Muziek vanuit de eigen woning

Voor veel mensen, die nu vanwege het virus noodgedwongen thuis zitten, is het een probleem hoe ze de dag door moeten komen. Het ligt er natuurlijk aan wat voor bezigheden en liefhebberijen je hebt. Er zullen er zijn die zich juist nu heerlijk uit kunnen leven, maar anderen zitten doelloos op de bank voor zich uit te staren.

Muzikanten hebben het makkelijk, die kunnen muziek maken. Dankzij de moderne techniek is het zelfs mogelijk om samen te musiceren, terwijl toch iedereen netjes thuis zit. Ik zag al filmpjes op YouTube van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, maar ook van beroemde bands als The Rolling Stones.

Veel artiesten houden het simpeler en zetten zich alleen, met hun gitaar of keyboard, voor de laptop. Om eerlijk te zijn levert dat vaak niet zulke geweldige filmpjes op. Zonder de hulpmiddelen, die een opnamestudio biedt, klinken veel zangers en zangeressen nogal gewoontjes.

Dan is een groep al gauw leuker. De best klinkende thuisfilmpjes die ik zag waren van de Britse band Elbow. Het kan zijn dat die betere apparatuur gebruiken, of handig zijn in het bewerken van hun opnames.

Ook erg leuk zijn de dagelijkse filmpjes van bassist Leland Sklar. Voor veel mensen zal hij niet direct bekend zijn, maar Sklar werkte mee aan honderden, zo niet duizenden, opnamen van allerlei bekende artiesten. Als je fan bent van James Taylor, Toto, of Phil Collins dan is de kans groot dat je het basgeluid van Sklar hebt gehoord. Maar hij is ook te vinden op albums van David Bowie, Graham Nash, Linda Ronstadt, Billy Cobham, Mike Oldfield, The Beach Boys, Lyle Lovett en vele anderen.

Leland is inmiddels 72 jaar en ziet er, met zijn lange witte baard en haren, uit als professor Dumbledor, uit de Harry Potter films. In één van zijn filmpjes vertelt hij dat hij, na de middelbare school, geen scheermes meer heeft aangeraakt en geen kapper meer heeft bezocht. Het gevolg was dat hij wel eens achter een gordijn heeft staan spelen, omdat de organisatoren van het optreden geen hippie op het podium wilden.

Maar hij is een geweldige bassist en hij vertelt leuk, over de omstandigheden waarin de liedjes die hij speelt opgenomen zijn en wat hij zoal meemaakte met zijn collega-muzikanten.

Afgelopen week plaatste hij een kort clipje waarin hij alleen zijn ongenoegen uitte over de manier waarop YouTube omgaat met copyrights. Een filmpje dat hij wilde plaatsen, waarin hij meespeelde met een liedje van James Taylor, was door YouTube geblokkeerd. En dat terwijl hij zelf op de originele opname te horen was.

Later plaatste hij hetzelfde liedje toch, met behulp van een live-opname, waaraan hij ook zelf meegedaan had. Nu kon het volgens YouTube wel door de beugel.

Dus als je je thuis zit te vervelen, ga naar YouTube en zoek naar recente filmpjes van je favoriete artiest.

Of volg het goede voorbeeld en probeer het zelf eens. Bekijk het filmpje maar dat jullie eigen Stripman laatst maakte, want ook amateurmuzikanten wagen zich aan thuisopnamen.  

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman

Klik hier voor deel 1 , deel 2 , deel 3 en deel 4 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Toen leek het virus ineens dichtbij

Ja, sorry, ik had me voorgenomen om het niet al teveel over het corona-virus te hebben. We worden er al mee doodgegooid, je kunt geen krant opslaan, of TV aanzetten of het gaat er over. Dus dacht ik: ik ga gezellig over koetjes en kalfjes schrijven, dat is weer eens wat anders.

Bovendien gaat het nog steeds prima met mij, m'n gezin, familie en vrienden. We zitten braaf binnen, iets waar ik de laatste 15 jaar flink in geoefend heb en wat me dus heel goed af gaat. Maar onderhand lijkt dit wekelijks blog toch een soort van corona-dagboek te worden.

Ik sta altijd vroeg op, vroeg genoeg om de zonsopkomst te fotograferen, en woensdagochtend werd mijn aandacht getrokken door een ambulance die voor de flat geparkeerd stond. Even later werd één van de buurmannen ingeladen. Hij zou toch niet...?

Laat ik de spanning niet te hoog opvoeren, uiteindelijk bleek het mee te vallen, maar dat wisten we toen nog niet. Op de gemeenschappelijke ingangsdeur was een briefje geplakt waarin stond dat de buurman besmet was met het corona-virus en dat de buurvrouw, uit voorzorg, binnen bleef en de deur niet open zou doen.

Op dat moment leek het virus even heel dichtbij. Nou ja... we kwamen nooit bij die buren over de vloer, het contact bleef doorgaans beperkt tot een groet, of een kort gesprekje. Maar ik moet toegeven, je voelt je er toch wat ongemakkelijk bij. De handen dus maar extra goed wassen, als we naar buiten waren geweest. En we vroegen ons af hoe nou juist die buurman het virus opgelopen kon hebben.

Een paar dagen later bleek dat het vals alarm was. Er hing een nieuw briefje op de deur. Het was geen corona-besmetting, maar een andere aandoening en de buurman zou binnenkort weer thuis komen. Fijn, natuurlijk. En zielig dat die mensen zo in de zenuwen hadden gezeten.

Ondertussen had ik me een paar dagen bezig gehouden met de vraag hoe je besmet zou kunnen raken. Je moet in de buurt komen van iemand die het virus heeft, natuurlijk. Die moet dan ook nog hoesten, of niezen. Of een oppervlak aanraken dat zo besmet raakt. Maar dan moet je dat ook aanraken en ook nog met je handen in je ogen of neus zitten.

Aansluitend viel het me op dat een mens – een mens als ik in ieder geval – erg vaak een beetje jeuk aan zijn neus, oog, oor of lip heeft. Om de haverklap kriebelt er wel ergens iets. En dan moet je dus niet krabben, wrijven, of peuteren. Dat valt nog niet mee.

De lente ging inmiddels gewoon door. De bomen kregen nog meer blaadjes en de pimpelmezen voerden elkaar op de balkonrand, de metselbijen vlogen af en aan.  

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman

Klik hier voor deel 1 , deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

De band was lek...

Verder gaat alles goed met ons. Het corona-virus is nog steeds op grote afstand. Letterlijk zelfs, want de enige persoon, waarvan we gehoord hebben dat hij het heeft, is een achterneef van mijn vrouw, die in Spanje woont.

Vorige week schreef ik dat ik vreesde dat de achterband van mijn nieuwe scootmobiel lek was. Toen ik maandag ging kijken stond hij inderdaad helemaal plat. Ik belde de leverancier en de medewerkster die ik aan de lijn kreeg was vol medeleven. 'Nou kunt u nog niet de deur uit !'

Maar de monteur kon pas donderdag langs komen. Hij moest extra voorzichtig zijn in verband met het virus en mij werd gevraagd om de scootmobiel zelf naar buiten te rijden en verder afstand te houden. Dus dat deed ik.

Ondertussen zaten we weer braaf binnen. Dat was niet zo heel erg, hoor. Er was geen sprake van de schrijnende toestanden waarover ik in de media hoorde spreken. Het was heerlijk weer. Ik kon de was lekker buiten hangen en er op het balkon bij gaan zitten om te zien hoe het droogde.

De eerste metselbijtjes kwamen uit het bijenhotel en de eerste blaadjes verschenen aan de bomen van het park. En de pimpelmezen waren echt aan het nestelen in ons mezenkastje. Ik zag ze slepen met mos, veren en plukjes gele isolatievezels. De achterburen zijn aan het verbouwen en daar maakten de mezen handig gebruik van.

Verder las ik vlijtig door, op mijn e-reader. Het bleek dat ik in korte tijd twee boeken had gekocht die eerder verwerkt waren in een TV-serie. Van een derde boek, dat ik wat langer geleden las is nu ook een serie gemaakt. Ik kom daar eerdaags nog wel eens op terug.

Gisteren reed ik dan toch, op drie harde banden, met mijn nieuwe scootmobiel een rondje door het park. Er waren wat moeders met hun kinderen in het speeltuintje, een jonge knul liep er met zijn hond, maar verder was het rustig.

De reigers zaten op hun nesten en de zandoogjes, mooie bruine vlindertjes, vlogen fanatiek achter elkaar aan. Hoogtepunt van mijn uitje was dat ik een tjiftjaf zag. Meestal hoor je die vogeltjes alleen, terwijl ze zich verborgen houden tussen de bladeren.

En als je ze ziet, is er altijd die twijfel. Is het wel een tjiftjaf ? Of is het misschien de fitis, die er vrijwel hetzelfde uitziet. Nu ging er zo'n klein, grijsbruin vogeltje een paar meter voor me op een tak zitten en riep luid zijn naam. Tjif ! Tjaf ! Geen vergissing mogelijk.

Zo kwamen we deze week ook weer door...

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman

Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

De nieuwe scootmobiel

Ons land, de krant en de TV zijn nog steeds in de ban van het coronavirus. Maar daar ga ik het niet over hebben. Met ons, familie en vrienden, gaat het nog steeds goed, gelukkig. En ondertussen gaat het gewone leven toch ook nog een beetje door.

Afgelopen vrijdag, bijvoorbeeld, werd mijn nieuwe scootmobiel bezorgd. De vaste lezers weten misschien nog dat, in november vorig jaar, de oude was afgekeurd. Vanwege een versleten transaxle.

Hij had 10 jaar dienst gedaan en ik las laatst dat de gemiddelde levensduur van een scootmobiel 5 jaar is, dus ik ben er zuinig op geweest. Het kan ook zijn dat de leveranciers veel willen verkopen en snel oude door nieuwe willen vervangen en daarom de levensduur wat laag inschatten.

Hoe dan ook. In de tussentijd reed ik op een vervangend vervoermiddel, zonder achteruitkijkspiegel en met bediening die ik niet erg prettig vond. Het was beter dan niets, maar na een maand of vier mailde ik toch maar eens naar de leverancier of er al schot in de zaak zat.

Ze antwoordden dat het verzoek, om een nieuwe te mogen leveren, bij de gemeente lag en inderdaad, een paar weken later, werd ik gebeld. Een vriendelijke mevrouw wilde, na verontschuldigingen dat het zo lang geduurd had, druk, druk, druk, graag wat details en wensen met me doornemen.

Fijn, want zo kon ik doorgeven dat het formaat van de scootmobiel belangrijker was dan de snelheid en de vering. Ik heb niet veel ruimte om hem te stallen. En dat ik graag een tweehandige bediening wilde. Mijn lichaam is snel overbelast en als ik kan wisselen, tussen links en rechts gasgeven, dan scheelt dat.

Er volgde nog een uitwisseling van formulieren, per post, en niet lang daarna kwam het verlossende telefoontje van de leverancier. De volgende dag al werd mijn nieuwe vervoermiddel geleverd. Ik zal er wel 19 euro per maand eigen bijdrage voor moeten gaan betalen, dankzij de bezuinigingswoede van de laatste jaren, maar toch ben ik er blij mee. Als je er zelf een moet kopen ben je tussen de 5000 en 7000 euro kwijt. Elke 5 jaar. Dan is 19 euro per maand niet duur.

Een dag later maakte ik mijn eerste ritje. Mooi ding, hoor. Met vering, remlicht en twee achteruitkijkspiegels. De bediening is ongeveer zo als bij mijn eerste mobiel, met wat extra's. Deze houdt bijvoorbeeld de afgelegde kilometers bij en hij kan laten zien hoe laat het is en hoe warm.

Er zit ook een knop op om te schakelen tussen binnen en buiten rijden. Als je in een winkel bent wil je langzamer vooruit, maar ook, rustiger optrekken. Zodat je in de rij voor de kassa niet tegen het karretje, of het achterwerk, van de klant voor je botst.

Wel jammer dat er geen gebruiksaanwijzing bij de scootmobiel geleverd werd. Die moest ik op internet opzoeken. En hij is toch wel een beetje groter dan mijn oude karretje, zodat het in en uit de berging manoeuvreren wat lastiger is.

Ook jammer dat één van de achterwielen wel erg zacht opgepompt was. Ze zouden me er toch niet één geleverd hebben met een lekke band ? Er is een garage vlak bij ons om de hoek, waar een apparaat aan de gevel hangt om banden mee op spanning te brengen. Dus op zich was dat geen probleem.

En ervan uitgaande dat de band niet lek is en de nieuwe oplader het goed doet, kan ik er weer 5 jaar tegenaan.

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman

Klik hier voor deel 1 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men