zondag 27 september 2020

De beste langspeelplaten aller tijden ?


Het Amerikaanse muziektijdschrift Rolling Stone
kwam deze week met een nieuwe lijst van 500 beste albums aller tijden. Voor mij, als redacteur van de Top 200.000 Facebookpagina, is dat natuurlijk een moment om even bij stil te staan. Een blik op de eerste 50 deed me weer beseffen waarom we indertijd met onze eigen Top begonnen zijn. Ook deze lijst is erg eenzijdig.

Rolling Stone publiceerde de eerste versie van z'n albumlijst in 2003, die werd in 2012 een keer aangepast, maar deze nieuwe lijst is weer vanaf nul gemaakt. Daarvoor werd de hulp ingeroepen van meer dan 300 artiesten, producers, critici en vertegenwoordigers van de muziekindustrie.

De kritiek op die eerste lijsten was dat het witte, oude mannen muziek was. Veel albumrock uit de jaren '70, te weinig aandacht voor vrouwen, zwarte muziek en de laatste muzikale ontwikkelingen. Daar hebben ze nu wat aan gedaan.

Ze zeggen dat 86 albums in de lijst van na het jaar 2000 zijn en volgens Wikipedia is zelfs meer dan de helft – 260 albums – van na 1980. Er staat best veel zwarte muziek in, dat is prima, maar weinig blues, jazz en ouderwetse soul. Wat ik wel veel zie is rappers en hiphoppers.

Een rapper zegt z'n tekst op, vaak over muziek die gesampled is. Dat wil zeggen bestaande nummers die geknipt en geplakt zijn tot iets 'nieuws'. Alle muzikanten zijn ooit begonnen met het naspelen van hun favoriete muziek, maar dit gaat een stap verder. Rappers bespelen geen instrument en ze zingen niet. Zijn het dan wel muzikanten ? Is rap wel muziek ?

Veel kenners vinden van wel, naar het schijnt, maar in de top van de albumlijst staan gelukkig wel echte muzikanten. De nummer 1 positie wordt ingenomen door Marvin Gaye met 'What's Going On'. Op 2 staat 'Pet Sounds' van de Beach Boys en nummer 3 is Joni Mitchell met 'Blue'.

Een vrouw in de top 3 ! Heel mooi, maar waar zijn Billie Holiday en Ella Fitzgerald ? Die waren vrouw en zwart.

Het is een albumlijst en dat verschilt natuurlijk van een lijst met de beste liedjes. Je zou daaruit kunnen verklaren waarom muziek van voor 1960 grotendeels ontbreekt. In de bovenste 50 zie ik alleen Miles Davis met zijn album 'Kind Of Blue', uit 1959.

Van belangrijke, invloedrijke muzikanten zijn genoeg verzamelalbums verkrijgbaar en ze nemen die wel op van Chuck Berry en Bob Marley. Niet dat ik daar iets tegen heb, maar er waarom dan niet van de sterren uit de jaren '30 en '40 ?

De langspeelplaat bestaat al sinds de jaren '30, maar werd aanvankelijk voornamelijk gebruikt voor het opnemen van radioprogramma's. In zijn huidige vorm werd de lp voor een groter publiek beschikbaar vanaf eind jaren '40. De allereerste platen werden gevuld met klassieke muziek, maar daarna waren het vooral jazzmuzikanten die de mogelijkheden van de langere speelduur voor het eerst benutten. Maar tot de lijst van beste albums volgens Rolling Stone zijn die nauwelijks doorgedrongen.

De deskundigen zijn wel een fan van de Beatles en David Bowie. Meer dan van de Rolling Stones en Led Zeppelin. Ik zie wel de Ramones in de top 50, maar is die parodie van een rockband werkelijk beter dan alles wat Pink Floyd heeft gemaakt ?

Ik zal de komende tijd nog wel rondstruinen in de lijst van Rolling Stone, op zoek naar mijn persoonlijke favorieten. Waar is Van Morrison ? Die kom ik voor het eerst tegen op plaats 60. Ver onder raptypes als Jay-Z, Nas, Dr. Dre en Kanye West. Terwijl de Kinks of Rory Gallagher in de eerste 100 niet te vinden zijn. Net zo min als enorm invloedrijke blueszangers als Muddy Waters, Howlin' Wolf en Robert Johnson.

Eén ding is dus wel duidelijk, dit is een heel beperkt lijstje, opgesteld door mensen die een paar grote blinde vlekken hebben. Er staat ook nauwelijks muziek in die niet Engelstalig is. Voor liefhebbers van redelijk moderne Amerikaanse popmuziek zal het ongetwijfeld genieten zijn. Voor ouwe knakkers als ik, met een wat bredere smaak, is het behelpen.



De Strip is een gouwe ouwe van de Stripman

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 20 september 2020

Balkonmuizen

Als je iets intikt in Google dan krijg je automatisch aanvullingen en suggesties. Wanneer je de naam van een plant of dier invoert is de eerste suggestie vrijwel altijd '...bestrijden...'. Een heldere illustratie van de houding van, de meerderheid van de mensheid, tegenover de natuur. Zien we iets nieuws dan willen we dat eerst uitroeien.

Sinds enige tijd hebben wij muizen op ons balkon. We wonen op de derde verdieping, dus ik vond dat al een hele prestatie. Zulke kleine beestjes die toch maar even, een meter of 10 tegen de bakstenen, omhoog klauteren om bij ons op het balkon te komen.

Maar misschien hebben ze er een paar generaties over gedaan, want ik ontdekte tussen het metselwerk, vlak bij de regenpijp, een paar openingen. En we hoorden soms ook gekrabbel bij de balkondeur. Vermoedelijk zijn de muizen door de spouw omhoog gekomen, veilig voor de bestrijdende mens en andere roofdieren.

Na een paar mislukte pogingen lukte het me om een foto van één van de muisjes te maken. Die zette ik op Faceboek en Twitter en daar kwamen, naast de bewonderende en vertederde reacties, ook een paar waarschuwingen op binnen. Mij werd een diervriendelijke muizenval aangeraden, want voor je het weet zijn het er heel veel.

Tsja. Het deed me denken aan een man die ik laatst bij Vroege Vogels hoorde, op de radio. Hij was een groot voorstander van biologisch en gifvrij tuinieren. Hij had het onder meer over mieren en dat die door veel mensen fanatiek bestreden worden, terwijl ze toch een heel belangrijke functie vervullen in de natuur. Voornamelijk als opruimers van allerlei organisch afval.

Hij zei zoiets als : 'Ik begrijp niet wat mensen tegen mieren hebben. Het zijn rustige dieren, ze maken geen lawaai, piesen en poepen niet op het tapijt en maken niets kapot.'

Zo is het voorlopig ook met de balkonmuizen. Om ze niet in huis te krijgen moet je zorgen dat er niets voor ze te eten is. Voedsel goed opbergen, dus, geen kruimels laten liggen en zo. Dat is ook mijn ervaring met de muizen in het gebouw van de dorpsvereniging. Als iedereen maar netjes opruimde, na activiteiten, had je geen last van muizen. Maakten we er een zooitje van dan dansten de muizen op tafel.

Op Wikipedia lees ik dat mannetjesmuizen muziek maken die te vergelijken is met het zingen van vogels. Helaas zingen ze zo hoog dat wij mensen het niet kunnen horen. Ze schrijven ook dat bestrijden met gif weinig zin heeft omdat de gedode muizen vrij snel vervangen zullen worden door nieuwe.

Vangen en naar beneden brengen lijkt me ook niet zo zinvol. Met slakken wil ik dat nog wel eens doen, die hebben een poosje nodig om weer naar boven te kruipen. Maar die muizen zijn hartstikke vlug en behendig. Die zijn sneller weer boven dan ikzelf.

Onze muizen komen natuurlijk op het vogelvoer af dat ik op het balkon leg. Waarom zou ik me druk maken als zij dat opeten in plaats van de vogels ? Tot nu toe hebben ze geen pogingen gedaan om binnen te komen, dus de inventaris van het huis heeft niet onder hun aanwezigheid geleden. Waarom zou ik ze dan moeten wegjagen ?

Nee, zolang ze zich netjes gedragen zijn ze net zo welkom als alle andere beesten. Misschien is dat een aanbeveling voor Google ? Niet direct alles willen bestrijden, maar eerst eens kijken of ermee samen te leven valt.


PS: Blogger heeft zijn blog-editor gemoderniseerd waardoor een aantal oude, vertrouwde opties verdwenen zijn. Mijn gebruikelijke opmaak, met gekleurde vlakken achter de tekst, is helaas niet meer toepasbaar. Het zal misschien even zoeken zijn naar een nieuw uiterlijk, maar uiteindelijk gaan we er wel aan wennen. 

Het tekstblok hieronder heeft nog wel zijn oude achtergrond, maar dat is gekopieerd uit een oud blog. Dat lukt helaas niet met nieuwe tekst...



De Strip is een gouwe ouwe van de Stripman

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 13 september 2020

100 vreemdelingen...


Ja, mensen, het is me wat ! Het kabinet is overstag ! We gaan 100 vreemdelingen uit het afgebrande kamp Moria, op Lesbos, opvangen in ons land. Tsjonge jonge, nou nou...

Het zijn me toch dingen die ik in de krant lees. Laatst ook al zo'n bericht. Op 10 september stond het in de Volkskrant: 'Trump onder vuur nu blijkt dathij de Amerikanen voorliegt, onder meer over corona'. Goh... wie had dat nou gedacht ?

Het kan zijn dat ik het allemaal niet meer volgen kan, maar voor zover ik het begrepen heb doet Trump al vier jaar lang niets anders dan liegen. Zouden er echt mensen zijn voor wie zo'n bericht als een verrassing komt ? In een reactie op deze beschuldigingen kwam hij met weer nieuwe leugens. Zo doet hij dat al zolang hij president is.

Als er, zelfs onder de lezers van de Volkskrant, mensen zijn die er vier jaar, of misschien nog wel langer, voor nodig hebben om hem te herkennen als leugenaar dan zie ik het toch nog somber in met de komende verkiezingen.

En dan die 100 vluchtelingen. Ja, dat wordt allemaal een beetje inschikken, hoor. Het wordt hier hartstikke vol, met nog weer 100 kwetsbare mensen en jonge kinderen erbij. Zou dat wel gaan lukken ?

Nou... Als ik de krantenberichten goed lees komt er geen enkele extra vluchteling naar ons land, als gevolg van deze 'ommezwaai'. Die 100 worden namelijk afgetrokken van de aantallen waarvan al eerder afgesproken was dat we ze zouden opnemen.

In ruil daarvoor... Ja, het staat er echt, lees de kranten er maar op na... In ruil... Al zou ik niet weten hoe je dit ruilen kunt noemen... Maar goed. In ruil, dus. Worden er regels aangescherpt en procedures verkort en strafmaten verhoogd.

Ik zal wel niet helemaal goed bij mijn verstand zijn, maar volgens mij worden de asielregels dus verscherpt terwijl daar niets tegenover staat. En dan vraag ik me af wie er nou eigenlijk overstag is gegaan in het kabinet ?

VVD en CDA waren altijd al voor strenge maatregelen. D66 en Christen Unie wilden juist een wat menselijker beleid. Dat hebben ze nu dus uit handen gegeven. Gefeliciteerd ! Een mooie overwinning over de ruggen van kwetsbare en minderjarige vluchtelingen.

En dan lees ik een dag later dat Rutte het zo goed doet, zelfs in de ogen van linkse kiezers. 'Het kabinet voelt de stemming in het land goed aan...' 

Gooi het maar in mijn pet. Geef mijn portie aan fikkie. Ik snap er niets meer van...

Ps: Voor wie nog actie wil ondernemen is er een online petitie, die inmiddels ruim 55.000 keer is ondertekend en die oproept om 500 weeskinderen op te nemen. 

Partijleden van CDA, D66 en CU hebben, volgens dagblad Trouw, een interne petitie gestart voor de opname van 1000 vluchtelingen. 



De Strip is een gouwe ouwe van de Stripman

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 6 september 2020

Ooit fietste ik met witte schoenen


Best een mooie beginzin, maar er ontbreekt iets aan. Je zegt niet: 'Ik fietste op witte schoenen'. En 'met witte schoenen aan' lijkt minder mooi. Waar aan ? Aan mijn voeten, natuurlijk. Hoewel 'met witte schoenen in mijn hand' zou ook kunnen.

Is er iets bijzonders aan fietsen met witte schoenen ? Nou, heden ten dage niet. Het viel me op dat de meeste wielrenners in de Tour de France witte schoenen hebben. Maar vroeger waren wielrenschoenen zwart. Kijk maar naar oude foto's van Eddy Merckx en Joop Zoetemelk, die hadden zwarte schoenen.

Een jaar of wat geleden keek ik met kleine D naar het WK voetballen. De spelers droegen schoenen in alle kleuren van de regenboog. Geel, roze, blauw, rood, paars. 'Vroeger', zei ik, 'waren voetbalschoenen zwart, met een witte streep.'

Zo had ik zelf, in de jaren '60, gevoetbald. Met zwarte schoenen van het merk Quick en later op Puma's. Niks rare snoepgoedkleurtjes. Het zou ook best kunnen dat die Quick schoenen eerst van mijn oudere broer waren geweest. En dat ik proppen papier in neuzen deed zodat ze beter pasten.

Het is niet dat ik gefixeerd ben op schoenen, hoor. Ik loop al 20 jaar op hetzelfde paar zwarte sportschoenen, ooit gekocht in de uitverkoop. Ik ken mensen die 6 of 10 paar schoenen hebben, soms zelfs meer dan 20 ! Maar ik had er lange tijd maar 1, die zwarte. Inmiddels heb ik er een paar moonboots bij, voor op de scootmobiel, als het koud weer is.

Ik heb ook een paar sandalen, die ik het hele jaar door draag, in huis. En als het heel warm weer is ook wel eens buiten. Van grote D, hij is flink gegroeid inmiddels, kreeg ik een paar jaar geleden een paar blitse blauwe schoenen, die hij te klein gekocht had. Maar omdat ik, vanwege mijn wankele conditie, zo weinig loop raken die maar niet ingelopen.

Ooit droeg ik dus witte schoenen bij het fietsen. Ik was een jaar of 20, denk ik, toen ik een racefiets kocht. Ik had toen een vriend, die ook Jan heette, waarmee ik tochten maakte. Wij hadden geen speciale fietskleding, dat vonden we maar aanstellerij. Mannen in koersbroeken en fietsshirts lachten we uit. 'Outfitters !', vonden we.

Maar na verloop van tijd moest ik vaststellen dat lange afstanden fietsen, op gewone gympen, niet comfortabel was. Ik ontdekte dat de ideale fietsschoen een alternatief modelletje was, van het merk Roots. Ik had rond die tijd een wit paar aangeschaft, gewoon om op te lopen. Nou ja, gewoon...

Roots waren ongewone schoenen. Ze waren ontworpen met het idee dat de menselijke voet, op een zachte ondergrond, het meeste wegzakt bij de hiel. Dus de hak was zeer laag. Naar de tenen toe werd de zool dikker. Daar moest je even aan wennen, bij het lopen. Maar voor op de fiets waren ze geweldig. Dat dikke deel zorgde ervoor dat de pedaal nooit pijnlijk in je voet drukte.

Toen fietste de serieuze wielrenner met zwarte schoenen, waarin een metalen plaatje verwerkt was, om de druk van de pedalen op te vangen. Op racefietsen zaten toen nog 'toe clips', natuurlijk. Een soort metalen beugeltjes, bijna stijgijzers, die de voet vast op de pedaal hielden. Inmiddels is dat vervangen door een kliksysteem. Plaatjes onder de schoenen klikken in de pedalen.

Mooi. Maar als je van de fiets stapt ben je, op die moeilijk lopende schoenen, direct te herkennen als iemand die pretendeert een wielrenner te zijn. Daar had ik op mijn roots geen last van. Verder gewoon een afgeknipte spijkerbroek en een t-shirt. Niks geen pretenties.

Later ben ik wel overstag gegaan wat betreft broek en shirt. Zo'n fietsbroek met zeemleren kruis is toch wel erg comfortabel. En een shirt met een paar zakken op de rug is best handig. Dan hoef je niet telkens te stoppen om iets eetbaars uit je fietstas te halen. Maar de witte roots bleven, daar kon geen officiële fietsschoen tegenop.

Tegenwoordig fiets ik niet meer, maar toen was ik een trendsetter. Nu fietsen ze allemaal met witte schoenen... aan... hun voeten...

Ps: De strepen zien er anders uit dan ik me herinner, maar Quick voetbalschoenen worden nog steeds gemaakt. In zwart en blauw. 

Van Roots vond ik wel een Facebookpagina, met de originele modellen, maar op een website kan ik die niet vinden. De laatste mededeling op de pagina dateert van 2015: 'De webshop is gesloten. Laatste paren in maat 37 en 41 nog op voorraad. Aanvragen per mail naar rootsschoenen@gmail.com' 




De Strip is een gouwe ouwe van de Stripman

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men