Richard Leeuwenhart – deel 3 – Sicilië en Cyprus

(Er heeft nog niemand geprotesteerd, dus ik ga nog even door met het leven van de Engelse koning Richard Leeuwenhart. In het vorige hoofdstuk zagen we dat Richard en de Franse koning Filips II, ook wel Filips Augustus genoemd, in 1190, aankwamen in de havenplaats Messina op Sicilië. Ze waren op weg naar het Heilige Land, om Jeruzalem te bevrijden uit handen van moslimleider Saladin.)

Johanna, een zuster van Richard, was getrouwd met William II, de koning van Sicilië en pas weduwe geworden. Tancred, een neef van William, had de troon weten te bemachtigen, maar kwam niet naar Messina om de kruisvaarders te ontvangen. Richard eiste dat zijn zuster naar hem toegezonden zou worden, met haar omvangrijke bruidsschat.

Dat gebeurde uiteindelijk, maar niet voordat Richard en zijn mannen ruzie kregen met de plaatselijke bevolking en vervolgens Messina innamen en plunderden. De Franse koning Filips, die ook in Sicilië aangekomen was, hield zich afzijdig van deze schermutselingen, maar eiste wel een deel van de opbrengst voor zich op. Het is tekenend voor de houding van beide vorsten, Richard beukte er meteen op los, Filips hield zich koest, maar probeerde er wel een voordeeltje uit te halen.

Toen Richard had laten zien dat hij de sterkste was besloot Tancred vrede met hem te sluiten. Richard liet daarop zijn moeder overkomen uit Engeland en vroeg haar om Berengaria, de prinses van Navarra mee te brengen. Richard wilde graag met haar trouwen. Het kan zijn dat hij haar echt leuk vond, maar het was in ieder geval een tactische zet. Navarra grensde aan Aquitanië, het hertogdom van zijn moeder en het was slim om bevriend te zijn met je zuiderburen.

Dat voorgenomen huwelijk zorgde voor nieuwe problemen met Filips, want Richard was al heel jong voorbestemd om met Adelheid te trouwen, de zuster van Filips. Adelheid die ook wel Alys van Vexin wordt genoemd, verbleef daarom al sinds haar 8ste aan het Engelse hof. Het schijnt dat Richard onder het huwelijk uitkwam door aan Filips te vertellen dat Adelheid een affaire had gehad met Hendrik, de vader van Richard, en zelfs een kind van hem had gebaard.

(Filips bood later aan om Adelheid te laten trouwen met Jan Zonder Land, de jongere broer van Richard. Dat ging ook niet door en uiteindelijk werd ze uitgehuwelijkt aan Willem III Talvas, graaf van Ponthieu. Wat ze er allemaal zelf van vond is niet overgeleverd.)

Niets stond een huwelijk tussen Richard en Berengaria meer in de weg, maar ze besloten eerst een stuk verder te varen. Met een vloot van meer dan 150 schepen gingen Richard en zijn verloofde, met zijn zuster Johanna en Filips, weer op weg naar het Heilige Land. Maar onderweg raakten ze elkaar kwijt. Filips kwam aan land in Akko, dat vroeger bekend was als Acre, een havenplaats in het noorden van het huidige Israël. Het stadje was in handen van moslimleider Saladin en werd al geruime tijd belegerd door de kruisvaarders.

Het schip met de adellijke dames liep aan de grond bij Cyprus. De heerser van dat eiland, Isaac Comnenus, was de kruisvaarders niet goed gezind en probeerde zich meester te maken van het schip en de opvarenden. Net op tijd verscheen Richard met zijn deel van de vloot. Na de nodige schermutselingen maakte hij zich meester van het eiland. Isaac werd gevangen gezet en het eiland overgedragen aan de Tempeliers, waarmee ook meteen een belangrijk tussenstation, op de reis naar het beloofde land, werd veiliggesteld.

Richard maakte van de gelegenheid gebruik om met Berengaria te trouwen. Samen reisden ze verder naar Akko, wat op zich nogal ongebruikelijk was, doorgaans lieten de kruisvaarders hun vrouwen achter in het thuisland. Misschien was het een teken dat de twee echt verliefd op elkaar waren en niet onmiddellijk na hun huwelijk uit elkaar wilden gaan ?

Inmiddels schrijven we 1191, Richard was 2 jaar koning van Engeland en al een jaar onderweg naar het beloofde land. Men zegt dat hij van de 10 jaar, dat hij koning was, maar 6 maanden in Engeland verbleef. De rest van de tijd was hij op kruistocht, in gevangenschap, of aan het oorlog voeren in Frankrijk.

Bij aankomst in Akko stortte hij zich direct in de belegering van de stad. Op zijn schepen had hij zwaar belegeringsmaterieel meegebracht, zoals stormrammen, katapulten en belegeringstorens. De troepen van Filips schijnen gespecialiseerd te zijn geweest in ondermijnen, dus dat vulde elkaar goed aan. Richard kon bovengronds beuken en zware stenen gooien terwijl Filips, ondergronds, stiekem de stadsmuren ondermijnde.

De belegering leek succesvol te verlopen totdat de koningen ziek werden. Richard leed al langere tijd aan malaria, waardoor hij regelmatig getroffen werd door koortsaanvallen, men denkt dat hij er nu, door de lange zeereis ook scheurbuik bijgekregen had.

(Als er niets bijzonders gebeurt komt volgende week het vervolg van de belegering van Akko en wat daar weer op volgde. Het lijkt misschien nogal vreemd dat die middeleeuwse koningen, met duizenden volgelingen, zomaar alles achter lieten en gingen vechten in het Heilige Land. En dat allemaal als gevolg van wat sterke verhalen. Maar mensen laten zich ook nu nog gemakkelijk opjutten door valse berichten en complottheorieën. De sterke verhalen verspreiden zich nu alleen sneller.)

  

 

De Strip is gemaakt door de de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal.  

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.  

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Richard Leeuwenhart – 2 – Koning van Engeland

(Gemakshalve ga ik er vanuit dat jullie na mijn verhaal van 2 weken geleden, over de biografie die Kate Norgate honderd jaar geleden schreef over Richard Leeuwenhart, niet allemaal direct het boek, of e-boek, gekocht hebben. Als dat wel zo is waarschuw me dan even, dan zal ik het niet meer over hebben.)

Het was in de 12e eeuw, voor de Europese adellijke families, van het grootste belang dat er goed getrouwd werd en dat er nakomelingen kwamen. Dat moesten dan bij voorkeur jongens zijn, hoewel de meisjes ook van pas kwamen om uitgehuwelijkt te worden.

Eleonora, de moeder van Richard, werd door haar eerste echtgenoot, de Franse koning Louis VII verstoten omdat ze, na 15 jaar huwelijk, alleen 2 dochters gebaard had. Ze was toen overigens pas 28 jaar, want ze trouwde met Louis toen ze 13 was.

Binnen een jaar was ze hertrouwd, nu met Hendrik II, koning van Engeland en hertog van Normandië. Eleonora was een gewilde bruid omdat ze hertogin was van Aquitanië. Hendrik zag het ongetwijfeld als een mooie kans om zijn invloed in Frankrijk te vergroten. Met zijn eigen domeinen erbij hadden ze samen bijna geheel West-Frankrijk in handen. Het paar kreeg vervolgens 5 zonen en 3 dochters. Dus met de vruchtbaarheid van Eleonora was niets mis.

Voor andere edelen ging het produceren van nageslacht minder vlot. En naast het kinderen krijgen was het ook zaak om zelf in leven te blijven. Als er een graaf, of hertog, kinderloos overleed brak er een strijd uit tussen zijn familieleden. Als hij wel kinderen had, maar die nog te jong waren om hun nalatenschap te verdedigen, dan schroomden zijn rivalen niet om de weesjes te ontvoeren en zo te proberen het vrijgekomen gebied in handen te krijgen.

Het waren problemen waarmee Richard Leeuwenhart voorlopig niet geconfronteerd werd. Hij had wel de pech dat hij 2 oudere broers had. Gelukkig voor hem overleed de eerste, William, heel jong en de tweede, Hendrik jr., ook vroegtijdig. De derde broer, Godfried die jonger was dan Richard, had zoveel complotten tegen zijn vader beraamd dat hij zichzelf buitenspel had gezet.

Het had nog een haar gescheeld of Richard was toch geen koning van Engeland geworden, omdat zijn vader de voorkeur leek te geven aan Jan Zonder Land, de jongste broer. Dat probleem werd opgelost toen vader Hendrik overleed, voor hij Jan als opvolger aan had kunnen wijzen.

Richard vertrok naar Engeland en viel zijn moeder in de armen, die door haar echtgenoot gevangen was gezet, omdat zij haar zoons gesteund had bij hun complotten tegen hun vader. Er werd een feestelijke optocht gehouden en Richard werd, in 1189, tot koning gekroond. De ceremonie heeft, volgens Kate Norgate, model gestaan voor alle kroningen daarna. Dus zal het er ongeveer zo uit hebben gezien als de kroning van Charles, 2 jaar geleden.

Bij de feestelijkheden, rondom de inhuldiging van Richard, werden in Londen huizen van Joden geplunderd en in brand gestoken en werd er een aantal Joden vermoord. Richard probeerde de orde te herstellen, door een paar raddraaiers op te laten hangen, naar verluid omdat die per ongeluk Christenen hadden gemolesteerd. Hij gaf ook de opdracht om de Joden verder met rust te laten.

Vervolgens begon hij aan de voorbereidingen van een kruistocht naar het Heilige Land, die hij beloofd had te zullen ondernemen, om Jeruzalem uit handen van de Moslims te bevrijden. Hij benoemde een aantal betrouwbare edelen op belangrijke posities. Sommige van zijn vaders adviseurs en helpers mochten hun baan houden, anderen werden vervangen. Voor veel van die benoemingen vroeg Richard een flink bedrag, want de staatskas was leeg.

Hij had ook belasting kunnen heffen, maar het organiseren en innen daarvan kostte veel meer tijd. Hij verkocht niet alleen overheidsbaantjes, maar ook kastelen en landerijen. Volgens tijdgenoten zou hij gezegd hebben dat hij Londen zelf had willen verkopen voor het 'goede doel'.

Richard sloot vrede met William, de koning van de Schotten, die eerder bij toeval in handen was gevallen van vader Hendrik II. Die had verregaande eisen gesteld aan de vrijlating van William. Richard draaide dat terug, maar incasseerde wel een groot bedrag, in ruil voor het teruggeven van kastelen en grondgebied. Hij redeneerde dat dat beter was dan een mogelijk invasie van de Schotten, terwijl hij op kruistocht zou zijn.

Toen de zaken in Engeland op orde waren kocht Richard een vloot schepen en voer naar Frankrijk waar hij afgesproken had met Filips, de koning van Frankrijk. De vloot voer, zonder Richard, verder naar Marseille waar ze hun leider met diens gevolg weer op zouden pikken. Die trok op zijn gemakje door Frankrijk, onderweg nog even een kasteel belegerend, waarvan hij de bezitter ophing omdat die pelgrims bestolen zou hebben.

Er was overigens nog een derde Europese vorst, die op dat moment op kruistocht ging, de Duitse keizer Frederik Barbarossa. Hij verkoos een route over land, door Oost-Europa, Griekenland en Turkije. Het was een helse tocht en veel van zijn manschappen stierven onderweg. De keizer zelf verdronk tijdens een zwempartij, in een rivier in Turkije. De overblijfselen van zijn leger trokken verder, onder leiding van Leopold van Oostenrijk, waar Richard het later nog mee aan de stok zou krijgen.

Richard en Filips gingen al snel hun eigen weg. Filips wilde zo kort mogelijk op zee vertoeven en voer vanaf Genua naar Sicilië. Richard ging al scheep in Marseille, maar deed onderweg nog een paar Italiaanse havens aan om er de omgeving te bekijken. Ze kwamen weer samen in de havenplaats Messina, op Sicilië.

(Wordt vervolgd.) 

  

 

De Strip is gemaakt door de de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal.  

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.  

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Een wild balkon

Het gaat niet goed met de insecten in ons land en daarom gaat het ook niet goed met de vogels. Daar zijn verschillende oorzaken voor die allemaal te maken hebben met menselijke activiteiten. Een van de belangrijkste is wel dat de wilde planten niet genoeg ruimte meer hebben. Daar kunnen we met zijn allen, vrij gemakkelijk wat aan doen.

Inheemse wilde planten, onkruid zoals sommige mensen het noemen, zijn enorm belangrijk als voedselbron en leefgebied voor insecten en vogels. Minder maaien, wieden en schoffelen en geen onkruidverdelger gebruiken. De boel lekker laten verwilderen, vergt geen extra inspanning, want je hoeft alleen maar dingen te laten. Het enige is dat je de drang, om iets te doen, moet zien te bedwingen en dat is voor veel mensen een hele opgave.

Als je toch iets wil doen kun je de plaatsen, waar je de wilde planten hun gang laat gaan, geschikter voor ze maken en af en toe water geven. Woon je op 3 hoog en heb je alleen een balkon, dan kun je zelf leefruimte scheppen door bloembakken, of -potten, neer te zetten. Als je lang genoeg wacht groeien wilde planten ook op stenen muren en betonnen vloeren, maar dat is minder praktisch.

Ik heb bloempotten op het balkon staan waar ik grond uit de buurt in gegooid heb in de hoop dat daaruit spontaan iets moois zou groeien. We krijgen af en toe planten cadeau en die hou ik meestal ook in leven. Vaak verhuizen ze na een tijdje naar het balkon en krijgen hun bloempotten inwoning van wilde plantjes. Ik koop ook wel eens planten waarvan ik hoop dat de insecten ze aantrekkelijk vinden en ook in die bloempotten laat ik het onkruid zijn gang gaan.

Het leuke van de bloempotten laten verwilderen is dat je regelmatig nieuwe plantjes ontdekt. Gisteren zag ik ineens dat er een piepklein heidestruikje stond te bloeien in een van de bakken. Het is een mysterie hoe dat daar terecht is gekomen. Je moet je wilde bloembakken wel dagelijks water geven om alles in leven te houden, behalve als het veel geregend heeft.

Aan onderhoud doe ik zo min mogelijk. Ik trek wel eens wat grassprieten weg en van de basterdwederik heb ik wat uitgebloeide bloemen weggehaald omdat die anders al mijn bloempotten overneemt. Al met al werkt mijn tactiek, van weinig doen en veel laten heel aardig.

We hebben een klein en een groter balkon, waar ook nog ruimte is om te zitten. Ik telde er afgelopen week 35 plantensoorten. Dat zijn de wilde, de gekregen en gekochte planten bij elkaar opgeteld. Ik ben geen echte plantenkenner, er zijn planten die ik nog niet op naam heb kunnen brengen, die heb ik niet meegeteld en er staan verschillende soorten gras en mos, die ik allemaal als 1 soort geteld heb. Het werkelijke totaal is dus ruim boven de 40.

De niet wilde planten op ons balkon, waarvan ik gezien heb dat er insecten op af komen, zijn de dropplant, blauwe bes, lobelia, fuchsia, citroenmelisse, margriet, herfst- en zomeraster, lavendel, parelkruid en wilde bertram (kweekvorm, dus niet zo wild).

De wilde planten, die bloeien en dus door insecten bestoven zouden kunnen worden en die spontaan op het balkon zijn gekomen: robertskruid, paardenbloem, havikskruid, vogelmuur, braam, boterbloem, duizendblad, hoornbloem, witte klaver, heide en basterdwederik.

Dan zijn er nog een roos en een ballonklokje die ik eigenlijk weg zou moeten gooien, want geen levend beest heeft er iets aan. Maar in die potten zijn alweer wilde plantjes opgeschoten, dus ik laat ze maar staan. En dan heb ik nog een paar kleine boompjes, 2 berken en 1 boswilg (uit zichzelf gekomen), die niet direct bloemen of vruchten dragen, maar waar toch insecten in wonen. Bijvoorbeeld bladluizen en mieren. Al dat groen trekt ook vogels aan, vooral de mezen zitten graag in de takken van mijn balkonbomen.

De oppervlakte van de balkons is misschien niet groot, maar alleen in onze straat zijn er al 80 appartementen.. Als op alle balkons een paar wilde bloempotten zouden staan heb je het al over een paar honderd potten, met een paar duizend wilde planten. Het telt gauw op. Voor mensen met een tuin is het nog makkelijker. Laat een randje, of een hoekje verwilderen. Daar hoef je helemaal niets voor te doen, het gaat vanzelf, de natuur doet het werk.

Op internet zijn allerlei tips te vinden voor het vergroenen van je balkon, of tuin. Bijvoorbeeld:

Meer groen op je balkon

Stappenplan groen balkon

Tips voor een natuurlijke wilde tuin 

(Hoewel er daar weer erg veel wordt geplant, ontworpen en gesnoeid. De kunst is juist om dat niet te doen.)

 

De Strip is gemaakt door de de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.  

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.  

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Richard Leeuwenhart - deel 1 - Ruzies, oorlogen, verdragen en samenzweringen

Het komt door de Tour de France dat ik nu aan het lezen ben in een biografie over de middeleeuwse koning Richard Leeuwenhart. Het tourpeloton kwam langs Les Andelys, een stadje aan de Seine dat eigenlijk bestaat uit twee kernen, Grand-Andely, dat in de 6e eeuw ontstond bij een klooster en Petit-Andely, dat wat later ontsproot als vissersplaatsje aan de oever van de rivier.

'Het stadsbeeld wordt gedomineerd door de imposante ruïnes van het Kasteel Gaillard, een stevige burcht die in 1196 gebouwd werd door Richard Leeuwenhart, hertog van Normandië en koning van Engeland, met de bedoeling zijn rivaal Filips Augustus uit te dagen en hem de doorgangsweg naar Rouen via de Seine te beletten,' schrijft Wikipedia.

Dat bracht mij ertoe om eens te kijken of er een e-boek te krijgen was over Richard en/of zijn tijdgenoten. Ik kwam uit bij een biografie, uit 1924, geschreven door de Britse historica Kate Norgate. Zij was een van de eerste vrouwelijke historici die algemeen gerespecteerd werd, door het grote publiek en haar vakgenoten.

Dat leek me wel leuk en ik kreeg in de eerste paar zinnen al een voorbeeld van haar kijk op de zaken. Ze schrijft dat de geboorte van Richard in een profetie voorspeld was. De derde keer dat zijn moeder zou 'nestelen' – de koninklijke familie werd vergeleken met adelaars – zou er een grote heerser geboren worden. Richard was de derde zoon, dus het wonder geschiedde.

Maar Norgate merkt in een voetnoot droogjes op dat de koningin, tussen de drie zoons, ook nog drie dochters baarde. In werkelijkheid was het dus de zesde keer dat de adelaar nestelde en klopte er niets van die voorspelling.

In het eerste deel van het boek wordt duidelijk wat een kluwen van ruzies, oorlogjes, complotten, verdragen en samenzweringen Europa aan het eind van de 12e eeuw was. De vader van Richard was koning Hendrik II van Engeland, die tevens hertog van Normandië was. Hij stamde af van Willem de Veroveraar, ook een Normandiër en op zijn beurt nakomeling van de Vikingkoning Rollo.

De moeder van Richard was Eleonora van Aquitanië, die eerder, door haar eerste huwelijk met de Franse koning Lodewijk VII, al een tijdje koningin van Frankrijk was geweest. Door te trouwen met Hendrik II werd ze daarna koningin van Engeland en kwam een groot deel van Frankrijk onder het gezag van de Engelse koning.

Dat was aanleiding tot veel gedoe tussen de Engelse en de Franse koningen, waar Eleonora zich ook in mengde door voor zichzelf het recht op te eisen om Aquitanië – een landstreek in het westen van Frankrijk met als hoofdstad Bordeaux – zelfstandig te besturen. Ze schrok er niet voor terug om tegen haar echtgenoot samen te spannen en werd door hem ook een tijdje gevangen gezet.

Je zou zeggen dat het geen liefdevol huwelijk was, maar tussendoor produceerden Eleonora en Hendrik toch nog 8 kinderen, die bijna allemaal een volwassen leeftijd bereikten. Uit haar eerste huwelijk had ze ook al twee dochters.

Aan de ene kant was het geweldig dat er zoveel koningskinderen waren. Die konden ingezet worden als bestuurders, of legeraanvoerders en uitgehuwelijkt worden om meer macht en invloed te verwerven. Maar het schiep ook problemen. Hoe alle landerijen en belangen te verdelen tussen die kinderen ? De eerstgeboren zoon, William, overleed op kleuterleeftijd. Daarna kwam Hendrik junior, die al tijdens het leven van zijn vader gekroond werd tot koning, wat hem aanspoorde om te proberen alleenheerser te worden.

Daarna, kwam Richard en vervolgens Godfried en Jan. Godfried werd hertog van Bretagne gemaakt. Hij en zijn oudste broer spanden vervolgens samen – niet alleen met elkaar maar ook met tegenstanders van hun vader, zoals de koning van Frankrijk – om hun vader een loer te draaien. Eleonora koos daarbij de kant van haar kinderen, vandaar dat Hendrik haar gevangen zette.

Richard was op zijn 16e al legeraanvoerder, werd aangewezen als opvolger van zijn moeder, als heerser over Aquitanië en voorbestemd om met een dochter van de Franse koning te trouwen. Hij bleek talent te hebben als veldheer en wordt omschreven als een knappe vent, met roodblonde lokken, goed gebouwd, van bovengemiddelde lengte en een uitstekend zwaardvechter.

Als jongeling legde hij menig stadje en dorpje in de as en belegerde hij met succes een reeks van kastelen. Ondertussen overleed zijn broer Hendrik junior, de troonopvolger, op jonge leeftijd. Dus kwam Richard voor die functie in beeld. Maar er was ook nog een jongste broer, Jan Zonder Land genoemd omdat er voor hem geen graafschap of hertogdom overschoot, die de lieveling van zijn vader was.

De strijd, over wie de baas was over welk stuk Frankrijk ging vrolijk verder, met schermutselingen en plunderingen. Versterkingen werden met de grond gelijk gemaakt en razendsnel weer opgericht. Na al dat vechten, slopen en weer opbouwen is het opmerkelijk dat Richard, maar ook de twee rivaliserende koningen, in 1188 besloten om samen op kruistocht te gaan.

Dat verliep natuurlijk niet volgens plan. Ze kregen weer ruzie met elkaar. Richard koos de kant van de koning van Frankrijk, waarop zijn vader dreigde hem te onterven. De oude Hendrik leek van plan om zijn jongste zoon, Jan Zonder Land, aan te wijzen als zijn opvolger. Broer Godfried had zichzelf al eerder buitenspel gezet, door samen te zweren tegen zijn vader.

Na het verwoesten van weer een reeks kastelen, steden en landerijen kwamen de vijandelijkheden tot stilstand toen Hendrik plotseling overleed. Richard werd koning, Jan zwoer hem trouw en samen met Filips van Frankrijk ging Richard dan toch op kruistocht. Daarbij verrichtte hij heldendaden en schurkenstreken, waardoor hij wereldberoemd werd. Maar op de terugreis, naar Engeland, werd hij gevangen genomen door Leopold van Oostenrijk en hij kwam pas in 1195 weer vrij.

Maar zover ben ik nog lang niet. Het is verleidelijk om de machtsspelletjes van toen te vergelijken met nu. Dat doe ik later misschien nog eens, als ik het hele boek uit heb. 

Ik heb voor mijn, nogal slordig gemaakte, e-boek 2 euro betaald, maar ik zag dat het boek ook gratis online te lezen is. Als je het niet vervelend vindt om op een laptop of tablet te lezen, zoek dan naar 'Richard The Lion Heart' van Kate Norgate. Als e-boek is het ook gratis te downloaden bij Project Gutenberg. 

 

De Strip is gemaakt door de de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.  

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Vogelaar of insectenraar ?

We hebben hier vliegjes in huis rondvliegen van minder dan 2 millimeter lang. Helemaal compleet. Een hoofdje, een lijfje, pootjes en vleugels. En voorzien van voldoende hersens om zich vrij door de lucht te kunnen bewegen. Als ik in God zou geloven zou ik dat bijzonder knap werk van Hem vinden.

Dat mensen graag naar vogels kijken wordt doorgaans wel geaccepteerd. Vogelaars zijn een beetje vreemd, maar ach, ze doen geen kwaad. Maar mensen die van insecten houden ? Dat is raar. En ik geef toe: ik ben meer een vogelaar dan een insectenraar. De vogelwereld is redelijk overzichtelijk. Vogels zijn makkelijk te zien en van elkaar te onderscheiden – een enkele uitzondering uitgezonderd – en het aantal soorten is niet zo groot dat het een hopeloze opgave wordt.

Dat is bij de insecten wel anders. Daarvan zijn er niet alleen veel meer, maar ze zijn ook veel kleiner, moeilijker te bekijken en lijken soms veel op elkaar. Het is al heel wat als je een wesp van een bij, of een vlieg, kunt onderscheiden. Ook nog weten welk soort wesp, bij, of vlieg, vergt een hoop studie, want er zijn duizenden soorten. Daarvoor zou je de beestjes moeten gaan vangen en onder de microscoop moeten bestuderen. Veel soorten zijn alleen dan uit elkaar te houden.

Jullie begrijpen dat me dat te ver gaat. In mijn omgeving sta ik al heel lang bekend als de rare snuiter die een insect, dat het huis binnengedrongen is, niet dood slaat, maar probeert te vangen in een glaasje, om het weer naar buiten te brengen. Het doden van insecten, zelfs om ze te bestuderen, vind ik iets onaangenaams. Misschien toch wel insectenraar, dus.

We hebben ook al best lang bijenhotels op het balkon. Dat begon ooit met twee bijtjes die de slaapkamer van de dochter des huizes binnengedrongen waren. Geen honingbijen, dat zag ik direct. Het was me wel eens opgevallen dat er bijtjes op het balkon rondvlogen, waarschijnlijk op zoek naar een opening tussen het metselwerk, om er een nestje te maken.

Dat bleken rosse metselbijen te zijn. En ze brachten me op het idee om een insectenhotel op te hangen. Het duurde vervolgens een poosje voor ik doorhad dat de kleine bijtjes, die daar een deel van de zomer druk bezig, van een andere soort waren. Ze hadden ook gele buikjes – in vaktermen: buikschuiers, harige borsteltjes waar ze stuifmeel mee verzamelen – vandaar mijn verwarring. Deze kleintjes bleken tronkenbijen te heten.

Sindsdien heb ik het ene insectenhotel vervangen door een ander. Later zelfs twee, zelf getimmerde exemplaren, van gaten op maat voorzien. En elk jaar kwamen de bijtjes terug, de rosse metselbijen en de tronkenbijen. Eén zomer heb ik de hotels weggehaald, omdat er op het balkon geschilderd moest worden. De bijen moesten toen genoegen nemen met een achtertuin, in Baarn.

Dat hebben ze goed overleefd. Dit jaar had ik twee nieuwe hotels besteld, ontworpen onder toezicht van Natuurmonumenten. Zag er leuk uit, maar ik had direct door dat de gaten veel te groot waren, voor mijn tronkenbijtjes. Dus heb ik er met de boormachine een heel stel bijgemaakt. Daarna was het afwachten of en wanneer de eerste bijen zouden verschijnen.

Het droge voorjaar voorspelde niet veel goeds. Uiteindelijk zag ik wel een paar rosse metselbijen, in april en mei, maar die hebben slechts 1 gaatje gevuld in de bijenhotels. De moed schonk me al in de schoenen. Het gaat beroerd met de insectenstand. Zou het nu afgelopen zijn met mijn balkonbijen ?

Nee, beste lezers, ik begrijp dat jullie al waren gaan vrezen voor een treurige afloop van dit verhaal. Maar ik kan jullie gerust stellen. De tronkenbijtjes verschenen keurig op de afspraak. Vanaf begin juni zijn ze al bezig en inmiddels hebben ze meer dan 30 gaatjes dichtgemetseld !

Voor de trouwe lezers van mijn verhaaltjes is dit allemaal geen nieuws. Ik schrijf er al jaren over. Het eerste bericht, op ons Stripblog, over het insectenhotel dateert uit 2012. Toen maakte ik me al druk over de afname van de aantallen insecten in ons land. En ik maakte me zorgen om mijn balkonbijen.

Daarvan zou je kunnen leren dat het allemaal wel meevalt. Ondanks alle onheilsberichten heb ik nog net zoveel wilde bijtjes op het balkon als 10 jaar geleden. Maar toen ging het ook al slecht. Dat ik me er toen pas in verdiepte kwam ook door de berichten over de achteruitgang van de insectenstand. Het valt dus niet mee, maar het is nog niet hopeloos.

Veel mensen denken dat de natuur teer en kwetsbaar is. Maar in werkelijkheid is de natuur taai en veerkrachtig. Mensen maken veel kapot, maar als we er een beetje ons best voor doen kun je zelfs op een kaal balkon, waar van nature weinig groeit of bloeit, nog een plek maken waar de natuur opleeft.

Dus niet sippen en miepen dat het allemaal komt door de asielzoekers en de oorlogshitsers. Gewoon de natuur de ruimte geven, dan kan het nog best goed komen. 

En als je toch iets wil doen aan het vermeende asielprobleem teken dan de 2 petities, tegen de beschamende wetten die afgelopen week aangenomen zijn door de Tweede Kamer. Het is nog niet verloren. Als we van ons laten horen kan de Eerste Kamer nog voorkomen dat we verder afglijden, de populistische goot in.

Stop de asielwetten – petitie van PvdA/GroenLinks

Of als je je liever verre houdt van politieke partijen: 

Vóór medemenselijkheid. Tégen de asielwetten – petitie van Vluchtelingen Werk.

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal.  

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

De Aarde redden doen we later wel

Er was een NAVO-top in Den Haag, afgelopen week. Zou er iemand zijn die dat gemist heeft ? Mijn vrouw en ik kijken vaak naar het regionieuws van TV-west en daar hadden ze het er al weken over. Om eerlijk te zijn was ik die top al moe voor hij begonnen was. Kunnen we het niet over belangrijke zaken hebben ? Zoals het leefbaar houden van onze planeet ?

Nee, sorry, de Aarde redden doen we later wel. Eerst even besluiten dat we 5% van ons nationale budget aan bewapening uit gaan geven. Want, o, o, de Russen komen. Dat diezelfde Russen al jaren bezig zijn met Oekraïne onder de voet te lopen – wat maar niet lukt, terwijl ze zelf dachten dat het in een paar weken wel gepiept zou zijn – geeft al aan dat de nood niet echt hoog is.

Dat de Russen zichzelf overschatten, ten koste van duizenden slachtoffers, is al erg genoeg. Moeten wij daar dan ook aan meedoen ? De NOS schrijft dat Rusland, per jaar, vermoedelijk 137 miljard uitgeeft aan defensie. De NAVO landen spendeerden er vorig jaar – voor de afgesproken verhoging naar die 5% – 1362 miljard aan. Zeg maar 10 keer zoveel. Maar dat was dus niet genoeg !?

Met nog meer wapens gaan we de klimaatverandering niet stoppen. De achteruitgang van de biodiversiteit ook niet, trouwens. Nog meer bommen en granaten zullen geen positief effect hebben op de armoede en honger in de wereld. En de vluchtelingenstromen zullen niet verminderen door meer tanks en bommenwerpers.

Mark Rutte was de grote man op de NAVO-top. Het was een historische bijeenkomst, werd er geroepen. Dat geloof ik wel. Onze achterkleinkinderen zullen zich afvragen hoe het mogelijk was dat, terwijl we de middelen en de kennis hadden om de Aarde leefbaar te houden, Mark Rutte ons in 2025 zo gek heeft gekregen om, in plaats daarvan, nog meer wapens te kopen.

Mark Rutte ! De man die ons, na jaren regeren, achter liet met de stikstof-, de klimaat-, de biodiversiteits-, de vluchtelingen-, de woningnood- en nog een heel stel andere crisissen. En ons overleverde aan de PVV en Dick Schoof. Ik las ergens dat klimaatmaatregelen en natuurbehoud momenteel niet in de mode zijn. Nou, ik betwijfel of onze achterkleinkinderen dat later als een goed excuus zullen zien !

Okee, even kalm, Stripman... Het is zomer, de zon schijnt, de vogels kwetteren en de bijtjes zoemen. Ja, dat nog net wel. Maar dat het zo warm wordt de komende dagen, dat komt door...

Ja, precies.

Veel meer dan mopperen kan ik helaas ook niet. In de peilingen doet de voormalige partij van Rutte het nog steeds prima. Ondanks het regeren met extreem rechts en ondanks het oplossen van geen enkel probleem en het verslechteren van, toch wel belangrijke dingen, als zorg, onderwijs en onze leefomgeving.

Dus ja... als mopperen niet helpt schrijf ik volgende week maar weer over de bloemetjes op het balkon. Of zo...

Wat, verdikkeme nog aan toe !? Die bloemetjes zijn belangrijker dan die hele NAVO-top ! Dus verwacht een hele reeks verhalen over bloemetjes, bijtjes, vogels en alles wat groeit en bloeit en ons nog lang zal overleven, nadat de laatste bom gevallen is.

Jullie kunnen me ook volgen op Bluesky, waar ik de ene na de andere prachtige foto van vogels, bloemen, bijen en wolkenluchten plaats. En waar ik het nooit over politiek heb, want daar is het internet absoluut ongeschikt voor. Er zijn trouwens meer mensen die dat vinden. Ik heb er al meer dan 300 vrienden. 

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal.  

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Nieuws van 65 jaar geleden

Sommige mensen weten het al, voor anderen komt het misschien als een verrassing. Ik ben deze maand 65 jaar geworden. Er is een tijd geweest dat mensen op die leeftijd met pensioen gingen. Geen paniek, dat mag ik pas over 2 jaar. De tijden zijn veranderd.

Dat zag ik ook toen ik de voorpagina van de Volkskrant, van mijn geboortedag, te zien kreeg. Een leuke actie van de krant, je kunt hem gratis downloaden als je een abonnement hebt. De krant had toen nog een veel groter formaat. De huidige voorpagina van de Volkskrant is 2 A-viertjes groot (kenners noemen dat A-drie formaat), de krant van toen was het dubbele daarvan (A-twee). Een los nummer kostte 15 cent. Dat was in guldens. Nu kost een los nummer 4,30 euro, grofweg omgerekend: 10 gulden. Het geld is minder waard geworden, of de krant veel duurder.

Sommige artikelen op die oude voorpagina leken wel geheimtaal. Wat te denken van 'Minister stond Rolot met tegenzin toe', of 'Kortingen op pensioenen verkleind tot 1,4 Pct' ? Dat eerste blijkt te gaan over een letter-lotto ten bate van Humanitas. De minister, Beerman, wordt in de krant afgebeeld met een aardige karikatuur, getekend door een niet nader genoemde tekenaar. Kom daar nu nog maar eens om.

Albert Beerman was van de Christelijk Historische Unie en had zitting in een kabinet onder leiding van Jan de Quay. De Quay was van de KVP (later gingen die partijen, met de ARP, op in het CDA) en zijn kabinet, dat de volle 4 jaar uit zat, was een samenwerking met VVD en de kleinere christelijke partijen CHU en ARP. Niet erg progressief, dus. De christelijke achterban had vast bezwaar tegen gokken en daarom had Beerman moeite met de Rolot, ook al was die voor het goede doel.

Hoe zat het met die korting op pensioenen, die klaarblijkelijk door de vakbonden als een overwinning gevierd werd ? Het duurde even voor ik het begreep, de resolutie van de gedownloade krantenpagina is niet al te hoog, wat het lezen niet makkelijker maakte.

Het gaat om personen met zware beroepen die vervroegd met pensioen gingen. Dat kon toen nog. Maar die kregen dan wel minder uitbetaald. Dat was vervelend, vooral omdat je voor zware beroepen, doorgaans (en heel gek, maar nu nog steeds), minder betaald krijgt dan voor makkelijke kantoorbaantjes en dus minder pensioen opbouwt. Het voorstel was om dergelijke vervroegd gepensioneerden 2 procent minder uit te betalen, voor elk jaar dat ze vroeger met pensioen gingen. Klaarblijkelijk was dat, na hard onderhandelen, terug gebracht naar 1,4 procent.

Er staat nog meer op de voorpagina van mijn geboortedag. Reclames, bijvoorbeeld, voor artikelen die we allang vergeten zijn. Zoals 'Kult, de zeep voor moderne mensen' en tuinstoelen van 'Sunny Seat, om lekker lui te luieren'. In een hoekje staat een cartoon van Wibo, over de kersenoogst, waarin een paar straatschoffies staan afgebeeld met petten op en sigaretten in hun mond. Dat kon toen nog: rokende kinderen.

Wibo heette eigenlijk Wim Boost en hij leverde, van 1951 tot '83, dagelijks een cartoon voor de voorpagina van de Volkskrant. In totaal tekende hij er 8888, volgens Wikipedia. 'Van 1963 tot 1974 maakte Boost naast zijn werk voor de Volkskrant cartoons voor Studio, de omroepgids van de KRO. Behalve cartoons tekende hij illustraties, en enkele strips. Ook maakte hij een serie kinderboeken (Bammie en Pookie). Hij was Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.'

Er was ook een artikeltje over koningin Juliana, die een bezoek bracht aan haar man, Prins Bernhard, die in het ziekenhuis lag. Wat er met de prins aan de hand was kon ik niet achterhalen, maar ik las wel dat hij wilde dat Nederland zich snel terug zou trekken uit Nieuw-Guinea. Dat was toen nog een Nederlandse kolonie en er stond ook een stukje over op de voorpagina.

'Nederland vergroot oorlogsgevaar', was het kopje in een zijkolom. Oorlogsdreiging was klaarblijkelijk geen groot nieuws. Het was een uitspraak uit een 'Nota uit Moskou'. De Russen vonden dat ons land, door Nieuw-Guinea bezet te houden, de kans op een gewapend conflict vergrootte. Een ander, nog kleiner, artikel ging over een voorstel van 'Kroesjef', voor ontwapening. Kom daar nu eens om !

Nikita Chroesjtsjov (zo schrijven we hem tegenwoordig) was Secretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie, van 7 september 1953 tot 14 oktober 1964. 'Tijdens de periode van de Grote Zuiveringen gaf Chroesjtsjov opdracht tot de executie van 55.741 regionale functionarissen,' lees ik bij Wikipedia. Zo vredelievend was hij dus niet.

En: 'In 1961 besloten Walter Ulbricht en Chroesjtsjov de Berlijnse Muur te bouwen. In de nacht van 12 op 13 augustus werd begonnen met de bouw en binnen enkele weken tijd werd een zwaarbewaakte betonnen hindernis met prikkeldraad opgeworpen rondom West-Berlijn.' Maar dat konden we in 1960 niet voorzien.

Naast dit wereldnieuws stond er, op mijn geboortedagpagina, ook een bericht over de bouw van een 2e Maastunnel in Rotterdam. En dat patiënten in Amsterdam, gemiddeld, 2 dagen te lang in het ziekenhuis lagen. Uit een onderzoek, van professor Querido, was gebleken dat er op die 'verloren dagen' niets gebeurde dat bijdroeg aan de diagnose, of genezing, van de zieke.

Tot slot een vrolijk bericht over een neergestort vliegtuig in het Engelse graafschap Sussex. Ja, een ongeluk dat best meeviel, want er raakte niemand ernstig gewond. Een RAF-toestel moest een noodlanding maken en kwam bovenop een voedselopslagplaats terecht. De schade was groot, afgezien van het vliegtuig en het gebouw bleken er door het ongeluk ook 4000 eieren geplet, 'waarvan het geel in trage stroom langs de wanden droop'.

Een opmerkelijke dag dus en dan was het nog niemand bij de Volkskrant opgevallen dat ik die dag geboren werd. Dat was voor mij en mijn familie natuurlijk het grootste nieuws.

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 van dit verhaal.  

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Een douche in een grot

Ik droomde dat ik op bezoek wilde bij mijn zuster in Utrecht. Ik wou er naartoe fietsen, dat is in een een uurtje goed te doen. Voor ik op pad ging wilde ik eerst nog douchen, maar de douche was niet in het zelfde gebouw als waar ik woonde. Dus stapte ik met mijn handdoek en toilettas op de fiets.

Ik kwam op een aardig pleintje, met een kerk, waar mijn douche zich tegenover bevond, in een rijtje ouderwetse huizen. Ik parkeerde mijn fiets en zag een paar familieleden, in een optocht van mensen, die naar de kerk ging. Ik zwaaide, maar liet me niet afleiden van mijn doel: de douche.

Ik liet een deel van mijn spullen en kleren bij mijn fiets achter en deed de deur van het pandje open, waar mijn douche moest zijn. Ik liep een trap op en zag bovenaan twee deuren. De rechter gaf toegang tot een keuken, daar moest ik niet wezen. Maar ik onthield het voor later. Altijd handig als ik iets te eten zou willen maken.

Ik ging de andere deur binnen en kwam in een grot terecht. Dat was wel gek, zo bovenaan een trap. De vloer was van ruwe steen en hobbelig, boven me was het plafond ook uit ruwe rotsen gehouwen. Het was een grote ruimte, maar donker en vochtig. Ik liep naar binnen want ik wist dat, ergens achterin, mijn douche moest zijn.

Ik kwam bij een ravijn, waar een groep miniatuur meeuwen voor me wegvloog. Ze verdwenen in een opening aan de rechterkant. Het ravijn bleek niet al te breed. Ik kon er makkelijk overheen stappen. Daarachter zag ik iets dat op een douchegelegenheid leek. Maar voor ik me kon gaan wassen werd ik wakker.

Een andere droom

We zouden gaan optreden met onze oude muziekgroep, maar de bassist, mijn broer B., liet op zich wachten. Het publiek begon een beetje te morren, dus dacht ik: laat ik vast een lied zingen. Mijn keuze zal iedereen verrast hebben, inclusief mezelf.

Klik hier voor het lied in de uitvoering van een bekend orkest.

'Adieu mein kleiner Gardeoffizier' is een lied dat gecomponeerd is door Robert Stolz, de koning van de Weense operette. Het komt uit 'Die lustige Weiber von Wien', uit 1908 en werd aanvankelijk bekend door de uitvoering van Richard Tauber. Maar de meeste mensen zullen het kennen van André Rieu.

Dan nog iets dat een nachtmerrie had kunnen worden.

Jullie weten waarschijnlijk dat ik eind vorig jaar geopereerd ben. Geen zorgen, ik ga geen details geven. Maar in samenhang daarmee moest ik een paar keer mijn bloed laten controleren. Ik had een verhoogd PSA-gehalte en dat zou kunnen duiden op iets kwaadaardigs.

Bij alle andere onderzoeken was nooit iets gevonden, maar dat verhoogde PSA kon niet genegeerd worden. De specialist vond dat ik 4 maanden na de operatie nog eens mijn bloed moest laten checken, dus dat deed ik een paar weken geleden. Hij zou me bellen als iets aan de hand was.

Een paar weken na het bloedprikken had ik nog niets gehoord, dus ging ik eens kijken op de website van het ziekenhuis. Daar kun je zelf de uitslagen van onderzoeken inzien. Mijn PSA-waarde was, bij de laatste controle, 4.7. Op internet had ik gezien dat de normale waarde, voor mijn leeftijd, tussen de 3 en 6 is. Prima, dus.

Ik was benieuwd hoe hoog de waarde was geweest, dus bladerde ik op de ziekenhuis-site verder terug. Daar vond ik een bloedtest van begin november, vorig jaar, vlak voor mijn operatie. Toen was mijn PSA-gehalte 95.0. Na de operatie was het dus gedaald van een torenhoge 95, naar een heel acceptabele 4.7.

Benieuwd naar nog oudere waarden ging ik op zoek naar een uitslag die ik ooit, een aantal jaren geleden, na een eerder bezoek aan de specialist, had gekregen. Het duurde even voor ik hem vond, het bleek alweer 8 jaar geleden, in 2017. Toen was mijn PSA-gehalte 6.1.

Het is normaal dat de PSA-waarde in je bloed stijgt bij het ouder worden. Bij mij is hij nu lager dan 8 jaar geleden. Dat zijn cijfers om van te dromen. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf.

 

Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.  

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

'Ik ken je werk natuurlijk al jaren.'

Lang geleden, in de jaren '80 van de vorige eeuw, maakte ik het maandelijkse programmablad voor culturele vereniging Artishock in Soest. Naast de opmaak en redactie tekende ik ook elke maand een stripje. Drie plaatjes, een grapje, niets hoogdravends.

Na een aantal jaren deed ik de redactie en samenstelling van het blad over aan Pieter. Ik leverde nog wel maandelijks mijn stripje in. Nog een paar jaar later ging mijn gezondheid achteruit en gaf ik Pieter een CD-rom, met een heleboel van mijn stripjes, waar hij er elke maand eentje van uitzocht voor in het blad.

Ik kwam niet meer zo vaak bij de vereniging, maar had nog wel regelmatig contact met Pieter. Op een zeker moment vertelde hij dat Jean-Marc van Tol, die in die tijd klaarblijkelijk wel geregeld bij Artishock kwam en het maandblad las, aangeboden had om ook een paar strips te leveren. Jean-Marc was toen al bekend als tekenaar van Fokke & Sukke, een cartoonreeks die in het NRC-Handelsblad verscheen.

Nou, leuk, vond ik. Zelf had ik niet de energie om veel nieuwe strips te maken. Als Jean-Marc dat wilde doen, prima. Dus een paar maanden achtereen verscheen zijn strip in het blad. Ik herinner me dat hij een paar grapjes had met sprookjesfiguren. Maar toen ik weer wat later Pieter sprak zei die, dat er verenigingsleden gevraagd hadden of mijn strip weer in het blad kon komen. Jean-Marc had daar, denk ik, niet veel bezwaar tegen. In ieder geval gingen we weer terug naar de oude situatie.

Ondertussen was ik wat actiever geworden op internet en in de sociale media. Daar kwam ik – op Twitter denk ik – Jean-Marc weer tegen. Ik volgde hem, hij volgde me terug. Ik zag wel eens een cartoon van hem, waar ik een duimpje omhoog aan gaf. Verder was er, voor zover ik me herinner, geen interactie.

Ik moet bekennen dat ik geen fanatieke lezer van Fokke en Sukke ben. We zijn geabonneerd op een andere krant en ik zie maar sporadisch een van de tekeningen van Jean-Marc. Ik las wel dat hij, naast zijn tekenwerk, ook boeken over historische onderwerpen gepubliceerd had. Hij studeerde geschiedenis, voor hij beroemd werd met zijn strips en die oude liefde was hij niet kwijtgeraakt. Maar ook daarvan heb ik niets gelezen, behalve een kort artikel in een bundel over de geschiedenis van de vogels in Nederland.

Inmiddels heb ik Twitter verlaten, vanwege de onsympathieke gedragingen van de nieuwe eigenaar. Ik stapte over op Bluesky, een vriendelijker medium, waar ik nieuwe vrienden maakte en oude bekenden tegenkwam. Waaronder Jean-Marc van Tol. Hij was daar ook redelijk nieuw en op zoek naar volgers.

Ik volgde hem en hij volgde me terug. Ik gaf weer af en toe een like-je, zoals ik dat bij allerlei anderen ook deed. Tot ik vorige week een bericht van Jean-Marc zag, over de historische boeken die hij geschreven had. Voor vaderdag bood hij aan om de boeken, die je via zijn eigen uitgeverij kon bestellen, te signeren en te voorzien van een tekening.

Dat leek me wel leuk voor mijn eigen oude vader, die zeer geïnteresseerd is in geschiedenis. Dus ik bestelde een boek en vroeg om een opdracht aan Jan, want zo heten mijn vader en ik alle twee. Na een paar dagen kwam de bezorger het boek brengen.

Het zag er prachtig uit. Dus ik bedankte Jean-Marc, op Bluesky, voor de snelle toezending, de opdracht en de tekening die ook nog eens leek op mijn vader. Ik had ook gezien dat Jean-Marc nog steeds in Soest woonde, niet ver bij ons vandaan. Dus daar schreef ik ook iets over.

Daarop kreeg ik een reactie van Jean-Marc: 'Ha Jan, leuk om te horen! Ik ken je werk natuurlijk al jaren. Wel grappig dat we zo dichtbij elkaar wonen en (volgens mij) nooit irl contact hebben gehad. Of wel?'

Dat 'irl' staat voor 'in real life'. En inderdaad we hebben elkaar nog nooit 'in het echt' ontmoet. Maar toch wel heel leuk dat hij nog weet wie ik ben. Die nare man die hem uit het clubblad heeft verdrongen met zijn strips. Moet gezegd worden dat Jean-Marc dat sportief heeft opgevat. En hij is uiteindelijk leuk terecht gekomen, natuurlijk. Wie weet wat er gebeurd was als hij bij het Artishockblad was blijven hangen ?

Ga naar webshop.catullus.nl als je ook zo'n mooi boek van Jean-Marc van Tol wil bestellen, gesigneerd en met een unieke tekening er in. Niet alleen de historische romans zijn er te koop, maar ook bundels van Fokke & Sukke.

Ps: Ik heb Jean-Marc – per email – gevraagd of ik dit verhaal mocht publiceren. Hier een deel van zijn reactie: 'Haha, Jan ! Wat leuk (maar in mijn herinnering was het Pieter die MIJ vroeg, hoor). Ik vond jouw stripjes altijd erg leuk. Ik heb werkelijk nooit (echt ik zweer het) iets slechts over je gedacht. Ook ik was blij toen jouw strip er weer in stond.

Mijn strip heeft nog jaren in allerlei bladen en kranten gestaan. Van Kort & Triest zijn daarna nog vijf albums verschenen. Hier staan ze, aan het eind: webshop.catullus.nl'

 

De Strip is gemaakt door de Stripman zelf.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.