Nou het ging heel goed. Of in ieder geval zo goed dat iedereen er na afloop tevreden over was. Als muziekgroep speelden we heel acceptabel, er ging eigenlijk maar één liedje een beetje de mist in, de techniek werkte naar behoren en het publiek had er plezier in.
Er werd gelachen in de zaal, meegeklapt en -gezongen en af en toe klonk er een opmerking, of een kreet van bijval. Kortom: de sfeer was prima en hoewel er nog best wat mensen bij hadden gekund, de opkomst was zeker niet slecht.
Vooraf was er wel wat stress, natuurlijk. Voor mij was het maar afwachten of mijn lichaam het een beetje vol zou houden, of mijn verhalen over zouden komen en of ik niet teveel vergissingen zou maken. Maar dat viel allemaal dus best mee. Ik kreeg zelfs applaus toen ik, na afloop, de bar binnenkwam. Voor heel even kon ik me een echte artiest voelen.
De nacht na het optreden sliep ik slecht en de dagen er na liep ik een beetje verdwaasd en uitgewoond rond. Tevredenheid overheerste, natuurlijk, maar toen ik de geluidsopnamen binnenkreeg werd me duidelijk dat het nog wel beter had gekund. Het was dus niet heel moeilijk om bescheiden te blijven. Zo goed was het nu ook weer niet geweest.
Maar toen ik nog wat later de eerste filmopnamen zag viel het me weer mee. Als je het beeld erbij hebt ziet het er allemaal best leuk uit. We hebben met twee camera's opnamen gemaakt en het monteren is een enorme klus, dus het kan nog wel even duren voor de DVD verschijnt (grapje).
Zo word je na zo'n evenement een beetje heen en weer geslingerd tussen tevredenheid en twijfel. Je ervaart het zelf heel anders dan de toehoorders, je bent meer gericht op de foutjes en vergissingen, maar als iedereen er zo positief over is zal er toch ook wel iets goed zijn gegaan. Het is maar goed dat we dit niet elke week doen, dan zou je er grootheidswaan van krijgen, of een depressie.
Ondertussen pakken we het gewone leven weer op. De afgelopen maanden ben ik met weinig anders bezig geweest dan ons optreden, ik kwam nauwelijks de deur uit. Maar nu kan ik weer voorzichtig plannen maken. Misschien ook wel voor een tweede optreden. Volgend jaar is het 35 jaar geleden dat de WEW werd opgericht. Dus wie weet...?
De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 - het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
2 opmerkingen:
Ik zou zeggen meteen op tournee, maar dat gaat fysiek natuurlijk niet.
@zelfstandig journalist - En dat ligt niet alleen aan mij, de rest van de groep is ook niet zo fit meer als 30 jaar geleden.
Maar we zouden de volgende keer in een andere ruimte van het gebouw kunnen spelen...;o)
Een reactie posten