Je gaat zingen, of voetballen, omdat je dat leuk lijkt. Later ontdek je misschien dat je er goed in bent. Je wordt aangemoedigd door vrienden en familie, die het leuk vinden om iemand goed te horen pianospelen, of te zien tennissen. Dan ga je harder oefenen en misschien je vaardigheden aan een groter publiek tonen.
Bij sport komt er dan al gauw een competitie-element bij, maar ook bij muziek en andere kunsten zoeken de beoefenaren elkaar op en speelt vaak de drang mee om beter te willen zijn dan de ander. Als je het geluk hebt om bij de beste beoefenaren te geraken dan gaat het soms ook om grote geldbedragen, aanzien en populariteit. Om bij de besten te blijven moet het altijd beter, verder, harder en sneller.
Sommige sporters, muzikanten of filmacteurs grijpen dan naar prestatiebevorderende middelen. Anderen zoeken juist verdoving om aan de prestatiedruk te ontsnappen en raken verslingerd aan alcohol en drugs. Het lijkt alsof amusement, sport en kunst dus, altijd samen moeten gaan met dergelijke uitspattingen.
Ik moest daaraan denken bij de berichten over Lance Armstrong, de wielrenner die zijn 7 Tour de France-overwinningen met behulp van doping schijnt te hebben behaald. In de sport vinden we dat fout.
Maar aangezien de meeste van zijn tegenstanders ook niet brandschoon waren ben ik het wel eens met Jean-Marie Leblanc, de organisator van die wedstrijden. Hij stelt dat Armstrong toch de beste renner van zijn generatie was.
Die 7 tourzege's raakt hij nu kwijt. Dat vind ik wel een beetje vreemd. Je gaat toch ook niet aan de Rolling Stones zeggen dat ze hun gouden platen in moeten leveren, omdat er tijdens de opnames wel eens iemand een snuifje of drankje heeft genomen ?
Armstrong is nooit betrapt op dopinggebruik. Pas achteraf zijn er verklaringen van collega's en medewerkers gekomen, dat er dingen niet volgens de regels zijn gegaan. In andere sporten doet men dan niet moeilijk.
Als een voetbalscheidsrechter een buitenspeldoelpunt goedkeurt blijft het gelden, ook al kan iedereen op tv zien dat hij een fout heeft gemaakt. Er zijn beroemde voorbeelden van dergelijke omstreden doelpunten, maar nooit wordt er na afloop aan de uitslagen van de wedstrijden gemorreld.
Ik ben niet tegen dopingcontrole's, maar het moet allemaal wel een beetje redelijk blijven. Ik ben ook geen grote fan van Armstrong, hoor. Ik vind het geen prettige man en een tamelijk vervelende wielrenner. Iemand die altijd wint is maar saai en aan wedstrijden, waarvan de winnaar al van tevoren lijkt vast te staan, beleef ik weinig lol. En daar gaat het uiteindelijk om. Het is allemaal amusement. Dat moeten we niet vergeten.
De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf.
Klik op de strip voor een grotere weergave.
Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 en het Strip-overzicht van dit jaar
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
13 opmerkingen:
Als het dan amusement is, en dat is het, dan moet het ook nog wel een beetje leuk blijven.
Allemaal begonnen in een klein dorpje in Gallië... Toen stonden ze al stijf van de toverdrank. ;-)
@aadverbaast - Ach ja. En die Galliërs moesten ook wel. Hoe konden ze anders winnen ?
Moeilijk. Ik denk dat ik kies voor allemaal gelijk, dus iedereen aan de epo, of niemand aan de epo.
Iedereen aan de epo biedt meer spektakel, maar als toeschouwer moeten we de medeverantwoordelijkheid accepteren dat een heel peleton zijn gezondheid te grabbel gooit voor wat geld en het licht van de schijnwerpers.
Niemand aan de epo dan? We gaan terug naar sport op een verheven amateurniveau en de beste (of gegene met het meeste geluk wint). Minder spektakel, minder geld, minder toeschouwers...
Het lijkt me dat we al gekozen hebben.
Het achteraf afpakken van overwinningen is weinig zinvol. De wielrennerij zit in zijn maag met de doping en zet zware middelen in. De desastreuze gevolgen van dit beleid zullen nog wel even naijlen. Maar anders blijft het een dope sport.
Ook in de atletiek wordt het middel van ontnemen van medailles ingezet. Vreemd genoeg leidt dat tot veel minder afkeuring. Hoe dat komt.
Zelf heb ik de afgelopen dag wel moeten denken aan de Oostduitse zwemsters, waaraan iedereen kon zien dat ze echt een heel bijzondere trainingsmethode hadden. De glans is van hun medailles verdwenen zo gauw ze hem kregen.
Verder vind ik je vergelijking tussen sport en kunst een beetje mank gaan. De Stones leveren een artistieke prestatie die op zichzelf staat. Wel of geen LCD bij het maken van een schilderij? Maakt me weinig uit. Ik zou me zorgen kunnen maken over de gezondheid van de betreffende kunstenaar, maar andere kunstenaars hoeven niet mee te doen om een even indrukwekkende prestatie te leveren. Je kan best vergelijken, maar het ongrijpbare smaak is geen stopwatch.
De VK opte eens 'op een krop sla kun je de Tour niet winnen'...en het wordt ze gegeven....zonder dat ze het vaak zelf weten. Het heeft soms een hartstilstand tot gevolg..
Het gaat allemaal om het geld in de sport helaas...
Mensen die creatief bezig zijn kunnen zich volledig uiten en hebben geen stimulie van buitenaf nodig (uitzonderingen misschien daargelaten)...
Maar het heeft ook niets met winnen van doen....
Iets met plezier uitoefenen is de beste en oprechte kick....en geeft je het meeste voldoening....
opte moet kopte zijn...
@ron - Met geld heeft het waarschijnlijk nog het minst te maken. Ook amateurs nemen doping en zelfs gehandicapte sporters. Het heeft vooral te maken met de wil om te winnen...
@martin - Sport en kunst zijn niet 1 op 1 vergelijkbaar. Maar gek blijft het dat we druggebruik van artiesten accepteren, bijna toejuichen, terwijl we het bij sporters zo afkeuren. Bij kunst kijken we klaarblijkelijk alleen naar het resultaat, bij sport moet het er ook nog eerlijk aan toe gaan...
@annet - Nodig is het misschien niet, maar er zijn wel heel veel kunstenaars en muzikanten die gebruik maken van stimulantia...
Wat heeft die dopingcontrole nog voor zin als je er zeven jaar zonder problemen doorheen komt? Ik vraag me altijd af in hoeverre je kunt spreken van oneerlijkheid, sport is toch ook zeer afhankelijk van hetgeen je genetisch hebt meegekregen, misschien nog wel meer dan van training...
@ramirezi - Dat is zeker waar. Het zou ook wel interessant zijn om te onderzoeken of die doping nou werkelijk effect heeft...
Fijn dat ik nu weer je stukjes lezen kan Jan.
Wat te denken van prestatiebevorderende middelen met de drang naar drugs en drank?
Wat is eigenlijk het verschil tussen prestatiebevorderende middelen en drugs?
@jim - Het is inderdaad verwarrend. De meeste voor sporters verboden middelen zijn eigenlijk medicijnen die voor andere mensen een heilzame werking kunnen hebben. Bij drank en sommige andere drugs denk je eerder aan verdoving of verruiming van de geest. Maar ook drank en (recreatie-) drugs zijn natuurlijk verboden voor sporters.
Het frappante is dat alle "mannetjes" om zo'n renner heen min of meer buiten schot blijven. Maar vaak zijn zij de aanjagers van dopinggebruik, dat louter vanwege de commerciële belangen.
In de topsport draait het in wezen helemaal niet meer om de sport en het plezier dat men er aan kan beleven maar om de commercie en het geld.
@glaswerk - Topsport is alleen maar mogelijk door commercie en geld. Maar dopinggebruik komt ook bij amateurs voor. Dat staat los van elkaar...
Een reactie posten