In een tijd waarin schoolkinderen elkaar met allerlei wapens naar het leven staan zal het niet zo snel meer gebeuren, maar toen ik 10 werd kreeg ik van mijn ouders een zakmes cadeau. Waarschijnlijk heb ik er lang om moeten zeuren en vermoedelijk zullen er wel restricties aan het gebruik verbonden zijn geweest.
Maar ik denk dat er rond 1970 ook nog niet zo zwaarmoedig tegen de combinatie van kinderen en messen aangekeken werd. Ik werd geacht er verantwoordelijk mee om te springen. En dat heb ik ook gedaan. Ik heb mijn zakmes zorgvuldig bewaard, niet uit handen gegeven en er nooit iemand mee verwond.
Het was ook een bescheiden mesje. Rood, zoals een Zwitsers zakmes, maar niet met tientallen onderdelen. In het mijne zaten maar 5 werktuigjes: Een mes uiteraard, een flessenopener, een blikopener, een kurkentrekker en een priem.
Erg huishoudelijk, dus. Ik denk dat ik naast het mes, de flessenopener en kurkentrekker ook het meest gebruikt heb. De blikopener was een onhandig ding, maar de punt ervan was scherper dan die van de priem, dat was een stomp stuk metaal waarmee je echt niet veel aan kon vangen.
Met het mes sleep ik nieuwe punten aan mijn potloden en speelde ik met vriendjes een spel dat we landjepik noemden. Je tekende dan eerst een rechthoek in het zand en gooide daar vervolgens het mes in. Waar dat neerkwam trok je een streep waarmee de rechthoek in tweeën gedeeld werd.
Elke speler kreeg een helft en probeerde het mes in de helft van zijn opponent te gooien. Als dat lukte werd die helft weer opgedeeld en uiteindelijk bleef er één met een piepklein stukje over. Nu ik er zo over nadenk zal dat wel niet de manier zijn geweest waarop we het speelden. Want dan zou de ander een heel groot stuk veroverd hebben, waarin zijn tegenstander dus gemakkelijk z'n mes kon gooien.
Zo zou er aan het spel nooit een einde komen. Je zou er een metafoor in kunnen zien: Grote bedrijven die kleintjes opslokken, maar dan weer uit elkaar vallen. Met sommige landen is het ook zo gegaan. En het opslokken en uit elkaar gaan kan soms eindeloos lang doorgaan.
Dat het een riskant spel is bleek toen ik mijn, nog zo mooie, nieuwe zakmes op een onder het zand verborgen steen gooide. De punt van mijn mes stond om een hoekje en toen ik hem weer recht probeerde te slaan brak hij af. Mijn Opa sleep er op de slijpsteen een nieuw puntje aan, maar mijn mes was wel een centimeter korter geworden.
Zo ligt het nu al jaren in een laatje. Wie loopt er ook nog met een zakmes ? Je krijgt er maar gaten in je broekzakken van...
De Strip: De strip van deze week is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van het vorige verhaal.
Klik op de strip voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
6 opmerkingen:
Je zou er ook een boete voor krijgen als je er in het openbaar mee rondloopt vandaag de dag.
@zelfstandig journalist - Zolang je het maar in je zak houdt ziet niemand er iets van...;o)
Jan ik heb er vrijwel altijd een bij me. He huidige mes vond ik in 1990 in de bergen in Noord-Spanje. Het leek me veiliger het mee te nemen dan te laten liggen. Mijn kindren hebben er nog wel een gekregen. Inderdaad met de boodschap ga er verantwoordelijk mee om. Ze gaan er helaas onverantwoord niet mee om. Landjepik speel je met een Uzi op de computer tegen een ander die in Argentinië zijn M16 tegen je opneemt.
Jongens en messen - daar zit een bepaalde aantrekkingskracht in. Ik heb ooit zo'n zwitsers zakmes gehad met zo'n beetje alles d'r op en d'r aan. Zelfs een loepje, visfileer geval, een tandenstoker en een pincet.Zeldzaam onhandig ding. De pincet en tandenstoker was ik al snel kwijt, eruit gevallen. De rest ging zo zwaar open dat het m'n nagels kostte. Tegenwoordig heb je ze ook al met een memorystick erin.
Echt iets voor jongens:-)
@antoinette - Dat blijkt...;o)
Een reactie posten