Ja, ja, ik heb makkelijk praten, ik weet het wel. Ik ga toch al nooit naar festivals, theaters, bioscopen, nachtclubs, sportwedstrijden en zo. En maar zeer zelden naar een feest, kroeg of restaurant. Dus voor mij maakt het weinig verschil. Het enige dat er het afgelopen jaar veranderde was dat ik soms met een mondkapje naar de supermarkt moest en soms niet.
Het leven kan bijzonder rustig zijn, ook in tijden van corona. En je hoort mij daar niet over klagen, hoor. Ja, ik zou best 40 jaar jonger en fitter willen zijn en een avontuurlijker bestaan willen hebben, maar die tijd is voorbij. Wat op zich ook niet onplezierig is, want nu hoeft het allemaal niet meer zo nodig.
Dat is dan het voordeel van ouder worden. Dat je tevreden kunt zijn met wat je hebt en wat je nog wel kunt. Het helpt ook als de omgang met je directe familie en vrienden een beetje prettig is. Dan hoef je niet alleen te zitten kniezen. Nu doen we dat samen. Wel zo gezellig.
Want er wordt bij ons thuis ook wel eens gemopperd. Op onze medemensen die het zichzelf en de rest van de samenleving niet makkelijker maken. En ook wel eens op de politiek, die maar een beetje door moddert. En over de mensen die klagen dat er in hun vrijheid gesneden wordt. Laat ik daar in ieder geval iets over zeggen.
Samenleven met andere mensen betekent vrijheid inleveren. Dat begint al direct als je geboren wordt. Vaders en moeders proberen doorgaans hun kinderen enigszins in te dammen. Niet met het serviesgoed gooien, niet bijten, slaan, schoppen en spugen. Niet schelden, schreeuwen, of nare dingen zeggen en geen bushokjes slopen. Als kinderen al die dingen wel doen vinden we ze onopgevoed, verpest en verwend. Een beetje zoals de demonstranten van de laatste tijd.
Ook als mensen volwassen zijn betekent dat niet dat ze zomaar alles kunnen doen wat ze willen. Daarbij staan wetten in de weg en praktische bezwaren, schreef Willem Elschot. Al ging het daarbij om de vraag of hij zijn vrouw zou kunnen vermoorden.
Dat we elkaar niet mogen ombrengen is voor de meeste mensen nog wel te begrijpen. Maar je mag andere mensen ook niet nodeloos in gevaar brengen. Daarom hebben we bijvoorbeeld snelheidsbeperkingen in het verkeer. Daarom mogen bepaalde zaken niet zomaar aan iedereen verkocht worden. Denk aan drugs, alcohol, sommige gifstoffen en kernbommen. Daarom mag je geen vliegtuig besturen zonder vliegbrevet.
En daarom werd de afgelopen tijd aan mensen een bewijs gevraagd dat ze ingeënt waren, of van het virus hersteld, als ze aan bepaalde activiteiten mee wilden doen. Wie dat niet was mocht niet meedoen. Dat was niet om ze te pesten, of om hun vrijheid te beperken, maar om ze te beschermen.
Als je je niet wil laten inenten mag dat best, maar we vinden het niet goed dat je daarna je eigen gezondheid en die van anderen, nog meer in gevaar brengt. Als je geen rijbewijs wil halen, prima, maar dan mag je geen auto besturen. Te gevaarlijk. Een zorgzame samenleving beschermt zijn burgers.
Onze premier, die vast zijn best doet, maar niet echt doortastend is in zijn aanpak, zei dat er geen land is waar het helemaal goed gaat met de bestrijding van het virus. Toen dacht ik: Nieuw-Zeeland ! Maar goed, dat is een eilandengroep. Makkelijk af te sluiten van de rest van de wereld. En klaarblijkelijk schikt de bevolking zich daar, zonder veel morren, in strenge maatregelen. Het kan dus wel.
Maar hier willen we graag de economie sparen. De vliegtuigen laten vliegen, de schepen laten varen en de scholen open houden. Dan kun je nog een hele tijd maatregelen verwachten om de ergste gevolgen te bedwingen.
Allemaal niet zo heel erg, zolang je maar gezond blijft en niet in de zorg werkt. En afstand houden, handen wassen en thuisblijven helpt echt, ik ben in het afgelopen jaar zelfs niet verkouden geweest.
