Ik droomde dat ik net onder de douche uitkwam en me wilde aankleden, maar dat ik een sok kwijt was. Ik trok kledingstukken uit de kast, die op een hoop op de grond vielen en vond wel sokken, maar niet de goede.
In werkelijkheid heb ik een heel ordelijke kledingkast, waar de verschillende broeken, sokken en hemden, netjes bij elkaar liggen, of hangen. In mijn droom was het een bende. Uiteindelijk vond ik de sok, in de pijp van de broek die ik aan had willen trekken.
Eenmaal aangekleed liep ik met een laken naar het balkon. Ik had er wat insecten in gevangen en wilde die daar uitschudden. Op het balkon ontdekte ik een uitgang, aan de zijkant, met een stenen trap die naar de straat leidde. Onderaan de trap stond een hond.
Ik ben geen expert als het om honden gaat, ik ben meer een kattenmens, maar dit leek me een vriendelijke hond. Hij was niet heel groot en niet heel klein, overwegend bruin gekleurd en kwam naar me toe toen ik hem aansprak. Ik liet hem aan mijn hand snuffelen, zoals ik van mijn vader geleerd had, en aaide hem daarna over zijn kop. Ondertussen praatte ik wat tegen de hond en na een poosje begon de hond terug te praten.
'Wil je wat drinken ?', vroeg ik. Toevallig had ik een emmer water op het balkon, die ik de hond uitnodigend toeschoof.
De hond antwoordde: 'Ik wil wel wat water met melk.' En toen ik daar verbaasd op reageerde zei hij: 'Je bent vast geen echte Nederlander. In de sauna krijg ik altijd water met melk.'
'Sauna's zijn niet echt Nederlands', zei ik. 'Dat zijn ze wel,' zei de hond.
En zo kibbelend gingen we ons huis binnen. Daar kwam mijn vrouw aanrennen. Ze had net anderhalf uur achter de computer gezeten, zei ze, en had nu het een of ander document nodig.
'Anderhalf uur !?', riep ik verbaasd. 'Ik zag je 10 minuten geleden nog, hier.' Misschien had ik langer met de hond op het balkon gestaan dan ik dacht.
Daarna ging ik op zoek naar een kom, om water met melk in te doen, voor de hond. 'Ik moet ook uitvinden van wie die hond is', dacht ik, want we konden moeilijk een hond in huis nemen. Ik kon niet drie keer per dag naar buiten om hem uit te laten. En we hadden geen hondenvoer in huis.
Gelukkig had ik gezien dat de hond een halsband droeg, waar een paar labels aanhingen. Daar stond vast wel een adres, of telefoonnummer, op van zijn eigenaren.
Daarna werd ik wakker en moest ik nodig naar het toilet.
Nu we het daar toch over hebben... Het is nu ongeveer een jaar geleden dat ik zoveel moeite had met plassen, dat er uiteindelijk een operatie nodig was. Die hele periode heb ik verwerkt tot een apart blog. Ik heb gemerkt dat het geen onderwerp is waar mensen makkelijk over praten, of graag verhalen over horen. Maar mocht je het toch willen lezen dan kan dat hier: prostaatverkleining.blogspot.com .
4 opmerkingen:
Je ziet dat wel eens voor katten, zo'n trapje tegen de gevel aan zodat ze op een hoofg naar binnen kunnen. Weet je zeker dat het een hond was en geen pratende kat die je gewoon voor het lapje hield?
@martin - Dat zou wel goed kloppen met de melk en het water, maar ik herinner me toch duidelijk een hond.
Was de hond wellicht een Engels ras? Britten staan nu eenmaal op een wolkje melk in hun thee. Goed dat je apart aandacht besteedt aan het prostaatverhaal. Omdat ik het van redelijk nabij heb meegekregen, ga ik het echter nu niet opnieuw lezen.
@johan - Het was geen hondenras dat ik herkende, maar ik ben geen expert.
Voel je niet verplicht wat het prostaatblog betreft. Het zijn griezelige zaken, maar daarom vond ik het wel fijn om er iets mee te doen.
Een reactie posten