Het lezen van thrillers en detectiveverhalen heeft iets verslavends, zeker als er over dezelfde speurder een reeks boeken geschreven is. Maar ach, ik rook niet en koop de laatste tijd nauwelijks wijn of bier, dus af en toe een e-boek moet kunnen. En schadelijk voor de gezondheid is het niet.
De boeken over Sherlock Holmes en Raffles zijn bovendien gratis te downloaden, net als die van Anna Katherine Green en haar detective mr. Grice. Wie geen zin heeft in 19e eeuwse verhalen, de liefhebbers van eigentijdse speurders dus, kan ik de boeken over inspecteur Montalbano aanbevelen, geschreven door Andrea Camilleri, of de Frieda Klein reeks van Nicci French.
Naar aanleiding van mijn eerdere verhalen kreeg ik, van Faceboekvriend Johan uit Antwerpen, de tip om eens iets van Sue Grafton te proberen. Hij kocht op de bonnefooi een boek van haar, dat hij goed geschreven vond en kwam er achter dat het een van de laatste delen uit een lange reeks was, met in de hoofdrol de vrouwelijke detective Kinsey Milhone.
Ik zocht Grafton op bij Wikipedia en las dat ze 25 boeken over Kinsey geschreven heeft, waarvan de titels allemaal beginnen met een letter uit het alfabet. Ik begon met deel één, 'A is for Alibi'. Prima boek ! Soepel geschreven, met humor en spanning, realistisch en niet al te gewelddadig.
Grafton laat de verhalen spelen in een fictief stadje, 'Santa Teresa', in Californië. De eerste delen verschenen in de jaren '80 en spelen ook in die tijd. Een van de bijfiguren is een jongeman met een punkkapsel, zo'n roze hanenkam.
Kinsey Milhone doet aan joggen, dat zou je Sherlock Holmes of Hercule Poirot nooit zien doen, maar ze heeft nog geen mobiele telefoon of laptop. Als ze informatie nodig heeft moet ze proberen die bij bevriende politiemensen los te krijgen.
Veel detectiveromans zijn geschreven vanuit een andere persoon dan de speurder zelf. Bij een aantal oudere voorbeelden is er een vriend, of assistent van de detective die de avonturen opschrijft. Holmes had zijn dokter Watson, Poirot zijn kapitein Hastings.
Bij Nicci French kijken we meestal mee over de schouder van een vrouwelijke hoofdpersoon. Kate Atkinson laat haar detective, Jackson Brodie, vaak lange tijd buiten beeld. We volgen dan andere personen waarvan aanvankelijk niet duidelijk is wat ze met elkaar te maken hebben.
Bij Ruth Rendell is haar inspecteur Wexford soms niet eens de hoofdfiguur. In het tweede deel uit haar reeks wordt het verhaal verteld vanuit een man die een oude moordzaak op komt rakelen. Wexford sputtert alleen op de achtergrond wat tegen, maar heeft geen belangrijke rol in het verhaal.
Andrea Camilleri volgt zijn inspecteur Montalbano in elk boek wel van het begin tot het eind. Sue Grafton gaat nog een stap verder, zij laat het verhaal schrijven door haar detective. Kinsey Milhone is de ik-figuur die zelf verslag doet van haar belevenissen, bijna alsof ze een dagboek bijhoudt, of rapport uitbrengt aan haar opdrachtgevers.
Het schrijven van een lange reeks boeken, met dezelfde hoofdpersoon, was niet voor elke detectiveschrijver even aanlokkelijk. Conan Doyle liet Sherlock Holmes na een paar boeken sneuvelen, bij Agatha Christie emigreerde Hastings al vrij snel naar Argentinië. Camilleri schreef zijn eerste Montalbano naar aanleiding van een weddenschap en vertelde dat er telkens weer een boek bijkwam omdat hij het gevoel had dat zijn hoofdfiguur nog wat te melden had.
Het opmerkelijke is dat Grafton vanaf het begin van plan was om voor elke letter van het alfabet een boek te schrijven. Ik heb inmiddels ook 'B is for Burglar' gelezen en het gaat door tot 'Y is for Yesterday'. Dat lijkt een gewaagd plan. Ze kon van te voren niet weten of de reeks een succes zouden worden.
Maar helemaal onvoorbereid was ze niet. Ze had geruime tijd ervaring opgedaan als schrijfster van scripts, voor televisieseries en films. Ze was begin 40 toen ze aan de reeks begon en bezig aan haar derde huwelijk. Met die laatste echtgenoot, die les gaf aan een universiteit, was ze degelijk gesetteld. Er was dus vermoedelijk geen financiële nood, bij het schrijven van haar boeken.
Het aardige is dat Grafton nooit toestemming gaf voor het verfilmen van haar detectives. Ze heeft het haar erfgenamen zelfs verboden in haar testament. Ze zei dat ze de negatieve kanten van film en TV daarvoor te goed kende.
Het laatste deel, het had 'Z is for Zero' moeten gaan heten, is er overigens nooit gekomen. De schrijfster overleed in 2017 voor ze het kon schrijven.
De boeken van Sue Grafton zijn ook in het Nederlands verkrijgbaar, maar niet de hele reeks als Nederlands e-boek. De Engelse versies uiteraard wel en die zijn ook nog goedkoper.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
4 opmerkingen:
Ga je ze van A tot Y lezen? In dan tenslotte deel Z schrijven, waar je eventueel alle hoofdpersonages nog eens de revue kan laten passeren. Van mij krijg je morele support.
Niemand mag een deel Z schrijven Martin. Dat heeft de auteur nadrukkelijk in haar testament laten vastleggen.
Ik zal de plots van boeken X en Y niet verklappen, maar ook die spelen zich af in de jaren 80, 1989. Kinsey heeft nog geen computer. Wel een fax en antwoordapparaat. Verslagen voor klanten, facturen etc. schrijft ze uit op haar typemachine. Zaken uit gesprekken die ze wil onthouden, noteert ze direct na afloop op indexkaarten. Ik heb de jaren 80 bewust meegemaakt, dus het komt mij zeer bekend voor. Ik kan me echter niet voorstellen dat we anno 2021 nog steeds zo zouden leven ...
#martin - Misschien komt er ooit een detective-strip, maar verder zou ik niet willen gaan...;o)
#zelfstandig journalist - Dan wordt Kinsey dus niet heel veel ouder in 25 boeken. Nou ja, anders had ze bij het laatste boek met pensioen kunnen gaan...;o)
Alle 25 boeken spelen zich af in de jaren 80. Kennelijk een prettig decennium voor de auteur om aan vast te houden.
Een reactie posten