woensdag 29 februari 2012

De Stripmannen veroveren de wereld



Ach, ja, na Nederland en België is de rest van de wereld kinderspel. Het zal niet lang duren of The Amazing Comics Men zijn in de Engels sprekende landen net zo'n begrip als, pak hem beet, Walt Disney.

Amerikaanse kinderen zullen rondlopen met T-shirts met onze tekeningen er op. Typische uitdrukkingen uit onze verhalen zullen doordringen in het dagelijkse taalgebruik van de Londenaar. En in New South Wales zal de Mysterious Helpman Society opgericht worden.

Hm... zo'n vaart zal het misschien niet direct lopen, maar de eerste bescheiden stap is gezet. Afgelopen weekeinde zijn we een Engelstalig Stripblog gestart op Wordpress. Daar had ik al een poosje een account, waar ik niet veel mee deed. Dus toen er, in het contact met een buitenlandse striptekenaar, de vraag opkwam of we niets in het Engels hadden, leek het me aardig om dat dan maar eens te proberen.

Aan de ene kant valt het niet mee om je stripjes even om te zetten in een andere taal. Okay, we understand English very well, maar schrijven is weer very diffetent cook.

De eerste paar comics die ik, op het nieuwe blog, plaatste hadden dan ook, voor het gemak, nauwelijks tekst. Daarna hebben we in onderlinge mails wat vertalingen uitgewisseld en gaandeweg beginnen we er wat meer vertrouwen in te krijgen.

We hebben zelfs al een reactie binnen en iemand die een van de cartoons leuk vond. Zo zie je maar weer. Maar ondanks deze bemoedigende ontwikkelingen zijn er nog genoeg vragen en onzekerheden. Bij welk deel van de wereldbevolking sluit onze humor en verteltrant het beste aan ? Zullen we misschien in onze onwetendheid bepaalde taboes overtreden ?

En op welk moment van de dag moeten we onze nieuwe strips publiceren ? Voor Nederland is dat al een goede vraag. Meestal zet ik mijn blogs in de loop van de ochtend online. Voornamelijk omdat ik dan zelf actief ben en tijd heb. Maar veel Nederlandse bloggers publiceren juist in de avonduren, sommigen zelfs in het holst van de nacht.

En 's ochtends vroeg is het in Amerika middernacht, terwijl in Australië de avond net begint. Misschien is de middag dan toch geschikter ? Dan is Amerika vol op aan de dag bezig terwijl de Australiërs en Nieuw Zeelanders nog net niet gaan slapen.

Of misschien maakt het ook geen moer uit. Geïnteresseerde stripliefhebbers zullen ons misschien toch wel vinden. We gaan het afwachten. Voor wie nieuwsgierig is ga gerust eens kijken op het blog van  The Amazing Comics Men.

Zie ook deze handige kaart met de wereldtijden in real time  

dinsdag 28 februari 2012

Indrukwekkende vliegbewegingen - Reigers in het park


Lentekriebels is een beetje lullige omschrijving voor de indrukwekkende manoeuvres die de reigers de afgelopen dagen in het park uitvoerden. 
Maar het heeft ongetwijfeld met het komende voorjaar te maken 
dat ze nu zo actief zijn.


Er worden rondjes gevlogen, soms achter elkaar aan. 
Er worden diepe, rauwe, soms ook schrille kreten geslaakt. 
En er worden flinke nesten gebouwd...


Dit is een beetje een zoekplaatje, 
maar er staan drie reigers op deze foto...


Er zijn mensen die een hekel aan ze hebben, vooral stadbewoners, die last hebben van de uitwerpselen, of bezitters van vijvers die hun kostbare vissen in hongerige reigermagen zien verdwijnen. Maar het zijn indrukwekkende vogels. 

Zie ook Wikipedia en Vogelbescherming over de Blauwe reiger.

Op de onderste foto kun je doorklikken voor een grotere weergave...



zondag 26 februari 2012

Sport is niet eerlijk en kunst is bedrog



Dit weekeinde gaat het wielerseizoen van start. Er zijn al wel eerder wedstrijden verreden, onder andere in Qatar en Australië, maar voor de liefhebbers begint het pas echt, op zaterdag, met de Omloop Het Nieuwsblad.

Vroeger droeg die wedstrijd de meer tot de verbeelding sprekende naam: Omloop Het Volk. Alsof een hele natie opstond om een rondje te gaan fietsen. 'Het Volk' was de naam van een Vlaams dagblad. In 2008 werd dat overgenomen door een andere krant, 'Het Nieuwsblad', en zo doende.

Zondag is er direct een herkansing voor de renners in de wedstrijd Kuurne-Brussel-Kuurne. Mooie ritten zijn dat, met kasseistroken, hellingen en als het weer meezit, kou, regen en modder. Ik zet TV er voor aan, op een Vlaamse zender, natuurlijk.

Maar ik vraag me wel af waar die wielrenners de motivatie vandaan halen, om weer opgewekt aan een nieuw seizoen te beginnen. Recente voorvallen, rond hun collega's Contador en Ulrich, hebben laten zien dat uitslagen van wedstrijden, nog jaren na dato, onzeker zullen zijn.

Wielrennen is een rare loterij geworden, nu de dopingcontroles zo verfijnd zijn, dat zelfs de miniemste sporen van verboden middelen opgespoord kunnen worden. Of Contador zich werkelijk opzettelijk gedopeerd heeft doet er niet toe. Of hij voordeel zou kunnen hebben van het gebruikte middel is van geen belang.

Zodra je naam in verband met doping gebracht kan worden ben je de klos Ook als je, zoals Ullrich, nooit op het gebruik van verboden medicamenten betrapt bent. Het is al bewonderenswaardig om, onder dergelijke omstandigheden, überhaupt nog op in wedstrijdverband op een fiets te willen stappen.

Maar je wil toch een eerlijke wedstrijd ? Zullen veel mensen uitroepen. Zeker, maar we moeten het niet overdrijven. In sport is absolute eerlijkheid een illusie. Het begint er al mee dat de ene sporter van nature meer aanleg en talent heeft dan de ander. Dat is niet eerlijk.

Sporters uit het rijke westen zijn, in hun jeugd, beter gevoed en verzorgd dan die uit arme landen. Dat is niet eerlijk. De ene sporter zal betere omstandigheden hebben om te trainen dan de ander. Dat is ook niet eerlijk. In de 19e eeuw, toen sporten nog een tijdverdrijf was voor welgestelde heren, werd trainen sowieso als onsportief gezien.

Sommige sporters gaan dan ook nog eens trainen in de bergen. Niet omdat daar hellingen zijn, maar vooral omdat er minder zuurstof in de atmosfeer zit. Het lichaam reageert daarop door extra rode bloedlichaampjes aan te maken, waardoor er toch voldoende zuurstof naar de spieren gaat.

Eenmaal terug op zeeniveau heb je daar voordeel van. Toch is dat niet verboden. Hetzelfde effect bereiken door medicijnen te nemen mag dan, gek genoeg, weer niet.

Maar zelfs als er een wedstrijd gehouden wordt tussen renners die op hoogte hebben getraind, anderen zich met medicamenten hebben opgepept en 'eerlijke' sporters die dat allemaal niet hebben gedaan, is de uitslag nog zeer onzeker.

Een 'eerlijke' sporter kan net doen alsof hij zich niet goed voelt, zich de hele wedstrijd achter de ruggen van anderen verschuilen, zo energie sparen en toeslaan in de eindsprint. Tactisch slim, noemen we dat, maar het is ook gewoon niet eerlijk.

Nee, zullen velen roepen, laat die hele sport dan maar zitten, geef mij maar kunst en cultuur. Toch zou er van mijn cd-verzameling niet veel over blijven als alle muzikanten, met terugwerkende kracht, op doping gecontroleerd werden . Mijn boekenkast zou lege planken vertonen als het werk van gedrogeerde schrijvers alsnog verwijderd zou worden.

En terecht, natuurlijk. Die boeken staan vol verzonnen verhalen. Daar is niets eerlijks aan. Als je echt om waarachtigheid geeft moet je naar film en theater al helemaal niet gaan. Acteurs doet niets anders dan liegen en bedriegen. Of dacht je echt dat ze van elkaar hielden of elkaar naar het leven stonden ? Het is allemaal bedrog !

Als een schrijver, die overtuigend liegt, als beloning de Nobelprijs kan krijgen en een acteur, die de boel meesterlijk voor de gek houdt, een Oscar, laten we dan ook eens bewondering hebben voor een sporter die op creatieve wijze met de waarheid omgaat.





De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor het eerste deel van dit verhaal.


Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige episode van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

De website van  de Geheimzinnige Hulpman is tijdelijk buiten gebruik !

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 


zaterdag 25 februari 2012

Laag bij de grondse foto's


Vanochtend in het park. 
Terwijl er boven mijn hoofd toch ook genoeg gebeurde... 


Maar deze bemoste beukenwortels zijn ook best decoratief. 
En ze bewegen minder dan de reigers, roodborstjes en spechten...  



donderdag 23 februari 2012

Het ideale vulpotlood - Over tekenmateriaal en -techniek



Het ideale vulpotlood is er een dat je kunt vinden en waar een stiftje in zit. Dat klinkt misschien een beetje flauw, maar heel veel meer eisen zou ik er niet aan willen stellen.

Afgelopen dinsdag wilde ik verder schetsen aan mijn nieuwe strip. Maar bij de eerste potloodstreek verdween het puntje terug in mijn vulpotlood. Dat kan gebeuren als het grafietstiftje te kort is geworden.

Geen nood, dacht ik, ik heb nog wel ergens reserve stiftjes. Een half uur later had ik 4 vulpotloden gevonden en 2 doosjes grafietstiftjes. Helaas bleek, na enig gepuzzel en gepruts, dat voor alle potloden stiftjes van 0,5 mm nodig waren en ik alleen puntjes van 0,7 mm had.


Beetje sukkelig. Ik herinnerde me dat ik nog een ander vulpotlood moest hebben, geel van kleur, misschien dat de stiftjes daar wel in pasten ? Nog een half uur later besloot ik maar op te houden met zoeken. En ook het tekenen stelde ik maar even uit. Wat je daar, naast een goed gevuld potlood, in ieder geval bij nodig hebt is rust en kalmte. Die waren inmiddels ook zoek.

potloodschets
Uiteindelijk kocht ik een dag later bij de plaatselijke kantoorboekhandel 2 doosjes stiftjes van 0,5 mm en nog maar een extra vulpotlood. Nu heb ik er 5, die allemaal gevuld zijn met passende stiftjes. Jammer genoeg verkocht men geen vulpotloden waar stiftjes van 0,7 mm in passen. Dat moet dan maar een andere keer, bij een beter gesorteerde winkel.

Over het algemeen stel ik niet al te veel eisen aan mijn materiaal. Ik heb ook wel getekend met ouderwetse potloden die je met de puntenslijper van een scherp puntje moet voorzien. Of met een vulpotlood voor dikke grafietstiften.


Op de pc ingekleurd

En op 120 grams tekenpapier, op Bristolboard en zelfs krimpvrij, gematteerd polyester tekenfolie, met speciale buisjespennen met robijnen punt. Maar tegenwoordig ben ik, wat ondergrond betreft, al tevreden met het meest simpele printerpapier. Als de inkt er maar niet op uitloopt en het niet te snel kreukt bij het gummen.

Voor het inkten gebruik ik de laatste jaren viltstiften en fijnschrijvers. Veel plezier heb ik van een setje van 3 van het merk Edding. Die zijn bijna zo strak als ouderwetse Rotringpennen. Maar, voor de dikkere lijnen, gebruik ik ook heel goedkope modelletjes van andere merken.

Penseeltekening
Vroeger, toen ik het tekenen nog wat sportiever opvatte, werkte ik met Oost-Indische inkt en kroontjespennen, of fijne penseeltjes. Die laatste zijn echt voor de fijnproevers. Het kost een paar jaar voordat je het tekenen met een penseel onder de knie hebt, maar het loont de moeite.

Mooie volle lijnen, die van haarfijn tot lekker dik uit kunnen waaieren. Het voornaamste nadeel is dat je op groot formaat moet werken en in het digitale tijdperk is het wel prettig als je werkstuk, in één keer, onder de scanner past. En als zo'n grote tekening eenmaal verkleind en weer aan elkaar gephotoshopt hebt, is het maar de vraag wie er nu eigenlijk nog ziet hoe prachtig je penseellijnen zijn.

Potloodschets, geïnkt en ingekleurd op de pc
Als alternatief heb ik ook nog een tijd het inkten helemaal per computer gedaan. Je kunt heel mooie tekentablets kopen, met drukgevoelige pennen, waar je na enige oefening net zo goed mee kunt werken als met echte inkt en penselen. Groot voordeel is dat je gemakkelijk foutjes kunt corrigeren, of zelfs hele delen overnieuw kunt doen, zonder je tekening te verpesten.

Maar goed. Zoveel tijd en energie kan ik inmiddels niet meer in mijn tekenwerk stoppen. Het moet sneller en efficiënter en dan is het ouderwetse potlood en viltstiftwerk nog het handigste. Als je ze kunt vinden en als ze goed gevuld zijn, natuurlijk.

Geïnkt op de pc in combinatie met bewerkte foto
De potloodschetsen inkt ik dus weer gewoon op papier. Die tekening scan ik en kleur ik in op de laptop. Het fijnere werk gaat heel prettig met de vingers en het touchpad. Soms experimenteer ik wat met combinaties van foto en tekening. Zo blijft het spannend...



dinsdag 21 februari 2012

Odilon de Naaktkat - Geen haar op zijn hoofd


Nu ja, eigenlijk...
 Als je heel goed kijkt zie je dat hij best wel haar op zijn hoofd heeft. 
Het zijn alleen erg korte, dunne haartjes...



Op z'n oren zijn ze wel wat langer...



Zodra je wat meer afstand neemt...



...valt de beharing minder op...



zondag 19 februari 2012

Vreemde mechanismen en moeilijke keuzes



Het gaat slecht met de economie. We zitten in een recessie. De economie is maar liefst 0,7% gekrompen in het afgelopen kwartaal. Tsjongejonge ! Dat is een fikse stap terug, hoor. Waarom halen we er onze schouders niet over op ? Wat is nou 0,7% ?

Maar gek genoeg raken nogal wat mensen in paniek door zo'n cijfer. Er moet bezuinigd worden ! En als gevolg daarvan gaan sommige mensen er wel 10 of 15% op achteruit. Daar snap ik nou niets van. Hoe kan 0,7% krimp nou, voor bepaalde groepen, 15% minder inkomen betekenen ? Dat is een vreemd mechanisme.

In Griekenland, waar het nog veel erger is met de economie, zijn de gevolgen navenant. De economie ging daar met 7% achteruit en hadsekidee ! De regering slaat daar, onder druk van Europa, zo fors aan het bezuinigen dat de gepensioneerden er 15% op achteruit gaan. En de minimumlonen dalen zelfs met 20% !

Het zijn natuurlijk ook de minimumlijders en gepensioneerden die de crisis veroorzaakt hebben. Of niet soms ? Het is dus volstrekt logisch dat je nooit hoort dat de managers en directies, van grote bedrijven en financiële instellingen, er 15 of 20% op achteruit gaan. Die hebben immers alles gedaan om deze crisis te voorkomen.

Je vraagt je wel af of onze regering het allemaal wel zo goed aanpakt. Dat zwartgallige gebezuinig, daar wordt een mens ook niet vrolijker van. Zou het niet veel beter zijn als premier Rutte zijn meest zonnige gezicht opzet, een hand losjes in de zak steekt en vrolijk roept dat het allemaal reuze meevalt voor ons land ?

Zo'n meneer van het CBS die, als een doodgraver zo somber, komt vertellen dat we in de recessie zitten. Is dat nou zo nodig ? Hij beweerde bijvoorbeeld dat de problemen veroorzaakt worden door ons consumenten. Wij hebben minder energie verbruikt en minder geconsumeerd. Wel logisch dat we dan voor straf geen loonsverhoging krijgen en hogere prijzen en tarieven moeten betalen.

Maar zo droevig is het allemaal toch niet ? Er zijn best wel lichtpuntjes. We maken ons immers ook zorgen om het opraken van fossiele brandstoffen en andere grondstoffen ? We willen toch dat de CO2-uitstoot vermindert ? Laten we dan blij zijn dat we minder gebruikt en geconsumeerd hebben !

Het is hartstikke goed voor het milieu als het wat minder goed gaat met de bedrijven en als er minder mensen van en naar hun werk rijden. En de werkelozen die erbij komen kunnen dan mooi, gratis en voor niets, van die onbedorven natuur genieten.

Je zou dus hopen dat die crisis nog een jaar of 10 aanhoudt. De kans daarop is best aanwezig want onze regering blijft als een dolle hond door bezuinigen. Er zijn altijd nog wel weer nieuwe oudjes, zieken en werkelozen te vinden die je nog wat minder geld kunt geven.

Enig tegenwicht komt wel van de grote gedoger, want die vindt dat je alleen buitenlandse oudjes, zieken en gehandicapten minder geld moet geven. Maar goed, je zult zien dat ook de mensen hier weer minder gaan consumeren en brandstoffen gebruiken en zo komen we nooit uit de crisis. Prima !

Maar ik ben dan weer bang dat er, op den duur, andere mensen aan het bewind zullen komen, die wel een manier vinden om de economie weer aan te zwengelen. En met de nieuwe natuurwet van Bleker kan het haast niet anders of dat gaat ten koste van de natuur.

Moeten we dan maar VVD stemmen ? Dat is kiezen voor de crisis en dus, met een omweg, voor het milieu ! Een stem op Groen Links of SP kon in dit geval wel eens negatievere gevolgen hebben. Dat zijn toch moeilijke keuzes...


De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf.



Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige episode van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

De website van  de Geheimzinnige Hulpman is tijdelijk buiten gebruik !

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 


zaterdag 18 februari 2012

Het Strip-jaaroverzicht van 2012



Alle strips van 2012 op een rijtje. Samen met het het strip-jaaroverzicht van 2011 vormt deze pagina een overzicht van al onze gezamenlijke vervolgstrips.


Te beginnen met 'Klaverbeek grijpt in', een verhaal van de Geheimzinnige Hulpman, waarin de Stripmannen geheel buitenspel worden gezet...


Wordt vervolgd met...


...een verhaal van de Stripman over twee jongens, Wim en Jan getiteld 'Ruimte voor de economie'

Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5



Waarna de Geheimzinnige Hulpman het weer overneemt met twee korte verhalen: 

Túareg en het Gesloten Rijk 

Deel 1
Deel 2
Deel 3

En de geschiedenis van Tinnef en Halleluja

Deel 1 
Deel 2


De Stripman vervolgt dan vervolgens met het vervolg: 


Wim en jan in het Zwart-Witte Land

Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5



De Geheimzinnige Hulpman gaat dan verder met een ander verhaal uit het boek van Klaverbeek:

Túareg en de Geheimzinnige Brief

Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5

Waarna de Stripman verder vertelt over Wim en Jan, die aardige jongens, in Wim en Jan gaan Ondergronds: 

Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5

In het daaropvolgende verhaal van de Geheimzinnige Hulpman gebeuren vreemde dingen. Het heet dan ook: Hekserij


Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
Deel 7
Deel 8
Deel 9
Deel 10
Deel 11


Daarna vervolgt de Stripman met 
De Grote Boze Vogel

Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4


De Geheimzinnige Hulpman besluit het jaar met nieuwe verwikkelingen rond Theo en zijn hond...

Deel 1 
Deel 2 
Deel 3
Deel 4

Nieuwe verhalen zijn al in de maak en zullen verschijnen in het Strip-overzicht van 2013...

donderdag 16 februari 2012

Een echte vogelliefhebber discrimineert niet


Er zijn mensen die zeggen van vogels te houden. Maar niet van alle vogels.
 Kraaien, eksters en meeuwen, bijvoorbeeld, die mogen wel dood. 
Van die mensen dan. Van mij niet, hoor. 
Ik heb niet zo'n last van zulke discriminerende gedachten...


Kijk, van een duivenhouder, of kippenboer, kan ik me nog voorstellen
 dat die niet blij is als een van zijn kweekproducten door een sperwer, 
of havik, gepakt wordt...


Maar als je de vogels op je balkon, of in je tuin, voert, 
dan kun je toch moeilijk bezwaar maken als een roofvogel ook eens een graantje, 
of liever een musje, of meesje meepikt...?


Dus gooi ik ook wat brood op het dak voor de meeuwen en kraaien. 
En voer ik de mezen en merels ook voor de sperwer. 
Een echte vogelliefhebber discrimineert niet...

Op de onderste twee foto's kun je doorklikken voor een grotere weergave...

woensdag 15 februari 2012

Toad in the hole – Een pad in het gat ?



Engelsen zijn rare jongens. Maar, terwijl ze de Fransen uitschelden voor 'kikkervreters', zal het toch niet zo zijn dat ze zelf padden eten ? Een traditioneel Engels gerecht heet immers 'Toad in the hole', een pad in het gat, dus.

Maar zo letterlijk moet je het niet nemen. Geen amfibieën bij de ingrediënten voor dit ovengerecht. Wel (runder-)worstjes en een dik pannenkoekbeslag.

In diverse kookprogramma's van de BBC had ik het al eens voorbij zien komen en laatst stond er zelfs een recept in de Allerhande, het blad van Albert Heijn.

Er zijn verschillende varianten. Je kunt spek om je worstjes wikkelen, of een uitje mee laten bakken, je kunt er jus bij maken, of niet. En je kunt het maken met gewone tarwebloem of met zelfrijzend bakmeel. Ik vond op de Goodfood-website van de BBC een uiterst simpel basis recept.

Neem een flinke ovenschaal, in mijn geval een ronde met een doorsnee van 25 cm, doe daar een scheut zonnebloem olie in. Drapeer er 8 biologische runderchipolata-worstjes in en zet de schaal in een voorverwarmde oven. Ongeveer 15 – 20 minuten, op 200 graden.

Maak ondertussen een dik pannenkoekbeslag, van 140 gram bloem, 1/2 theelepel zout, 2 eieren en 175 ml halfvolle melk.

Als de worstjes klaar zijn, het vet moet sissend heet zijn, haal je de schaal uit de oven en gooit het beslag erbij. Zorg dat in ieder geval de randen bedekt zijn, die worden lekker knapperig.

Het geheel weer terug in de oven, voor 20 tot 25 minuten, op 200 graden. Als het beslag mooi bruin is is je toad in the hole klaar. Eventueel serveren met een jus, of saus, naar keuze en doperwtjes.

Ik maakte er een jus bij van een klont margarine, waarin ik wat prei en kleingesneden knoflook fruitte, samen met wat hamblokjes die nog in de koelkast lagen. Een eetlepel bloem erbij, goed roeren, dan water toevoegen tot de gewenste dikte bereikt is. Op smaak brengen met een half bouillonblokje, een scheutje ketjap manis en wat tomatenketchup.

Waarom gerecht Toad in the Hole genoemd wordt schijnt niemand precies te weten. Op de Engelse Wikipedia wordt verondersteld dat het misschien komt omdat de worstjes op padden die uit hun holletje kijken zouden lijken. Maar erg overtuigd zijn ze daar niet van. Het smaakt in ieder geval wel lekker...!

zondag 12 februari 2012

Is de man de zwakste schakel ?



Normaal gesproken kijk ik niet veel naar quizzen op de TV. Maar in oktober was ik een paar weken aan bed gekluisterd door ziekte en toen ontdekte ik de Britse quiz The Weakest Link. In ons land is die een paar jaar te zien geweest, in een Nederlandse versie, die De Zwakste Schakel heette.

Onze versie werd gepresenteerd door Chazia Mourali. Haar poging om de originele strenge quizmeesteres, Anne Robinson, te imiteren sloeg de plank zo ernstig mis dat het met haar TV-loopbaan daarna nooit meer echt goed gekomen is.

Die strenge, plagerige, maar ook humoristische presentatie is een van de grote troeven van de Weakest Link. Anne Robinson doet het virtuoos, scherp, maar toch zo dat je gelooft dat ze diep van binnen een tof wijf is. Bij Chazia is die gedachte nooit bij me opgekomen.

Ook het gegeven dat de deelnemers moeten samenwerken, maar elke ronde de zwakste speler weg moeten sturen, is slim gevonden. Met de weggestuurde deelnemers volgt dan nog een korte evaluatie. De meesten nemen hun exit opvallend sportief op.

Het is lang geen makkelijk spel. Dat blijkt wel uit het gegeven dat, van de mogelijke 10.000 pond aan prijzengeld, maar zelden meer dan 3000 pond binnen wordt gehaald. De vragen, over allerlei onderwerpen, nemen bovendien in elke ronde in moeilijkheid toe.

Mijn reden om te kijken was dat ik me, na een week hoge koorts, afvroeg of mijn hersens nog wel goed functioneerden. Dat viel mee, hoewel ik van een aantal categorieën, zoals moderne popmuziek, of bekende Britten, bijvoorbeeld, niet veel afweet. Gaandeweg groeide mijn bewondering voor de kandidaten die, ondanks de stress van de studio en de kritische vragen van Anne Robinson, goede antwoorden bleven geven en de finale haalden.

Wat me ook opviel was dat er, bij de 9 deelnemers, steeds 5 mannen zijn en maar 4 vrouwen zijn. Is dit discriminatie ? Ja, dat is het. Maar positieve discriminatie want, na een paar maanden kijken, ben ik tot de conclusie gekomen dat mannen gewoon minder kans hebben in dit spel.

Of ze minder goed tegen de spanning kunnen, of eerder in de war gebracht worden door de presentatrice, ik weet het niet. Maar in de afgelopen weken zag ik bij de finalisten minder mannen dan vrouwen, 7 tegen 9. En de vrouwen wonnen ook de finale vaker: 5 tegen 3.

De slotsom lijkt duidelijk: mannen zijn de zwakste schakel. Al kan het ook zijn dat de, zeer beleefde, Britse man het moeilijker vindt om een vrouw uit het team weg te sturen. Vrouwen hebben misschien minder scrupules. Een keer gaf een kandidate dat ook ruiterlijk toe: ze had een man weggestemd om het met de vrouwen onderling uit te kunnen vechten.

Ik vraag me af of er ooit serieus onderzoek naar dit gegeven is gedaan. Sociologen en antropologen hebben nog een paar maanden de tijd. Aan het eind van het lopende seizoen stopt de quiz. Anne Robinson wil, na 11 jaar, iets anders gaan doen. En de BBC acht haar inbreng zo essentieel voor de Weakest Link, dat ze geen vervanger voor haar gaan zoeken, maar met het programma stoppen.

Zie ook:

Op de officiële website van het programma zijn fragmenten te zien, maar helaas niet voor Nederlandse internetters. YouTube biedt uitkomst. Daar zijn clips te zien uit de Zwakste Schakel en van de originele Weakest Link 

Ps: De Weakest winnaars in de week van 13 feb. 2012:
Deelnemers: 25 man, 20 vrouw
Finale: 5 man, 5 vrouw
Winnaars: 3 man, 2 vrouw


Week van 20 feb. 2012:
Deelnemers: 25 man, 20 vrouw
Finale: 3 man, 7 vrouw
Winnaars: 2 man, 3 vrouw


Week van 27 feb. 2012
Deelnemers: 25 man, 20 vrouw
Finale: 7 man, 3 vrouw
Winnaars: 4 man, 1 vrouw

Tussenstand:
Deelnemers: 115 man, 92 vrouw
Finale: 22 man, 24 vrouw
Winnaars: 12 man, 11 vrouw

Dus terwijl er 23 mannen meer aan het spel mee hebben gedaan wisten ze maar 1 keer meer te winnen...

In de week van 5 maart staan er geen uitzendingen gepland. De eerstvolgende is op 12 maart...


De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van deze episode.


Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek ook de website van  de Geheimzinnige Hulpman !

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 


vrijdag 10 februari 2012

Protestlied - Blijf zitten waar je zit


Naar aanleiding van een conversatie op Facebook een lied uit mijn protestjaren. 'Blijf zitten waar je zit' dateert uit 1985 toen er kruisraketten geplaatst zouden gaan worden op Nederlandse vliegbases. Het begint met de BB-sirene die de VPRO-radio urenlang uitzond toen het rakettenbesluit door de 2e kamer was.

Met dit soort liedjes protesteerde ik, met het Soester protestorkest WEW, op Soesterberg en Woensdrecht. Dat waren nog eens tijden...

donderdag 9 februari 2012

Waarom ik niet schaatsen kan



Ja, waarom ik me nu niet meer op de gladde ijzers begeef is niet zo moeilijk. Ik heb al genoeg botten gebroken in mijn leven en heb bovendien de energie niet voor meer dan een paar honderd meter ijspret. Daar is helaas niet veel meer aan te doen, maar dat is er de reden niet van dat ik niet schaatsen kan.

Het was gewoon nooit winter toen ik jong was. Nou, nooit is misschien wat overdreven. Het was in ieder geval nooit lang genoeg winter om goed te leren schaatsen. Het gekke is dat ik vaak niet geloofd word als ik dat aan leeftijdgenoten vertel. Of die allemaal wel goed hebben leren schaatsen weet ik niet, maar ze herinneren zich klaarblijkelijk allemaal enorm strenge winters.

Maar ga nu eens even na. De eerste echte winter die ik meemaakte was die van 1963. Ja, die was heel streng. Elfstedentocht, het IJsselmeer dicht gevroren, kruiend ijs rond de vuurtoren van Marken en zo. Maar toen was ik pas 3 jaar oud, een beetje te jong om de schaatsslag al goed onder de knie te krijgen, dus.

En daarna was de eerste echte winter, waarin het ook hard genoeg vroor voor een Elfstedentocht, pas in 1985 ! En okee, in de tussenliggende jaren zal er best wel eens een paar keer ijs op slootjes en meertjes gelegen hebben. En, toegegeven, ik heb ook wel eens, met een paar Friese doorlopers onder de schoenen geknoopt, op een ondergelopen weiland, achter een keukenstoel staan krabbelen.

Maar echt lekker lang gevroren heeft het gewoon niet in de jaren dat ik de leeftijd had om het schaatsen onder de knie te krijgen. Kunstijsbanen had je volgens mij alleen in Amsterdam en Utrecht. De motivatie om het te leren was niet zo groot dat ik er uren reizen voor over had. En in 1985 was ik 25 en al zoveel gebroken ledematen verder dat ik me niet meer geroepen voelde om er nog moeite voor te doen.

Dus schaatsen ? Een prachtige bezigheid om vanuit de luie stoel te volgen op TV. En dat kan gelukkig ook het aankomende weekeinde weer als er Worldcup-wedstrijden in Hamar zijn. (En als de wedstrijden niet op TV worden uitgezonden dan wel op nos.nl/sport/schaatsen/live/ )

Zie op Wikipedia:

IJs 

Dit verhaaltje plaatste ik eerder op het Volkskrantblog in januari 2009. Het leuke is dat ik een reactie kreeg van een klasgenoot, van de lagere school, die beweerde dat er juist heel vaak ijs had gelegen en dat hij winter na winter de ijzers onder had gebonden. Zo zie je maar: De een z'n elfstedenkoorts is de ander z'n kwakkelwinter...

maandag 6 februari 2012

Donker kruispunt


 Heel vroeger maakte ik mijn foto's met een analoge spiegelreflexcamera, 
een Praktica MTL 3. Toen wist ik alles van sluitertijden en diafragma's. 
Maar door 15 jaar digitaal fotograferen is die kennis wat weggezakt. Tegenwoordig laat ik het lichtmeten en instellen doorgaans aan de camera over.


Maar vooral door de inspirerende foto's van meesterblogger Glaswerk ben ik nu toch weer aan het experimenteren geslagen. Met bijgaande foto's als resultaat. 


Ik kan er niet zo makkelijk op uit, om de Waalbrug bij nacht te gaan fotograferen, bijvoorbeeld. Maar vanaf de vensterbank, met een ministatiefje en de lens een seconde of 20, 30 open, kom je ook een heel eind...

Op de bovenste foto kun je klikken voor een grotere weergave...