Vorige week schreef ik over de Werkgroep Eigen Werk, de theatrale muziekgroep waar ik 30 jaar geleden deel vanuit maakte. Ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van culturele vereniging Artishock, waar de WEW uit voortkwam, komt er in mei een nieuw WEW-optreden.
In de tijd dat de Werkgroep Eigen Werk opgericht werd, begin jaren '80, zat Nederland in een economische crisis. Ruud Lubbers was drie maal achtereen premier en voerde een beleid dat gekenmerkt werd door bezuinigingen. Er was werkeloosheid, die bestreden werd met loonsverlagingen en arbeidstijdverkorting. Een ander heikel thema was de voorgenomen plaatsing van kruisraketten in ons land.
Voor de vereniging Artishock was het ook geen gemakkelijke tijd. Het ledental liep terug, de creatieve cursussen, die verzorgd werden door de afgesplitste stichting Kunstzinnige Vorming, verhuisden naar het nieuwgebouwde dorpshuis 'De Borg'. De gemeente wou eigenlijk het oude klooster, waar de vereniging en in zat, verkopen.
In de eerste voorstelling van de WEW ging het voor een groot deel over deze actuele onderwerpen. Een half jaar later, eind 1984, bij de tweede show, werd dat verder uitgediept. Er was een alternatief kerstverhaal geschreven, dat deels live gespeeld en gezongen werd en voor een ander deel werd voorgelezen en geïllustreerd met dia's die we op verschillende locaties, in en rond Soest, gemaakt hadden.
Kleurrijk uitgedost verbeeldden we het verhaal van een werkeloos stel, een timmerman en een verpleegster, die samenwoonden met een ezel. Die laatste rol nam ik op me, gehuld in een grote bruine trui en met een zelfgemaakte, kartonnen, ezelskop op mijn hoofd.
Het trio werd uit huis gezet, omdat ze de huur niet meer konden betalen en ondernam een wandeltocht die eindigde in de zaal van het Artishockgebouw, waar voor de ogen van het publiek een kerstkind ter wereld kwam. Toen bleek dat de ezel zwanger was geweest, waarna de paus zelf ingreep om een eind te maken aan de vertoning.
De eerste twee avonden hadden een hoog tussen-de-schuifdeuren-gehalte, maar waren een groot succes. Daardoor groeide de werkgroep in omvang. Later vielen er weer mensen af waardoor we een jaartje later met een zevental overbleven. We besloten om ons te concentreren op de muziek en traden in de volgende jaren een aantal keren op bij feestelijke gelegenheden in Artishock, zoals de kunstmarkt op Koninginnedag.
Ook speelden we een paar keer bij vrienden en kenissen thuis, in de tuin, of het atelier. We namen deel aan demonstraties tegen de kruisraketten, in Soesterberg en Woensdrecht. De laatste was een muzikale omsingeling van de vliegbasis, met honderden muzikanten. In Soesterberg speelden we een paar liedjes op het podium, aangekondigd door VARA-diskjockey Felix Meurders.
Op een gegeven moment kwam er iemand met het plan om af te reizen naar Gent om daar bij de jaarlijkse feesten, onaangekondigd en onuitgenodigd, muziek te gaan maken. Een deel van de groep reed er in een oud VW-busje naar toe, anderen op de fiets. Van muziekmaken is het niet gekomen, maar gezellig was het wel.
Wordt vervolgd.
Voor wie het nog niet in zijn agenda had staan: Zondag 21 mei, 20:00 uur, 'Werkgroep Eigen Werk viert 50 jaar Artishock'.
Zie ook:
De Strip: Geen strip deze week, maar een passende illustratie van 30 jaar geleden...
De vorige strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman, klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van dat verhaal..
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 - het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
3 opmerkingen:
Hoe reageerden de Gentenaren?
@zelfstandig jouranlist - Ik denk niet dat die ons opgemerkt hebben, tussen alle andere feestgangers...
Met mijn collega Wilfried die schilderde heb ik mijn gedichten nog eens tentoongesteld In Artishock, maar ik ben daar natuurlijk wel vaker geweest Marco een leerling van mij deed daar ook iets met gedichten
Een reactie posten