Het volgende boek

Er zullen niet veel lezers zijn die het niet weten, maar voor wie het echt gemist heeft: pentekenaar Gerard Kuit en ik hebben vorig jaar een boek uitgebracht. 'Verdwenen Vergezichten' heet het en het is gevuld met verhalen en tekeningen, die we lang geleden gemaakt hebben voor de Artishock Berichten, het programmablad van onze culturele dorpsvereniging.

Het is een mooi boek geworden, al zeg ik het zelf. Op groot formaat, gedrukt op glanzend papier en gevat in een harde kaft. De boekpresentatie was een behoorlijk succes, we kwamen in de plaatselijke krant en werden twee keer geïnterviewd door de lokale radio. Er hebben exemplaren van ons boek bij de dorpsboekhandel gelegen en in de bibliotheek.

De hele ervaring was zo leuk dat we al vrij snel begonnen zijn aan een tweede deel. Verhalen en tekeningen genoeg, voor nog wel drie andere boeken, dus alleen al daarom zou het zonde zijn om het bij één uitgave te laten.

In deel één ging het vooral over onze woonplaats en de omliggende gemeenten. Het speelde zich dus grotendeels af in de provincie Utrecht. In deel twee gaan we verder weg, naar Zeeland, de Veluwe en het Groene Hart.

Bij ons eerste boek was er het probleem dat ik van niet alle verhalen computerbestanden had en een deel van de tekeningen opnieuw moest inscannen. Ik kwam er ook achter dat, hoe vaak je een tekst ook leest, er altijd schrijf- en taalfouten in blijven zitten. Op een zeker moment heb je de verhalen zo vaak gelezen, dat je de tekortkomingen niet meer ziet.

Deze keer had ik wel alle teksten en redelijke goed scans van de tekeningen, maar was er een serie, die over de Veluwe, waar aan het eind geen tekeningen bij waren gemaakt. Aanvankelijk gingen Gerard en ik niet samen op verkenning. Ik maakte een autotochtje met mijn vrouw, of alleen op de fiets en gaf Gerard een tekst, waar hij dan een onderwerp bij zocht voor een illustratie.

Zo waren we ook aan de reeks over de Veluwe begonnen. Maar we werden onderbroken door de zomervakantie en daarna lieten we het verhaal verder rusten en besloten we dat het toch een stuk handiger was als we samen op pad zouden gaan. We begonnen aan een nieuwe reeks en de Veluwe bleef liggen.

Voor ons nieuwe boek wilde ik het verhaal voltooien. Ik had wel de resterende tekst en wat foto's, maar het zou veel leuker zijn als we er fraaie tekeningen bij konden plaatsen. Die zou Gerard kunnen maken, met onze foto's en wat plaatjes van internet als voorbeeld, maar dat leek ons te makkelijk. Dus zijn we vandaag vertrokken voor een Veluwe-expeditie.

Regenkleding mee en een goed humeur. Oude tijden herleven ! Onze doelen zijn vooral kastelen en oude landhuizen, dus veel zal er niet veranderd zijn, sinds mijn vrouw en ik er 25 jaar geleden langs reden. Maar wie weet wat we verder nog tegenkomen ?

Het resultaat zal te zien zijn als het nieuwe boek verschijnt. Misschien nog dit jaar, we houden jullie op de hoogte. Het vorige boek is nog verkrijgbaar, via boekenbestellen.nl en er komt eerdaags een goedkopere versie, met slappe kaft, die ook nog eens sneller leverbaar zal zijn. Hou onze berichten dus in de gaten...

Meer informatie kun je vinden op ons Mejanderblog. 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

  

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

In de Stille Zuidzee

Eigenlijk had ik 'Schateiland' willen gaan lezen, of 'Treasure Island' zoals het in het Engels heet, het beroemde piratenboek van Robert Louis Stevenson. Maar de versie die ik gedownload had bleek een bewerking voor kinderen te zijn, dus begon ik aan 'In De Stille Zuidzee', in het Engels 'In The South Seas', dat ik tegelijkertijd had binnengehaald.

Stevenson schreef 'In De Stille Zuidzee' tegen het eind van zijn korte leven. Hij werd maar 44 jaar oud en had van jongs af aan gezondheids-problemen. Hij reisde naar de eilanden, in de Stille Oceaan, omdat hem dat, voor zijn zwakke gestel, aangeraden was. Eerder las ik al zijn verslag 'Reis met een ezel door de Cevennen', een van de eerste boeken die hij publiceerde en ook een poging om, in een omgeving met een warm klimaat, zijn gezondheid te verbeteren.

In dat eerste boek was hij alleen, met zijn weerspannige ezel, maar naar verafgelegen eilanden ga je niet in je eentje. Hij was ondertussen ook getrouwd en als schrijver een succes, dus charterde hij, voor zijn reis naar de Zuidzee, een zeilboot – de 'Casco' – en nam zijn vrouw en haar kinderen mee. Hij legde een flink traject af en kwam onder meer langs Hawaii, de Markiezeneilanden, Nieuw Zeeland, de Tuamoto archipel en Samoa.

In 1889 zou hij een stuk land kopen op Samoa en daar een huis laten bouwen voor zijn familie. Hij liet zelfs zijn oude moeder vanuit Schotland overkomen, maar heel lang duurde dit familiegeluk niet. Stevenson overleed in 1894. Zijn laatste boeken, over de eilanden in de Stille Zuidzee, werden postuum gepubliceerd.

Zijn reisverslag begint met de aankomst van de Casco in Hatihe'u, een havenplaatsje op het eiland Nuku Hiva, een van de Markiezeneilanden. Op dat moment is een groot deel van de Zuidzee eilanden gekoloniseerd door Frankrijk. Het immens uitgestrekte eilandenrijk heet nog steeds Frans Polynesië.

Stevenson beschrijft hoe de Fransen de eilandbewoners bekeerd hebben tot het christendom, veel van hun traditionele gebruiken hebben verboden en hun kinderen opvoeden in kostscholen, gescheiden voor jongens en meisjes. Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, is de bevolking ook gedecimeerd door besmettelijke ziekten, zoals de mazelen en de pokken, die de westerse zeelui meebrachten en waartegen de Polynesiërs geen natuurlijke weerstand hadden.

Voor de komst van de Westerlingen moet het goed toeven zijn geweest op de eilanden. Het klimaat is er mild, de vulkanische grond is vruchtbaar en in zee leeft een overvloed aan vis en schaaldieren. Een mens hoeft er zich niet erg in te spannen om in leven te blijven.

Maar Stevenson schrijft dat hij veel verlaten huizen zag. De eilanden waren ooit dichtbevolkt. Zo dicht zelfs dat er aan gezinnen maar één kind toegestaan werd. Omdat er geen middelen waren om de geboorte van meer nakomelingen te beperken, werd de overbevolking tegen gegaan door baby's te doden. Dat er veel onderling oorlog gevoerd werd en de overwonnen vijanden werden opgegeten, zal ook geholpen hebben.

Uiteraard waren dit soort barbaarse praktijken, onder Franse bezetting, niet meer toegestaan. Het was ook niet meer nodig. Men schat dat op de Markiezen ooit 50.000 tot 100.000 mensen leefden. In 1892 waren dat er nog maar 4.500. Het had weinig gescheeld of de oorspronkelijke bewoners waren helemaal uitgestorven. Dat er nu nog overlevenden zijn is ook te danken aan de Fransen, die aan het begin van de 20ste eeuw begonnen met vaccinatie-programma's. In 2017 telden de eilanden ruim 9.000 inwoners.

Van de Markiezeneilanden voer Stevenson naar de Tuamoto archipel, een ander deel van Frans Polynesië. Bij de wat ouderen is Mururoa wel bekend, een van de eilanden in deze groep, dat door de Fransen gebruikt is om proeven met kernbommen te houden.

Er zijn grote verschillen tussen de eilandengroepen, de Markiezen zijn van vulkanische oorsprong en zijn bergachtig en dicht begroeid. De Tuamoto eilanden zijn gevormd door koraal en bestaan uit lage atollen, waarop wel wat begroeiing is, maar die weinig beschutting bieden tegen stormen. De eilanden zijn zo onopvallend en de oceaan zo groot, dat het schip moeite had om haar bestemming te vinden en uiteindelijk aanmeerde bij een ander eiland dan gepland.

Het boek van Stevenson is een levendig geheel, met beschrijvingen van paradijselijke eilanden, hun vriendelijke bewoners, interessante gebruiken en cultuur, afgewisseld met treurige geschiedenissen, van onderdrukking, moord, doodslag en natuurrampen. Het is niet moeilijk te begrijpen, dat de schrijver zo verliefd op de eilanden werd, dat hij er wilde gaan wonen.

Hij was ook niet de enige kunstenaar die er zich vestigde. De Franse schilder Paul Gauguin bracht er zijn laatste jaren door. Zijn collega Henri Matisse verbleef er enige tijd en de zanger Jaques Brel woonde een aantal jaren op de Markiezeneilanden en is er ook begraven.

Wie op dit moment naar Frans Polynesië wil moet zich voorbereiden op een flinke reis. Op de website franspolynesievoorbeginners.nl wordt uitgelegd dat je er niet met de auto of veerboot naartoe kan. Directe vluchten zijn er ook niet, je zult via Amerika, Japan, of Nieuw-Zeeland moeten en dan duurt de reis 30 to 40 uur.

Eenmaal daar ben je niet snel uitgereisd. Het gebied omvat 2,5 miljoen vierkante kilometer oceaan, met daarin 118 eilanden, waarvan er 67 bewoond zijn. Slechts 4.167 vierkante kilometer steekt boven het water uit. De eilanden hebben tegenwoordig wel een eigen bestuur, met een gekozen parlement en president, maar leger, politie en het hoger onderwijs staan nog onder controle van Frankrijk.

Van 'Schateiland' herinner ik me een TV-serie van een jaar of 50 geleden. Ontzettend griezelig vond ik die en een goede reden om tropische eilanden te mijden. Dan kun je beter 'In De Stille Zuidzee' lezen, al is dat minder makkelijk verkrijgbaar. In het Engels zijn beide boeken wel te vinden, als e-boek en in de papieren versie. Gratis downloaden kan bij gutenberg.org. 

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal.

 

Klik hier voor het vorige verhaal, van de Geheimzinnige Hulpman: deel 1 - deel 2  -  deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 en deel 16 .

  

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

De vrouwen aan de macht

Sigrid Kaag, D66 topvrouw en minister in het zojuist gevallen kabinet, is de politiek uit gepest. Ze was de scheldpartijen en bedreigingen zat. Men denkt dat ze vooral het mikpunt was omdat ze een vrouw is. Het zou een mooi gebaar zijn als de andere politieke partijen nu allemaal een vrouw naar voren schoven als lijsttrekker.

Er zijn partijen die het al jaren goed doen met een vrouw aan het roer, zoals de Partij voor de Dieren en wat recenter de Boeren Burger Beweging. Anderen zijn minder succesvol, zoals de SP, maar houden voorlopig toch vol. Het is verrassend dat nu ook de VVD van plan lijkt om met een vrouwelijke lijsttrekker, Dilan Yesilgöz, de verkiezingen in te gaan.

Een van de theorieën is dat de VVD het kabinet heeft opgeblazen, met als argument het asielbeleid, om kiezers weg te trekken bij de rechtse concurrenten. Is het dan wel tactisch om een vrouw – en dan ook nog van een Turkse afkomst – bovenaan de lijst te zetten ? Zullen de eigen-land-eerst-kiezers dan niet in de armen, van de enge mannen op rechts, gedreven worden ? Of denkt de VVD, met een vrouw, meer kans te hebben tegenover boerin Caroline ?

D66 lijkt eieren voor zijn geld te kiezen, door maar weer een man bovenaan de lijst te zetten. Hoewel beoog kandidaat Rob Jetten nu niet direct een macho is. Het zou kunnen dat de nieuwe combinatie, van Groen Links en Partij voor de Arbeid, voor een vrouw kiest. Dan zal mijn voorspelling, van een kabinet onder leiding van Jesse Klaver, waarschijnlijk niet uitkomen. Maar dat heb ik er wel voor over.

Het is eigenlijk gek dat ons land, dat toch een tamelijk progressief imago heeft, nog nooit een vrouwelijke premier heeft gehad. Er zijn genoeg voorbeelden in andere landen. Niet allemaal even vooruitstrevende vrouwen, maar ook die zijn er wel geweest. Het zou best eens een verfrissende en leerzame ervaring kunnen zijn. 

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal.

 

Klik hier voor het vorige verhaal, van de Geheimzinnige Hulpman: deel 1 - deel 2  -  deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 en deel 16 .

  

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Afleidingsmanoeuvre ?

Even voor de lezers van de toekomst, die zich misschien af zullen vragen wat er in de zomer van 2023 ook alweer gebeurde: het vierde kabinet Rutte is gevallen. Wie ? Ja, Rutte, dat was een liberale politicus die er zijn handelsmerk van maakte om problemen niet op te lossen, maar voor zich uit te schuiven, of bij anderen op hun bordje te leggen.

De lezers in de toekomst herinneren zich waarschijnlijk alleen de kabinetten Klaver, dat keurig de rit uitzaten, ons land door de energietransitie leidden en grote stappen zetten naar duurzamere landbouw en natuurherstel. Al eerder had de jonge en energieke Klaver de opvang van vluchtelingen netjes geregeld en zich internationaal hard gemaakt voor het verbeteren van de toestand in landen in Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Daardoor was de vluchtelingenstroom al flink afgenomen.

Ik fantaseer er maar een beetje op los, natuurlijk. Het kan ook best dat we over een jaar of tien bezig zijn aan Rutte negen. Dagdromen of nachtmerries ? We zullen het moeten afwachten.

Grappig vond ik het bericht dat er, toen het nieuws kwam dat het kabinet misschien zou kunnen gaan vallen, een hele menigte ramptoeristen zich verzamelde op het binnenhof. Zouden die gedacht hebben dat er daar iets te zien was ? Dat er werkelijk iets om zou vallen ? Of dat er huilende, of vloekende, ministers naar buiten zouden komen ?

Ondertussen vraag ik me af of het allemaal niet gewoon een afleidingsmanoeuvre is. Er zijn wel grotere problemen dan de toestroom van asielzoekers. Klimaat, stikstof, biodiversiteit, energietransitie... ik noem maar wat.

Niet dat ik een complotdenker ben geworden, maar wat als Rutte dacht: Dat lossen we allemaal niet meer op. Misschien is het een idee om ergens anders een fikse ruzie over te trappen, zodat het kabinet valt en dan schuiven we de hele handel op de lange termijn. Na de verkiezingen zien we dan wel weer verder.

Het schijnt dat zijn partij er, ondanks alles, nog best redelijk voorstaat, in de peilingen...

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.

 

Klik hier voor het vorige verhaal, van de Geheimzinnige Hulpman: deel 1 - deel 2  -  deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 en deel 16 .

  

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

De veerkracht van de natuur

Ondertussen is het weer omgeslagen, van heet en droog, naar koel en vochtig. Een echte Hollandse zomer, hoor ik mensen zeggen. Dan moet er in de komende weken nog wel wat regen bij vallen. Het grasveld naast de flat is nog behoorlijk geel, al begint het wel weer een beetje groener te worden en bloeien er weer wat wilde bloemen, tussen de dorre sprieten.

Het ging eigenlijk best goed, dit voorjaar. Jullie weten misschien dat ik me, met tussenpozen, druk maak en contact heb gehad met het bestuur van ons dorp, over het maaibeleid. Zoals afgesproken werd er aanvankelijk één maal in de twee weken gemaaid. Het gras werd dan wat langer en de wilde planten kregen de kans om te bloeien. Goed voor de biodiversiteit.

Maar begin juni, na weken van hitte en droogte, ging ergens de knop om en werd er drie keer gemaaid, in twee weken. Resultaat: een dorre vlakte. Ik plaatste een foto op Instagram en kreeg zowaar een reactie van de gemeente. Dit was inderdaad niet de bedoeling.

Sindsdien is er niet meer gemaaid. Er viel ook niets te maaien. Maar inmiddels groeit en bloeit er weer het een en ander in het gazon. Het is verbazend hoe veerkrachtig de natuur is. Je kunt tientallen jaren je best doen om, met wekelijkse maaibeurten, het groen uit te roeien, maar laat het even met rust en het komt toch weer terug. Wonderlijk, toch ?

Tussendoor lees ik in 'Gevleugelde Geschiedenis Van Nederland', een boek dat ik van mijn liefhebbende ouders cadeau kreeg. Het is een verzameling verhalen, over vogels in ons land, door de eeuwen heen. Het begint in de prehistorie, met vogels die we alleen kennen door hun fossiele resten. Dan gaat het langs de Romeinse tijd en de Middeleeuwen, waarin we vooral botjes terugvinden van vogels die opgegeten zijn.

Het zijn mooie en leerzame verhalen, geschreven door geleerde mensen, die vaak in detail studie hebben gemaakt van hun onderwerp. Daardoor is het ene hoofdstuk wat lichter verteerbaar dan het andere, maar dat is logisch met dit soort bundelingen.

Het hoofdstuk over de Raaf in ons land is, bijvoorbeeld, nogal droog geschreven. Maar het is wel een hoopvol verhaal, nadat we eerder over het uitsterven van de Dodo lazen. Dat laatste was de schuld van Nederlandse zeelui, die eerst probeerden de legendarische loopvogel op te eten en daarna ratten achterlieten die hun buik vulden met de eieren en jongen van de ongelukkige vogels.

In dezelfde tijd werd er in ons land geprobeerd om de kraaiachtigen – Eksters, Kauwtjes, Roeken, Zwarte Kraaien en Raven – uit te roeien. De overheid stelde het zelfs verplicht om nesten te vernielen en loofde premies uit om de vogels te doden. Dat uitroeien lukte met de Raaf die, zo'n honderd jaar geleden, uit ons land verdween.

Maar de overige kraaien bleken een stuk taaier. En toen in de jaren '60 het besef groeide, dat die vogels waardevol waren voor de natuur en dat de natuur er niet alleen maar was voor de economische voorspoed van de mens, is de Raaf opnieuw in ons land uitgezet. Met succes, want momenteel zijn er weer zo'n 200 broedparen in Nederland. Een tijdje terug zag ik er zelfs een cirkelen boven ons park.

En er is meer uit dit boek te halen dat hoopvol maakt. Zo staat er een verhaal in over de vinken in ons land. Daar zijn mooie vogels bij, zoals de Putter, de Goudvink en de Appelvink. Allemaal vogels die ik wel eens in de buurt van mijn huis heb gezien. Maar dat blijkt een tamelijk recente ontwikkeling te zijn.

Honderdvijftig jaar geleden waren het zeldzame vogels. Niet alleen omdat ze gevangen werden, voor consumptie en om als kooivogels te worden gehouden, maar vooral omdat er zo weinig bos was in ons land. Er zijn meer bosvogels waarmee het nu beter gaat dan toen. Ik hoef de laatste weken maar uit het raam te kijken en ik zie de Grote Bonte Spechten vliegen, met hun jongen.

Met weide- en heidevogels gaat het momenteel slecht. Maar de bosvogels laten zien dat, als we de omstandigheden maar verbeteren, de natuur zich kan herstellen.

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf.

 

Klik hier voor het vorige verhaal, van de Geheimzinnige Hulpman: deel 1 - deel 2  -  deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 en deel 16 .

  

Klik op de tekening voor een grotere weergave.