Volgens Wikipedia waren ze de meest invloedrijke band aller tijden. En ook de band die de meeste platen wist te verkopen, meer dan 600 miljoen wereldwijd, waarvan 183 miljoen alleen in Amerika. Ze zijn nog steeds recordhouder wat betreft nummer 1 plaatsen in de Britse albumlijst en de Amerikaanse Bilboard top 100.
Ze waren bij de eerste popartiesten die lang haar gingen dragen. Stel je daar niet teveel van voor, aanvankelijk kwam het net over de oren en nog lang niet tot op de schouders. Ze waren ook bekend als 'The Fab Four' – de fabuleuze vier – of gewoon bij hun voornamen: John, Paul, George en Ringo.
Ik heb al eens verteld hoe ik als klein ventje mijn eerste singletje kocht, 'Help!' van de Beatles. Dat ik, bij mijn moeder achterop de fiets, naar de plaatselijke platenzaak werd gereden – 'De Gouden Snaar' – en daar zelf mijn bestelling mocht plaatsen.
Mijn oudere broer en zus waren wat verder dan ik, wat de aanschaf van lp's betreft. Voor de jongeren onder ons, die gewend zijn aan onbeperkt muziek streamen via internet, is het misschien moeilijk voorstelbaar. Wij moesten sparen om, zo eens in de paar maanden, een nieuwe plaat te kunnen kopen. Die werd dan in de eerste weken iedere dag gedraaid, totdat we elk nummer konden meezingen.
De platen van de Beatles kwamen bij ons thuis min of meer op volgorde binnen. Ik denk niet dat we ze allemaal hadden, maar ik heb warme herinneringen aan 'Rubber Soul', 'Revolver', 'Sgt Pepper', 'The White Album', 'Abbey Road' en 'Let It Be'.
Dat laatste album was eigenlijk het bijproduct van de film 'Let It Be'. Het idee van de groep was om zich op te sluiten in een studio en voor het oog van de camera's een nieuwe plaat te schrijven, componeren, instuderen en uiteindelijk op te nemen. Het geheel werd afgesloten met het legendarische live-concert op het dak.
Ik denk niet dat ik de hele film ooit gezien heb. Ik heb ook niet veel herinneringen aan het uit elkaar gaan van de band, dat plaats had vlak voor film en lp verschenen. Maar de fans kennen vast wel een aantal fragmenten. De bandleden, inmiddels met zeer lange haren, snorren en baarden, wat tobberig bezig in de studio.
Met een klagende George Harrison, die ontevreden was over zijn eigen inbreng. En de zwijgende, maar dwingende, aanwezigheid van Yoko Ono, de nieuwe vrouw van John Lennon. Als jonge fan kreeg ik de indruk dat het allemaal haar schuld was dat de bandleden ruzie met elkaar hadden gekregen.
Het muziek- en cultuurtijdschrift Rolling Stone wijdde deze maand zijn hoofdartikel aan de Beatles en hun tumultueuze einde als band. Daaruit blijkt dat die filmbeelden een verkeerde indruk geven van de werkelijkheid. De echte fans zullen wel weten dat 'Let It Be' helemaal niet het laatste was dat de band produceerde.
Ze hadden na enige tijd wel door dat hun plan niet werkte. Ze werden, voor de filmopnamen, geacht om elke ochtend om 9 uur paraat te zijn. Normaal lagen ze dan net op bed, het waren allemaal nachtbrakers. Er waren spanningen, onderling, maar de rol van Yoko was daarin veel minder groot dan wij argeloze fans dachten. Ze voelden zich ook niet op hun gemak in de filmstudio die als locatie gekozen was.
Op een zeker moment besloten ze om een punt te zetten achter het project. Na een korte pauze gingen ze opnieuw de studio in, maar nu hun vertrouwde honk, Abbey Road, om daar hun laatste meesterwerk te maken, het gelijknamige album. Dat was een groot succes, maar drie van de vier bandleden wilde vervolgens een solo-album uitbrengen.
Inmiddels had John Lennon een nieuwe manager voor de groep gevonden, Allan Klein, niet zo'n verstandige keuze want na verloop van tijd bleek het een schurk te zijn. Paul McCartney wilde zich niet aan Klein binden en door de daaruit volgende zakelijke verwikkelingen – en wat later ook artistieke onenigheid – leed de band uiteindelijk schipbreuk.
Ondertussen wilde manager Klein graag een nieuw album uitbrengen en werd, met hulp van producer Phil Spector, de lp 'Let It Be' samengesteld en met de film van dezelfde naam uitgebracht. Met gevolg dat wij allemaal dachten dat zo de laatste momenten van de Beatles eruit zagen.
Volgens het artikel in Rolling Stone ging het er allemaal helemaal niet zo treurig aan toe, tijdens het maken van 'Let It Be'. Filmregisseur en Beatle-fan Peter Jackson, bekend van zijn 'Lord Of The Rings' epos, werd onlangs gevraagd om eens te kijken of er van het ongebruikte materiaal – meer dan 50 uur – dat al die jaren in het archief had gelegen, niet nog iets te maken viel.
Hij verklaarde verrast te zijn door de opnamen, die veel positievere van sfeer waren dan hij verwachtte. De bedoeling is dat hij eerdaags met een nieuwe versie gaat komen, die een heel andere kijk op de Beatle-geschiedenis zal geven. Jammer dat we daar 50 jaar op hebben moeten wachten.
*) 'It was 20 years ago today', is de beginregel van 'Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band'.
Zie ook: Wikipedia over The Beatles
En het Rolling Stone artikel.
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van dit verhaal.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige verhaal...
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
4 opmerkingen:
Tja een lesje in uitgestelde behoeftebevrediging. Wie wat bewaard, heeft wat. Wel jammer voor de fans - om het misschien te hard te zeggen - die het uitstel niet zullen halen.
@martin - Voor de band was het een mislukt project. Film en lp zijn afgewerkt, grotendeels, buiten de bandleden om. Paul McCartney was heel ontevreden over het resultaat. Maar ze waren op het moment van verschijnen met heel andere problemen bezig en zo kon het 50 jaar op de plank liggen...
Eerherstel voor Yoko Ono, deels toch.
@zelfstandig journalist - Ja zeker. Het schijnt dat Paul McCartney haar aanwezigheid zelfs verdedigde, hij vond dat je de nieuwe geliefden wat ruimte moest gunnen...
Een reactie posten