Een voorzet die ik wel moest inkoppen

'Uw Melding Openbare Ruimte is bij ons bekend onder zaaknummer xxxxxx en wordt z.s.m. in behandeling genomen. Als u nog vragen of aanvullingen heeft op deze melding, wilt u dan dit zaaknummer noemen.'

Jullie hebben vast niet allemaal een abonnement op de Soester Courant. Dus hebben jullie niet allemaal meegekregen dat ik mijn verhaal, van een paar weken terug, over ons parkje, de hangjongeren en de afgesloten ingangen, naar de krant heb gestuurd. Die hebben het geplaatst. Ik kreeg daarop bijval van verschillende kanten, waaronder een mail van iemand die schreef dat hij ook in onze straat had gewoond en nooit iets van overlast had gemerkt. Maar het heeft ook een tegenreactie opgeleverd.

Een week later stond er een paginagroot artikel in de Soester, met een foto van een met graffiti bekladde boom – een groot rood hart op de knoestige stam, met wat kleurige vlekken eromheen – en reacties van buurtbewoners. Er werden er drie geciteerd, die zeiden namens tientallen anderen te spreken. Zij verklaarden dat het nog steeds goed mis was met die hangjongeren en durfden daarom alleen anoniem in de krant.

De reporter had zich zelf in het park gewaagd en had daar inderdaad twee meisjes getroffen, die op een bankje zaten te roken. Hij had geconstateerd dat ze hun afval keurig in de prullenbak deden. Hij had ze iets gevraagd en daarop hadden ze netjes geantwoord. Dat was misschien niet zo'n goed voorbeeld van de wantoestanden die in het park zouden heersen.

Mijn anonieme buurtgenoten vertelden wel andere verhalen. Een mevrouw zei dat ze wel eens jongeren had aangesproken in het park. Dat was niet altijd op ongeregeldheden uitgelopen, maar ze was wel een keer uitgescholden en had zich ook wel eens bedreigd gevoeld. Een man verklaarde dat er vorig jaar vuurwerk was afgestoken in het park.

Oei ! Zat ik er dan toch lelijk naast met mijn bewering dat er nooit iets gebeurde in dat park ? Of niet ? In mijn verhaaltje schreef ik dat ik nog nooit iets gemerkt had van overlast gevende jongeren, maar dat andere buurtbewoners daar wel over geklaagd hadden. Als resultaat had de gemeente, aan twee kanten, hekken voor de ingangen van het park geplaatst, om de jongeren te weren. En daardoor was vooral ikzelf uit het park geweerd, want ik kon er niet meer door met mijn scootmobiel.

Het artikel in de krant en de verhalen van de de drie buurtgenoten, bevestigden mijn verhaal dus helemaal. Wat er ook zonneklaar uit blijkt, is dat de afsluitingen van het park, niet geholpen hebben tegen de overlast. Ben ik dus boos op mijn buurgenoten en de krant, omdat die mijn verhaal tegenspreken ? Nee, ik ben juist blij !

Met dit artikel heb ik een voorzet gekregen, zo mooi, dat ik hem wel moest inkoppen. Acht jaar geleden heeft men die hekken geplaatst, om de jongeren te weren. Maar het is allemaal nog even erg, met de overlast ! (Of niet, natuurlijk, maar dat doet er verder niet toe.) De hekken hebben niets aan de situatie veranderd. Afgezien van het hinderen van mensen met een beperking, zoals ik.

Het zou vervelend zijn geweest als mijn buurtgenoten hadden gezegd: 'Ja, die Jan heeft helemaal gelijk. Dankzij de hekken van de gemeente is het nu rustig en stil in het park.'

Maar gelukkig zeiden ze dat niet. Volgens mij heeft de gemeente nu geen reden meer om het park voor rolstoelers en scootmobielers af te sluiten. Ik wil ook weer ongehinderd van het groen genieten, zelfs als er harten op de bomen geschilderd zijn. Het park is er toch niet alleen voor de hangjongeren ?

Dus heb ik een 'melding openbare ruimte' gedaan en hoop er nu maar weer het beste van. In het slechtste geval blijven de hekken gewoon staan, veel erger dan nu kan het dus niet worden.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 en deel 14 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.