Dat was vroeger wel anders. Toen sliep ik regelmatig een gat in de dag. Maar toen was ik de rest van de dag ook een stuk actiever. Nu spendeer ik meer tijd voor de TV om te zien hoe andere mensen actief bezig zijn. Ik ben nu een passieve sportliefhebber.
Gisterenavond, rond middernacht eigenlijk, heb ik zelfs het eerste deel van de marathon gezien, die door de mannen gelopen werd in het snikhete Qatar. Volgens de commentatoren was het niet zo warm als eerder, bij de vrouwenwedstrijd, toen een groot deel van de deelneemsters uitgeput weggedragen moest worden, maar ook nu werd er gretig gebruik gemaakt van sponzen en waterflesjes.
Ik heb geen idee wie er gewonnen heeft, toen ik in slaap viel lag er een groepje van vier op kop, een Keniaan, een Zuid-Afrikaan, een Ethiopiër en een loper uit Eritrea, geloof ik.
Even checken... Ik zie dat de Ethiopiër Desisa gewonnen heeft, gevolgd door zijn landgenoot Geremew en de Keniaan Kipruto. De Eritreër is teruggezakt naar de zesde plaats. Verrassend is de vierde plaats van de blanke Brit Callum Hawkins. Die lag bij de 20ste kilometer nog een halve minuut achterop. De winnende tijd, 2 uur 10 minuten en 40 seconden, is niet bijzonder snel, maar dat is niet vreemd met die hitte.
Eerder zagen wij, de passieve sportliefhebbers, onze eigen Sifan Hassan goud winnen op de 1500 meter. Ze deed dat met overmacht. Deze keer liep ze geen afwachtende race, zoals bij haar eerdere overwinning op de 10 kilometer, maar nam ze na één ronde al de leiding.
Ja, als Sifan niet als kind naar ons land gevlucht was, dan hadden we mooi met lege handen gestaan. De andere Nederlandse atleten hebben natuurlijk ook hun best gedaan, ze haalden hier en daar zelfs finaleplaatsen, maar winnen, daar hadden we Sifan voor nodig.
Jammer dat ze te maken kreeg met een schorsing die haar coach, Alberto Salazar, opgelegd kreeg door de antidoping-autoriteiten. Hij heeft wat bochten afgesneden, naar het schijnt, en mag nu vier jaar niet meedoen.
De Volkskrant schrijft dat Hassan uit woede om die schorsing en de vragen die haar daarna gesteld werden, zo'n aanvallende 1500 meter liep. Heeft ze zelf ooit de regels overtreden ? Het lijkt niet waarschijnlijk. Er is ook geen andere atleet, die bij Salazar trainde, ooit op doping betrapt.
Er is kortom geen reden om niet blij en trots te zijn bij de overwinningen van Sifan Hassan. We mogen dankbaar zijn dat er af en toe zo'n toptalent naar ons land vlucht. Wie weet hoeveel we er bij de grens al weggestuurd hebben ?
Als sportliefhebbers mogen we passief genieten, de vluchtelingen zouden we wel wat actiever mogen beschermen.
De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van dit verhaal.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
3 opmerkingen:
Je bent fanatiek genoeg: in de nacht nog naar een marathon kijken.
Ja dat in slaap vallen achter de buis, ik ken het, terwijl het sporten van anderen toch ook niet saai is.
@zelfstandig journalist - Ik heb het maar een halve marathon volgehouden...
@martin - Het lag zeker niet aan de sporters...;o)
Een reactie posten