Het verhuizen van de boekenkasten, vorige week, was vermoeiender dan ik verwachtte. Het was dus even bijkomen, deze week. Terwijl de rest van het land zich druk maakte over coronapassen, zat ik lekker met mijn e-reader te relaxen.
Het invoeren van alle coronamaatregelen had al erg weinig invloed op mijn dagelijks bestaan, de afschaffing ervan gaat ook vrijwel ongemerkt aan me voorbij. Dat zijn dan weer de voordelen van chronisch ziek zijn. Als je al nooit naar een concert, of discotheek kan, maakt het ook niet veel uit of de overheid het toestaat, of niet. Geen stress dus, wat dat betreft, ik kan het iedereen aanbevelen.
Naar mijn indruk maken veel mensen, die klagen over de beperkende maatregelen, zich vooral druk over de pleziertjes die even niet door kunnen gaan. De feesten, festivals, vliegreisjes en vakanties. Terwijl het eigenlijk om de gezondheid gaat van miljoenen mensen, leven en dood en zo.
Er is uitgerekend dat de coronamaatregelen zo'n 100.000 doden voorkomen hebben, in ons land. Daar zou ik best een paar jaar geen vakantie, of grote feesten voor over hebben. Als ik op vakantie zou gaan, of naar grote feesten zou willen. Als ervaringsdeskundige kan ik jullie verzekeren dat een leven zonder dat soort uitstapjes ook heel goed mogelijk is.
En boeken lezen was al die tijd onbeperkt mogelijk. Ik las bijvoorbeeld de klassieker 'Kees de jongen', geschreven door Theo Thijssen. Het boek is gratis te downloaden, in de oorspronkelijke spelling, bij de Digitale Bibliotheek, dbnl.org. Het is ook als gewoon boek verkrijgbaar en er is een strip-versie, getekend door Dick Matena. Maar voor die gedrukte uitgaven moet je natuurlijk wel betalen.
Voor wie het niet kent, het heeft wat weg van 'De avonturen van Tom Sawyer', een andere grote klassieker, die geschreven werd door Mark Twain. Alleen is 'Kees de jongen' een stuk leuker.
'Tom Sawyer' verscheen 40 jaar eerder dan 'Kees' en gaat ook over de lotgevallen van een ondernemende en soms ondeugende jongen. Het grote verschil is dat de avonturen van Kees zich voornamelijk in zijn fantasie afspelen.
Een overeenkomst is dat beide jongens in een tamelijk armoedige omgeving opgroeien. Dat viel me ook op bij het lezen van de eerste paar honderd bladzijden van de Beatles-biografie waar ik vorige week over schreef. Die jongens en hun families waren allemaal straatarm.
Liverpool, de havenstad waar de jonge Beatles opgroeiden, was flink gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog. Het was een stad waar daarvoor veel Ieren naartoe gekomen waren, gevlucht voor de hongersnood in hun eigen land. Tussen die armoedzaaiers en in die puinhopen kwamen de jongens ter wereld.
Van de vier groeiden John Lennon en Ringo Star – die eigenlijk Richard Starkey heet – op in gebroken gezinnen. De moeder van John besteedde haar zoon uit aan haar zuster. John's vader was een zeeman, die nog al eens in de bak verdween na uit de hand gelopen zuippartijen. De vader van Ringo nam gewoon de benen en liet zijn vrouw alleen voor de opvoeding opdraaien.
Daarmee vergeleken hadden Paul McCartney en George Harrison minder te klagen, hoewel de moeder van Paul overleed toen hij 13 was. Ook niet fijn. En geen van allen hadden ze het erg breed. Geen buitenlandse vakanties, of festivalbezoek, dus.
En zelfs dan kun je nog best een wereldberoemde muzikant worden. Al wil ik geen valse verwachtingen wekken, het is niet dat iedereen, die nu niet naar festivals of tropische stranden is geweest, over een poosje miljoenen platen gaat verkopen...
4 opmerkingen:
Als je een beroemde muzikant wordt, zul je wel buitenlandse reisjes moeten maken ...
@zelfstandig journalist - Er zijn hele beroemde die dat nooit deden. Elvis, bijvoorbeeld, die is alleen het land uit geweest voor zijn diensttijd, nooit op tournee. En later bijvoorbeeld Bob Seger, die bleef gewoon liever thuis...
Mooi verwoord Jan over die balans tussen gezondheid en de pleziertjes. Ik heb afgelopen vrijdag voor 't eerst weer eens een treinreis gepland in mijn fietstocht. Een mens heeft neit zo veel nodig. Boekenelezen, fietsen kijken, schrijven, en muziekluisteren. Ik red me wel zonder party. (Voor jongeren ligt het wat anders, die willen eruit; anderen en de wereld tegen komen. Maar ook voor hen first things first zou ik zeggen.)
Een reactie posten