Het is half acht 's ochtends, buiten schemert het en ik hoor een roodborstje zingen. Hoe zou het zijn met het klimaatakkoord, vraag ik me af en met de vluchtelingen aan de Poolse grens ?
Aha ! Er is een slotakkoord bereikt op de klimaatconferentie in Glasgow. Op het laatste moment werd er nog onderhandeld omdat een aantal landen toch nog langer door wilde gaan met vervuilen en geld verdienen, terwijl anderen vonden dat ze al zoveel schade hadden geleden dat ze daarvoor met geld gecompenseerd zouden moeten worden.
Het leek een discussie tussen vrouwen van exotische eilanden, met bloemen in het haar en mannen uit directiekamers, in strakke pakken. Eenvoudige levens tegenover economische belangen. Mijn sympathie ging uit naar de vrouwen, maar ik vreesde het ergste. Mannen in strakke pakken hebben meestal weinig gevoel voor medemenselijkheid.
Nu is er dan toch een akkoord, maar volgens de krant is niemand er echt tevreden over. De 197 landen hebben besloten om van alles wat te gaan doen. Een beetje minder hier, een beetje geld daar en nog wat langer vervuilen om iedereen maar over de streep te trekken.
Ondertussen zitten aan de grens tussen Belarus en Polen duizenden mensen, in de kou, aan de rand van een van de mooiste bosgebieden van Europa. De dictator Loekasjenko wil zo de Europese Unie destabiliseren, omdat hij boos is over sancties. Alsof dat grote en rijke Europa uit het evenwicht zou raken door een paar duizend vluchtelingen.
Ook hier lijkt er niet veel medemenselijkheid te vinden. Toch lees ik in de krant dat er aan Poolse kant ook goederen worden ingezameld om de gestrande gezinnen te helpen. Hier staan eenvoudige mensen tegenover gewapende militairen.
Volgens de correspondent van de Volkskrant komt de 'vluchtelingencrisis' wel goed uit voor de Poolse regering. Het leidt de aandacht af van de problemen die Polen had met de Europese Unie en ook van het coronavirus. Er zijn in Polen veel besmettingen, maar de maatregelen om die in te dammen zijn erg impopulair.
Dat brengt ons weer terug in eigen land. Veel besmettingen en veel gemopper over maatregelen. Volgens mij kunnen we hier ook wel wat meer medemenselijkheid gebruiken. Het gaat tenslotte niet alleen om je eigen comfortabele leventje, maar ook om het leven van anderen.
Buiten wordt het langzaam licht. Beetje grauwe lucht. Toch maar weer een fijne week gewenst...
6 opmerkingen:
Je hebt weer op een charmante manier de problemen op de kaart gezet. Problemen, die ons allemaal aangaan en die halsstarrig zijn.
Klimaattop en de situatie aan de Poolse grens draait allemaal om politieke macht. Daar is weinig speelruimte voor medemenselijkheid.
@corry - Dank je. Laten we hopen dat er een oplossing komt...
@zelfstandig journalist - Er moet dus meer medemenselijkheid in de politiek komen...
Moet denken aan het begrip 'welbegrepen eigenbelang'. In alle drie (of zijn het er vier of vijf) de kwesties die je noemt speelt het. Alleen wel in allemaal net iets meer of minder.
Het klimaat gaat de hele bol aan. Covidbeleid vooral de kwetsbaren en ouderen, en de vluchtelingen op de grens vooral de weekhartigen die niet kunnen slapen van de beelden en de vluchtelingen zelf, al zag ik deze week een kindje van een jaar oud, gewikkeld in een deken, breeduit lachen naar de BBC-camera's (maar die beelden voer ik toch vooral op vanwege de ironie, om het behapbaar te houden).
@martin - Empathie is ook een belangrijke eigenschap. Ik denk dan aan wat die cabaretière ooit zei, in de DWDD: Alle kinderen zijn onze kinderen.
Wat heb je eraan om jezelf te redden en te verrijken als je aan je kinderen een verprutste planeet nalaat ?
jan daarom gebruikte ik ook geen eigen belang, maar welbegrepen eigenbelang (is een realistisch besef van welke acties (of juist je daarvan onthouden) iemand/een land op termijn het meeste voordeel bezorgt). Vrees niet, we zijn het eens.
Een reactie posten