zondag 10 december 2023

Gratis lezen, soms toch wel leuk


Een tijdje terug
schreef ik over de gratis e-boeken die ik kon downloaden, via mijn Facebookvriend, Johan. Hij had een proefabonnement op een e-boekenclub cadeau gekregen, maar bezat geen e-reader en ik wel, dus vandaar. Leuk en bijzonder vriendelijk, natuurlijk.

Ik had al eens eerder zelf zo'n proefabonnement ontvangen, toen ik het eens nakeek, zelfs meerdere keren. Op mijn laptop bleek nog een hele map gratis e-boeken te staan, met maar liefst 24 items. De meeste nog ongelezen, omdat de titels me niet aanspraken, of omdat ik iets anders te lezen had, dat ik wel zelf uitgekozen had.

De eerste dateerden al van 5 jaar geleden. Misschien kwam het doordat ik de paar boeken, die ik er wel van gelezen had, niet zo geweldig vond, dat ik de rest maar had gelaten. Ik kan er op z'n minst eens naar kijken, dacht ik, dan weet ik tenminste zeker dat ik er niets aan mis.

Ik begon met 'Het Walvistheater' – mooie titel – geschreven door Joanna Quinn. Dat wordt verteld vanuit een meisje dat, ergens aan het begin van de 20e eeuw, met haar rijke vader op een groot landgoed woont. Pa besteedt weinig aandacht aan haar en komt op een zeker moment thuis met een nieuwe vrouw. Ik had het al vrij snel gezien. Daar ging ik geen dagen van mijn leven aan spenderen.

De reacties bij Bol.com zijn, over het algemeen, enthousiast. Er is er maar één die het een saai boek vindt. De eerste 70 pagina's waren nog het beste, schrijft die lezer. Toen was ik al afgehaakt. Maar trek je daar niets van aan. De omslag is heel mooi.

Daarna begon ik aan 'Het Achtste Leven (Voor Brilka)', van de Georgische schrijfster Nino Haratischvili. Daarin vertelt de hoofdpersoon de geschiedenis van haar familie, aan haar nichtje van 15. Op zich best interessant, hoe de Russische revolutie en de twee Wereldoorlogen, over haar familie en vaderland, heen denderen.

Maar de schrijfster vertelt het alsof het een macaber sprookje is. Er is zelfs een bijna magische chocoladedrank, naar geheim familierecept, die een paar keer in het verhaal terugkomt. Hier heb ik echt wel even volgehouden, het boek een paar keer weggelegd en dan weer verder gelezen. Maar op een zeker moment ging het me toch tegenstaan.

Omdat er een aantal generaties beschreven wordt blijft het een tikje oppervlakkig en ga je niet echt meeleven met de personages. En dan de luchtige manier waarop over gruwelijke voorvallen geschreven wordt. Ik beleefde er weinig plezier aan. Maar ook hier voornamelijk positieve recensies. Dus trek je van mij niets aan.

Dan 'De Beeldhouwer', van Chris Carter. Hm... Chris Carter ? Die naam deed een belletje rinkelen. Het blijkt de man te zijn die de TV-serie 'The X-files' bedacht heeft. Alleen is dat een andere Chris Carter dan die van mijn gratis e-boek. Stel je daar liever een aflevering van CSI-Miami bij voor. Een seriemoordenaar, stoere speurders, mooie vrouwen en bloederige moorden.

Ik heb mijn thrillers liever wat subtieler, dus bij de tweede moord haakte ik af. Niet eens benieuwd naar de afloop van het boek. Het is een deel uit een serie en die heeft zijn fans, blijkt op Bol.com. Geen massa's juichende reacties, maar wel een paar erg positieve.

Dit lijkt een klaagverhaal te worden. Is er dan niets dat me boeit, of amuseert ? Jawel, maar ik ben wel kieskeurig. Lezen moet geen corvee worden, als ik het niks vind ga ik mezelf niet pesten met een vervelend boek. Het vierde dat ik probeerde was, gelukkig, een meevaller.

'Het Eeuwige Leven', van Matt Haig, gaat over een man die een bijzondere genetische afwijking heeft. Na zijn puberteit wordt hij, ogenschijnlijk, maar heel langzaam ouder. Als het boek begint is hij ruim 400 jaar, maar ziet hij er uit als 40. Ik dacht even dat het een variant was op 'The Highlander', een filmreeks met een held die ook eeuwig jong blijft, maar het is geen superhelden verhaal. De hoofdpersoon van Haigs boek heeft geen bovenmenselijke kracht en wordt, net als ieder ander, langzaam, door ervaring wijzer.

Dat zo'n lang leven niet alleen maar voordelen heeft wordt al snel duidelijk. Overal, waar hij voor langere tijd verblijft, krijgt hij te kampen met groeiende argwaan, vanwege zijn jeugdige uiterlijk. Dat wordt pas anders als hij, na honderden jaren, anderen ontmoet met dezelfde aandoening. Daarmee is het leed nog niet geleden, maar ik ga niet alles verklappen.

Een aardig boek, dus. Maar ik zou aanraden om, als het mogelijk is, het in de originele taal, het Engels, te lezen. Al deze boeken zijn vertaald en ik heb de indruk dat, met die vertaalslag, ook een soort versimpeling meegeleverd wordt. Bij het boek van de Georgische Haratischvili had ik dat nog het meest. Alsof het bedoeld is voor jongvolwassenen. Bij het boek van Haig waren er ook momenten dat de kinderlijke toon me een beetje stoorde. Ik vermoed dat dat aan de vertaling ligt.

Ook 'Het Eeuwige Leven' krijgt bij Bol alleen maar positieve reacties. De conclusie zou kunnen zijn dat je niet op die beoordelingen af moet gaan. Ze vinden daar alles prachtig. Het zou ook kunnen dat, als je wat kritischer leest, gratis boeken meestal niet zo geweldig zijn, op een enkele uitzondering na.

Maar ik heb er nog een heel stel te gaan, wie weet zijn die allemaal fantastisch...

 

 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 - deel 17 en deel 18 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 
 

4 opmerkingen:

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Ik had dan wel meer willen weten over die magische chocoladedrank als lezer. Misschien had je er je voordeel mee kunnen doen ... Overigens is het altijd aan te raden een boek in de originele taal te lezen, als je die beheerst.

Jan de Stripman zei

@zelfstandig journalist - Voor de chocoholic is zo'n drank natuurlijk heel interessant. Maar in de praktijk blijkt hij ook gevaarlijk, omdat verslaving op de loer ligt. Over de ingrediënten laat de schrijfster weinig los, tenminste in het eerste deel van het boek. Misschien staat er verderop meer, maar dan zul je het zelf moeten lezen...;o)

martin zei

Laatst had ik van die Bol recensies verwerkt in een bespreking. Ze waren flink negatief. Welk boek het was moet ik even opzoeken (dat ik alles vergeet is de reden dat ik die boekenstukjes ben gaan schrijven, niet verkeerd, blijkt maar weer eens). Het was Viktor Jerofejev met Een Schoonheid Uit Moskou. Iemand noemde het: een “Ongelooflijk slecht geschreven boekwerk. Overigens een schande dat dit vertaald werd. Waardeloos” Dit schreef ik erover: “een klus om mee te gaan met het verhaal. Of het 't waard was? De balans is positief.”
Tja het lezen van een boek is vanuit veel verschillende visies mogelijk, spannend of saai, goed of slecht, interessant of afgezaagd, het kan allemaal tussen dezelfde kaft zitten.

Jan de Stripman zei

@martin - Ik was zelfs vergeten dat ik nog zoveel gratis boeken had !
Als ik na een pagina of 75 tegenzin bespeur om nog verder te lezen doet dat de deur - en het boek - dicht. Lezen moet toch vooral leuk zijn, niet per sé spannend, maar dat helpt wel. Als je een beetje mee kunt voelen met de personages, gegrepen wordt door het verhaal, er ook nog iets van leert, is ook fijn. Maar alles staat en valt toch met vlot en goed geschreven. Bij deze boeken had ik vaak zoiets van: 'zou dat echt zijn wat er bedoeld is ?' En dat ligt dan aan een gebrekkige vertaling, denk ik dan...