zondag 19 april 2020

Toen leek het virus ineens dichtbij


Ja, sorry, ik had me voorgenomen om het niet al teveel over het corona-virus te hebben. We worden er al mee doodgegooid, je kunt geen krant opslaan, of TV aanzetten of het gaat er over. Dus dacht ik: ik ga gezellig over koetjes en kalfjes schrijven, dat is weer eens wat anders.

Bovendien gaat het nog steeds prima met mij, m'n gezin, familie en vrienden. We zitten braaf binnen, iets waar ik de laatste 15 jaar flink in geoefend heb en wat me dus heel goed af gaat. Maar onderhand lijkt dit wekelijks blog toch een soort van corona-dagboek te worden.

Ik sta altijd vroeg op, vroeg genoeg om de zonsopkomst te fotograferen, en woensdagochtend werd mijn aandacht getrokken door een ambulance die voor de flat geparkeerd stond. Even later werd één van de buurmannen ingeladen. Hij zou toch niet...?

Laat ik de spanning niet te hoog opvoeren, uiteindelijk bleek het mee te vallen, maar dat wisten we toen nog niet. Op de gemeenschappelijke ingangsdeur was een briefje geplakt waarin stond dat de buurman besmet was met het corona-virus en dat de buurvrouw, uit voorzorg, binnen bleef en de deur niet open zou doen.

Op dat moment leek het virus even heel dichtbij. Nou ja... we kwamen nooit bij die buren over de vloer, het contact bleef doorgaans beperkt tot een groet, of een kort gesprekje. Maar ik moet toegeven, je voelt je er toch wat ongemakkelijk bij. De handen dus maar extra goed wassen, als we naar buiten waren geweest. En we vroegen ons af hoe nou juist die buurman het virus opgelopen kon hebben.

Een paar dagen later bleek dat het vals alarm was. Er hing een nieuw briefje op de deur. Het was geen corona-besmetting, maar een andere aandoening en de buurman zou binnenkort weer thuis komen. Fijn, natuurlijk. En zielig dat die mensen zo in de zenuwen hadden gezeten.

Ondertussen had ik me een paar dagen bezig gehouden met de vraag hoe je besmet zou kunnen raken. Je moet in de buurt komen van iemand die het virus heeft, natuurlijk. Die moet dan ook nog hoesten, of niezen. Of een oppervlak aanraken dat zo besmet raakt. Maar dan moet je dat ook aanraken en ook nog met je handen in je ogen of neus zitten.

Aansluitend viel het me op dat een mens – een mens als ik in ieder geval – erg vaak een beetje jeuk aan zijn neus, oog, oor of lip heeft. Om de haverklap kriebelt er wel ergens iets. En dan moet je dus niet krabben, wrijven, of peuteren. Dat valt nog niet mee.


De lente ging inmiddels gewoon door. De bomen kregen nog meer blaadjes en de pimpelmezen voerden elkaar op de balkonrand, de metselbijen vlogen af en aan.  



De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman

Klik hier voor deel 1 , deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men


3 opmerkingen:

martin zei

We zitten in de boeiendste (ik schreef eerst mooiste, maar andere jaargetijden hebben ook hun schoonheid) tijd van het jaar. Iedere week komt er iets nieuws bij.

Zelfs Hannah Arendt zag heel optimistisch dat het leven zich steeds vernieuwd en die relateerde die troost aan ergere zaken dan corona.

Vraag me wel af of veel mensen zich getraind hebben minder aan hun gezicht te zitten, want inderdaad je doet het de hele dag.

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Het lukt mij nog niet minder aan mijn gezicht te zitten, maar ik was wel minstens acht keer keer pag mijn hand. Voorlopig blijkt dat afdoende te zijn. Moest niet gelijk heel de flat in quarantaine?

Jan de Stripman zei

@martin & zelfstandigjournalist - Ik probeer me de hele dag in te houden, met krabben etc, en pak er af en toe maar een papierenzakdoek bij om de kriebelende plekjes te bewerken. Terwijl het risico op besmetting waarschijnlijk nihil is.

Van quarantaine maatregelen voor de flat was geen sprake. Maar ik denk dat de buurvrouw al besloten had dat het corona was voor het testresultaat binnen was. Maar zelfs als het een echte besmetting was geweest dan is de vraag hoeveel risico je loopt als je twee etages hoger woont.