Het komt vaker voor dat ik over dieren droom, maar dit sloeg alles. Ik werd wakker, midden in de nacht, keek op de klok, zag dat ik nog best een paar uur kon gaan slapen, draaide me om en viel weer in slaap.
Ik droomde dat ik door ons dorp fietste. Ik had mijn fototoestel meegenomen, voor als ik onderweg een bijzondere vogel zag. De eerste die me opviel was een bont gekleurde reiger, ik dacht: een ralreiger. Die zijn mooi, maar deze was nog feller gekleurd, geel en blauw.
Ik reed verder. Aan mijn kant van de weg zag ik een heel grote, groenige, ruig bevederde vogel staan, een soort van reuzen muppet. Hij ging niet aan de kant en ik kon hem maar net ontwijken. Zo kwam ik bij de hoofdweg, de belangrijkste winkelstraat van ons dorp.
Daar kwam een kievit, met een duikvlucht, naar beneden. De vogel had een pluk veren in zijn snavel en landde op een balkonhekje, boven een van de winkels. Hij legde het bosje veren naast zich op de reling, dat schudde zich uit en bleek een jonge kievit te zijn. De oudervogel, het kan ook een zij zijn geweest, pakte het kuiken weer op en vloog naar een plat dak, wat verderop. Daar was meer vogelactiviteit, maar ik kon niet goed zien wat er rondfladderde.
Aan de overkant van de straat was een dakterras, met een hek eromheen. Tussen de spijlen zag ik een vogel tevoorschijn komen die ik herkende als een notenkraker. Dat is een zeldzaamheid, een zwarte vogel, zo groot als een kraai, maar met mooie witte vlekken, als een heel grote spreeuw.
Voor ik mijn camera kon pakken vloog de notenkraker weg en zag ik een ander dier tussen de spijlen door komen. Dit leek meer op een kangoeroe. Ik probeerde het beest te fotograferen, maar terwijl ik daar mee bezig was werd ik van achteren in mijn kraag gepakt door een tijger. Het beest sleepte me mee, een boom in, en ging met me op een tak liggen.
De tijger leek geen kwade bedoelingen te hebben, maar hij lag wel strak tegen me aan. Ik aaide hem over z'n kop en probeerde hem, zachtjes, weg te duwen. Maar daar wou hij niets van weten, hij duwde zijn kop tegen mijn schouder en sloeg een poot om me heen. Ik keek omhoog en zag, op de takken boven me, de grijze lijven van een aantal olifanten. Als reusachtige zakken meel lagen ze over de takken gestulpt.
Even later slaagde ik er in om, met tijger en al, weer aan de voet van de boom, op de stoep te belanden. Er kwam een man aanlopen, van de overkant van de straat. Hij gaf de tijger een kneepje in zijn achterste, waarop het dier me los liet en weg liep .
'Ben je okee ?' vroeg de man. Ik zei van wel, maar wees hem op de olifanten, die boven ons op de takken lagen. Daarop tuimelde er, uit een andere boom, een baby-olifant op de stoep. Even later volgde er een wat groter exemplaar.
Ik keek eens op mijn horloge en zag dat het al over half één was. Ik werd thuis verwacht voor de lunch, dus haalde ik mijn fiets van het slot en reed weg. Een stukje verder zag ik een vrouw, in een rode sportwagen met een open dak, uit een oprit komen. Ze deed iets onhandigs want de auto rolde op zijn kant. Terwijl ik voorbijreed hoorde ik haar mopperen: 'Het is heel makkelijk, zeiden ze, gewoon gas geven...'.
Daarna reed ik een stukje op met twee jongens, die toevallig mijn kant op moesten. Ik vertelde over de notenkraker, de tijger en de vrouw in de sportwagen. Ondertussen drongen ze me van de weg af, in de graskant. Dat vond ik niet heel erg, want dan kon ik een paar bochten afsnijden.
Maar zo belandde ik, met fiets en al, in een bouwland, met een rij bomen er langs. Ik wilde weer de weg op, want ik moest bij het politiebureau oversteken. De weg veranderde echter in een hindernisbaan, met grote stapels tijdschriften, waar ik als een stuntman overheen probeerde te springen. Toen werd ik wakker.
De ralreiger en de notenkraker zijn bestaande vogels. Maar de reiger in mijn droom zag er heel anders uit, de echte ralreiger is lichtbruin met wit. De notenkraker is, in het echt, wel net zoals ik hem droomde. Zoek maar op.
Er bestaan trouwens boomkangoeroes, maar de boomolifant...?
