De zomertijd is ingegaan en begon met een bewolkte hemel. Ook wel weer eens fijn, na al die stralend blauwe dagen. Het is mooi, hoor, zo'n wolkeloze zonsopkomst, maar om te fotograferen is het niet zo spannend.
We slaan ondertussen de TV-journaals nog steeds grotendeels over. We hebben een bescheiden bedragje overgemaakt naar een paar hulporganisaties en we hopen er het beste van. Meer kunnen we niet doen en elke keer weer zien hoe ellendig een oorlog is maakt ook niet vrolijk.
De afgelopen week ben ik druk geweest met andere zaken. Nieuwe stripafleveringen tekenen, beter gitaar leren spelen, het corrigeren van het boek dat ik samen met tekenaar Gerard maak – het gaat er echt komen ! – en het schoonspuiten van het balkon met een hogedrukspuit.
Een deel van ons balkon heeft geen overkapping en daar kan het, na een regenbui, behoorlijk glad zijn door de groen-zwarte aangroeisels. In vroeger jaren ging ik weleens aan de slag met een emmer sop en een schrobber, maar na zo'n klus ben ik dagen uitgeteld.
Deze keer kon ik van de kinderen een hogedrukspuit lenen en dat gaat een stuk sneller. Het maakt best lawaai en als je niet oppast ben je zelf ook drijfnat, maar het resultaat mag er wezen. En gelukkig hoeft het niet elke week. Eens per jaar is wel genoeg.
Een positief hoogtepunt werd daarna verzorgd door een pakketbezorger van Post-NL. We hadden verschillende dingen besteld, onder andere wasmiddel en andere drogisterij-artikelen, bij twee webwinkels. Van het ene pakket hadden we een aankondiging van het bezorgmoment ontvangen, van het andere niet.
Omdat we op drie hoog wonen en er geen lift is loop ik de bezorger altijd tegemoet. Deze keer overhandigde hij me de eerste doos en was weer al op weg naar beneden toen hij op zijn scanner zag dat hij nog een pakket voor ons had. Ik zette pakket nummer 1 dus op de trap en liep achter hem aan naar zijn bestelbus.
Daar haalde hij de tweede doos, groot en behoorlijk zwaar, tevoorschijn. We droegen hem samen naar de voordeur. 'Ik zet hem wel in de berging,' zei ik, 'dan haal ik hem later wel naar boven.'
Waarop hij aanbood om het pakket samen met mij naar boven te sjouwen. Ik zei dat ik dat bijzonder aardig vond en maakte hem een compliment voor de service. Daar was hij dan weer blij mee want hij zei vaker klachten dan complimenten te krijgen.
Eenmaal boven liep hij, terwijl ik op adem stond te komen, nog eens terug om mijn eerste pakket de trap op te dragen. Hij was al weer beneden voor ik de kans had om naar los geld te zoeken voor een fooi.
Ik heb hier in het verleden wel eens geklaagd over pakketbezorgers, die zonder aan te bellen pakketten bij buren verderop in de straat dumpten, bijvoorbeeld. Maar er zitten ook vriendelijke en behulpzame kerels tussen, die niet te beroerd zijn om een keer extra te lopen voor hetzelfde karige loon. Hulde !
3 opmerkingen:
Hij is nu al pakketbezorger van het jaar wat mij betreft!
Jan er zitten heel veel fijne gasten tussen. Als ze nu eens iets langer mochten doen over het afleveren van een pak dan konden ze dat makkelijker laten zien.
@zelfstandig journalist - En van het jaar daarvoor !
@martin - Het is een van de onmisbare beroepen waar de maatschappij wat meer waardering voor zou moeten hebben...
Een reactie posten