Een heleboel boeken

Ja, ondertussen, terwijl ons land de adem inhoudt, in afwachting van de eerste en hopelijk laatste regering, met een ultrarechts stempel en ik als een moderne Don Quichot streed tegen de windmolens, eh... nee, de hekken in het park en de lente gewoon doorging, alsof er niets aan de hand was. Ondertussen, dus, las ik ook nog een heleboel boeken.

Jullie weten dat ik van afwisseling hou, daarom las ik de eerste 7 delen, uit de reeks detectiveromans, die Marin Walker schreef over zijn held, politiechef Bruno Courrèges. Walker is van origine een Brit en werkte lange tijd, als journalist, voor het dagblad The Guardian. Hij schreef boeken over het Britse, extreem rechtse, National Front, over de Koude Oorlog, over Bill Clinton en Michael Gorbatsjov.

Rond de eeuwwisseling kocht hij een vakantiewoning in de Zuid-Franse Périgord. Hij werd verliefd op de landstreek, zijn bewoners, de wijn en de regionale keuken. Hij kwam vervolgens op het idee om een thriller te schrijven, rond een fictief stadje, St Denis, waar de politiechef een moord oplost.

Hoofdpersoon Bruno Courrèges, hij heet eigenlijk Benoit, maar iedereen noemt hem Bruno, is hoofd en enig lid van de gemeentelijke politie van St Denis. Hij houdt orde, regelt het verkeer, organiseert feesten en geeft rugby- en tennisles aan de plaatselijk jeugd.

Als hij assistentie nodig heeft kan hij een beroep doen op de landelijke gendarme, die in het stadje een kazerne heeft. Maar de omgang tussen de beide politie-onderdelen is gespannen. Bruno pakt problemen graag op een diplomatieke manier aan, met een goed gesprek, een stille wenk, of een vriendelijke vermaning. Het hoofd van de gendarme is meer een man van de strikte regels en deelt direct bekeuringen uit, of gooit overtreders in de cel.

Tussen het bestrijden van de misdaad door – en die is heel gevarieerd, van geweldsmisdrijven, oplichting en corruptie, tot internationale terroristische complotten – doet Bruno enthousiast mee aan het landelijke, Zuid-Franse leven. Hij jaagt, helpt met de wijnoogst, de slacht van varkens en pluimvee, verbouwt groente en kruiden in zijn tuin en knoopt relaties aan, met de mannen en vooral de vrouwen, die hij bij al die bezigheden ontmoet.

Een aparte plaats in de boeken nemen de beschrijvingen in, van verschillende maaltijden en de bereiding daarvan. Het wordt wel eens omschreven als 'culinaire porno', maar op sommige momenten – bijvoorbeeld als de auteur het in detail heeft over de jacht, de bereiding en het opeten van houtsnippen – lijkt het meer op horror. Als vegetariër moet je tegen een stootje kunnen.

Dat neemt niet weg dat het een heel prettige, vlot leesbare en soms spannende, reeks van thrillers is. Zo nu en dan wat kneuterig, maar op andere momenten vol actie, bijvoorbeeld als Bruno een stel misdadigers achtervolgt in een onderaards grottenstelsel of, met hulp van het leger, een extremistische aanslag probeert te voorkomen.

De boeken zijn ook leuk voor honden- en paardenliefhebbers, maar ook daar past een waarschuwing. De meest aangrijpende passages zijn die waarin het voor één van deze dieren verkeerd afloopt. Dat er in de serie regelmatig mensen sneuvelen zal niemand storen, maar dat de hond van Bruno door een schurk doodgeschoten wordt, is moeilijker te verteren.

Dat ik Bruno en Martin Walker ontdekte is helemaal te danken aan mijn oudste zuster. Zij mailde me dat ze een stapel pockets cadeau had gekregen, die ze echt wat voor mij vond. Detectiveromans met veel sfeer en niet overdreven veel geweld. Een beetje als de boeken van Ellie Griffiths en haar heldin Ruth Galloway, die zij door mijn enthousiaste verhalen was gaan lezen.

Omdat ik benieuwd was of de Bruno-boeken ook als e-boek verkrijgbaar waren ging ik, nog voor ik de pockets van mijn zus in handen had, kijken bij mijn vaste leverancier. Ik kon de eerste 6 delen, in één keer, kopen voor 3 euro. De 3 delen daarna voor nog eens 3 euro.

Zulke bundelingen van meerdere boeken in één band noemden we vroeger een omnibus. Maar als je 6 pockets, papieren boeken dus, in 1 band wilt proppen, dan wordt het een onhandelbare bonk van 15 centimeter dik. Dat zal dus niet gebeuren, bovendien zou je dan wel wat meer kwijt zijn dan 3 piek. De e-reader, ik heb het al zo vaak gezegd, is de ideale oplossing. Die wordt geen millimeter dikker en geen gram zwaarder, als je er een hele reeks nieuwe boeken op zet.

Nou heb ik al die boeken niet in 1 keer, achter elkaar, gelezen, hoor. Tussendoor las ik nog allerlei andere dingen, zoals een deel van de Tijdspiegel, het amusante en leerzame tijdschrift uit het eind van de 19e eeuw – 'Woutertje Pieterse' van Multatuli (erg leuk) – een paar thrillers van Ian Rankin (top !) – en van Christopher Brookmire (ook goed) – en een bundel spookverhalen van M.R. James, die voor een deel onlangs verfilmd zijn door de BBC. Op sommige van die boeken kom ik later nog wel eens terug.

De Bruno-reeks, van Martin Walker, is vertaald in het Nederlands als 'Bruno, chef de police', wat niet echt Nederlands is. Ze zijn te verkrijgen in paperback formaat en als e-boek, maar zijn wel een stuk prijziger dan de Engelse versie. Niet alleen daarom zou ik de originele Engelse boeken aanbevelen, Nederlandse vertalingen vallen vrijwel altijd tegen.

De boeken hebben een kleine golf van toerisme naar de Périgord veroorzaakt. In mijn eerste e-boek-omnibus is, als extraatje, een beschrijving toegevoegd, door de auteur zelf, van de beste hotels en restaurants, in de regio en de mooiste dorpen, steden en andere bezienswaardigheden.

Voor wie minder reislustig is, of beperkingen heeft, zoals ik, is veel van wat er beschreven wordt ook terug te vinden op het internet. Er moet ooit ook een website zijn geweest over Bruno, maar die kan ik niet meer vinden. Martin Walker heeft wel een Facebook-pagina waar hij regelmatig nieuws en commentaar op plaatst. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.