Hoera, een nieuwe Strip ! Ja, sorry dat het zo lang geduurd heeft, maar hier is dan toch het begin van een nieuw verhaaltje. Ik kreeg de afgelopen weken al van verschillende kanten vragen van ongeruste lezers. Er was toch niets mis met mijn gezondheid?
Nou, maak jullie maar geen zorgen, het gaat best goed met me. Alleen ik moest de afgelopen maanden meer energie steken in andere bezigheden. Sommige mensen denken dat ik de tekeningetjes zo even uit mijn mouw schud, maar Strips tekenen is niet iets dat ik er even tussendoor kan doen. Ik moet me niet te vermoeid voelen en me er goed op kunnen concentreren.
Dat tekenen echt werken is merkte ik voor het eerst toen ik, zo'n 35 jaar geleden, op de tekenkamer van de Oudheidkundige Dienst terecht kwam. Mijn collega's daar wisten het al langer en die probeerden daarom hun tijd met meer te vullen dan alleen tekenwerk.
Ik had een collega die een postzegelverzameling bijhield, voor z'n zoontje. Een ander repareerde blaasinstrumenten en speelde fagot en deed dat ook wel eens onder werktijd. Een derde had een paard en wagen en deed in zijn vrije tijd mee aan concoursen, die hij op het werk voorbereidde. Daarnaast werden de pauzes ruim genomen en werd er, tussen de middag, ook wel eens boodschappen gedaan in de stad, of een kapper bezocht.
Het klinkt misschien gek, maar het valt ook echt niet mee om acht uur per dag, vijf dagen in de week, oude spulletjes en opgravingsplattegronden te tekenen. De chef van de tekenkamer moest natuurlijk het goede voorbeeld geven en die zat vaak, vloekend van de kramp, aan zijn tekentafel.
Hij had er al een jaar of twintig opzitten, als tekenaar, ik kwam net kijken. Dus ik deed vlijtig mijn best en als ik 's avonds thuiskwam probeerde ik ook nog wat leuks voor mezelf te tekenen of te schilderen. Na verloop van tijd merkte ik dat ik dat beter tijdens werkuren kon doen, anders was het niet vol te houden. Als ik er daarnaast maar een redelijke productie van regulier tekenwerk aanhield, bleef iedereen tevreden.
Ik wist het aanvankelijk niet maar ik was terecht gekomen in een situatie waarin nogal wat spanning heerste. Het bleek dat de vorige chef van de tekenkamer, na een conflict, weggepromoveerd was. Hij was nu opmaakredacteur, voor de publicaties van de dienst.
De andere tekenaars dachten dat de meest ervaren kracht dan wel aangewezen zou worden als chef. Maar dat gebeurde niet, hij werd gepasseerd en een minder ervaren collega, die waarschijnlijk beter lag bij de directie, werd de nieuwe leidinggevende.
Ik weet niet of er openlijk geprotesteerd werd, het gebeurde voor mijn tijd, maar toen ik erbij kwam was er een soort gewapende vrede. Men sprak met elkaar, waar nodig, maar het werd pas een beetje gezellig en ontspannen als de chef even weg was.
Na een poosje werd voor iedereen duidelijk dat het zo niet verder kon. De chef werd ondergebracht in een eigen kantoortje en wij, gewone tekenaars, bleven achter. Dat kwam de sfeer zeer ten goede. Dat ik er na een jaar of vijf toch ben vertrokken had weer andere redenen.
Tegenwoordig bestaat de Oudheidkundige Dienst niet meer als zelfstandige organisatie. In 2006 werd de dienst samengevoegd met Monumentenzorg tot Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en Monumenten. In 2009 veranderde de naam in Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Ze zijn ook al twee keer verhuisd, sinds ik er weg ben.
Maar dat komt niet door mij, of door de collega's die, in werktijd, bier brouwden en wijn maakten in het restauratie-atelier.
4 opmerkingen:
Het ziet er ook zeker niet als tussendoortje uit. Tussendoor op het werk dat is wel ideaal. Werk als verlengstuk van de vrijetijdsbesteding lijkt me een stuk beter dan vrijetijd als verlengstuk van de arbeid.
@martin - Ik denk dat je van je hobby nooit je beroep moet proberen te maken. De lol gaat er dan echt vanaf.
Live muziek op het werk. Klonk het nog een beetje?
@zelfstandig journalist - Ze is later afgestudeerd aan het conservatorium, dus ze kon wel spelen...
Een reactie posten