Zelfgemaakte meubels

Het is weer zondagochtend. Na een zonsopkomst zonder wolken – ik vind het een beetje saai, maar ik zal niet klagen – vliegen er ganzen uit het park over ons huis. Even de vleugels strekken.

Gisteren zat er een puttertje te zingen, aan de overkant van de straat, tussen de nieuwe, frisgroene, blaadjes van een eikenboom. Prachtig mooi vogeltje, met een gele streep op de vleugels, bruin en wit op het lijf en een knalrood gezichtje. Dat zie je niet elke dag. Ik kon er zelfs een paar wazige foto's van maken. Nog minder reden tot klagen.

Ondertussen ben ik bezig met het timmeren van een tafel voor in de keuken. Het is de bedoeling dat de magnetron er op komt te staan. Daardoor krijgen we meer ruimte op het werkblad en als we de vuilnisbak onder de nieuwe tafel schuiven blijft het vloeroppervlak ongeveer gelijk. Best belangrijk als je zo'n klein keukentje hebt als wij.

Ik ben geen enorm goede doe-het-zelver, maar ik vind het best leuk om te doen. Ik heb al behoorlijk wat van ons meubilair in elkaar getimmerd. Ik bedoel dan: zelf gemaakt, niet kapot geslagen. Een boekenkast, bijvoorbeeld, en het bureau van mijn vrouw. Een paar kleinere kastjes en een paar tafeltjes.

Het meeste van wat ik maak is wel ergens een beetje scheef, maar het functioneert. En er is nog nooit iets in elkaar gezakt, dus enige trots is op zijn plaats. En met kleine onvolkomenheden leert een mens best leven.

Deze keer heb ik het makkelijk want, voor het onderstel, kan ik gebruik maken van delen van een Ikea-tafel, die nog in de kelder stond. Het bovenblad komt van een plank uit een linnenkast. Ik hoef het eigenlijk alleen maar op maat te zagen en in elkaar te puzzelen.

De poten zijn gelukkig al op de juiste hoogte, dus de kans dat het een wiebelig geheel wordt is niet erg groot. Ik kan altijd nog zeggen dat de keukenvloer ongelijk is. Die is belegd met tegels, dus best een beetje hobbelig.

Ik maak mijn tafeltjes en kastjes altijd op het oog. Dus zonder werktekening. Ik probeer me voor te stellen hoe het er uit komt te zien en wat ik moet doen om dat droombeeld te bereiken. Het helpt dan als je beschikt over een zogenaamd timmermansoog. Dus dat je meteen nauwkeurig ziet hoe je het aan moet pakken.

Ik ben er nog niet helemaal uit welk van mijn twee ogen het timmermansoog is. Ik knijp er af toe wel eens een dicht en dat is waarschijnlijk het beste wat je kunt doen bij mijn timmerwerk. Een oogje dicht knijpen.

Maar, alle gekheid op een stokje. (Kent iemand die uitdrukking nog ?) Hopelijk lukt het me, in de loop van volgende week, om een passende tafel in elkaar te zetten. Het eerste deel, het op maat maken van het onderstel, is al aardig geslaagd. Nu de rest nog.

Hier zijn mijn foto's van het puttertje te zien.

En om nog even terug te komen op mijn verhaaltje van vorige week, over het grasveld dat elke week platgemaaid wordt: Puttertjes eten de zaden van paardenbloemen. Dan moeten we die wel laten staan, dus. 

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel14 - deel 15 - deel 16 - deel 17 - deel 18 - deel 19 en deel 20 van het vorige  verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men