zondag 9 maart 2014

De Hondsbossche, de Steenloper en de ambtelijke molens


Afgelopen week stond er een artikel in de krant over de Hondsbossche Zeewering. Hoewel ik er nooit geweest ben brengt die naam bij mij oude herinneringen boven. Bijna had ik ze weer opnieuw opgeschreven maar, na een kleine zoektocht, bleek dat ik dat 7 jaar geleden al eens gedaan heb. Ook toen was de Hondsbossche Zeewering in het nieuws.

Onze Noordzeekust wordt bijna helemaal beschermd door een duinenrij, die het achterland behoedt voor zware stormen en overstromingen. Bij Petten ontbreken die duinen over een lengte van 5,5 km. Daarom is er een hoge dijk aangelegd, de Hondsbossche Zeewering, genoemd naar een bosgebied dat daar ooit lag.

In 1981 is de Zeewering op deltahoogte gebracht, ruim 11 meter boven NAP. Maar 7 jaar geleden bleek dat toch niet hoog genoeg en werd er gesproken over het verhogen, of misschien wel helemaal veranderen, van de kustverdediging ter plaatse.

Nu is het plan om de dijk te bedekken met kunstmatige duinen en voor de kust 20 miljoen kubieke meter zand op te spuiten. Maar op dit moment ligt de zaak bij de Raad van State, omdat milieugroepen bezwaar hebben gemaakt.

De rotsachtige zeewering blijkt een ideale woonplaats voor de zeldzame Steenloper. Mochten de plannen doorgaan dan verdwijnt, met de Hondsbossche, ook het leefgebied van honderden van deze vogels onder een dikke laag zand.

Zelf ben ik er dus nooit geweest en ik heb ook nog nooit een steenloper in levende lijve gezien. Ik moet, bij de Hondbossche Zeewering, altijd denken aan een project dat maar niet van de grond kwam: De archeologische kaart van Noord-Holland, die ik ooit zou gaan tekenen. 7 jaar geleden schreef ik er het volgende over, op het Volkskrantblog:

'In de jaren ’80 werkte ik op de tekenkamer van de Oudheidkundige Dienst, in Amersfoort. Wij tekenaars maakten illustraties voor de archeologische publicaties van de dienst. Vaak waren dat langlopende projecten, waar jaren aan gewerkt werd.

Om alle archeologen van dienst te kunnen zijn werd er een rooster opgesteld. De wetenschappers konden tekentijd aanvragen en wij kregen elk kwartaal te horen wanneer we aan welke projecten moesten werken.

Toen ik pas op de tekenkamer zat trof ik op mijn werkrooster 4 weken tekentijd aan voor archeoloog J.F. en zijn ‘archeologische kaart voor Noord-Holland’. J.F. was een verwilderd uitziende man, die algemeen beschouwd werd als het grootste warhoofd dat er op de dienst rondliep. Tegelijkertijd was hij een van de meest geliefde medewerkers. Dat zie je vaker: ongeorganiseerd, maar zeer sympathiek.

Ik wist dat allemaal nog niet en ging aan het begin van de eerste week zitten wachten tot J.F. zou komen, om me de werkzaamheden uit te leggen. Halverwege de ochtend vroeg ik aan mijn chef of hij wist waar J.F. bleef. Dat wist hij niet, maar als ik me verveelde moest ik maar iets uit de diversenkast pakken. Ik zocht een mooie aardewerken pot uit en ging aan het werk.

J.F. kwam die dag niet. Hij kwam die week niet en liet zich zelfs de hele maand niet zien. Er ging een kwartaal voorbij en op het nieuwe rooster stonden weer vier weken tekentijd voor J.F. Ik maakte de eerste dag een opmerking over het wegblijven van J.F. en zocht maar weer iets anders om te doen.

Ergens in de middag kwam J.F. ineens zenuwachtig de tekenkamer binnen gelopen. Wie was die Jan die naar hem gevraagd had ? Ik maakte me bekend en zei hem dat ik me afvroeg waarom er toch telkens tekentijd gereserveerd stond, terwijl er geen tekenwerk te doen was.

J.F. verontschuldigde zich, maar die archeologische kaart van Noord-Holland was echt een prachtproject. Een samenwerking tussen de archeologische dienst, de universiteit van Amsterdam en een hoogleraar cartografie uit Utrecht, een autoriteit op zijn vakgebied. Echt een buitenkans dat ik daar aan mee mocht werken. Alleen tekenwerk had hij voorlopig niet. Maar misschien vond ik het leuk om eens een vergadering over het project bij te wonen ?'

Niet lang daarna zat ik aan een vergadertafel in een Amsterdams grachtenpand. Naast J.F. en ik waren de Utrechtse hoogleraar, een tweetal studenten en de dijkgraaf van Noord-Holland aanwezig. De laatste deelde, als kennismakingsgeschenk, boekjes uit over de Hondsbossche Zeewering.

In de 5 jaar dat ik op die tekenkamer gezeten heb is er van tekenen voor die archeologische kaart nooit iets gekomen. En sindsdien associeer ik de Hondsbossche met dat spookproject. Maar ambtelijke molens malen langzaam. Er zijn 7 jaar voorbij gegaan tussen de eerste plannen en de mogelijke verhoging van de Zeewering. Misschien heeft mijn opvolger inmiddels ook wel een heel mooie kaart getekend...


Zie op Wikipedia: De Hondbossche Zeewering


De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Kijk hier voor deel 1  - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige verhaal.

Klik op de strip voor een grotere weergave.

Kijk voor het vorige verhaal naar het Strip Jaaroverzicht van 2014

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men



4 opmerkingen:

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Dat verhaal heb ik gemist. Leuk om het eens terug te lezen.

martin zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
martin zei

Tekenen op de Hondsbossche; beter kan je niet hebben. Ik had ook jarenlang een project aan die zeewering: http://farm8.staticflickr.com

Jan de Stripman zei

@zelfstandig journalist - Ik was zelf al bijna vergeten dat ik het opgeschreven had. Als ik het over 7 jaar nog eens plaats, kijken of je het dan nog weet...;o)

@martin - Van jouw project is tenminste iets terechtgekomen...;o)