Het is jullie vast al opgevallen dat ik de laatste maanden geen nieuwe Strips heb geproduceerd. En misschien vroegen jullie je af wat de Stripman deed met al zijn vrije tijd. Oefenen met zijn muziekgroepje kon niet vanwege het virus, dus wat dan wel ?
Nou, ik ben bezig geweest met wat broodnodig en achterstallig onderhoud aan de Stripmannenwoning. Het kwam toevallig zo uit dat er, door een verhuizing, ineens twee kamers leeg kwamen en die zagen er nogal sjofel uit.
Ik dacht: voordat we ze weer vol zetten met meubilair en andere huisraad is het wellicht een goed idee om de muren eens te witten, de gaten en scheuren te repareren enzovoort. Terwijl ik bezig was zag ik dat de centrale hal eigenlijk ook niet meer door de beugel kon. Dus ook die kreeg een verfje.
Een normaal mens doet zoiets in een enkel vrij weekend, maar mijn energie is beperkt dus ik ben er nu al anderhalve maand mee bezig. Elke dag een uurtje, dan krijg je toch, na verloop van tijd, alles weer netjes. Het gevolg is wel dat er weinig energie overblijft voor andere activiteiten.
Lezen lukt gelukkig nog wel. Een faceboekvriend klaagde een tijdje terug dat er zoveel thrillers zijn waarin de speurder een knorrige man is met een drankprobleem. Ik raadde hem aan om eens een boek van Nicci French te proberen, daarin zijn de hoofdpersonen doorgaans vrouwen. En dat maakt de boeken niet minder spannend.
Een ander alternatief is de goeie ouwe Agatha Christie. Daarin geen getroebleerde politie-inspecteurs, maar gisse ouwe dametjes, of de excentrieke privédetective Hercule Poirot.
Te oubollig ? Ik vind van niet, hoor. Maar de meeste van Christie's boeken zijn wel al meermaals verfilmd, wat bij het lezen hinderlijk kan zijn. Een iets minder bekende schrijfster, wier naam ik toevallig laatst tegenkwam, is Ruth Rendell. Ik las de afgelopen week haar eerste roman, 'From Doon With Death'.
Dat boek verscheen in 1964 en Rendell heeft er 50 jaar later een nawoord bij geschreven. Daarin noemt ze haar eigen verhaal een beetje gedateerd. Daarmee bedoelt ze dat het in de jaren '60 speelt en dat was nu eenmaal een andere tijd dan nu. Vrijwel alle vrouwen in haar boek zijn huisvrouw. Dat vindt ze zelf, bij nader inzien, nogal ouderwets en burgerlijk. Maar als je het ziet als een tijdsbeeld dan is er weinig mis mee.
Wat het verder wel aardig maakt is dat ze verklaart bewust te hebben gekozen voor een tweetal politie-inspecteurs met een gelukkig privéleven. Geen drankzucht of verborgen complexen, dus.
Ze schrijft dat ze aanvankelijk niet had verwacht een hele serie te gaan schrijven, het was meer iets dat ze eens uit wilde proberen. En in latere boeken heeft ze haar best gedaan om haar hoofdpersoon, inspecteur Reginald Wexford, wat meer diepgang te geven. Ze had er behoorlijk succes mee want de boeken verkochten goed.
De oudere liefhebbers zullen zich misschien zelfs de TV-serie herinneren, 'The Ruth Rendell Mysteries', die een jaar of 25 geleden ook op de Nederlandse zenders te zien was. De hoofdrol werd gespeeld door George Baker. Nee, niet de zanger van het onvergetelijke 'Paloma Blanca'.
En, ook weer grappig, de vrouw van Wexford wordt in de serie gespeeld door actrice Louie Ramsay, die in het werkelijke leven gehuwd was met George Baker, de acteur dus, die in de serie haar man speelt.
Die TV-afleveringen zijn inmiddels alweer goeddeels vergeten, hoewel de uiterlijke verschijning van George wel door mijn hoofd speelde tijdens het lezen. Maar volgens Rendell was hij een prima inspecteur Wexford, dus dat kan geen bezwaar zijn.
De boeken van Ruth Rendell zijn nog gewoon te verkrijgen. Ook als e-boek. De TV-serie is nog deels te koop op DVD.
3 opmerkingen:
Zo voor mijn twintigste las ik pocketboekjes met een strook bloed en een druppel van dat goedje aan de bovenkant van de kaft. Ik heb het onthouden als de bloeddruppelreeks. Rendell zat er volgens mij ook bij. In ieder geval las ik die destijds ook. Ze staan niet meer in de kast en misschien zijn ze weggegaan met de Ludlums die ik in de jaren daarna verslond. Ook een soort onderhoud af en toe boeken weghdoen, maar nu kan ik die reeks nit meer vinden.
Ik wilde je al weken vragen naar die strips!
Ik las laatst X van Sue Grafton. Gaat over privédetective Kate Milhone en speelt eind jaren 80. Dat is wel grappig, want er staan uitgebreide beschrijvingen in over hoe men toen werkte (nog geen computertijdperk). Je kunt het je nu niet meer voorstellen. Er zit slechts één gewelddadige scène in, op het eind, dus dat valt mee.
@martin - Het zijn geen boeken om te bewaren. Mijn Nicci French serie heb ik weggegeven aan de buurman. Het was de reden om over te stappen op een e-reader. Al dat materiaal dat zich ophoopt in de boekenkast...;o)
@zelfstandig journalist - Die naam ga ik onthouden. Ik ga nu een paar maanden pauzeren met het schilderwerk, dus hopelijk weer energie voor nieuwe strips !
Een reactie posten