De verwende Nederlanders

Ik ben een beetje later, vandaag, omdat ik eerst even de Olympische marathon wou volgen. Die van de vrouwen, met onze nationale trots, Sifan Hassan. Onze andere trots, Femke Bol, behaalde gisteren haar derde medaille, met het team van de 400 meter estafette. Maar dat hebben jullie vast wel gezien. En een andere rots in de branding, Harrie Lavreysen, kan vanmiddag een derde medaille halen bij het fietsen op de baan.

Natuurlijk heb ik de Spelen nauwgezet gevolgd, dat wil zeggen, de sporten die er toen doen, zoals wielrennen (op de weg, de baan en in de mountains), atletiek en hier en daar een vleugje bootje varen, boogschieten en basketbal. De malle sporten, zoals kunstfietsen, -dansen en -zwemmen heb ik links laten liggen. Turnen is ook niets voor mij, net zomin als waterpolo, alle paardensporten, hockey en handbal. Wie daar naar wil kijken, of aan meedoen, heeft natuurlijk mijn zegen.

Er was veel te veel om alles te kunnen zien. Sommige sporten – zoals gewichtheffen, wat toch echt wel leuk is – zijn nauwelijks in beeld geweest. Het was af en toe een speurtocht om iets interessants te vinden. Op de Nederlandse TV wordt er vaak lang voorbeschouwd, nabeschouwd en geanalyseerd en lijkt de aandachtsspanne, voor beelden met sportende atleten, niet langer dan een half uur. Daarna komt er weer reclame, gepraat, of gaan we naar een ander Olympisch onderdeel.

Dan moet je, om een interessant evenement te blijven volgen, overschakelen naar een andere zender. De Britten zijn nog erger, wat voor- en nabeschouwen, bespreken en interviewen betreft. Dus de BBC heeft niet veel opgestaan. Eurosport biedt wel eens uitkomst, maar daar is nog meer reclame dan bij onze NOS. Dan zijn er gelukkig nog de Belgen, die niet bang zijn om een paar uur, achtereen en zonder onderbreking, een sportwedstrijd uit te zenden.

Het contrast tussen de Nederlanders en onze zuiderburen was toch al leuk. Hier sloeg na een paar dagen de paniek toe: Nog steeds geen medaille !! Terwijl het bij de Belgen direct op de eerste dag al prijs was, met de geweldige wielrenners. Uiteindelijk kwam het voor ons nog wel goed.

Vanochtend stond Nederland op de 8ste plaats in de medaillespiegel, met 32 medailles en de Belgen op de 25e, met slechts 10 keer eremetaal. Maar de Belgen vierden elke medaille uitbundig, ook als het maar een bronzen plak was. Terwijl er in Nederland een beetje werd gemiezemuisd als een favoriet geen goud had gehaald, maar een andere plak. Ze had eerder moeten aanvallen (Hassan op de 5 en 10 kilometer), of ze ging te snel van start (Bol op de 400 meter horden).

We zijn een verwend volk. Een jaar of 30 geleden was ons land helemaal nergens, als het om Olympische sporten ging. Toen Ellen van Langen, in Barcelona bij de Spelen van 1992, goud won op de 800 meter, was het land te klein. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Nederland werd toen in de medaillestand 20ste, met 15 medailles en daar waren we dik tevreden mee. België werd 44ste, met 3 medailles.

Gaan we nog wat verder terug, naar de zomerspelen van München, in 1972. Daar heb ik nog vage herinneringen aan. Ons land haalde toen 5 medailles (16e plaats in de medaillespiegel), België haalde 2 medailles (29ste in de medaillespiegel). We zouden dus, net als de Belgen, bijzonder blij moeten zijn met alle succes, van de afgelopen twee weken, ook met de zilveren en bronzen medailles.

Dan nog een kleinigheidje. De commentatoren zeggen af en toe wel heel vreemde dingen. Ze hebben het bijvoorbeeld over 'polshoog springen'. Polshoog ? Dat is niet erg hoog. Als ik me kwaad maak kan ik misschien ook nog wel zo hoog springen als mijn pols !

Ze bedoelen dan polsstokhoogspringen en dat is een heel ander verhaal. Met de polsstok – ze gebruiken daarbij hun polsen ook – gaan de besten over 6 meter ! Dat redt ik niet, tenzij ik er een hoogwerker bij mag gebruiken. En ik moet er niet aan denken om van die hoogte weer naar beneden te moeten springen, ook al ligt er een kussen.

Dan het hordelopen. Daarbij hebben ze het over '100 horden', of '400 horden'. En geloof mij, zoveel horden passen er helemaal niet op een atletiekbaan. Als je daar 400 horden zou willen neerzetten, dan zou je elke meter je nek breken over zo'n ding. Ze bedoelen '100 meter horden' en '400 meter horden'. In het laatste geval staan er slechts 10 horden op de baan, heel wat minder dan 400 dus.

In het taalgebruik slijten de woorden steeds verder af. Polsstokhoogspringen is een veel te lang woord, dat wordt 'polshoog' en zo gaat het ook met dat hordelopen. Het zou me niet verbazen als de Olympische Spelen ooit nog eens de 'Lympische' werden. Je hoort bij veel mensen al dat we daarnaar op weg zijn.

Samengevat: De volgende keer graag minder geklets, meer beelden van de wedstrijden en wat preciezer in het taalgebruik, graag. Dank u.

Ps: De ongelofelijke Sifan Hassan won de marathon ! We worden weer verwend.

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.