Het is heel normaal om een betaald abonnement te hebben, op de krant, bijvoorbeeld, of een tijdschrift, of de bibliotheek. Tenminste dat was het vroeger. Voor veel mensen is het niet meer zo normaal om te betalen voor nieuws, muziek, films, of boeken. Via internet is er van alles te lezen, te zien en te beluisteren en heel veel daarvan is 'gratis' beschikbaar.
Mijn vrouw en ik zijn van de oude stempel, dus wij hebben nog een abonnement op de krant. Het is een zaterdag-plus-internet abonnement, zodat we niet elke dag de trap af hoeven, om de krant uit de brievenbus te halen. We gaan echt wel met onze tijd mee.
We hebben ook een abonnement op de TV-gids, omdat mijn vrouw dat prettig vindt. Ikzelf kijk meestal online wat er te zien is, of via de gids van onze glasvezelprovider. Maar dat is omdat het gemakkelijker is, niet omdat het geen geld kost.
Ik vind het helemaal niet erg om voor sommige diensten te betalen en ik doe ook wel eens een vrijwillige bijdrage. Voor Wikipedia, bijvoorbeeld, dat ik vrijwel dagelijks bezoek. Of voor het e-mailprogramma Thunderbird, dat ik elke dag gebruik. Wat dat betreft zou het dus ook niet gek moeten zijn dat ik nu een abonnement heb op YouTube. Maar het voelt wel een beetje vreemd.
Ik gebruik YouTube al heel lang. Om zelf af en toe een filmpje op te zetten en om muziek te zoeken voor de Top 200.000. Ik heb ook vrij lang, ongehinderd door reclameboodschappen, van die muziek kunnen genieten. Maar de laatste jaren is YouTube, wat dat betreft, strenger geworden. Als je een advertentieblocker gebruikt krijg je geen filmpjes meer te zien. Toch wel een beetje hinderlijk.
Wat uiteindelijk de doorslag gaf was het verzoek om, tijdens een vrolijke familie-bijeenkomst, een YouTube playlist af te spelen. Op zich geen probleem, maar zonder abonnement betekent dat, na elk liedje een reclameboodschap. En, als het een lang liedje is, zelfs het risico dat het onderbroken wordt voor reclame.
Ik nam dus een gratis proefabonnement, voor een maand, met het plan om het daarna misschien nog een maand door te laten lopen en dan op te zeggen. Een maandje betalen leek me wel billijk. Ik heb zolang gratis geluisterd en gekeken. Maar we zijn nu anderhalve maand verder en ik overweeg ernstig om het abonnement voorlopig door te laten lopen.
Goedkoop is het niet, 14 euro per maand, maar wel verdomd prettig. Een nummer van de live-lp Yessongs, dat bijna een kwartier duurt, te kunnen beluisteren zonder onderbrekingen. Alle albums van Paul McCartney en Wings, zonder reclameboodschappen, plus alle bonustracks en singles die niet op albums zijn verschenen.
We hebben geen platenspeler meer, geen mogelijkheid om cassettes af te spelen en CD's alleen met een paar kunstgrepen. Ik heb wel veel muziek omgezet naar MP3-formaat, dat ik via de laptop af kan spelen. Maar die verzameling verbleekt bij wat YouTube tegenwoordig te bieden heeft.
Vroeger was het wel eens zo dat je bepaalde, wat minder bekende, groepen of artiesten, niet kon vinden op YouTube, maar dat komt tegenwoordig nog maar heel sporadisch voor. Zelfs obscure blueszangers en jazzorkestjes, uit de jaren 20, zijn vrijwel allemaal beschikbaar.
Dus toen ik ontdekte dat we 2 loten in de postcodeloterij hadden besloot ik om 1 daarvan op te zeggen en mijn YouTube-abonnement, voorlopig, door te laten lopen. Het kan zijn dat we eerdaags een paar miljoen hadden kunnen winnen en dat we nu genoegen moeten nemen met de helft daarvan. Maar dat is een risico dat ik wel wil nemen voor ongestoord muziekplezier.
Ps voor de jongere lezers: 'Yessongs' is een driedubbel live-album, van de Britse rockgroep Yes, uit 1973. Langspeelplaten en muziekcassettes waren gangbaar in de tweede helft van de vorige eeuw, je had speciale apparatuur nodig om de muziek die erop stond te horen.
Tot mijn verrassing zie ik dat moderne artiesten nog steeds muziek uitbrengen op cassettes. Dus vergeet wat ik hierboven schreef en geniet van Taylor Swift , of The Foo Fighters, op je ouderwetse walkman.
3 opmerkingen:
Yessongs zou bij mijn stapeltje komen te liggen van mooiste LP-hoezen in de platenkast. Of hij op 1 zou komen? Nee er zijn nog mooiere, maar ik denk dat ik er bij aanschaf al een paar maanden YouTube abo voor heb betaald (een enkele LP was al zo'n kleine ƒ 20,--).
Zelf koop ik af en toe wat muziek. Niet omdat ik het anders niet kan horen, een beetje voor de heb, maar ook omdat muzikanten ook wel wat aan me mogen verdienen. Vaak koop ik het dichtbij henzelf, zodat er niet te veel blijft plakken aan platenbazen en distributeurs.
Twaalf euro per maand vind ik toch vrij prijzig. Aangezien ik al veel vaste kosten per maand heb, bijvoorbeeld lease wasmachine en een persoonsalarmering, neem ik de reclame op YouTube wel voor lief. Daar komt bij dat mijn voornaamste muziekbron nog lekker ouderwets is: de radio. Die ik dan wel online beluister.
@martin - Ja, dat is een mooie hoes. Een voorbespeelde muziekcassette kost nu 20 euro, maar daar past geen 3-dubbel album op.
@zelfstandig journalist - het is zeker niet goedkoop. Maar ik luister nu, voor het eerst in zeker 35 jaar, naar de eerste LP van Fungus. Dat is toch wel weer leuk. Op de radio hoor je dat niet.
Een reactie posten