Ouderdom komt met een leesbril

Okee, jullie mogen het nu wel weten: Ik ben inmiddels 60-plus en zie geen steek meer zonder leesbril. Ik heb er bijna de hele dag één op mijn neus terwijl een tweede, met een andere sterkte, aan een koordje om mijn nek hangt.

Het is niets om je zorgen over te maken, het overkomt vrijwel iedereen bij het ouder worden. Afgelopen week was ik nog even bij onze culturele dorpsvereniging, om een kopje koffie te drinken met de huismeester, een goede vriend van ons. Hij is 5 jaar jonger dan ik maar heeft ook een leesbril. Hij draagt hem op zijn voorhoofd als hij niets hoeft te lezen en maakt me een compliment voor mijn nekkoordjes.

'Veel netter,' vond hij. Vooral omdat hij die bril op zijn voorhoofd, waar nog wel veel meer haar op groeit dan op het mijne, nog wel eens vergeet. Dat wil zeggen dat hij dan naar buiten loopt en op de fiets springt en zich na een kwartiertje afvraagt of hij zijn leesbril misschien vergeten is. Terwijl die al die tijd gewoon tussen zijn haren zit.

Ik ben aan de leesbril begonnen omdat ik, vooral 's avonds, moeite kreeg met lezen. De letters in boeken en op beeldschermen leken steeds kleiner te worden. Voor een paar euro kocht ik mijn eerste brilletje. Of zou ik er eerst één van mijn vrouw geprobeerd hebben ? Dat weet ik niet meer.

Toevallig lees ik momenteel, met mijn leesbril, een boek – 'The Invention Of Fire' van historicus Bruce Holsinger – dat zich afspeelt in de middeleeuwen. In die tijd was de leesbril nog een nieuwigheid. De hoofdpersoon in het boek is een ouder wordende dichter die problemen krijgt met lezen en door een arts een bril krijgt voorgeschreven. De openbaring die dat voor hem is wordt treffend beschreven.

Wat voor mij ook een mooi moment was, een paar jaar geleden, was de verjaardag van mijn moeder. Het kan ook de verjaardag van mijn vader zijn geweest. Het vorderen van de leeftijd gaat ook gepaard met vergeetachtigheid, dus dat soort details zijn vaak wat vaag. Er zouden eigenlijk leesbrillen voor het geheugen moeten worden uitgevonden. Maar dat terzijde.

Voor die verjaardag kwam uiteraard de hele familie samen en er was, voor de gelegenheid, een gedicht geschreven waar alle kinderen een deel van zouden voordragen. We stelden ons naast elkaar op en allemaal haalden we een leesbrilletje tevoorschijn. Dat was een ontroerend moment.

Ondertussen heb ik al niet meer genoeg aan één brilletje. Mensen met geld laten zich dan een varifocusbril aanmeten. Dat is een bril met verschillende sterktes in één glas. Of eigenlijk in alle twee de glazen. Behoorlijk duur, maar het gaat ook heel goed met twee brilletjes van samen twee euro. Varifocus voor een prikkie.

Ik heb nog een poosje, omdat mijn ene oog wat anders kijkt dan mijn andere, een brilletje gebruikt met maar één glas. Maar inmiddels is dat ene oog net zo beroerd, dus gebruik ik nu twee complete brilletjes, soms zelfs over elkaar heen.

Maar mij hoor je niet klagen. Het is echt geen samenzwering tegen de oudere mens, het hoort er gewoon bij. Het schijnt dat je na verloop van tijd beter gaat zien op afstand, maar daar heb je bij het lezen weinig aan. Als je je boek aan de andere kant van de kamer moet leggen om het te kunnen lezen, loop je je rot om de pagina's om te slaan.

Niets aan te doen. Dan maar één of meer leesbrillen. Zo is het leven. En laten we blij zijn dat er geen andere lichaamsonderdelen zijn die zo hard slijten als de ogen. Stel je voor dat iedereen kunsthanden of voeten zou moeten gaan dragen. Zo erg is het nog helemaal niet, hoor, zo'n leesbril...

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal...

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men