zien. Dat de mensheid redelijk eensgezind op kan trekken, in tijden van crisis. Het is jammer dat naderhand de oude ruzies weer de overhand lijken te krijgen.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 en deel 16 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Stem voor de pinguïn !

Pinguïns leven op de mooiste en meest afgelegen plekken van onze aarde, las ik in de krant. Een Nederlandse journalist, Marcel Haenen schreef er een boek over. Hij is eigenlijk misdaadjournalist, maar hij is ook, al van jongs af aan, gefascineerd door de pinguïn.

Zijn boek, 'Pinguïns en de mensen', is een liefdesverklaring, maar het heeft ook een sombere kant. Het gaat slecht met vrijwel alle soorten pinguïns. Als er niets verandert zullen ze aan het eind van deze eeuw, in het wild, vermoedelijk uitgestorven zijn. Als misdaadjournalist is het voor hem niet moeilijk om een schuldige aan te wijzen: de mens. Door overbevissing hebben de vogels steeds minder te eten, door de opwarming van het klimaat worden hun broedplaatsen bedreigd.

Denk daar aan als je woensdag gaat stemmen.

Een keuze voor een partij die het beter met de natuur voor heeft, dan de regeringspartijen van de afgelopen decennia, kan niet moeilijk zijn. De berichten van de afgelopen week helpen ons de goede richting op. Onze minister van landbouw, natuur en voedselkwaliteit, Piet Adema, van de Christen Unie, mocht in Brussel stemmen voor of tegen het gebruik van glyfosaat. Dat is een landbouwgif dat boeren gebruiken om, in één keer, een heel stuk bouwland dood te spuiten.

De tweede kamer had Adema gevraagd om tegen te stemmen. Een grote groep wetenschappers had de minister ook opgeroepen om dat te doen. Glyfosaat is een heel schadelijk middel, voor planten, dieren en waarschijnlijk ook voor mensen. Er zijn vermoedens dat het hersenschade veroorzaakt, met ziektes als parkinson en ALS tot gevolg. Maar de minister stemde niet tegen.

In het stemhokje vallen Christen Unie, VVD, CDA en D66 dus af. Wat ook niet in hun voordeel spreekt is dat een eerder plan, om minder vluchten op Schiphol toe te laten, deze week werd teruggedraaid.

'Het plan om het vluchtplafond op Schiphol omlaag te schroeven gaat even de ijskast in', lees ik op de site van RTL. 'Werk aan de winkel voor Schiphol, de luchtverkeersleiding, luchtvaartmaatschappijen, de douane en de marechaussee. Die moeten in de komende weken plannen maken om 70.000 extra vluchten mogelijk te maken.'

Het is het gevolg van protesten van de VS en de Europese Commissie en een juridische procedure die de luchtvaartsector startte tegen de plannen voor krimp. Maar het past vooral in een lange traditie om maatregelen op de lange termijn te schuiven. Je zou er somber van worden.

Gelukkig was er ook een grappig bericht: 'De BoerBurgerBeweging werd bij de Provinciale Statenverkiezingen in maart in alle provincies de grootste partij, vooral dankzij een felle campagne tegen het stikstofbeleid. Maar inmiddels voert de partij zelf in tien provincies de landelijke stikstofwet uit.' Aldus de NOS. 

Je zou bijna denken dat het niet uitmaakt waar we op stemmen, als zelfs de BBB beleid uitvoert om de stikstofuitstoot te remmen. Maar de aanvoerder van de partij, Caroline van der Plas, legt uit dat door zitting te nemen in de provinciebesturen de partij wel aan de knoppen kan draaien en terughoudend kan zijn met de uitvoering van het beleid.

Die valt dus ook af.

Moet ik nog iets zeggen over Pieter Omtzigt en zijn NSC-partij ? Je kunt tegenwoordig geen Nederlandse tv-zender opzetten of daar zitten de lijsttrekkers met elkaar te debatteren. Ik ontloop die uitzendingen zoveel mogelijk, maar wat ik ervan oppik is dat Omtzigt – oud CDA-er – toch vooral neigt naar samenwerking met partijen als VVD, CDA, CU en D66. Hij gaat de pinguïn niet redden, de vluchten op Schiphol niet verminderen en het stikstofprobleem niet krachtdadig aanpakken.

Ter controle heb ik een paar kieswijzers ingevuld. Als je, zoals ik, veel belang hecht aan bescherming van de natuur, maatregelen voor herstel en verbetering van de biodiversiteit en het tegenhouden van klimaatverandering, vallen partijen als PVV, Forum, SGP en JA21 ook af.

Het schijnt dat ik het vaak eens ben met Volt. Partij voor de Dieren is ook een goede keuze voor mij en iets mindere mate PvdA/Groenlinks en de SP. Het is leuk dat er dan toch nog keuze is, maar ik denk dat ik voor de grootste ga. Niet omdat ik dat de leukste vind, maar omdat we niets hebben aan nog meer politieke versplintering. Nog even en elke Nederlander heeft zijn eigen partijtje.

Ik kan niet heel veel doen, om de pinguin te redden, het klimaat leefbaar te houden en de biodiversiteit te verbeteren, maar in het stemhokje ga ik mijn best doen. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 en deel 15 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Een voorzet die ik wel moest inkoppen

'Uw Melding Openbare Ruimte is bij ons bekend onder zaaknummer xxxxxx en wordt z.s.m. in behandeling genomen. Als u nog vragen of aanvullingen heeft op deze melding, wilt u dan dit zaaknummer noemen.'

Jullie hebben vast niet allemaal een abonnement op de Soester Courant. Dus hebben jullie niet allemaal meegekregen dat ik mijn verhaal, van een paar weken terug, over ons parkje, de hangjongeren en de afgesloten ingangen, naar de krant heb gestuurd. Die hebben het geplaatst. Ik kreeg daarop bijval van verschillende kanten, waaronder een mail van iemand die schreef dat hij ook in onze straat had gewoond en nooit iets van overlast had gemerkt. Maar het heeft ook een tegenreactie opgeleverd.

Een week later stond er een paginagroot artikel in de Soester, met een foto van een met graffiti bekladde boom – een groot rood hart op de knoestige stam, met wat kleurige vlekken eromheen – en reacties van buurtbewoners. Er werden er drie geciteerd, die zeiden namens tientallen anderen te spreken. Zij verklaarden dat het nog steeds goed mis was met die hangjongeren en durfden daarom alleen anoniem in de krant.

De reporter had zich zelf in het park gewaagd en had daar inderdaad twee meisjes getroffen, die op een bankje zaten te roken. Hij had geconstateerd dat ze hun afval keurig in de prullenbak deden. Hij had ze iets gevraagd en daarop hadden ze netjes geantwoord. Dat was misschien niet zo'n goed voorbeeld van de wantoestanden die in het park zouden heersen.

Mijn anonieme buurtgenoten vertelden wel andere verhalen. Een mevrouw zei dat ze wel eens jongeren had aangesproken in het park. Dat was niet altijd op ongeregeldheden uitgelopen, maar ze was wel een keer uitgescholden en had zich ook wel eens bedreigd gevoeld. Een man verklaarde dat er vorig jaar vuurwerk was afgestoken in het park.

Oei ! Zat ik er dan toch lelijk naast met mijn bewering dat er nooit iets gebeurde in dat park ? Of niet ? In mijn verhaaltje schreef ik dat ik nog nooit iets gemerkt had van overlast gevende jongeren, maar dat andere buurtbewoners daar wel over geklaagd hadden. Als resultaat had de gemeente, aan twee kanten, hekken voor de ingangen van het park geplaatst, om de jongeren te weren. En daardoor was vooral ikzelf uit het park geweerd, want ik kon er niet meer door met mijn scootmobiel.

Het artikel in de krant en de verhalen van de de drie buurtgenoten, bevestigden mijn verhaal dus helemaal. Wat er ook zonneklaar uit blijkt, is dat de afsluitingen van het park, niet geholpen hebben tegen de overlast. Ben ik dus boos op mijn buurgenoten en de krant, omdat die mijn verhaal tegenspreken ? Nee, ik ben juist blij !

Met dit artikel heb ik een voorzet gekregen, zo mooi, dat ik hem wel moest inkoppen. Acht jaar geleden heeft men die hekken geplaatst, om de jongeren te weren. Maar het is allemaal nog even erg, met de overlast ! (Of niet, natuurlijk, maar dat doet er verder niet toe.) De hekken hebben niets aan de situatie veranderd. Afgezien van het hinderen van mensen met een beperking, zoals ik.

Het zou vervelend zijn geweest als mijn buurtgenoten hadden gezegd: 'Ja, die Jan heeft helemaal gelijk. Dankzij de hekken van de gemeente is het nu rustig en stil in het park.'

Maar gelukkig zeiden ze dat niet. Volgens mij heeft de gemeente nu geen reden meer om het park voor rolstoelers en scootmobielers af te sluiten. Ik wil ook weer ongehinderd van het groen genieten, zelfs als er harten op de bomen geschilderd zijn. Het park is er toch niet alleen voor de hangjongeren ?

Dus heb ik een 'melding openbare ruimte' gedaan en hoop er nu maar weer het beste van. In het slechtste geval blijven de hekken gewoon staan, veel erger dan nu kan het dus niet worden.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 en deel 14 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Het dorp en de sloopkogel

Deze week kwam een oude vriend op bezoek. We zien elkaar niet heel vaak, maar we kennen elkaar wel al bijna 40 jaar, door ons vrijwilligerswerk bij de culturele dorpsvereniging. Hij was een van mijn voorgangers – als maker van het clubblad – en we waren alle twee lid van de filmhuis werkgroep.

Maar in de periode dat ik lid werd en steeds actiever deel ging nemen aan het verenigingsleven, nam hij juist wat meer afstand. Inmiddels kom ik er ook al lang niet meer zo frequent, waardoor we voornamelijk spraken over de goeie ouwe tijd. Dat gaf genoeg gespreksstof en heel wat 'o, ja, dat weet ik nog'-momenten. En ook vragen als: ken je die nog en weet je hoe het met die verder is gegaan ?

Hij is, net als ik, in ons dorp geboren, een paar jaar eerder, maar op dezelfde plaats, in het kraamkliniekje dat beheerd werd door de nonnetjes van Mariënburg. Die nonnetjes zijn vermoedelijk allang overleden, het kliniekje is gesloten, het gebouw afgebroken en vervangen door een verzorgingstehuis en ouderenwoningen.

Hij bracht een boek voor me mee, met oude foto's van ons dorp, vanaf 1900 tot 1999, toen het boek verscheen. Eén van de samenstellers, ik denk dat hij inmiddels overleden is, kwam ook wel eens bij onze vereniging. In dat boek staan mooie foto's, van soms heel mooie gebouwen, die helaas meestal gesloopt zijn.

De dag na zijn bezoek bladerde ik het eens rustig door. Naarmate ik vorderde zakte mijn opgetogen stemming langzaam af naar droefenis. Ons dorp was 100 jaar geleden een boerendorp, met een flink aantal mooie villa's. Het boek richt zich, begrijpelijkerwijs, vooral op wat er niet meer is. En dat is veel. 

Leuke woonhuisjes, mooie boerderijen, grote en weelderige buitenhuizen, schoolgebouwen, molens, kerken, dorpskroegen... de sloopkogel is er nietsontziend doorheen gegaan.

En wat er voor teruggekomen is... het is eigenlijk, zonder uitzondering, afschuwelijk lelijk. De ergste foto's zijn die van de eerste flatwijken, die in de jaren '60 en '70 gebouwd werden, in het hart van ons dorp. Boerenland verdween onder afschuwelijke hoogbouw. Ik mag het zeggen, want ik ben in zo'n flat opgegroeid. En hoewel het woonblok, waar ik nu in woon, tegenover een leuk park staat, is het ook een lelijk ding.

Dat de flats op een kaalgemaakt landbouwgebied werden gebouwd maakt de indruk, die ze op de foto's in het boek geven, nog akeliger. Rij je nu door die flatwijken, dan wordt de aanblik wat verzacht, door de bomen en struiken die er in de tussentijd gegroeid zijn. Maar, jongens, wat zag het er troosteloos uit, op die oude foto's.

Gek genoeg heb ik er helemaal geen slechte herinneringen aan. Mijn jeugd was best gelukkig. Maar ik wist toen niet hoe mooi en vredig het er daarvoor uitgezien had. Het lied van Wim Sonneveld kwam bij me op, over dat tuinpad van zijn vader – in mijn geval mijn grootvader – en met terugwerkende kracht voelde ik mee met de regels: 'Ik was een kind, hoe kon ik weten, dat dat voorgoed voorbij zou gaan...'

Je vraagt je af wat de bouwers en ontwerpers, van die flats, indertijd gedacht hebben ? En de bestuurders, die toestemming gaven voor de aanleg van die wijken. Zouden die echt gedacht hebben dat ze iets goeds deden voor de mensheid ? Het is jammer dat ik niet gelovig ben, want het zou een troostrijke gedachte zijn als er een hel voor architecten en projectontwikkelaars bestond.

Ps: 'Het Dorp' van Wim Sonneveld is van oorsprong een Frans lied, 'La Montagne' , geschreven door Jean Ferrat. De Nederlandse tekst is geschreven door Friso Wiegersma. Klik op de titel van het liedje voor een YouTube-filmpje.

Het boek '100 jaar Soest en Soesterberg in woord en beeld', door Henk Gerth en Joop Piekema, is alleen nog tweedehands verkrijgbaar. Ik vond op internet 1 exemplaar. Het is opmerkelijk dat ik bij het doorbladeren maar één keer de naam van onze culturele dorpsvereniging tegenkwam. Het gebouw, staat er wel in, maar wordt omschreven als Museum Oud Soest, terwijl die instelling er 20 jaar later bij kwam. In 1999 waren we, klaarblijkelijk, nog niet echt geaccepteerd. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 en deel 13 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

De verkiezingscrisis

Deze week vielen de stempassen, voor de komende verkiezingen, in de brievenbus. Nu alweer ? Ja, voor mijn gevoel zou het nog maanden moeten duren, maar volgende week is het al november en over ruim drie weken kunnen we weer naar de stembus.

Ik dacht, laat ik eens naar de peilingen kijken. Als je iets zinnigs wil zeggen, over een mogelijke volgende regering, is dat misschien een goed uitgangspunt. Nou zijn de Nederlandse kiezers knap wispelturig. De BBB – Boeren Burger Beweging - die het bij de vorige stembusgang, voor de Provinciale Staten, nog zo goed deed is nu alweer aan het wegzakken. Een splinternieuwe partij, de NSC – Nieuw Sociaal Contract – van Pieter Omtzigt, wordt nu misschien wel de grootste.

Er is klaarblijkelijk een behoorlijk groot deel van ons volk, dat direct achter een nieuwe politicus aanrent, als die maar een beetje kritisch is op het huidige bestel. Dat is al zo sinds de Lijst Pim Fortuyn en hoewel het nog nooit echt iets opgeleverd heeft – ons politieke bestel is niet wezenlijk veranderd, het blijft aanpolderen met coalities van meerdere partijen – blijft men op de ene na de andere sterke man, of vrouw, gokken.

Wat verder opvalt is dat het CDA – decennialang de grootste christelijk democratische beweging – vrijwel weggevaagd is. De partij, die met Dries van Agt, Ruud Lubbers en Jan-Peter Balkenende, tussen 1977 en 2010, tien kabinetten leidde, mag blij zijn als ze meer dan 4 zetels haalt. Maar vergis je niet, BBB en NSC zijn, in de voorspelling die ik zag, samen goed voor 39 zetels. En die twee partijen worden deels bevolkt en zijn opgericht door, voormalige, CDA-ers.

Voor natuurliefhebbers, zoals ik, die zich zorgen maken over klimaatverandering, biodiversiteit en duurzaamheid, is de BBB slecht nieuws. De NSC van Omtzigt is iets beter, hij had als Kamerlid oog voor dierenwelzijn en stemde soms zelfs mee met de Partij voor de Dieren. Maar hij wil wel kerncentrales bouwen in ons land. Wat vluchtelingen betreft helt Omtzigt over naar de VVD, wat ook betreurenswaardig is.

Nu de naam van die partij toch gevallen is, even over de VVD. De partij die, onder leiding van Marc Rutte, ons land met vaste hand in de ene na de andere crisis heeft gestuurd. Hoeveel crisissen hebben we momenteel wel niet ? De zorgcrisis, de wooncrisis, de stikstofcrisis, de klimaatcrisis, de vluchtelingencrisis. Het is heel wonderlijk dat die crisisverwekkende partij toch weer de grootse zou kunnen worden.

De VVD mag zich verheugen in een zeer trouwe achterban die, ondanks alle crisissen, blijft geloven dat 'laat maar waaien' de beste politiek is. Iedereen een eigen bedrijf en een eigen huis en dan lost de rest van de problemen zichzelf wel op. Volgens de peiling die ik zag zouden VVD, BBB en NCS samen op 73 zetels kunnen komen. Dan is één klein partijtje, bijvoorbeeld wat overblijft van het CDA, of van D66, genoeg voor een gruwelkabinet. Onder leiding van toch weer de VVD.

Laten we die nachtmerrie even opzij schuiven. Het kan trouwens nog erger: de PVV van Geert Wilders doet het ook best goed in de peilingen. Een combinatie VVD, PVV en NCS, met een kleine partij erbij, zou ook kunnen. Maar zo erg zal het toch wel niet worden...?

Is er nog hoop ter linkerzijde ? De nieuwe combinatie PvdA en Groen Links doet het best goed en staat op 20 mogelijke zetels. Met Partij van de Dieren en SP erbij komen ze echter maar net boven de 30 zetels uit. Omtzigt kan dan niet voor een meerderheid zorgen. D66, ook al zo'n voorstander van kerncentrales, doet het matig, de progressievere christenen van de Christen Unie nog matiger.

Erg vrolijk zijn de vooruitzichten niet. Een progressief kabinet, dat ons uit de belangrijkste crisissen zou kunnen helpen, lijkt onmogelijk. En het zal waarschijnlijk sowieso een lange en moeilijke kabinetsformatie worden, met minstens 4 partijen die op één lijn moeten komen. Terwijl ondertussen – ik had bijna geschreven: terwijl ondertussen de Aarde vergaat – maar laat ik jullie zondag niet helemaal verpesten. Terwijl ondertussen de problemen gewoon doorgaan.

Je zou je bijna afvragen of democratie wel de beste methode is om de wereld te redden.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.