Okee, ik geef toe, het was best wel koud in de afgelopen week. Zaterdagochtend was het zelfs 9 graden onder nul, in het voederhuisje op ons vogelbalkon. In de onverwarmde kamers van ons huis was het toen toch nog 10 graden boven nul. Dankzij de dubbele beglazing stonden er geen ijsbloemen op de ruiten.
Even ter vergelijking, in Siberië was het zaterdag min 39. De term Siberische kou is dus wel een beetje overdreven, als het over ons weer gaat. Maar goed, het was dus best wel koud.
Maandag was de sneeuw nog aan het vallen en ik maakte me wat zorgen of ik, met mijn scootmobiel, bij de supermarkt zou kunnen komen. Het is, normaal gesproken, een ritje van nog geen 10 minuten. Maar met een flinke laag sneeuw op de weg, waar door het autoverkeer sporen in waren getrokken, leek het me niet makkelijk.
Dat viel uiteindelijk reuze mee. Met drie truien onder mijn jas en een capuchon over mijn pet was de kou best uit te houden. De scootmobiel bleek een stabiel voertuig, dat hier en daar wel wat gleed over de ribbels van de autosporen, maar geen moment onbestuurbaar werd.
Op de terugweg, met een boodschappentas in het mandje aan het stuur en een andere tussen mijn voeten, viel me op dat de accu nog maar halfvol was. Onder warmere omstandigheden geeft de meter na zo'n ritje geen krimp en is bij thuiskomst de accu nog net zo opgeladen als bij vertrek. Maar, net als bij een auto, blijkt de energievoorraad in de vrieskou een stuk sneller te slinken.
Scootmobielfabrikanten bevelen aan de voertuigjes vorstvrij te stallen, omdat bij lagere temperaturen de accu ook niet goed oplaadt. Nog een puntje van zorg, want onze berging heeft geen verwarming. Nou was het plan om pas vrijdag weer boodschappen te gaan doen, dus op donderdag ging ik even kijken hoe het ermee stond.
Voor driekwart vol, maar ik zag ook dat het raampje van de berging nog openstond. Dat deed ik dicht en ik strooide een bus keukenzout over de stoep voor de voordeur. Dat was het gladste plekje wat ik maandag tegengekomen was. En het zout bleek houdbaar tot 2019, dus daar was niets aan verloren.
Vrijdagochtend was de accu helemaal vol. Ik vergat bij vertrek mijn mondkapje voor te doen en dat was wel een stuk kouder. Dus even stoppen onderweg, mondkapje op en verder geen enkel probleem.
Ik reed deze keer langs de hoofdweg, waar het fietspad geveegd was. Wel hier en daar wat ijs en bevroren sneeuwranden, maar dat gaf verder niets. Bij de supermarkt lag mijn volkorenbroodje al klaar. Op de terugweg viel er wat lichte sneeuw.
Waarschijnlijk is het maandagochtend nog wel koud, maar daarna verwacht men dooi. Dan is het weer voorbij met de Siberische winter. Mag ook wel want de pimpelmezen op het balkon zijn al druk in de weer met het nestkastje. Die hebben de lente in de bol...
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van dit verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
4 opmerkingen:
Het mondkapje tegen de kou. Ja, je merkt het verschil, hè? Elk nadeel heb zijn voordeel, om de woorden van een groot voetballer aan te halen.
Fijn dat het weer bijna voorbij is. Ben vrijdag maar thuis gebleven. Eigenlijk ben ik sinds mijn pubertijd - als jongetje vond ik het wel wat - een fan van de kou en schaatsen geweest.
Zo meteen de bananen uit de schuur halen die er lagen voor de vrijdag fietsrit. Dan kunnen ze met wat kaneel de pudding in. Toch nog een voordeel.
Ik doe mee met de pimpelmezen. Volgend weekend 15 graden boven nul of zelfs nog wat warmer! Laat de lente maar komen!
@ron - We maken van de nood een deugd...;o)
@martin - Ik ben geen liefhebber van de kou en blijk best te functioneren tijdens een hittegolf. Maar een graad of 25 dat is mijn ideaal...;o)
@zelfstandig journalist - Mijn idee...!
Een reactie posten