Een restaurant zonder toilet

Het was al heel lang geleden dat ik voor het laatst op station Utrecht centraal was. Maar Martin zei: 'Elke keer als je hier komt hebben ze weer een heel nieuw station gebouwd.' Dus het was niet vreemd dat ik niets herkende van de vorige keren.

Ik had met Martin afgesproken voor de eerste jaarvergadering van onze Top 200.000 Facebook-pagina. En met Ronald en Johan natuurlijk. De laatste was er zelfs speciaal voor uit Antwerpen gekomen. Het was een samenkomst voor de gezelligheid, zoals het hele project iets is dat we voor de lol doen.

Er zit wel serieuze ergernis achter, natuurlijk. Hoe is het, bijvoorbeeld, mogelijk dat er, zoals ik laatst ontdekte, niets meer in de Top 2000 staat van de Four Tops en de Everly Brothers ?

Over dat soort belangwekkende onderwerpen – en allerlei andere ernstige wereldproblemen – ging ons gesprek. Als locatie hadden we Utrecht gekozen, omdat dat makkelijk bereikbaar was en de stationshal en restaurant Julia's, omdat dat niet moeilijk te vinden zou moeten zijn.

Was ook zo en hoewel het wat omgeving betreft niet veel te bieden heeft, afgezien van veel, haastig voorbij snellende, mensen, waren de koffie en broodjes goed en het personeel vriendelijk en behulpzaam, dus bleven we er drieënhalf uur zitten.

Na vier grote bekers capuccino moest ik even naar het toilet. Die voorziening heeft Julia's nu net niet te bieden. Als je iets weg wilt brengen moet je naar de toiletten van de NS, verderop in de stationshal. Johan was er al heen geweest en wees me de goede richting op.

Ik moet er bij zeggen dat ik met de rolstoel was. In huis kan ik me prima redden zonder, ook al loop ik wel wat wiebelig, maar als er grotere afstanden afgelegd moeten worden neem ik de stoel mee. Verstandig in dit geval, want het was een heel eind, voorbij de eerste perrons, in een volgende hal.

Johan was bij zijn toiletgang wel behoorlijk lang weg gebleven, maar ja, die is ook niet zo goed ter been, dus daar had ik niets achter gezocht. Ik had bij Martin een muntje van 50 cent geleend, dus ik rolde vol vertrouwen naar de draaihekjes toe.

Daar bleek al direct dat ik er niet door kon. De doorgang was te smal. Er schoten meteen omstanders te hulp. Een Marokkaanse jongeman veronderstelde dat ik er misschien aan de zijkant door zou kunnen, daar was een breder hek. Hij bood aan mijn muntje in het apparaat te gooien, maar helaas, het hek ging niet open.

De vriendelijk jongeman ging hulp halen en kwam terug met de toiletmevrouw. Zij nam me mee naar een andere ingang, alleen te openen met een sleutel, die direct toegang gaf tot een gehandicapten toilet. Prima, maar niet zo handig dat zij, vanaf haar werkplek, geen zicht op de ingang heeft. Hoe komt een rolstoeler binnen, zonder hulp van omstanders ? Hard roepen dat je moet piesen ?

Enfin, het liep allemaal goed af. De mevrouw bleef netjes voor de deur wachten tot ik mijn blaas geleegd had en ik kon weer het hele eind terug rollen, naar mijn muzikale vrienden. Allemaal niet erg handig, maar wel avontuurlijk...

De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige  verhaal.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men