De verkiezingscrisis

Deze week vielen de stempassen, voor de komende verkiezingen, in de brievenbus. Nu alweer ? Ja, voor mijn gevoel zou het nog maanden moeten duren, maar volgende week is het al november en over ruim drie weken kunnen we weer naar de stembus.

Ik dacht, laat ik eens naar de peilingen kijken. Als je iets zinnigs wil zeggen, over een mogelijke volgende regering, is dat misschien een goed uitgangspunt. Nou zijn de Nederlandse kiezers knap wispelturig. De BBB – Boeren Burger Beweging - die het bij de vorige stembusgang, voor de Provinciale Staten, nog zo goed deed is nu alweer aan het wegzakken. Een splinternieuwe partij, de NSC – Nieuw Sociaal Contract – van Pieter Omtzigt, wordt nu misschien wel de grootste.

Er is klaarblijkelijk een behoorlijk groot deel van ons volk, dat direct achter een nieuwe politicus aanrent, als die maar een beetje kritisch is op het huidige bestel. Dat is al zo sinds de Lijst Pim Fortuyn en hoewel het nog nooit echt iets opgeleverd heeft – ons politieke bestel is niet wezenlijk veranderd, het blijft aanpolderen met coalities van meerdere partijen – blijft men op de ene na de andere sterke man, of vrouw, gokken.

Wat verder opvalt is dat het CDA – decennialang de grootste christelijk democratische beweging – vrijwel weggevaagd is. De partij, die met Dries van Agt, Ruud Lubbers en Jan-Peter Balkenende, tussen 1977 en 2010, tien kabinetten leidde, mag blij zijn als ze meer dan 4 zetels haalt. Maar vergis je niet, BBB en NSC zijn, in de voorspelling die ik zag, samen goed voor 39 zetels. En die twee partijen worden deels bevolkt en zijn opgericht door, voormalige, CDA-ers.

Voor natuurliefhebbers, zoals ik, die zich zorgen maken over klimaatverandering, biodiversiteit en duurzaamheid, is de BBB slecht nieuws. De NSC van Omtzigt is iets beter, hij had als Kamerlid oog voor dierenwelzijn en stemde soms zelfs mee met de Partij voor de Dieren. Maar hij wil wel kerncentrales bouwen in ons land. Wat vluchtelingen betreft helt Omtzigt over naar de VVD, wat ook betreurenswaardig is.

Nu de naam van die partij toch gevallen is, even over de VVD. De partij die, onder leiding van Marc Rutte, ons land met vaste hand in de ene na de andere crisis heeft gestuurd. Hoeveel crisissen hebben we momenteel wel niet ? De zorgcrisis, de wooncrisis, de stikstofcrisis, de klimaatcrisis, de vluchtelingencrisis. Het is heel wonderlijk dat die crisisverwekkende partij toch weer de grootse zou kunnen worden.

De VVD mag zich verheugen in een zeer trouwe achterban die, ondanks alle crisissen, blijft geloven dat 'laat maar waaien' de beste politiek is. Iedereen een eigen bedrijf en een eigen huis en dan lost de rest van de problemen zichzelf wel op. Volgens de peiling die ik zag zouden VVD, BBB en NCS samen op 73 zetels kunnen komen. Dan is één klein partijtje, bijvoorbeeld wat overblijft van het CDA, of van D66, genoeg voor een gruwelkabinet. Onder leiding van toch weer de VVD.

Laten we die nachtmerrie even opzij schuiven. Het kan trouwens nog erger: de PVV van Geert Wilders doet het ook best goed in de peilingen. Een combinatie VVD, PVV en NCS, met een kleine partij erbij, zou ook kunnen. Maar zo erg zal het toch wel niet worden...?

Is er nog hoop ter linkerzijde ? De nieuwe combinatie PvdA en Groen Links doet het best goed en staat op 20 mogelijke zetels. Met Partij van de Dieren en SP erbij komen ze echter maar net boven de 30 zetels uit. Omtzigt kan dan niet voor een meerderheid zorgen. D66, ook al zo'n voorstander van kerncentrales, doet het matig, de progressievere christenen van de Christen Unie nog matiger.

Erg vrolijk zijn de vooruitzichten niet. Een progressief kabinet, dat ons uit de belangrijkste crisissen zou kunnen helpen, lijkt onmogelijk. En het zal waarschijnlijk sowieso een lange en moeilijke kabinetsformatie worden, met minstens 4 partijen die op één lijn moeten komen. Terwijl ondertussen – ik had bijna geschreven: terwijl ondertussen de Aarde vergaat – maar laat ik jullie zondag niet helemaal verpesten. Terwijl ondertussen de problemen gewoon doorgaan.

Je zou je bijna afvragen of democratie wel de beste methode is om de wereld te redden.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

We moeten het samen doen

De mens is een succesvolle diersoort. Mensen weten te overleven in allerlei klimaten en landschappen, ze kunnen hun omgeving naar hun hand zetten. De mens is slim en heeft op verschillende plaatsen grote kolonies gevormd, waar soms miljoenen individuen, grotendeels vreedzaam en harmonieus, samenleven.

Maar dat succes dankt de mens niet alleen aan zijn intellect, maar vooral aan zijn sociale gedrag. Mensen functioneren het best in groepsverband. Je ziet dat in het klein, bij gezinnen en families, maar ook wat groter, in verenigingen en uiteindelijk landen en hun samenwerkingsverbanden.

De meesten van ons zouden alleen, zonder enige hulp van andere mensen, niet kunnen overleven. Kijk maar om je heen: het huis waar je in woont, de kleding die je draagt, de meubels waar je op zit, het apparaat waar je dit verhaal op leest, ze zijn gemaakt door andere mensen. En die mensen konden dat doen omdat er weer anderen zijn die voor voedsel zorgen, voor grondstoffen, voor elektriciteit, voor vervoer enzovoort.

Het is jammer, als sommige mensen die sterkste kant van de mensheid, ons vermogen om samen te werken, uit het oog verliezen. Je ziet dat in het klein, als iemand een hek om zijn land zet en een bord plaatst met verboden toegang, maar helaas ook in het groot, als politieke partijen geen vluchtelingen op willen nemen en de grenzen willen sluiten voor buitenlanders.

De motivatie daarachter is het beschermen van de eigen bezittingen en welvaart, maar verstandig is het niet. Ik zie in het nieuws regelmatig berichten voorbij komen over personeelstekorten. In allerlei sectoren. Er zijn tekorten in de zorg en in het onderwijs. Chauffeurs, om gehandicapte kinderen naar school te brengen, zijn niet te vinden. Ik hoorde laatst over een wijk waar, al weken, geen post meer werd bezorgd.

Maar als mensen naar ons land komen, op zoek naar een beter bestaan, dan worden die tegengehouden, opgesloten in opvangcentra en teruggestuurd. Gelukszoekers, worden ze genoemd, economische vluchtelingen. Terwijl er, vanuit West-Europa en met hetzelfde doel, miljoenen mensen vertrokken zijn naar andere continenten. Vaak met hulp van hun westerse vaderland. Maar nu er, van de andere kant, mensen naar ons komen doen we moeilijk. Terwijl we dus best wat arbeidskrachten kunnen gebruiken.

Ondertussen wordt het nieuws beheerst door landen waar oorlog wordt gevoerd, over wie de baas mag spelen over welk stukje grond. Dat kan alleen opgelost worden door overleg en samenwerking. Ik zou zo snel geen oorlog kunnen noemen die, in de afgelopen 50 jaar, door één van de strijdende partijen gewonnen is. Ja, er wordt wel eens een stukje land veroverd, maar in de meeste gevallen suddert het conflict dan gewoon verder.

Allemaal des te treuriger als je kijkt naar de problemen waar we, als mensheid in zijn geheel, mee te maken hebben. Klimaatverandering, het uitsterven van dieren en planten, het onleefbaar worden van onze planeet. We zouden het kunnen oplossen en voorkomen, maar alleen door samen te werken. Dan moeten we wel ophouden met denken dat de ene mens meer recht heeft op een goed leven dan een ander. We moeten het samen doen.

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

De onzichtbare hangjongeren

Afgelopen week vonden we een envelop in de brievenbus waar 'Politie' op stond. Hadden we iets misdaan ? Werd onze hulp ingeroepen ? Het bleek om een enquête te gaan, een project van een politiepersoon in opleiding. Volgens de begeleidende brief was er in onze wijk veel overlast, van hangjongeren in het park. Of wij daar een paar vragen over wilden beantwoorden ?

Nu wonen wij inderdaad tegenover een park. Het is daar doorgaans erg rustig. Het is geen groot park, alleen een waterpartij, wat hoge bomen waarin reigers nestelen en een klein speelplaatsje. De mensen uit de straat laten er hun honden uit. Je ziet er wel eens iemand joggen en er zal ook wel eens een jongere komen. Maar overlast ? Nooit iets van gemerkt.

Het deed me terugdenken aan een aantal jaren geleden. Vroeger kwam ik regelmatig in het park. Ik voerde de eendjes, maakte foto's en reed er vaak doorheen met mijn scootmobiel. Tot de gemeente ineens, twee van de drie ingangen, afsloot met een hek. Wandelaars konden daar nog wel langs, ik niet meer.

Ik schreef een brief waarin ik mijn beklag deed over die hekken. Er kwam een gesprek, in het park, met iemand van de gemeente, een persoon van de WMO-raad, die verstand had van toegankelijkheid en een andere bewoner van onze straat. En ik dus.

Tot mijn verbazing beweerde de buurtgenoot dat er veel overlast was van hangjongeren, in het park. Er werden drugs gedeald en er zouden zelfs auto's door het park rijden. Het leek er op dat die man tegenover een heel ander park woonde dan ik. Ik had in ieder geval, van al die problemen, nooit iets gemerkt.

Er is een middelbare school, vlakbij, dus er fietsen wel eens scholieren door de straat. En er zit wel eens een groepje van die jongelui, in het park, een boterhammetje te eten. Maar drugsdealers in auto's ? Het leek me pure fantasie. Ik heb dat ook gezegd tegen de vertegenwoordiger van de gemeente. Maar geholpen heeft het niet. De hekken bleven staan en sindsdien kom ik nog maar weinig in het park.

We kijken er, vanuit ons huis, wel op uit. En nog steeds is het een rustig parkje, waar mensen hun honden uitlaten en de reigers broeden, zonder problemen. Op het enquêteformulier vulde ik dus in dat er geen overlast is van hangjongeren. Ondanks de bewering, in de brief, dat de gemeente en de wijkagent vinden van wel.

Er zullen misschien wel eens jongeren in het park komen, maar dat lijkt me best te mogen. Het is er toch voor iedereen ? Van geluidsoverlast, vernieling, bedreiging, intimidatie, of het afsteken van vuurwerk – dat stond allemaal in de enquête – heb ik nooit iets gemerkt.

Zien en horen mijn buurtgenoten misschien andere dingen dan ik ? Of vinden ze dat er niemand in 'hun' park mag komen ? Hebben ze last van onzichtbare hangjongeren ? Ik vind het raadselachtig.

Ik denk er wel over om maar weer een brief naar de gemeente te sturen. Of er nu geen overlast is – zoals ik denk – of veel overlast – wat sommige anderen schijnen te vinden, die hekken hebben daar in ieder geval geen invloed op gehad. Dus die kunnen wel weg. Er is immers net zoveel, of weinig, overlast als voordat er hekken waren.

Kan ik tenminste weer ongehinderd het park in- en uitrijden. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 en deel 11 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Een heel prettige steekpartij

Gisteren was er weer een evenement bij Paleis Soestdijk. Vaak worden we van tevoren gewaarschuwd, maar deze keer hadden we geen bericht gekregen. Dus toen ik geroezemoes en muziek hoorde en het geluid van een omroeper, keek ik even op internet, om te zien wat er aan de hand was.

Het bleek dat het Oranjepad 2023 bezig was, een 'Koninklijke wandeling vol verhalen en ontmoetingen in de bosrijke omgeving van Paleis Soestdijk'. Het was een activiteit voor een goed doel, tenminste dat denk ik. Maar als je de aankondiging leest, zou je misschien iets anders kunnen denken: 'Wandel mee om de achteruitgang van spierziekten te stoppen !'

Ik vermoed dat men het omgekeerde bedoelt van wat er staat. We willen toch dat de achteruitgang van spierziekten doorgaat ? De vooruitgang moet gestopt worden, lijkt me. Als de ziekten achteruit gaan gaat het met de gezondheid van de patiënten beter. Toch ? Tenzij men bedoelt dat de achteruitgang van de gezondheid, van de lijders aan spierziekten, gestopt moet worden. Dat kan ook. Maar dat staat er niet.

Misschien zou je kunnen zeggen, dat mensen die aan een spierziekte lijden, 'spierzieken' zijn. Dan zou het nog kunnen zijn: 'Wandel mee om de achteruitgang van spierzieken te stoppen !' Maar ik weet niet of iedereen dat zou begrijpen.

Afgelopen week hoorde ik nog zoiets geks. Op één van de commerciële TV-zenders werd een programma aangekondigd. Een verslaggever en een cameraploeg zouden meelopen, met de politie, in een grote stad. Eén van de wervende teksten was: 'Een steekpartij loopt helemaal uit de hand !'

Je kunt je afvragen wat er leuk is aan het bekijken van een, uit de hand lopende, steekpartij ? Maar ik vroeg me direct iets anders af. Zijn er ook steekpartijen die niet uit de hand lopen ? Met andere woorden: zou je het ook kunnen hebben over een steekpartij die prima verliep ? 'Dit was een heel succesvolle steekpartij.' Of: 'Alle deelnemers aan de steekpartij waren, na afloop, heel tevreden.'

Het ligt misschien aan het perspectief van waaruit je de steekpartij bekijkt. Als je aan het steken bent kun je misschien best tevreden zijn over je bezigheden, of het resultaat. Maar als je gestoken wordt ligt het waarschijnlijk heel anders.

Misschien zijn er ook wel gematigde steekpartijen, waarbij de dader zijn gram haalt en het slachtoffer er toch nog redelijk vanaf komt ? Dan zou je kunnen zeggen: 'De steekpartij viel gelukkig reuze mee.' In tegenstelling tot: 'De steekpartij loopt helemaal uit de hand !'

Vermoedelijk hebben de makers van die TV-aankondiging zover niet nagedacht. Die dachten alleen maar een sensationeel tekstje te verzinnen. 'Steekpartij' en 'het loopt uit de hand', dat lokt kijkers. Net zoals 'achteruitgang' en 'spierziekten' hopelijk veel wandelaars heeft gelokt. Ik heb niet naar het TV-programma gekeken en niet gewandeld. Maar ze hebben me wel aan het denken gezet.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 en deel 10 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Thee voor koningin Elisabeth

Ik las laatst dat er niets vervelender is dan mensen die hun dromen vertellen. Daar zit wel iets in. Ik kan me voorstellen dat het heel saai kan zijn, om naar de dromen van een ander te moeten luisteren. Maar mijn eigen dromen, daarentegen, vind ik heel interessant. Daarom hier die van vrijdagnacht.

Eerst droomde ik dat mijn vrouw en ik verhuisd waren, naar een appartement op de begane grond. We wonen nu drie hoog, dus wat lager was wel eens leuk. We hadden ook een tuin, zodat we heel aangenaam buiten konden zitten. Alleen de inrichting liet wat te wensen over. Met name de woonkamer had een probleem. Door de vloer liep een sleuf, van zeker een halve meter breed, dwars door de kamer. In die sleuf lag een afvoerpijp.

Ik wilde uiteraard die kloof in de vloer weg werken, maar zomaar vloerbedekking erover leggen ging niet. Daar zou je doorheen zakken. Dus ik probeerde een manier te verzinnen, om die sleuf dicht te krijgen. Eerst planken erover misschien ?

Even later bevond ik me, ineens, in het paleis van koningin Elisabeth. In een droom verplaats je je moeiteloos, door tijd en ruimte, dus het verbaasde me niets. Hare koninklijke hoogheid vroeg me om thee voor haar te halen. Dat deed ik, maar om één of andere reden, schonk ik het op een bord en niet in een theekopje.

Dat beviel de koningin niet, ze stuurde me weg voor een tweede poging. Ik liep door het paleis en zag een prachtige vlinder zitten. Hij was zo groot dat ik hem niet tussen mijn handen kon vangen. De vlinder fladderde weg, naar buiten, waar een fraaie binnenplaats was, vol met planten.

Voor ik de keuken kon bereiken en een deugdelijk kopje thee kon inschenken, kreeg ik het bericht dat er op het postkantoor een pakje voor me was bezorgd. Ik liep dus naar het postkantoor. Het was een mooie zonnige dag en onderweg kwam ik Wim, de Geheimzinnige Hulpman, tegen. Hij moest dezelfde kant op als ik.

We kwamen bij het postkantoor, een laag en breed gebouw, dat meer op een treinstation leek. Binnen was een lange balie, met loketten, waar allemaal mensen druk stonden te roepen. Het leek de aandelenbeurs wel. Daarnaast ging een deur open en er kwam een mevrouw naar buiten. Ze scheen te weten wie we waren en had voor elk van ons een pakket.

Ik had iets kleins verwacht, een boek of zo, maar kreeg een enorme rol papier. Meer dan twee meter lang was het ding. Verbaasd en een beetje onhandig stond ik ermee te stuntelen. De Hulpman keek tevreden toe. Hij moest er meer van geweten hebben, want nu zag ik dat er tekeningen op de rol papier stonden, die precies leken op zijn stripverhalen.

Terwijl ik zo, met die enorme rol striptekeningen stond te worstelen, vroeg ik me af hoe het nu moest met de thee voor de koningin. Het was al bijna zes uur en voor ik weer bij het paleis terug zou zijn...

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.