Terwijl ik dit schrijf raast storm Bella rond het huis. Een storm met een naam, dat zijn we gewend van de orkanen die over het Caraïbisch gebied en de zuidelijke staten van de VS trekken. Maar sinds een tijdje krijgen ook onze Atlantische depressies namen.
Bella heeft al voor overstromingen gezorgd in Engeland en zal ons vandaag ook nog wel bezig houden. Volgens de voorspellingen is de wind morgen geluwd en heb ik er waarschijnlijk geen last meer van bij het boodschappen doen.
Eigenlijk was ik gisteren al begonnen aan dit verhaaltje. Ik wilde het afgelopen jaar, met een machtig gebaar, samenvatten. Ik had al een bladzijde vol geschreven over de Nederlandse politiek, de coronapandemie en Trump. Maar toen ik het nog eens over las dacht ik: Dit weten we toch allemaal al. Wie zit er nou te wachten op mijn meninkje ?
Ik dacht ineens aan het laatste optreden met ons muziekgroepje, dat best een succes was en een volle zaal een paar uur geamuseerd had gehouden. Na afloop schoot me te binnen dat ik twee dingen vergeten was: Ik had de leden van de band niet voorgesteld – er zaten veel vrienden en familieleden tussen het publiek, dus de meesten kenden ons wel – en ik was vergeten het optreden af te sluiten met een positieve boodschap. Bijvoorbeeld: Wees een beetje vriendelijk tegen elkaar.
Dat was nog voor het virus en alle ongemakken, die daar mee samen gaan, over ons heen zouden komen. Maar het is nog steeds een goede boodschap om het jaar mee af te sluiten.
Over boodschappen gesproken: Ik deed de dag voor kerstmis de laatste inkopen. 's Ochtends vroeg, want dan is het nog rustig in de supermarkt. Maar daarvoor reed ik langs de apotheek om medicijnen af te halen. Die zouden klaar liggen in de zelfbedieningsautomaat.
Best handig, want dan kun je de medicatie afhalen op momenten dat de apotheek zelf nog niet open is, of alweer dicht. Alleen toen ik daar voorreed met mijn scootmobiel was de automaat defect.
In de supermarkt was het drukker dan anders, vanwege de kerst. En ik begon me een beetje te ergeren. Aan een oudere man, bijvoorbeeld, die minuten lang naar de sla stond te staren, zodat ik niet bij de soepgroente kon. Of aan de mevrouw die haar winkelwagentje voor de melk liet staan, terwijl ze zelf ergens anders in de winkel iets ging zoeken.
Mijn humeur klaarde iets op toen een man met een rollator me, met een armgebaar, ruim baan gaf in het gangpad met de pasta en sauzen. Maar toch nam ik de verkeerde toastjes mee voor onze kerstborrel.
Eenmaal thuis dreigde het met mijn humeur helemaal de verkeerde kant op te gaan toen ik de apotheek belde over de kapotte automaat. Ik voorzag een moeizaam gesprek waarin ik uit zou moeten leggen dat het, met mijn beperkte energie, geen pretje is om twee keer de deur uit te moeten. Maar voor ik echt boos kon worden had de vriendelijke assistente al voorgesteld om de spullen bij ons thuis te laten bezorgen.
Zo zie je dat het werkt. Een beetje vriendelijk zijn. En dan niet alleen tegen je eigen directe omgeving, met vrienden en familie gaat iedereen hopelijk al vriendelijk om. Maar ook tegen de pakketbezorgers en het winkelpersoneel dat er voor zorgt dat we onze dagelijkse benodigdheden ontvangen.
En tegen de vreemdelingen die we in de winkel en op straat tegenkomen. Met een vriendelijk gebaar kom je een stuk verder. Het werkt in ieder geval positief op mijn humeur...
De Strip is gemaakt door de Stripman
3 opmerkingen:
Mijn kerstbezoek is vandaag in Apeldoorn. Ik zou op de fiets gaan, maar heb Bella moiezaam toch vreidnelijk voorrang gegeven op de paden. Het wordt voor het eerst sinds maart een stukje trein. Misschien in Amersfoort trappen, misschien hele eind. Ik zal zwaaien als ik bij je langs zoef.
Een vriendelijk woord kan nooit geen kwaad. Mijn vriendelijk woord aan jou vandaag is alvast de beste wensen voor 2021!
@martin - Dat wordt op de heenweg tegen de wind in beulen...
@zelfstandig journalist - Voor jou ook de beste wensen !
Een reactie posten