Geduld is een schone zaak

Er staat nog niet veel in bloei op ons balkon. De blauwe bes heeft al gebloeid, de braam staat in knop, de kleine roze bloemen van het robertskruid laten zich zien, de nog kleinere witte sterretjes van de vogelmuur en een paar verdwaalde lobelia's. Maar dat is het wel.

O, en ik heb een paar paarden-bloemen gehad en twee bloemetjes in het, verder bijna helemaal verdorde, parelkruid. Maar, de margrieten, de asters, de fuchsia's, het havikskruid, de lavendel, de citroenmelisse, de klaver, het kleine rozenstruikje, de wilde bertram, de muurpeper, dat moet allemaal nog komen.

Je zou zeggen dat we tientallen bloempotten en -bakken op het balkon hebben staan, maar dat valt best mee. We hebben de afgelopen winter zelfs een beetje geminderd. Vanwege de werkzaamheden. Vorig jaar was al aangekondigd dat het houtwerk gerepareerd en geschilderd zou worden en er een nieuwe slijtlaag, op de vloer van het balkon, zou worden aangebracht.

Wij huren onze woning, maar een groot deel van de appartementen, in ons blok, is verkocht. Onze verhuurder heeft het onderhoud, van de hele flat, overgedaan aan de vereniging van eigenaren (VVE), die heeft een bedrijf ingehuurd om de boel te regelen. Als huurder sta je daar buiten en word je niet altijd even precies op de hoogte gehouden.

In het najaar liepen er ineens werklieden over het dak en af en toe daalden er een paar neer op ons balkon. Dat was op zich niet erg. Voor het schuren en plamuren van de kozijnen hoefden we niet het hele balkon leeg te halen. Maar het weer zat niet altijd mee en uiteindelijk bleken de sponningen, van twee uitslaande raampjes, zo verrot dat ze helemaal vervangen moesten worden.

Zo duurde het tot ver in het najaar voor de schilders, bibberend van de kou, de laatste verf op het houtwerk aan konden brengen. Een van de nieuwe sponningen bleek niet de juiste maat en we zaten dus, de hele winter, met een keukenraam dat met plakband op zijn plaats werd gehouden. Aan de vloer waren ze helemaal niet meer toegekomen. Dat moest dan maar na de winter.

Dit voorjaar vroegen we ons af wanneer het werk afgemaakt zou gaan worden. Ook nu zat het weer niet mee. Het was lang kil en regenachtig. Maar we kregen te horen dat in mei, als het een paar dagen achter elkaar droog zou zijn, de vloer van het balkon een nieuwe toplaag zou krijgen. Dan moesten wel alle bloempotten en plantenbakken, de parasolstandaard en de stoelen naar binnen. Maar we zouden, ruim van te voren, gewaarschuwd worden.

Op een mooie, zonnige woensdag, een paar weken geleden, stonden daar ineens twee werklieden, M/V, inderdaad een man en een vrouw, op het balkon. Ze kwamen een eerste laag op de vloer aanbrengen. Leuk ! Maar dan moest ik dus wel even alles van het balkon halen.

Nou zijn het best aardige lui, hoor, we hebben er heel gezellig koffie mee gedronken. En ze zijn niet te beroerd om een handje mee te helpen. Maar het was wel even een gedoe. De stoelen zolang in de slaapkamer. De planten in de trappenhal. Het grootste bijenhotel had ik al uit logeren gedaan, bij de kinderen in Baarn, die een fijne tuin hebben. Het andere kon ik laten hangen, daar waren net de rosse metselbijen begonnen aan hun jaarlijkse activiteiten.

De balkonvloer werd schoongemaakt, aangesmeerd, geschuurd en van een eerste laag voorzien. Vrijdag zouden ze terugkomen om het af te maken. Maar ze kwamen niet. En de week daarna ook niet. Ik informeerde bij een buurman, die lid is van de VVE. Hij kwam eens kijken. Ons balkon lag er een beetje hobbelig bij. De rubberachtige toplaag voelde ook nog wat plakkerig aan.

Maar, zo vertelde de buurman, we moesten maar gewoon onze spullen terug zetten. Hij had gehoord dat er eerst vergaderd ging worden, over een maand, om te beslissen over de volgende stappen. Want de balkons waren niet het enige project, ze wilden misschien overal nieuwe, beter geïsoleerde ramen plaatsen en er moest iets aan het dak gebeuren. Zonnepanelen, wellicht. En ze wilden liever alles in één keer doen, in plaats van een kozijntje hier en een vloertje daar.

Dus nu wachten we maar weer, met een balkonvloer die half af is en een keukenraam dat met plakband op zijn plaats gehouden wordt. Geduld is een schone zaak.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2  -  deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van dit verhaal.

  

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.