zondag 27 november 2022

Waren we bijna gecensureerd


Gisteren kreeg ik
op Facebook een melding dat een van mijn bijdragen, aan de Top 200.000, in strijd was met de richtlijnen inzake naaktbeelden en seksuele handelingen. Het ging om een verwijzing naar een YouTube-clip, die ik 4 jaar geleden geplaatst had. De afbeelding toonde de voorkant van de legendarische LP 'Sticky Fingers', van The Rolling Stones.

Nou is dat best een provocerend plaatje, maar er is geen naakt, of een seksuele handeling, op te zien. Het toont de voorkant van een spijkerbroek, waarvan de gulp een beetje openstaat. Wie de LP-hoes kent zal weten dat er een echte ritssluiting in zat. Als tieners vonden we dat reuze spannend, je kon zelfs een glimp zien van een witte onderbroek.

Misschien heeft er iemand bij Facebook gedacht dat die albumhoes het begin was van een filmpje, waarin die spijkerbroek helemaal uitgetrokken zou gaan worden ? Er zal in ieder geval ergens het idee zijn ontstaan dat er op deze afbeelding iets bloots, of seksueels, zou kunnen volgen. Maar als je het clipje bekijkt zie je helemaal niets, behalve dat stilstaande plaatje.

Facebook heeft een reputatie wat betreft het, wel erg ijverig, censureren van blote en suggestieve afbeeldingen. Als je even op internet zoekt vind je al snel leuke voorbeelden. Een foto van een 16e eeuws standbeeld, van de god Neptunus, werd in 2018 verwijderd. Het Nederlands Fotomuseum werd in 2019 geblokkeerd, omdat er foto's van Ed van der Elsken op hun account te zien waren, waarop naakte vrouwen stonden.

Maar ook een foto van een prehistorisch beeldje, de beroemde Venus van Willendorf, werd als aanstootgevend aangemerkt. En vorig jaar werd een Belgisch museum geblokkeerd omdat er een foto van de kunstenaar Permeke geplaatst was, terwijl die werkte aan twee beelden van naakte mensen. We zijn dus in goed gezelschap, met onze schandelijke platenhoes.

Facebook gaf ons voorlopig een waarschuwing. Als we nog eens zo'n soort plaatje zouden plaatsen zou onze account geblokkeerd kunnen worden. Daartegen konden we wel protest aantekenen. Om te zien hoe dat dan zou moeten klikte ik verder. Toen bleek dat je alleen aan kon vinken dat je het niet met het oordeel eens was. Uitleg kon je er niet bij zetten.

Facebook vermeldde op een volgend scherm dat ons protest genoteerd zou worden, maar dat ze waarschijnlijk niet in staat waren, door de vele overtredingen en een tekort aan menskracht, om hun oordeel opnieuw te overwegen.

Daar zaten we dan met een waarschuwing voor een platenhoes, uit de jaren '60, waarvan waarschijnlijk tientallen afbeeldingen op Facebook staan. Ik had een screenshot van de waarschuwing gemaakt die ik naar mijn mederedacteuren van de Top 200.000 stuurde. Met de opmerking dat het hopelijk geen verdere gevolgen zou hebben.

Op internet vond ik een protestactie van de fotograaf Spencer Tunick, die zelf een aantal keer te maken kreeg met de preutsheid van Facebook. In 2019 liet hij, in New York een groep mannen en vrouwen naakt poseren, terwijl ze uitvergrote foto's van mannelijke tepels in de lucht hielden. Die worden door Facebook namelijk wel getolereerd.

Ik zag me al, samen met de twee andere Top 200.000 redacteuren, met de gulp van onze spijkerbroeken provocerend open, op de foto gaan. Maar zover zal het gelukkig niet komen. Al snel na mijn protestvinkje kreeg ik de melding dat Facebook zich vergist had. Met excuses, de waarschuwing werd ingetrokken.

Toch een opluchting... 


 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
 

zondag 20 november 2022

Geen zin in voetballen


Ik droomde
dat er iemand op mijn deur stond te bonken en te roepen dat Feyenoord kampioen geworden was. 'Dat interesseert me geen bal !', riep ik terug.

In werkelijkheid is de vaderlandse voetbalcompetitie nog niet eens halverwege. Feyenoord gaat aan kop, maar de club heeft geen grote voorsprong op Ajax en PSV, dus nu al zeggen dat ze kampioen zijn is erg optimistisch. Maar het klopt dat het me niet erg interesseert, want ik moest de stand wel even opzoeken, dus.

Ik volg het mannenvoetbal niet meer zo, de laatste jaren. Af en toe kijk ik naar de samenvattingen op zondagavond, maar hele voetbalwedstrijden, live kijken, doe ik alleen als het Nederlandse vrouwenelftal speelt. De Europese clubcompetities, de Champions League en de Euro League, volg ik helemaal niet. Geen idee wie die de vorige jaren gewonnen hebben.

Er is leukere sport op TV. Gisterenavond nog een spectaculaire snookerwedstrijd, in de halve finale van het UK Championship, vanmiddag de finale. Er is ook veldrijden, of cyclocrossen, zoals sommige wielerfans zeggen en er is wereldbeker schaatsen, dit weekeinde.

En, o, ja, vandaag begint het WK voetballen, in Qatar. Het zal niemand verbazen als ik zeg dat ik daar niet naar ga kijken.

Er zijn tijden geweest dat ik, met een oranje hoed op en t-shirt aan, op de bank zat, naast mijn kleinzoon D, die eveneens in de nationale voetbalkleuren was uitgedost en ook nog op een toeter blies. Maar D is inmiddels groot en het huis uit, dus voor hem hoef ik de schijn niet op te houden.

Het is niet zo dat mijn tegenzin helemaal voortkomt uit de corruptie en wantoestanden rond dit WK. Ik ergerde me daarvoor al aan het spel, de spelers en de heisa. Ik heb het ook al eerder gezegd, vrouwenvoetbal is leuker. Dat wordt met meer plezier en minder aanstellerij gespeeld.

Maar dat dit WK alleen in het oliestaatje Qatar terecht kon komen, dankzij omkoperij en dat er duizenden arbeiders omgekomen zijn bij de bouw van de stadions, geeft wel de doorslag. Daar kan een tenenkrommende toespraak van meneer Infantino, voorzitter van de internationale voetbalbond, niets aan verhelpen. 'Ik voel me homo. Ik voel me een gastarbeider.' De schijnheiligheid droop er vanaf.

Maar goed. Het doet er verder niet toe. Niemand zal zich er iets van aantrekken als ik niet naar de wedstrijden op TV kijk. Ik hoop dat er hier en daar nog een fan is die niet in het vliegtuig stapt. Je kunt je geld aan belangrijkere dingen uitgeven dan aan vliegreizen naar Qatar.

En als Feyenoord, of het Nederlands Elftal, kampioen wordt dan lees ik dat wel in de krant.


Ps: Ik heb mijn Twitter-account verwijderd. Trump is terug, ik ben weg. Dat zal ze leren...

 

 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 en deel 11 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
 

zondag 13 november 2022

Wandelen met een ezel


Voer 'wandelen met een ezel' in
en Google komt met een hele reeks van ezelboerderijen, ezelvakanties en ezelwebsites. Vlak om de hoek, in Zeist, bij Stichting Opvang de Ezelsociëteit, kun je in het bos wandelen voor 30 euro per ezel. Daar krijg je dan wel een ezel voor die het leuk vindt om te wandelen, want: 'Voor ons blijft bij alles wat we doen het welzijn van de ezels voorop staan, dus wandelen is zeker goed voor ze, maar we gaan ze niet verplichten iets te doen wat ze niet leuk vinden.'

Op andere websites zie ik ezels met bagage, of kleine kinderen, op hun rug. Dat lijkt iets minder recreatief voor de ezel, het ziet er meer uit als werken. En dat sluit goed aan bij het boek dat ik deze week las 'Reizen met een ezel in de Cevennen', of in het Engels: 'Travels with a Donkey in the Cévennes', van de 19e eeuwse, Schotse, schrijver Robert Louis Stevenson.

Stevenson zou later wereldberoemd worden met romans als 'Schateiland' en 'Dr Jekyll en Mr Hyde', maar zover was het in 1878 nog niet. Stevenson had net een ongelukkige liefdesaffaire achter de rug en was naar het zuiden van Frankrijk verhuisd om te herbronnen, zoals we dat nu zouden noemen. Volgens Wikipedia was zijn zwakke gezondheid ook een reden, maar daar blijkt in zijn boek weinig van. Hij wandelde, zonder problemen, ruim 200 kilometer in 12 dagen.

Nou, ja, niet helemaal zonder problemen. Modestine, de ezel die hij koopt, blijkt een eigen wil te hebben en omdat hij zich er aanvankelijk maar moeilijk toe kan zetten om het dier met geweld tot lopen te dwingen, schiet hij de eerste dagen niet erg op. En hij heeft zijn ezel hard nodig, want zijn kampeeruitrusting is niet bepaald lichtgewicht.

Speciaal voor zijn tocht heeft Stevenson een, met schapenvacht gevoerde, slaapzak laten maken, die tegelijk dienstdoet als plunjezak. Zo'n trektocht maken was toen nog heel ongebruikelijk, dus er waren geen kooktoestellen, olielampen en pannen voor kampeerders. En hij moest ook proviand meenemen, voor zichzelf en de ezel.

Hij begint zijn tocht in Le Monastier-sur-Gazeille, een dorpje dat nu nog bekend staat als het startpunt van de Stevenson route. Hij slaapt niet elke nacht in zijn slaapzak, onder de sterren, maar doet ook een paar herbergen aan en logeert in het trappistenklooster Notre-Dame-des-Neiges. Het landschap is onherbergzaam, rotsachtig, woest en onoverzichtelijk, waardoor hij, op een dag, na een dwaaltocht, voor de tweede keer hetzelfde dorp binnen wandelt.

Het eind van zijn tocht gaat door de vallei van de Tarn en daar ben ik, met mijn vrouw aan het stuur van de Fiat 500, meer dan 20 jaar geleden ook door gereden. Een indrukwekkend landschap van roodbruine rotsen, waar het riviertje de Tarn een soort kleine Grand Canyon in uitgesleten heeft.

Wat ik niet wist, maar nu wel dankzij Stevenson, is dat daar rond 1700 een godsdienstoorlog is uitgevochten. Lodewijk de veertiende, die zelf katholiek was, probeerde met geweld de protestantse 'Camisards' eronder te krijgen. De Camisards, zo genoemd vanwege de witte hemden die ze droegen, vochten terug.

Stevenson schrijft dat al het moorden en brandstichten uiteindelijk niets heeft opgeleverd. De meerderheid van de bevolking is nog steeds protestants, al leefden ze, 150 jaar na de gewelddadigheden, wel vreedzaam samen met de katholieke minderheid.

Het boek van Stevenson is, volgens Wikipedia, een van de eerste in het buitensportgenre. In de tweede helft van de 20ste eeuw werd zijn tocht steeds vaker nagevolgd door moderne wandelaars. Soms ook met ezel. Er zijn schrijvers die daar weer boeken over hebben geschreven en er zijn films gemaakt over de tocht.

Stevenson zelf stapt aan het eind van zijn reis op een postkoets om weer in de bewoonde wereld te komen. Zijn ezeltje heeft hij dan verkocht. Tot zijn eigen verrassing mist hij haar ineens en barst in tranen uit.

'Reizen met een ezel in de Cevennen', is als paperback en e-book te koop, in vertaling en in het Engels. Het is ook gratis te downloaden bij Project Gutenberg

 

 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 en deel 10 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
 

zondag 6 november 2022

'Revolver' opnieuw uitgebracht


Onlangs verscheen
een digitaal opgepoetste en uitgebreide heruitgave van het Beatles-album 'Revolver'. Ik zat net op de lagere school toen het voor het eerst in de winkel lag, in 1966. Ik had nog niet de leeftijd en de financiële middelen om het album meteen te kopen. Ik hoorde wel een aantal nummers ervan op de radio, maar maakte pas echt kennis met 'Revolver' toen mijn oudere broer, een aantal jaren later, de LP's van de Beatles begon te kopen.

Het was niet direct mijn favoriete plaat, ik vond 'Sgt Pepper' en 'Abbey Road' leuker, maar nu ik er opnieuw naar luister – via YouTube waar de hele nieuwe versie te beluisteren is – blijkt dat ik het beter ken dan ik dacht en dat er erg mooie nummers op staan.

'Revolver' is het eerste album waarop The Beatles uitgebreid experimenteerden met de mogelijkheden van de opnamestudio. Vergeleken met nu was dat nog behoorlijk beperkt. Elke hobbyist kan tegenwoordig, met zijn laptop of PC, onbeperkt instrumenten en zangpartijen opnemen en mixen. Dat kon toen niet.

Er werd gewerkt met 4-sporen taperecorders, de mogelijkheid om achteraf het geluid te bewerken was minimaal. Toch horen we complexe, gelaagde muziek op 'Revolver', met vervormde stemmen en instrumenten. Sommige gedeelten zijn versneld, of vertraagd, of zelfs achterstevoren gemonteerd. Alles werd aangegrepen om bijzondere sferen en geluiden te verkrijgen.

De groep kon zo wild experimenteren omdat ze besloten hadden niet meer live op te treden. De gillende fans, het hele circus rondom hun tournees, ze hadden er geen trek meer in. Dat betekende dat ze zich niet langer hoefden te beperken tot muziek die ze zelf, live op het podium, zouden kunnen spelen. Alleen het eindproduct uit de studio telde. Met gevolg dat ze, bijvoorbeeld bij de opname van 'Eleanor Rigby', geen enkel instrument bespeelden. De hele begeleiding werd gedaan door een strijkorkestje.

Producer George Martin had daarbij een flinke inbreng. Zo schreef hij het arrangement van 'Eleanor Rigby' en speelde de pianosolo in 'Good Day Sunshine'. Maar ook andere studiomedewerkers hielpen met het toepassen van nieuwe technische mogelijkheden. De zoon van George Martin heeft trouwens meegewerkt aan de heruitgave van het album.

Aan die nieuwe heruitgave zijn archiefopnamen toegevoegd, waarop je hoort hoe de groep naar de definitieve versies van hun liedjes toewerkt. Je hoort bijvoorbeeld John Lennon 'Yellow Submarine' zingen, nog zonder het makkelijk meezingbare refrein. Van een klaaglijk liedje verandert het later in een vrolijk, door Ringo Starr, gezongen feestnummer, met geinige geluidseffecten.

Op 'Revolver' gebruikten The Beatles voor het eerst een blazerssectie, in 'Got To Get You In To My Life', en we horen het eerste liedje, 'Love You To', waarin George Harrison zijn fascinatie voor de muziek uit India laat blijken. We horen een gitaarsolo die achterstevoren wordt afgespeeld in 'I'm Only Sleeping', een liedje waar ter ere van de heruitgave een mooie nieuwe clip voor is gemaakt.

De wildste experimenten zijn te horen in 'Tomorrow Never Knows'. John Lennon haalde voor de tekst inspiratie uit het Tibetaanse Dodenboek en zingt door een versterker met een roterende speaker, die bedoeld was om te gebruiken met een Hammondorgel. In de begeleiding worden allerlei effecten toegepast, veranderingen in snelheid, knippen en plakken enzovoort. Het enige houvast dat de luisteraar heeft is de strakke drumbeat van Ringo Starr.

'Revolver' is een wonderlijke plaat. Misschien nog opmerkelijker als je bedenkt dat The Beatles, nog maar een paar jaar eerder, in de feestzaaltjes rond Liverpool, covers van hun Amerikaanse idolen stonden te spelen. Ze maakten reuzensprongen. 

 

 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men