Het nieuwe jaar komt maar langzaam op gang. Het kan aan mij liggen, aan de toestand in de wereld, of aan het weer, maar heel erg sprankelend voelt het nog niet aan.
Als we mijzelf en de toestand in de wereld even buiten beschouwing laten, dan kan ik over het weer zeggen dat we toch al 2 mooie zonsopkomsten hebben gehad. Of 3, als we die van oudejaarsdag meetellen.
De vaste volgers weten dat ik graag zonsopkomsten fotografeer en als de zon zich niet laat zien, maak ik een foto van de wolken, of de mist, of de vliegtuigstrepen. Het is een aardige bezigheid, voor de vroege ochtend, en ik krijg er regelmatig complimenten voor op Facebook, Twitter of Instagram.
Het meest is men te spreken over de spectaculaire, rode, roze, of goudgele zonsopkomsten. Maar helaas komen die niet al te vaak voor. Ik heb even teruggekeken, in mijn fotoverzameling, en turfde in het afgelopen half jaar 12 zonsopkomsten met redelijk tot veel kleur.
Daartegenover staan 96 dagen die overwegend grijs, bewolkt, of mistig begonnen. Ik noteerde er 38 met grotendeels blauwe lucht. De rest viel er een beetje tussenin.
12 kleurige zonsopkomsten, in een half jaar, dat zijn er toch gemiddeld 2 per maand. Dat valt eigenlijk niet eens tegen. Als het, vanaf nu, 3 weken grijs blijft mogen we dus niet klagen.
Wat maakt een zonsopkomst mooi ? Voor mij moeten er wolken zijn, maar niet teveel en ze moeten zich niet allemaal aan de horizon ophouden, want dat blokkeert de zon. Ideaal is het als de opkomende zon onder tegen de wolken aan kan schijnen. Dat geeft de meest felle kleuren.
Het lastige, voor de zonsopkomstfotograaf, is dat je niet weet wanneer de kleurenpracht op z'n mooist is. Even weglopen bij het raam, voor toiletbezoek, of om thee te zetten, kan genoeg zijn om het mooiste moment te missen. Dat moet je dus goed timen.
En voor de zekerheid begin ik ook meestal maar, met een paar plaatjes te schieten, als het er al een klein beetje aardig begint uit te zien. Dat kan resulteren in 40 tot 50 foto's per ochtend, als het een erg mooie zonsopkomst is. Daar selecteer ik er 3 of 4 van om op het internet te zetten. Hele lange fotoreeksen wil ik mijn kijkers niet aandoen.
Bij een grijze dag ben ik vaak na een paar foto's al klaar. Ik zit dan meestal nog wel even te wachten of er misschien een paar vogels, op schilderachtige wijze, langs willen vliegen. Of dat er misschien toch een enkele zonnestraal door de wolkenmassa prikt. Maar dat gebeurt lang niet altijd.
Gemiddeld zit ik dus zo'n ochtend of 15, per maand, tegen grijze luchten aan te kijken. Dan ben ik blij als er eens een keer geen wolken zijn. Maar zonsopkomsten zonder wolken zien er allemaal hetzelfde uit.
Dagen achter elkaar, stralend blauw, is ook maar saai, dus een beetje bewolking is wel fijn. Dat mag een paar, goed geplaatste wolkjes zijn, of een hemel met een hele kudde, als de zon er nog maar tussendoor kan. En dan is het dus spannend of het ook echt mooi gaat worden.
Voorlopig maar niet teveel verwachten dus. Maar wie de mooie momenten, van dit nog prille jaar, heeft gemist kan mijn foto's zien op Twitter en nog eens hier.
Vanochtend waren er wolken, een regenbui, en wat blauwe lucht. Maar geen spectaculaire zonsopkomst...
5 opmerkingen:
Je zou een fotoboek kunnen uitbrengen, '95 tinten grijs'. Alhoewel ik vrees dat die titel te veel verwarring schept met de 50 tinten grijs reeks.
@zelfstandig journalist - Maar wie zou het willen kopen, al die grijze luchten ? Aan de andere kant is het wel origineler dan een boek met mooie, kleurige zonsopkomsten...;o)
Zo wat degelijke achtergrond bij het naar foto's kijken.
@martin - Misschien zit er een handige tip voor je bij...;o)
Eindelijk iemand die mijn mening deelt dat dagen achtereen een blauwe lucht ontzettend saai is. Doe mij maar wolken bij de zonsopkomst, dan wordt het over het algemeen in de loop van de dag alleen maar beter.
Een reactie posten