Gelukkig zijn ook veel mensen gewoon aardig tegen elkaar

Ik hoop niet dat ik eerdaags een blog zal moeten schrijven als 0Tessa0. Onder het kopje 'Ik ben boos !' schreef zij dat ze boos is op haar mede-wijkbewoners. 'Mensen die menen de wijk te moeten representeren op bijeenkomsten en in de krant.' Niet de komst van een paar honderd vluchtelingen maakt haar bang en zorgt voor onveiligheids-gevoelens, maar het geschreeuw van haar buurtgenoten !'

Er zijn mensen die het makkelijker vinden om te mopperen, dan om complimenten te geven. Er zijn er die eerder een sneer dan een vriendelijk woord uit zullen delen. Ik heb er zelfs meegemaakt die ronduit verklaarden dat ze vriendelijk zijn moeilijk vonden, dat ze bang waren dat mensen een loopje met ze namen, als je ze aardig tegemoet zou treden.

Uit eigen ervaring weet ik dat dat reuze meevalt. Natuurlijk kom je wel eens een linkmiegel tegen, die je voor de gek probeert te houden. Maar je zult er versteld van staan hoe vaak je een vriendelijke reactie krijgt, op een glimlach, een wuivende hand, of een ander wellevend gebaar of woord.

Als je het nieuws een beetje volgt, of op internet rond struint, kan het lijken alsof de hele wereld alleen maar tegen elkaar grauwt en snauwt. Vooral als er veranderingen op komst zijn. Van nieuwe dingen worden mensen nerveus en sommigen reageren dan per definitie negatief. Liever een scheldpartij dan een vriendelijk woord.

Je ziet het ook bij de komst van asielzoekers in wat men zo graag de vluchtelingencrisis noemt. Ja, het is een crisis, voor de vluchtelingen. Niet voor ons Nederlanders, wij zitten er immer warmpjes bij ? En dat zal echt niet anders worden met een paar duizend nieuwe mensen in ons land.

Gelukkig zijn ook nog mensen die gewoon aardig tegen elkaar zijn. Heel veel mensen zelfs. Dat merk je zodra je een voet buiten de deur zet. Als ik naar buiten ga wordt ik niet met scheldwoorden of verwijten ontvangen en hoef ik me niet door kluwen van vechtende buurtgenoten te worstelen. Welnee, we zeggen elkaar goeiedag en wuiven vriendelijk vanaf scootmobiel, fiets en vanuit de auto.

En zijn er best veel die de vluchtelingen hartelijk welkom heten in hun stad, dorp, of buurt. Ze komen niet zo prominent in het nieuws maar ze zijn er echt. In Nijmegen, bijvoorbeeld, waar een groot opvangkamp ingericht wordt zijn er verschillende acties georganiseerd, om de nieuwkomers op hun gemakt te stellen.

Ik zag zelfs een actie om onderbroeken te doneren. Dat is minder gek dan het klinkt, want mensen geven wel kleding, vaak die ze zelf gedragen hebben, maar niet hun oude onderbroeken, terwijl juist aan ondergoed grote behoefte is. De bedoeling is natuurlijk dat je een paar nieuwe slipjes koopt en die doneert.

Van die leuke, aardige acties lees en hoor je niet veel van in het nieuws. Dat wordt helaas overheerst door de mopperaars en schreeuwers. Maar af en toe zie je dat het in de dagelijkse praktijk heel anders gaat. In dit filmpje, bijvoorbeeld, van Omroep Brabant.

Een Syrische familie was zo dankbaar voor de opvang die ze kregen, in het Brabantse dorp Grave, dat ze een dankbetuiging op hun raam plakten.

Dat leidde weer tot nieuwe, leuke contacten met buurtbewoners.

Ik hoop en verwacht dat het in ons dorp ook zo zal gaan. We kregen afgelopen week een brief van de gemeente in de bus. Er is nog niets definitief, maar ook bij ons wordt nagedacht over mogelijkheden om vluchtelingen tijdelijk onder te brengen.

Er zat een kaartje bij met drie mogelijke locaties. Eén was ergens buiten het dorp in de polder. Dat lijkt me niks. De andere twee redelijk dicht bij mijn eigen huis. Eentje ook wel een beetje achteraf, maar de andere vlak bij de supermarkt waar wij ook onze dagelijkse boodschappen doen en vlak bij een school.

Die lijkt me dus de beste. Een vluchteling wil ook wel eens een boodschapje doen en misschien zijn er kinderen bij, die hoeven dan niet ver te lopen naar school. Bovendien is het middenin een rustige, welgestelde buurt. Ik verwacht dus geen protesten van mensen die bang zijn dat de nieuwkomers hun huizen, of uitkeringen in zullen pikken.

Maar je weet het nooit, sommige mensen reageren nu eenmaal liever met een protestactie dan dat ze in een welkomstcomité gaan zitten. Toch heb ik er wel vertrouwen in. En ik hoop eerdaags een blog te kunnen schrijven over het warme welkom dat de vluchtelingen kregen, in onze wijk.

Zie meer over de welkomstacties in Nijmegen op deze facebookpagina 

Lees het 'Ik ben boos'-blog van 0Tessa0 en de vele positieve reacties (en een enkele negatieve) op haar verhaal. 

De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Billie Holiday, in een boek, op film en op YouTube

Ik lees momenteel het boek 'Billie Holiday – The Myth and the Musician' geschreven door John Szwed. In een prettige, beknopte stijl geeft Szwed daarin een overzicht van de mythevorming rond de beroemde – en volgens velen tragische – jazz-zangeres. Het leuke is dat je, met het boek in de hand, haar loopbaan ook heel mooi kunt volgen op YouTube.

Er werd in de jaren '30 en '40 nog niet zoveel gefilmd als nu, maar toch is van Billie het een en ander terug te vinden, vanaf haar prilste begin als zangeres.

Billie zei dat ze haar eerste filmrolletje speelde in 'The Emperor Jones', een film uit 1933, met Paul Robeson in de hoofdrol. Tot nu toe heeft niemand haar in die film kunnen ontdekken. John Szwed schrijft dat ze er misschien uitgeknipt is, of dat ze ergens goed verstopt in een scene zit, in één van haar vele vermommingen. De hele film staat op YouTube, dus je kunt zelf gaan zoeken, hier een kort fragment. 

Wat zeker is is dat Billie Holiday een rol speelde in 'Symphony In Black – A Rhapsodie Of Negro Life', ook uit 1933, waarvoor Duke Ellington de muziek schreef. We zien in deze clip de Duke aan zijn piano, terwijl hij het stuk componeert en dan speelt met zijn band, doorsneden met beelden van werkende en dansende mensen. Billie komt in beeld in het deel 'Jealousy'.

We zien haar ruziën met een man, die haar op de vloer gooit (ze stuitert zelfs !), waarna ze 'The Saddest Tale' zingt. Een nummer, door Ellington geschreven, met maar negen regels tekst. Volgens John Szwed maakt ze er het beste van. Hij noemt haar acteerprestaties opmerkelijk, omdat ze zo ingehouden speelt, in een tijd waarin actrices '...lachend de meeste trieste liedjes zongen, of hun verdriet uitbeeldden met grote gebaren.' Volgens hem was de film een doorbraak voor Ellington en ook voor Holiday, die toen nog geen 20 jaar oud was.

Szwed schrijft dat regisseur Orson Welles, die een korte affaire met Holiday had, een groot jazzliefhebber was. Hij had eind jaren '30 plannen om een documentaire te maken over de geschiedenis van de jazz.

Door het uitbreken van de oorlog werden de voorbereidingen stop gezet, maar Welles gebruikte zijn research en contacten met jazzmuzikanten wel voor een reeks radioprogramma's. Gedeelten hiervan zijn ook te horen op YouTube. Hier vertelt hij het e.e.a. over New Orleans als bakermat van de jazz en de plaatselijke, swingende gebruiken rond begrafenissen.

In 1946 werd het idee van Orson Welles opnieuw opgepakt. Alleen koos filmmaatschappij RKO, voor een andere regisseur – Arthur Lubin – en een ander verhaal. In het script van Welles speelde Louis Armstrong de hoofdrol, nu was dat een rijke, blanke, juffrouw die aan de hand van haar dienstmeisje, gespeeld door Billie Holiday, de jazz ontdekt. De film kwam in 1947 uit onder de titel 'New Orleans'

We zien dat Billie Holiday zich in de avonduren transformeert tot glamoureuze nachtclubzangeres. Ze neemt haar werkgeefster mee naar het uitgaansdistrict 'Storyville'. Dat wordt op een zeker moment door de politie ontruimt, waarna alle muzikanten vertrekken naar Chicago. Billie zingt begeleid door Louis Armstrong een afscheidslied. 

Billie was niet gelukkig met haar aandeel in de film. Ze hekelde het hoge 'Uncle Tom'-gehalte van het verhaal en haar rol daarin. Haar moeder en stiefmoeder waren dienstmeisjes geweest, het was één van de dingen die zij altijd had willen vermijden.

De filmstudio was ook niet tevreden, maar om andere redenen. Zij waren bang dat de film 'te zwart' zou worden en knipten een aantal scenes met zwarte artiesten. De bizarre uitkomst is dat de film nu eindigt met een blanke zangeres die een jazznummer zingt. 'Jazz was een dame geworden, en een blanke ook nog...', besluit Szwed.

Toch krijgt 'New Orleans' van Allmovie.com nog twee sterren. Maar dat zal vooral zijn vanwege de muziek: 'Het hoogtepunt van de film is Holliday en Armstrong die "Do You Know What it Means to Miss New Orleans" spelen, zonder twijfel een groots moment in de geschiedenis van de muziek-film.'

Hier alle liedjes van Billie Holiday, uit de film New Orleans, op een rijtje, beginnende met haar korte optreden als dienstmeisje.

In 1953 werkte Billie mee aan een aflevering van de ABC tv-serie 'The Comeback Story'. Die ging over mensen die een moeilijke periode te boven waren gekomen. In het geval van Billie was dat '...een heroïne verslaving, armoede en racisme.'

Bij de gasten die met haar in de show verschenen was pianist en bandleider Count Basie. Aan het eind begeleide hij haar bij het nummer 'God Bless The Child'. Die opname heb ik niet op YouTube kunnen vinden, maar wel een filmpje van een jaar eerder, waarin Basie en Holiday hetzelfde nummer spelen. Ik moet zeggen ze ziet er prima uit en klinkt ook uitstekend.

In 1957 beleefde Billie Holiday wat John Szwed noemt, '...haar mooiste televisie-moment'. Twee schrijvers werden gevraagd om een aantal jazzmuzikanten uit te nodigen, voor een optreden in de CBS-studio. Daaronder ook Billie. Even dreigt er een kink in de kabel te komen als, op het laatste moment, iemand bij CBS bezwaar maakt tegen de aanwezigheid van een zangeres met een drugsverleden. Maar toen de producers aankondigden het hele programma, dat live uitgezonden zou worden, af te zullen blazen als zij niet mee mocht doen, werd het groene licht gegeven. Een beroemd fragment van dat optreden: Billie zingt 'Fine And Mellow' met een all-star-begeleidingsband.

Het filmpje begint met een aankondiging en een stukje interview, de muziek start na ruim een minuut. Ben Webster speelt de eerste solo op tenorsax, Lester Young de tweede. De trombonist is Dick Dickerson, daarna komt Gerry Mulligan op baritonsax. Tussendoor Roy Eldridge op trompet, dan weer Ben Webster en Roy Eldridge met een langere solo. Tussen al dit geweld is Billie zo te zien volledig op haar gemak. Twee jaar later zou ze overlijden.  

De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Het komt vast doordat we zulke optimisten zijn

Elke sportliefhebber weet het: voor elke winnaar zijn er tientallen, soms wel honderden verliezers. In de muziek en de kunst is het al net zo, tegenover elk succesverhaal staan enorme aantallen anonieme ploeteraars.

Toch zijn het de zeldzame successen die ons aantrekken en niet de vele mislukkingen die ons afstoten. Als Tom Dumoulin zijn fantastische ronde van Spanje bekroond had met de eindoverwinning, dan hadden de fietsenhandelaren in hun handen gewreven. Menig ongetalenteerde en ongetrainde had zijn spaarrekening geplunderd, om ook zo'n mooie racefiets aan te schaffen, net zo'n mooi shirt en dezelfde wielerhelm.

En kijk eens op YouTube hoeveel jongens en meisjes, van alle leeftijden, de wereld mee willen laten genieten van hun muzikale dromen. Sommigen kunnen echt wel een beetje gitaar- of pianospelen en er zitten heel behoorlijke zangers en zangeressen tussen.

Maar er zijn er ook die alleen maar met de plaat mee drummen, fluiten of zingen. En allemaal denken ze, dat ze zo geweldig bezig zijn, dat iedereen het moet zien en horen.

En dat terwijl in de kunsten de lonen gemiddeld het laagst zijn en de banen het schaarst en ook in de sport maar een enkeling er goed van kan leven en dan meestal maar voor een korte periode. Topsporters gaan vroeg met pensioen en dan ? Op je 35ste pas aan een echte loopbaan beginnen ? Hoe aanlokkelijk is dat ?

Laatst zag ik, op TV bij een voetbalverslag, een oud-international op de tribune zitten. Misschien een jaar geleden gestopt, gedwongen door een blessure. Hij was zeker 15 kilo aangekomen en bijna onherkenbaar door een zware baard. Wat moet er van zo'n jongen worden ? Trainer worden ? Daar zijn er nog minder van nodig dan voetballers !

Een verstandig advies aan ieder jong persoon, die ambities heeft in de kunst, muziek of sport, zou moeten zijn: ga liever een echt vak leren en hou dat andere erbij als hobby. Maar dat is niet wat je ziet gebeuren. Ouders stimuleren hun kinderen, soms tegen heug en meug, in de hoop dat het beroemde zangers, dansers of voetballers worden. Vaak ten koste van hun eigen levensgeluk en dat van andere gezinsleden.

Ben ik te somber ? Zou kunnen. Maar ik heb dan ook net gelezen over het droeve lot van drummer Wilgar Campbell, die meespeelde op lp's van gitaarheld Rory Gallagher en over de trieste einde van bassist Ric Grech, die ooit met Eric Clapton, Steve Winwood en Ginger Baker in de supergroep 'Blind Faith' zat. Zoek ze maar eens op op Wikipedia.

De meesten van ons gaan niet op zoek naar mislukkelingen, maar naar de grote sterren. Zo blijven we dromen en zijn we onverbeterlijk optimistisch. En als het ons zelf niet gelukt is om rijk en beroemd te worden, misschien lukt het onze kinderen dan wel...

Zie Wikipedia voor Wilgar Campbell 

en Ric Grech 

De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Het insectenbalkon

Jullie moeten het maar niet verder vertellen, maar ik probeer bij het inrichten van het balkon ook rekening te houden met insecten. Het zou kunnen dat sommige van mijn gezinsleden bij die gedachte wat onrustig worden, maar dat is echt niet nodig.

Laatst las ik een opmerking van iemand, ik geloof op Facebook, die zei dat het heel verstandig is om in je tuin planten te zetten waar wespen op af komen. Wespen zijn hoofdzakelijk insecteneters, maar iedereen die in de nazomer wel eens buiten iets zoets eet, of drinkt, weet dat ze ook van andere dingen houden.

Dan zou je zeggen: zet geen planten in je tuin waar wespen door aangetrokken worden, want dan lok je ze de tuin in. Maar dat is verkeerd gedacht, want in je tuin komen ze toch wel. En als ze nou op die planten afkomen, dan zitten ze op dat moment niet op je aardbeientaart, of in je ranja.

Een paar jaar terug heb ik vastgesteld dat ze ook houden van honingdauw, het zoete kleverige spul dat bladluizen afscheiden. Mieren zijn daar ook dol op. Dus is het ook verstandig om geen gif te spuiten om de bladluizen te bestrijden.

Het is sowieso verstandig om geen gif te spuiten, al was het maar omdat andere levende organismen daar ook onder lijden. Vogels, vissen en wie weet wijzelf ook.

Een erg best insectenjaar was het tot nu toe niet. Of dat aan het gif ligt zou ik niet weten. Anderen zeggen dat het door het weer komt. Kwakkelwinter, gevolgd door koel voorjaar en nu weer een vroege herfst.

Voor de bijen, van die hele kleine metselbijtjes, die vroeger al rond het balkon zoemden, op zoek naar een gaatje tussen de bakstenen om eitjes in te leggen, heb ik een bijenhuisje opgehangen. Wordt goed gebruik van gemaakt. Maar wespen ? Het kan zijn dat ik de verkeerde bloemen heb gekweekt, maar het blijft hier bij een enkele wesp.

Wel komen er regelmatig hommels. Die zijn niet éénkennig, ze komen op de klaver af, die bij het vlinderbloemenmengsel zat dat ik zaaide. Ze lusten de lobelia's en sutera's, die ik twee jaar terug kocht bij het tuincentrum en die door het milde weer de winter overleefd hebben. Ze toonden zelfs belangstelling voor de doorgeschoten andijvie, die werkelijk prachtige blauwe bloemen had.

Vlinders zag ik nauwelijks. Ik moest het doen met een paar dozijn rupsen van het grote koolwitje. Een bewijs dat er toch in ieder geval één vlinder op mijn balkon moet zijn geweest. Die rupsen knaagden de radijzenplant kaal.

Van het handje radijzen dat ik had liet ik de kleinste staan. Die werd zo reusachtig dat ik hem in een aparte pot zetten, waar hij heel mooi tot bloei kwam.

Ik dacht nog radijzenzaad te kunnen oogsten, maar daar dachten de rupsen anders over. Ze vraten alle vruchtjes op en knaagden zelfs de bovenlaag van de bloeistengels af, eerder dan dat ze aan de bladeren begonnen. Daarna vertrokken ze zonder een spoor achter te laten.

Ik heb het hele balkon afgespeurd, maar nergens iets gevonden dat op een verpoppende rups leek. Raadselachtig. Rupsenetende vogels heb ik er niet gezien, of roofzuchtige wespen, ze zullen wel naar beneden gekropen zijn om zich daar ergens te verpoppen.

Een insectenvriendelijk balkon levert dus best iets op, al zijn het geen indrukwekkende aantallen en al helemaal geen plagen. Dus mensen die mij maar raar vinden en denken dat ik mijn balkon beter mensvriendelijk in kan richten. Dat doe ik echt wel. Er staan comfortabele stoelen, er zijn parasols tegen de zon en planten om de insecten bij je weg te houden. Overal is aan gedacht.

De Strip: De strip van deze week is gemaakt door niemand minder dan de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men