Vechten of vluchten

Men zegt dat ons lichaam, bij stress, in een vechten-of-vluchten-modus komt. Er is een bedreiging, of we denken dat er één is, en we reageren daar op door wild om ons heen te slaan of weg te rennen. Er is natuurlijk nog een derde mogelijkheid: niets doen en wachten of de bedreiging vanzelf weer weg gaat.

We hebben allemaal wel eens van dat soort momenten meegemaakt. Soms moet je echt even kordaat optreden, of zorgen dat je uit de weg komt. En soms ben je zo door de situatie overvallen, dat je even helemaal niet kunt reageren. En soms doe je geheel onnodig iets waarvan je achteraf denkt, waar was ik nou mee bezig ?

Het is uiteraard een reactie die uit lang vervlogen tijden stamt, toen wij als kwetsbare mensen ten prooi konden vallen aan gevaarlijke roofdieren. In het moderne leven is de vechten-of-vluchten-modus meestal niet echt handig en kan zo'n stressreactie voorkomen dat we, kalm en weloverwogen, doen wat nodig is.

Toch zit het vechten of vluchten bij ons ingebouwd, of we dat nu willen of niet. Bij sommige situaties steekt het ineens de kop op. Als je voor een zaal vol mensen muziek moet maken, of een verhaal vertellen, bijvoorbeeld. Ik ben zelf niet snel in paniek, maar dat is toch wel griezelig.

De eerste keer dat ik zoiets deed had ik letterlijk knikkende knieën. Van echte artiesten weet ik dat ze daar ook last van kunnen hebben. Er zijn er die een paar flinke borrels nemen, voor een optreden, om de zenuwen te bedwingen. Er zijn er die een vast ritueel volgen, of kotsend boven het toilet hangen.

Mijn ervaring is dat het went. Het blijft altijd spannend, maar op den duur krijg je er ervaring mee en ga je het leuk vinden. Zingen voor een volle zaal blijkt dan zelfs makkelijker, dan voor één aandachtige luisteraar.

Vroeger had ik daar geen weet van, maar er blijkt een manier te zijn om je vluchten-of-vechten-reactie om te zetten in een positief gevoel. In een BBC-programma werd laatst uitgelegd dat, in de hersenen, de gebieden die bij paniek actief zijn ongeveer dezelfde zijn als die actief zijn bij 'exitement'. De prettige spanning die je ervaart als je weet dat er iets leuks gaat gebeuren.

Proefpersonen die tegen zichzelf zeggen dat ze niet bang, of boos, zijn maar 'exited' – prettig gespannen, dus – presteren beter. Dat is iets om te onthouden voor vanavond, want het is best lang geleden dat ik er stond, voor zo'n volle zaal...

De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men