Van oud papier naar digitale techniek

Wees maar niet bang, ik ga niet het hele reisverslag van mijn fietsvakantie uit 1987 op het blog zetten. Maar ik heb er afgelopen zondag uit geciteerd en ik ga dat eerdaags waarschijnlijk nog wel eens doen. Dus is het misschien ook wel leuk om te laten zien hoe het er uit ziet.

Een ouderwets schrift is het, met harde kaft. Op de omslag wat stickers die ik onderweg oppikte en een plakplaatje uit de Sunday Times. Een cricketspeler van lang geleden. Niet dat ik verstand heb van cricket, maar indertijd vond ik dat grappig.

Aan de binnenkant uiteraard een verhaal voor bijna elke dag van de reis, tickets, bonnetjes en ansichtkaarten. Een fototoestel had ik niet mee. Wel een pakje blanco correspondentiekaarten, potlood en een fineliner. De tekeningen die ik daarmee maakte stuurde ik naar familie en vrienden. Ik heb er zelf niet één meer.

Maar dankzij het internet kan ik nu opzoeken waar ik geweest ben. En ik heb de afgelopen dagen heel wat lol gehad met Google Maps en Streetview. Je zou kunnen zeggen dat ik vanaf de bank een deel van mijn vakantie opnieuw gedaan heb. De campings waar ik heb overnacht, de pub waar ik mijn eerste Engelse biertje dronk en natuurlijk de kastelen en andere bezienswaardigheden.

Niet dat ik alles weer herken, daarvoor is het toch te lang geleden, maar met behulp van mijn reisverslag kom ik toch een heel eind. Soms kan ik ook constateren dat dingen veranderd zijn. De Village Store van het dorpje Monyash is bijvorbeeld gesloten en vlak naast Flint Castle, in Noord-Wales, is een nieuw bedrijventerrein aangelegd.

Een heel enkele keer moet ik tot de conclusie komen dat ik, 25 jaar geleden, naar de verkeerde plek ben gereden, of de verkeerde steenhoop heb bekeken. In mijn verslag beschrijf ik bijvoorbeeld een zoektocht naar de Nine Ladies Stone Circle, een prehistorisch monument, op een heuvel in het Peak District.

'Prachtig uitzicht daarboven en een heel stel grote stenen in een onoverzichtelijke opstelling,' schreef ik. Maar op internet zie ik dat het juist tamelijk bescheiden steentjes zijn, die keurig in een kringetje staan. Ter verdediging kan ik aanvoeren dat er in die buurt meerdere overblijfselen uit de oudheid zijn. Een vergissing is snel gemaakt.

Bij de grotere bouwwerken was het makkelijker, daar stonden ook toen al bordjes bij. Maar daarover later meer...