Eigenlijk had ik het nog even uit willen stellen maar, na de dikke en zeer gedetailleerde biografie van Sam Cooke, heb ik nu toch ook maar de tweedelige levensbeschrijving van Elvis Presley aangeschaft. Allemaal geschreven door Peter Guralnick, een Amerikaanse muziekjournalist-schrijver, waar ik al eerder een aantal boeken van las.
Zijn Elvis-biografie wordt alom geprezen. Het moet een geweldig boek zijn met het definitieve verhaal, de biografie die alle eerdere overbodig maakt. En ik moet zeggen: de eerste 150 bladzijden vallen, zelfs met zulke hoge verwachtingen, niet tegen. Ik aarzelde met het kopen van de e-boeken omdat Sam Cooke al zo'n kluif was. Maar nu zag ik beide Elvis-delen voor maar 3,99 per stuk. Samen meer dan 2500 pagina's, op de e-reader. Dat kon ik niet laten passeren.
Het e-boek over Sam Cooke was ook meer dan 2000 pagina's en kostte ook maar een schijntje. En het is een goudmijn voor de muziekliefhebber die verder wil kijken dan zijn eigen jeugdherinneringen of de huidige hitparade. Guralnick beschrijft namelijk niet alleen het leven en de muziek van zijn hoofdpersoon maar neemt, in een brede zwaai, de muzikale achtergrond en de maatschappelijke ontwikkelingen mee.
Dat zorgt er wel voor dat er heel veel informatie, namen en gebeurtenissen over de lezer uitgestort worden. Het zijn dus geen boeken die je even in één ruk uitleest. Maar dat hindert mij niet. Ik vind het geen probleem om zo'n biografie af en toe even weg te leggen, wat anders tussendoor te lezen, de muziek van de genoemde muzikanten op te zoeken op YouTube en dan, na een paar dagen, weer een volgend hoofdstuk aan te vatten.
Er is wel wat overlap tussen beide biografieën, helemaal als je zoals ik ook Guralnicks boek over Sam Phillips gelezen hebt, de oprichter van de Sun Studio, die de eerste opnamen van Elvis maakte en zijn eerste hits uitbracht. Er zijn ook wel wat overeenkomsten tussen Cooke en Presley. Ze moesten alle twee opboksen tegen een maatschappelijke achterstand. Cooke omdat hij zwart was in een raciaal gescheiden land, Presley omdat zijn ouders aanvankelijk straatarm waren.
Maar hun karakters verschilden hemelsbreed. Cooke was een zelfverzekerde jongen, die van jongs af aan zong en rondtoerde met gospelgroepen. Hij was een charmeur die iedereen om zijn vinger wond, vrouwen vooral, maar ook mannen. Hij verwekte links en rechts kinderen en het is uiteindelijk niet verwonderlijk dat hij om het leven kwam bij een, uit de hand gelopen, buitenechtelijke affaire.
Hij was tegelijk een gewiekste zakenman, die een eigen platenmaatschappij begon en jong talent begeleidde. Maar het wonderlijkste van zijn biografie is misschien nog dat hij dat, wilde en drukke muzikantenleven, wist te combineren met zijn gelovige achtergrond. Hij schreef net zo makkelijk gospelliedjes als lichtvoetige soulhits.
De jonge Elvis daarentegen komt, uit de eerste hoofdstukken van Guralnicks boek, naar voren als een verlegen, zachtmoedige jongen. Als 9-jarige deed hij mee aan een talentenjacht, hij werd vijfde, maar op de middelbare school durfde hij nauwelijks te laten merken dat hij zong en gitaarspeelde. Hij was geen populaire scholier, eerder een buitenbeentje.
Hij was ook een moederskindje, zijn moeder adoreerde haar enige zoon en hij haar. Zijn vader wordt door anderen omschreven als een nietsnut met weinig ambitie, maar Guralnick merkt op dat hij wel altijd werkte, of op zoek was naar werk en uiteindelijk zijn gezin uit de armoede wist te trekken. Hij was vooral een stille man die zijn zoon niet achter de vodden zat.
Niet dat dat nu zo nodig was want de jonge Elvis wordt, door iedereen die hem meegemaakt heeft, beschreven als een lieve jongen, die van romantische ballades hield en niets anders wilde dan zijn ouders helpen. Het beeld van de stoere rock & roll-zanger, die later in zoetige speelfilms de weg kwijt raakte, moet dus misschien wat bijgesteld worden.
Maar laat ik niet te snel conclusies trekken, ik heb nog meer dan 2000 bladzijden te gaan...
Peter Guralnick heeft een Wikipediapagina en een eigen website
3 opmerkingen:
Over Elvis valt vast veel te vertellen, maar meer dan 2.000 pagina's lijkt me ietwat overdreven.
Nu snap ik waaromje zo vroeg boodschappen gaat doen. Je hebt geen tijd te verliezen. Alle gekheid op een stokje, het zou pas vreemd zijn als er geen overlap was.
@zelfstandig journalist - Die 2000 is op de e-reader, de papieren boeken hebben ongeveer de helft van dat aantal aan pagina's. Daar gaan de noten en verantwoording, die zijn behoorlijk uitgebreid en de foto's, een stuk of 40, nog vanaf. Maar als je denkt dat het dan nog teveel is kan ik je alleen maar aanbevelen om het te lezen...;o)
@martin - Het waren wel grotendeels gescheiden werelden, maar het speelt voor een deel wel in dezelfde tijd. Elvis is wel een stuk ouder geworden dan Sam Cooke...
Een reactie posten