Een stukje verderop staat een bloempot met goudsbloemen. Ik was zo blij met ze, omdat mijn metselbijtjes ze interessant genoeg vonden om er nectar en stuifmeel vandaan te halen. Dat was niet gelukt met de variant van vorig jaar, van het tuincentrum. Waarschijnlijk te ver doorgekweekt, maar deze zijn goedgekeurd.
Niet alleen door de bijen, de goudsbloemen zijn ook in trek bij de bladluizen. De bloemstengels waren een paar weken geleden bedekt met een dikke laag, zwarte beestjes. Die luizen planten zich verbazend snel voort. Ze doen dat door het ei- en larvenstadium over te slaan en paren is ook niet strikt noodzakelijk.
Heel efficiënt ! Eén enkele bladluis kan zo een hele populatie voortbrengen, simpelweg door kleine versies van zichzelf te baren. Klonen, dus eigenlijk en onze wetenschappers kunnen daar vooralsnog een puntje aan zuigen.
Maar ondertussen stond ik voor een dilemma. Gifspuiten is natuurlijk geen optie. En ook natuurvriendelijk besproeien met brandnetelthee, of een aftreksel van knoflook, leek me niet verstandig. Want zou ik daar mijn bijtjes ook niet mee wegjagen ?
Hé, daar liep een lieveheersbeestje. Vermoedelijk zo'n veelkleurige, Aziatische, invasieve, exoot, maar dat kon me even niet schelen. Ik zette het beestje, dat bekend staat om zijn bladluizenconsumptie, op de goudsbloemen. Daar vloog ook al een wesp rond, die afkwam op het zoetige goedje dat de luizen afscheiden, als restproduct van hun vraatzucht, de honingdauw.
Na een paar dagen liepen er een stuk of vier lieveheersbeestjes over de goudsbloemen. Ik zag ze ook paren, dus dat zou wel goed komen. Nog wat later zag ik een larfje rondkruipen, tussen de bladluizen. Dat bleek een zweefvlieglarve te zijn, die eten ook bladluizen. En de wesp bungelde, dood, in een spinnenwebje, onder een van de bladeren.
Er werd een oorlog uitgevochten tussen het kwijnende groen. Want erg fris zagen de bloemen er niet meer uit. Het onderste blad werd geel, de rest zat onder de zwarte vlekjes van uitwerpselen en gesneuvelde luizen. Toch was duidelijk waarneembaar dat de biologische luizenbestrijding werkte.
Na een paar fikse regenbuien staan de goudsbloemen er nu weer wat frisser bij. Er is bijna geen bladluis meer te bekennen. Geen lieveheersbeestjes ook en geen bloemen. Maar er vormen zich nieuwe knoppen en hopelijk gaat een nieuwe generatie luizen gelijk op met het uitkomen van lieveheersbeestjes-eitjes en nieuwe zweefvlieglarven.
De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Stripman zelf .
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 en deel 11 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 - het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
5 opmerkingen:
De evolutie heeft dat toch maar mooi allemaal voor elkaar gekregen.
Filmen, knippen, en met iets zwaardere stem en oxfordaccent commentaar leveren en je zou zo door kunnen gaan voor David Attenborough. Of als je het in het Nederlands doet Ruben Smit. Nu ga ik toch eens naar de goudsbloemen kijken.
@zelfstandig journalist - De evolutie is een genie...;o)
@martin - Nog geen bladluizen ?
Ja wel een paar. "Het is bijna overmijdelijk," zegt de buitenplantenverzorgster.
Wat een avonturen op de vierkante centimeter!
Ongelooflijk!
En ik heb hier misschien ooit één lieveheersbeestje gezien...
Luizen worden bestreden met een sopje van groene zeep en spiritus.
Een reactie posten