De tijd vliegt, beste lezers en volgers. Terwijl we maar doordoen en doorleven realiseren we ons pas, hoe hard het allemaal gaat, als we eens over onze schouder kijken. Nou, ja, dat realiseerde ik me dus, toen ik wat oude mailtjes zat te lezen.
Als verstandige computergebruiker maak ik met enige regelmaat back ups van de bestanden op mijn laptop. Ik bewaar ook de mail, die ik verstuur en ontvang, netjes, in jaarlijkse mapjes. Ik heb me wel eens afgevraagd waarom eigenlijk, want tot voor kort keek ik er nooit meer naar om.
Maar ik zit wel af en toe terug te bladeren op ons Strip weblog en lees dan dingen waarvan ik helemaal vergeten was dat ik ze geschreven had. En dat schrijven doe ik al meer dan 20 jaar. Aanvankelijk alleen een wekelijkse mail aan vrienden en bekenden, later ook op verschillende weblogs. Dat zijn meer dan 1000 verhaaltjes ! In al die jaren heb ik een heel dik boek bij elkaar geschreven.
Niet dat ik nou direct plannen heb om uit al die mails en blogs een echt boek samen te stellen, maar omdat ik toch even weinig anders te doen had – het boek met Gerard is af en het huis verder schilderen gaat niet als het zo warm is – maakte ik een mapje met als titel 'De Dikke Stripman' en ging ik opzoek naar al die oude teksten.
Voor dat er email was schreef ik al verhaaltjes voor de Artishockberichten, het programmablad van onze culturele dorpsvereniging. Daarvan zijn er niet veel als computerbestand bewaard gebleven. Eind jaren '90 kocht ik en bijna al mijn vrienden en familieleden, een pc en begonnen we elkaar mails te sturen. Het was een laagdrempelige manier van contacten onderhouden.
Telefoneren kan natuurlijk ook, maar je doet makkelijker een mededeling, aan een groep mensen, per mail. Die hoeven niet thuis te zijn, op het moment dat je ze mailt en kunnen antwoorden wanneer ze dat willen en als ze dat willen. Tegenwoordig is mail alweer uit de mode en gebruikt iedereen een berichtjes app, op zijn smartphone, maar die hadden we toen nog niet.
Er ontstond een groepje mailers, die ik het 'emailpanel' noemde. We stuurden elkaar allerlei berichten, van flauwekulverhalen, tot serieuze ontboezemingen, recepten en gedichten. Rond 2000 begon ik met mijn wekelijkse Stripmail. De teksten daarbij waren aanvankelijk niet meer dan een paar regeltjes en doorgaans niet de moeite van het herlezen waard.
In 2003 kreeg ik voor de striptekeningen hulp van Wim de Hulpman en begon ik wat meer werk te maken van het geschreven deel van de mail. In 2005 startte ik met mijn eerste weblog op het legendarische Volkskrantblog.
Het is best gek om die mails en verhalen, na zoveel jaren, terug te lezen. Het was ook de periode dat mijn gezondheid gestaag achteruit ging, maar daar schreef ik weinig over. Email was,voor mij, omdat ik steeds minder de deur uit kon, natuurlijk wel een uitkomst. Ik volgde het nieuws niet op de voet, maar gaf zo nu en dan mijn mening over actuele zaken. Ik schreef verder over allerlei onderwerpen die me interesseerden en kreeg ook regelmatig reacties.
Als we denken dat we nu in spannende tijden leven, nou, toen was het ook niet mis. Eind 2004 werd Theo van Gogh vermoord, niet lang daarna overspoelde een tsunami grote delen van Indonesië en omliggende landen. In 2005 konden we stemmen voor een Europese grondwet, die eigenlijk geen grondwet was maar een verdrag, maar dat was te moeilijk om uit te leggen. En waren bomaanslagen in Londen, de orkaan Katrina trok over New Orleans en 17 jaar geleden was er ook al droogte en waren er bosbranden in Spanje.
Wat me opviel was dat sommige discussies uitgewoed zijn. Of zijn er nog steeds mensen die zich druk maken over de oprukkende islamisering ? Andere problemen zijn nog net zo aanwezig. Schrijfster Marion Bloem nam het initiatief tot een actie om tot een beter asielbeleid te komen. Ik zette er, met duizenden Nederlanders, mijn handtekening onder.
De actie werd samengevat in het boek, 'Een Royaal Gebaar', dat in 2005 aangeboden werd aan koningin Beatrix. En zie eens wat een gemodder het nu nog steeds is met de opvang van vluchtelingen. Ik vraag me af of politici eigenlijk geschikt zijn om grote problemen op te lossen. Maar ja, wie dan wel ?
Is er dan niets verbeterd in die tijd ? Jawel. Ik ben veel minder fanatiek met het maken van back ups, omdat er veel minder computerproblemen zijn. Ik zeg het voorzichtig, maar na al die, krakkemikkige, vorige versies lijkt Windows nu eindelijk een stabiel systeem te zijn geworden. Dat is prettig, maar aan de andere kant, de verhalen die ik schreef, over het worstelen met de techniek, waren ook best leuk.
3 opmerkingen:
Je bent een verstandig man! Mijn rampjaar begon met een schijf die niet meer werkte, het repareren werkte maar een heel klein beetje. De laatste update was jaren oud. Ik raakte een paar jaar van mijn leven in foto's kwijt. Ach ook zonder die foto's gaat het door. Langzaam begin ik minder op een hamster te lijken.
Islamisering is nog steeds programmapunt één van Geert. Bij Thierry en zijn kliek heet het omvolking. Wat dat betreft, is er helaas niets ten goede veranderd. Veel foto's van mij staan in de Google cloud en gmail bewaart gewoon keurig al je mails. Zolang je ze zelf niet delete. En gmail heeft opslagcapaciteit genoeg.
@martin - Ja, foto's heb ik ook in massa's opgeslagen en harde schijven liggen in overvloed in de kast. Niet dat ik er veel naar omkijk, maar dat komt misschien ook ooit nog eens, als ik door de mails heen ben...
@Zelfstandig journalist - Geert en Thierry, ja, och. Maar toen was het het gesprek van de dag. Zelfs verstandige mensen hadden het over weinig anders. En dat is jammer want er waren veel belangrijkere onderwerpen, zoals het klimaat, de staat van de natuur en de vluchtelingen...
Een reactie posten