Zoals jullie misschien al begrepen hebben speel ik het laatste jaar weer wat vaker gitaar dan voorheen. Het jubileumoptreden met de Werkgroep Eigen Werk en zo. Iedereen die erbij is geweest, of de filmpjes heeft gezien, zal weten dat ik op een akoestische gitaar speel, met stalen snaren.
Zo'n gitaar noemen ze wel eens een 'country'-model, maar je kunt er natuurlijk elk soort muziek op spelen. De gitaar is trouwens ontworpen door een Ier, dus misschien kun je het beter een 'folk'-gitaar noemen.
Hoe dan ook, ik bespeel die gitaar met mijn nagels. Het kan ook met een plectrum, maar daar kan ik niet echt mee overweg. Daarbij doe ik – op mijn manier – aan fingerpicking. Tegenwoordig noemen ze dat ook wel 'fingerstyle'. Zoek het op bij YouTube en je vindt allerlei gitaristen, die daar veel beter in zijn dan ik.
Maar bedreven of niet, veel gitaristen worstelen met hetzelfde probleem als ik. Staal is harder dan nagels en als je wat vaker speelt slijten je nagels als sneeuw voor de zon. Nu speel ik niet zo heel vaak, dat laat mijn conditie niet toe, maar mijn duimnagel blijkt nogal kwetsbaar.
En jongens, dat is lastig. De nagel is al een keer of wat ingescheurd en gespleten. Je kunt hem dan afknippen, maar dan klinken mijn basnoten nergens meer naar.
Zoals gezegd ben ik niet de enige gitaarspeler die met dit probleem kampt. Er zijn zelfs speciale vingerplectrums uitgevonden, voor elke vinger één, die je om de top moet klemmen, als een soort nagelprothese. Geprobeerd, maar geen succes. Ik kan er niet aan wennen.
Dus: Kunstnagels. Klinkt misschien gek, maar echt... ik ben de enige niet. Zoek op YouTube en je vindt talloze filmpjes, van professionele- en amateurmusici, die je hun oplossing aanprijzen. Zelfs een beroemdheid als James Taylor heeft een filmpje online waarin hij, met superlijm en fiberglas-tape, zijn eigen kunstnagels knutselt.
Dus ik plak, eens in de paar weken, een kunstnagel op mijn duim. Met superlijm. Gewoon over de helft van mijn eigen nagel. Niet helemaal want dat schijnt de boel te verstikken, de eerste centimeter laat ik vrij. Na een tijdje valt hij er vanzelf weer af, meestal merkt ik het niet eens. Tot ik hem mis. En dat is me nog nooit gebeurd onder het spelen.
De drogist had ze trouwens niet, de goedkope setjes die ik tot nu toe kocht. Alleen dure van bijna 40 euro en dat is me te gek. Ik gebruik alleen de duim, de rest is, tot nu toe, overbodig. Dus toen mijn vrouw en dochter laatst bij een andere drogist waren, keken ze daar even of ze kunstnagels hadden.
Zouden deze goed voor hem zijn ? O, misschien vindt het meisje bij de kassa het gek dat we kunstnagels kopen en het dan over hij en hem hebben. Nee, hoor, helemaal niet gek, want haar vader speelt gitaar en gebruikt ook kunstnagels.
Zie je: ik ben echt de enige niet. En een tip: kunstnagels vijl je het beste bij met fijn schuurpapier. De nagelvijl is voor het fijne werk.
4 opmerkingen:
Zolang het maar goed klinkt!
@zelfstandig journalist - Ik hoor geen verschil tussen een echte nagel en een kunstnagel. Maar er is een groot verschil met geen, of een heel korte nagel...;o)
Goh wist ik niet! Achter dat wat je ziet zit vaak nog een hele wereld..
Er duikt een detective op in mijn hoofd. De perfecte moord met de kunstnagels. De dader wordt ontdekt omdat hij niet heeft gemerkt dt er een was afgevallen. Waar weet ik nog niet; voor het bureau of op de plaats de delict. Geeft gelijk gelegenheid om mooie gitaarmuziek te verwerken.
Een reactie posten