Het is weer zondag, donkere wolken drijven aan het raam voorbij, afgewisseld door groepjes eenden en ganzen uit het park en een enkele blauwe reiger. De reigers zijn al aan het broeden, voor de meeste andere vogels moet het nog zo'n beetje beginnen.
Ik zag de pimpelmezen druk in de weer met het nestkastje op het balkon. Daar werden de afgelopen dagen veertjes en pluizen naar binnen gebracht. De stoffering van het nestje. Het zal nog wel een paar weken duren voor er jongen zijn.
Eksters, kauwtjes en kraaien zag ik voorbij vliegen met takjes in de snavel. Ook die bouwen aan hun nesten. De meeste vogels proberen het uitkomen van de jongen zo te plannen dat er op dat moment veel voedsel beschikbaar is. Dat is er als de eerste blaadjes aan de bomen komen en de insecten tevoorschijn kruipen.
Ons wisselvallige weer maakt het niet gemakkelijker. Eerst hadden we kou – Elfstedentocht, dachten sommigen – daarna konden we in hemdsmouwen, op het balkon, in de zon zitten en de laatste weken is het weer opnieuw koud. Bomen en planten die net uit hun winterrust kwamen zijn nu weer, huiverend, terug in hun schulp gekropen.
Het heeft gesneeuwd en geregend, het water staat hoog in de sloot, dus aan de droogte ligt het op het moment niet. Maar het zou wel prettiger zijn als het wat geleidelijker ging en niet met plotselinge kronkels. Het ene moment zie je mensen in korte broek en T-shirt over straat lopen, daarna moet je weer twee paar sokken en een dikke trui aan.
En wij hebben nog de mogelijkheid om meer of minder kleding te dragen, de andere dieren om ons heen kunnen dat niet. Nieuwe haren, of veren, laten groeien kost tijd en energie, dus dat doen ze doorgaans maar één keer per jaar.
Mensen denken dat ik een groot vogelkenner ben, maar ik zit maar een beetje uit het raam te kijken en ben afhankelijk van wat er voorbijvliegt, of neerstrijkt. Dat kan best leuk zijn, hoor. Ik zag al twee keer puttertjes, dit jaar, in de boom naast de flat. Bontgekleurde vogeltjes, die ook wel distelvinken worden genoemd, omdat ze van de zaden van distels houden.
De eerste keer dacht ik: wat een vreemde vinken. Ik pakte mijn verrekijker en zag de gele streep op de vleugels, het rood-wit-zwart op de kop. Puttertjes ! Ik rende naar mijn fototoestel maar was pas terug bij het raam toen ze alweer wegvlogen.
De tweede keer rende ik eerst naar mijn camera en maakte snel een paar wazige foto's. Niet geschikt om trots op internet te zetten, maar voor mezelf wel het bewijs dat ik me niet vergist heb.
Er zijn mensen die het halve land doorrijden om vogels te zien, maar je kunt ook thuis blijven en uit het raam kijken. Dan komt er ook wel eens wat leuks voorbij. Het is dan wel een goed idee om je fototoestel op de vensterbank te leggen.
3 opmerkingen:
Zoveel variëteiten Bonte vogels, gekleurde vogels, vreemde vogels.
Er zijn mensen die verre vliegreizen maken voor vogels, dat lijkt eigenlijk best gepast. Putters zijn wel erg mooi gekleurd en makkelijk herkenbaar, zelfs vanuit het fietszadel.
@zelfstandig journalist en @martin - Ik zie dat ik vorige week niet eens gereageerd heb. Waarvoor excuses, ik had het vast druk. Inmiddels zijn we alweer een week verder en een blog verder... enz...
Een reactie posten