Ik heb een goedkope smaak

In de goeie ouwe tijd kwam ik wel eens bij mijn vriend, saxofonist Semmy, thuis, toen die nog bij zijn ouders woonde en dan spraken we natuurlijk over muziek. Semmy en zijn vader, Otto, waren enorme jazzfans en ik vond dat ook best leuk, maar meer nog hield ik van blues.

In de loop van zo'n discussie wou Otto wel eens verzuchten dat ik dan meer hield van een vurenhouten plankje dan van een mooie eikenhouten balk.

Toen had ik daar niet van terug, maar achteraf moet ik hem gelijk geven. Als het er op aan komt heb ik een goedkope smaak. Liever recht toe recht aan en eenvoudig, dan flitsend en met tierelantijnen.

Als ik er over nadenk geldt dat voor meer dingen. Om luxe eten heb ik nooit veel gegeven, dure drankjes zijn aan mij niet besteed. Ik heb de laatste tijd wel eens een wat duurdere soort thee gekocht, maar uiteindelijk vind ik Chinese Gunpowder het lekkerst en dat is één van de goedkoopste varianten.

Met kleding is het al net zo. Ik geef maar zelden meer dan een paar tientjes uit voor een broek of hemd. Laatst kocht ik dan eindelijk nieuwe schoenen, na meer dan 20 jaar, en dat was ook een goedkoop paar.

Ik heb nog even getwijfeld of ik de wat duurdere zou nemen, van echt leer, maar de nauwelijks van echt te onderscheiden, kunstleren wandelschoenen die ik uiteindelijk koos, blijken ook prima te voldoen. Het gaat er bij mij ook niet om dat ze goed lopen, maar of ze een beetje prettig zitten. En dat doen ze.

Mijn ervaring is dat spullen die niet duur zijn vaak net zo goed zijn als de luxere varianten. In de keuken gebruiken we voordelige pannen, van winkels die niet om hun kwaliteit bekend staan en daar smaakt het eten net zo goed uit.

Ik ben op het moment een slaapkamer aan het opknappen en de muurverf, van het huismerk van de bouwmarkt en de verfroller van een paar euro, geven net zo'n mooi resultaat als de duurdere merkartikelen.

Kortom: Otto had gelijk. Geef mij maar een vurenhouten plankje.

Ondertussen heb ik het boek dat Neil Price schreef, 'De Vikingen – Een nieuwe Geschiedenis', uitgelezen. Er verscheen vorige week een uitgebreide recensie van in de Volkskrant, dus ik ga er verder kort over zijn. Ik vond het een heel interessant en informatief boek.

De recensent van de Volkskrant is iets minder tevreden. Hij prijst de feitenkennis van Price maar heeft ook kritiek. Zo verwijt hij hem dat hij één van de hoofdstukken 'De Gouden Eeuw Van De Schapenboer' noemt. Die schapenteelt was immers alleen mogelijk door heel veel slavenarbeid.

'Het is alsof je de zuidelijke Verenigde Staten van voor de afschaffing van de slavernij omschrijft als 'De Gouden Eeuw Van De Kantoenplanter'.

Een beetje flauw verwijt. Het kan zijn dat er in de Nederlandse vertaling wat nuances verloren zijn gegaan – ik las het boek in het Engels – maar volgens mij bagatelliseert Price het lot van de slaven in de Vikingtijd absoluut niet. Het punt dat hij met zijn schapenboer wil maken is dat achter elk schip dat uitvoer, met misschien 100 Noormannen aan boord die wilde avonturen gingen beleven, vele duizenden thuis in Scandinavië bleven.

Om zo'n schip te bouwen en uit te rusten werd enorm veel arbeid verzet en was een lange voorbereiding vereist. Om alleen al de zeilen te maken, van schapenwol inderdaad, waren duizenden manuren nodig. De schapenboer is een van zijn pogingen om het beeld, van die woeste plunderende Vikingen, van de juiste achtergrond te voorzien.

Overigens is ook dit boek veel goedkoper als je kiest voor het e-boek in plaats van het papieren exemplaar. En e-boeken kosten geen bomen om te maken, dus bespaar je op vurenhout.

De Strip is een gouwe ouwe van de Stripman

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men