Een versleten transaxle

Als je mij 30 jaar geleden had verteld dat ik op mijn 50ste afhankelijk zou zijn van een rolstoel en een scootmobiel, dan was ik daar niet vrolijker van geworden. Maar als je, jaar na jaar, steeds minder mobiel wordt en nauwelijks meer zelfstandig de deur uit kunt, dan ben je blij met zulke hulpmiddelen.

Het had best wat voeten in de aarde voor ik uiteindelijk mijn scootmobiel kreeg. Aanvankelijk waren de instanties van mening dat een jonge vent als ik de grootste en snelste scootmobiel moest krijgen die voorhanden was.

Maar zo'n groot model kon ik niet kwijt in de berging, onder de flat. Dat probleem dacht men op te lossen met een voorziening voor de deur. Dat bleek minder makkelijk te regelen dan gedacht. Uiteindelijk moest ik zelf de knoop doorhakken. Geef mij maar een kleinere scootmobiel, stelde ik voor, die ik wel in de berging kwijt kan.

Daarop heb ik heel tevreden bijna 10 jaar rondgereden. Zelf naar de supermarkt of de doe-het-zelf-zaak kunnen, zelf een rondje door het bos, of het park kunnen rijden ! Het klinkt heel normaal, voor een gezond iemand, maar als je het jaren niet hebt gekund gaat er een wereld voor je open.

Een paar weken terug kreeg ik een brief van de leverancier aan wie de gemeente het onderhoud van de uitgedeelde hulpmiddelen heeft uitbesteed. Het was tijd voor de jaarlijkse controle en servicebeurt van mijn scootmobiel. Ik moest daar een beetje om lachen.

Jaarlijkse servicebeurt ? In die 10 jaar was er één keer iemand langs geweest en dat was omdat ik er zelf om had gevraagd. Vermoedelijk waren de andere jaarlijkse beurten niet door gegaan omdat de gemeente elk jaar een ander bedrijf inhuurde voor het onderhoud.

Hoe dan ook. Op de afgesproken dag kwam een jongeman naar mijn vervoermiddel kijken. Ik vertelde dat hij het eigenlijk best goed deed, alleen sloeg hij wel eens onverwacht af, als ik onder het rijden terug schakelde. Hij liet de motor eens draaien, terwijl hij met zijn voet het achterwiel tegenhield. Het klonk wat piepend.

'De transaxle is versleten,' zei hij. Hij zou een afspraak maken om de scootmobiel op te laten halen. Repareren moest in de werkplaats gebeuren, als het nog de moeite waard was. Ze zouden zorgen voor een vervangend exemplaar, zodat ik toch mobiel kon blijven.

Prima ! Een paar dagen later was de afspraak gemaakt en zat ik om half negen, met mijn moonboots aan te wachten. Ik had bedacht dat ik direct even een boodschap kon gaan doen, als de scootmobiel omgeruild zou worden, dan hoefde ik niet twee keer de trap af. De moonboots waren voor de kou, die slaat snel toe als je op een scootmobiel rijdt.

Tegen mijn vrouw zei ik: als die man komt. Maar het was een roodharig meisje, dat met een grote bestelbus kwam en een scootmobiel uit de laadruimte haalde. Ze stapte er op en reed de verkeerde kant uit. Voor ik mijn jas aanhad ging echter de bel, ze had toch de goede voordeur gevonden.

De ruil was snel gemaakt. Dat ik meteen op de ruilmobiel wilde rijden vond ze 'toppie'. De bediening was een beetje anders, maar daar kwam ik vast wel uit. Mijn oude rijtuig was van hetzelfde merk, Sterling, maar deze ruilmobiel was een stuk moderner. Hij had vering ! Een remlicht en een dashboard met een digitale snelheidsmeter.

Er waren ook nadelen. Er zat geen achteruitkijkspiegel op. Ik zag wel een beugel waar iets opgeschroefd had kunnen worden, maar om te zien wat er achter me gebeurde moest ik me omdraaien in mijn stoel. 'Gas' geven kon alleen met de rechterhand, door een hendel in te knijpen. Dat is vermoeiend, op de lange duur. Het is prettiger om de linker en rechterhand af te kunnen wisselen.

Maar de topsnelheid was aanmerkelijk hoger ! Hij kon wel 15 kilometer per uur, terwijl de oude maar net 12 haalde. Dat klinkt leuk, maar op hobbelige klinkerwegen, of fietspaden met ongelijke tegels, heb je er niets aan. Door de vering wordt je zowat uit je stoel geslingerd. Maar goed, gaf niks, het was maar voor een paar dagen.

De volgende dag ging de telefoon. Ze hadden mijn oude Sterling eens goed tegen het licht gehouden en repareren zou te duur worden. Er zou een aanvraag bij de gemeente worden gedaan voor een nieuwe scootmobiel.

Zou ik het zolang redden met de ruilmobiel ? Het moest maar, hè. Ik hoop alleen wel dat ik inspraak krijg bij het uitzoeken van het nieuwe modelletje...

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige  verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Alle kinderen zijn onze kinderen

Toen ik nog stukjes publiceerde op het Volkskrantblog heb ik me ooit voorgenomen om minder te mopperen. Er werd daar heel veel gemopperd. Op elkaar, op de moslims, op de politiek, op de wereld in het algemeen. En allemaal vonden ze hun eigen boosheid van het grootste belang.

Ik werd daar niet vrolijker van en besloot om positieve berichten te schrijven. Al was het maar over de vogels en bloemen op mijn balkon. Maar het valt niet mee om altijd positief te blijven.

Afgelopen week had ik het er moeilijk mee. De kinderachtige manier waarop er werd gereageerd op het verlagen van de maximumsnelheid. Als kleuters die hun speeltje word afgepakt. En onze premier ging daarin mee. O, wat was het een zware maatregel ! Terwijl het in werkelijkheid een babystapje is naar wat er allemaal hoognodig moet veranderen om ons land leefbaar te houden.

Het argument waarmee Rutte kwam was ook helemaal verkeerd. We moeten de economie weer op gang krijgen...? Nee ! Daar gaat het nu juist niet om !!! De economie zorgt voor deze problemen. We doen dit voor de natuur en we zullen nog veel meer moeten doen. Het gaat er niet om dat je een paar minuten eerder op je werk bent, maar of ons land straks nog leefbaar is voor onze kinderen.

Over kinderen gesproken, er was nog een ander probleem waaruit bleek dat we heel verkeerde mensen in de regering hebben gekozen. Minister Grapperhaus gaat in beroep tegen de rechterlijke uitspraak die bepaalt dat kinderen van IS-strijders naar Nederland gehaald moeten worden.

En zo'n man noemt zich Christelijk ! Hoe kun je in godsnaam bedenken dat het voor iemand, waar dan ook op de wereld, beter is om kinderen te laten verkommeren in Syrische kampen ? Dat is slecht voor die kinderen, maar ook voor ons. Of verwacht hij dat ze daar zullen opgroeien tot oppassende burgers vol warme gevoelens naar ons land ?

De uitspraak van deze week kwam daarom, wat mij betreft, van Soundos El Hamadi, tafeldame bij De Wereld Draait door. 'Alle kinderen zijn onze kinderen.'

We hebben de menselijke en morele plicht om voor deze kinderen te zorgen. Gelukkig zijn er rechters die dat ook vinden. Dat is het positieve aan de zaak. Zoals er rechters zijn die de politici op hun plichten wijzen als het om het milieu gaat.

Ik lees net bij de Volkskrant dat er in Haagse kringen een werkgroep in oprichting is die gaat bekijken of de rechterlijke macht niet ingeperkt kan worden. Als dat gebeurt zijn we helemaal overgeleverd aan het geboefte...

Positief blijven, Jan ! We kunnen ons verzetten. Er is een petitie voor de terugkeer van Nederlandsekinderen uit Syrië. 

Er is een meer algemene petitie van Save The Children die oproept om kinderen in Syrië te helpen. 

En Groen Links is een petitie gestart tegen het plan om de beschermde status van natuurgebieden op te heffen, zodat er weer vrijuit vervuild kan worden. Ja, je bedenkt het niet. Maar daar kunnen we tegen protesteren ! Geef de natuur een stem! 

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige  verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Darwin en Dickens

Het zal wel een afwijking van me zijn, maar ik vind het prettig om meerdere boeken tegelijk te lezen. Vooral als het dikke pillen zijn, dan is het wel lekker om iets ter afwisseling te hebben.

Ik ben nu net begonnen aan twee stevige e-books, 'The Life And Adventures Of Nicholas Nickleby', van Charles Dickens van 782 bladzijden, en 'Journal Of Researches Into The Natural History And Geology Of The Various Countries Visited By H.M.S. Beagle', ook wel bekend als 'The Voyage Of The Beagle' van Charles Darwin 540 bladzijden dik.

Beide auteurs heten Charles, hun achternamen beginnen met een D en ze zijn wereldberoemd geworden. Darwins reisverslag verscheen in 1839, Nicholas Nickleby werd in 1838 en '39 gepubliceerd, als feuilleton. Darwin was 3 jaar ouder dan Dickens, maar maakte zijn aantekeningen een aantal jaren voor het uitgewerkte verslag gedrukt werd. Het zijn boeken van twintigers en het zou me niet verbazen als ze elkaars werk gelezen hadden.

Van Dickens is het het derde boek dat ik lees en ook het derde dat hij schreef. Ik ben er nog maar net in begonnen, maar ik weet wel ongeveer wat ik verwachten kan. Schilderachtige personages, schurken en helden, een tamelijk naïeve hoofdpersoon en een goede afloop, met tussendoor wat maatschappijkritiek, spanning en sensatie.

Darwin heeft een heel andere reputatie, over zijn belangrijkste werk, 'On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or the Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life', wordt nog steeds verhit gediscussieerd. Dat boek heb ik ook als e-book gedownload, maar ik heb er nog niet aan durven beginnen.

'The Voyage Of The Beagle' schreef hij lang voor hij, in 'The Origin Of Species', zijn befaamde evolutietheorie formuleerde, het leek me lichtere kost. Beide boeken zijn, hoewel 180 jaar oud, trouwens heel prettig en vlot te lezen. Dat is het grote verschil tussen Engelse en Nederlandse literatuur.

Omdat wij elke 20 jaar de spelling veranderen is onze 19e eeuwse literatuur taaie kost. Bij de Engelsen is de schrijfwijze al eeuwen hetzelfde, dat heeft tot gevolg dat wat je schrijft vaak weinig meer te maken heeft met hoe je de woorden uitspreekt, maar het enorme voordeel is dat boeken van lang geleden nog prima te lezen zijn.

Darwin belandde een beetje bij toeval op de HMS Beagle. Het schip werd door de Engelse marine uitgestuurd om de kust van Zuid-Amerika in kaart te brengen en het leek de kapitein, Robert FitzRoy, een goed idee om een geoloog en natuurkenner mee te nemen. Darwin kreeg de plek, maar moest zelf zijn reis bekostigen, het geld kreeg hij uiteindelijk van zijn vader.

In de eerste paar hoofdstukken beschrijft hij de overtocht, via de Kaapverdische eilanden, naar Brazilië. Daarna zakt het schip af naar Vuurland en de Falklandeilanden. Als het schip in de haven ligt maakt hij uitstapjes in het tropisch regenwoud en op de pampa. Hij verzamelt en beschrijft allerlei dieren, maakt notities over de vegetatie en de geologie van het land, denkt na over de invloed van het klimaat en wat dat betekent voor de lokale bevolking.

Het is opvallend dat hij geen woord loslaat over de bemanning van het schip. In de inleiding bedankt hij ze voor hun medewerking, maar daar moeten we het meedoen. Je zou zeggen dat hij misschien alleen belangstelling heeft voor de natuur, maar hij vertelt wel over ontmoetingen met gaucho's, veeboeren en slaven, dus hij heeft ook wel oog voor de mensen onderweg.

Over die gaucho's, de Zuid-Amerikaanse cowboys, schrijft hij, bijvoorbeeld, dat ze er vervaarlijk uitzien, met hun grote snorren, krullende, zwarte haren en lange messen. Maar ook dat ze uiterst beleefd zijn, hem keer op keer iets te drinken aanbieden en dat hij er niet aan twijfelt dat ze hem, mocht hij ruzie met ze krijgen, zonder pardon de keel af zullen snijden.

Over de veeboeren op de pampa van Uruguay merkt hij op dat ze zeer gastvrij zijn en je in hun huis opnemen, een kamer voor je ontruimen, de maaltijd met je delen, maar geen woord met je wisselen. Hij was voordien ook in Zuid-Afrika geweest, waar de boeren net zo gastvrij waren, maar daar vroegen ze je het hemd van je lijf. Hij wijt het verschil aan hun Spaanse, respectievelijk Nederlandse, herkomst.

Het is kortom heerlijk leesvoer. Al moet je er wel een beetje tegen kunnen dat het bestuderen van dieren, in de 19e eeuw, gepaard ging met veel doodschieten en nogal ruwe experimenten op de slachtoffers die levend gevangen werden.

Bij vuurvliegjes vindt hij op die manier uit dat hun licht feller gaat schijnen als je met een naald in ze prikt. En dat hun licht nog een dag blijft gloeien nadat je ze onthoofd hebt. Dingen die je nu niet direct thuis wil herhalen. Maar dat was normaal in die tijd.

Voorlopig ben ik met deze boeken nog wel even onder de pannen. Het kan best zijn dat ik er nog een derde boek bij ga lezen. Maar dat is mijn afwijking.

Darwin en Dickens zijn gratis te downloaden bij het Project Gutenberg .

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige  verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Nog eens een duik in het archief

Is Trump nog president ? Maken de Britten nog deel uit van de EU ? Dan kan ik nog wel eens in mijn blogarchieven spitten.

Soms schrijf ik een stukje en dan denk ik: daar moet ik later nog eens op terugkomen. Meestal vergeet ik dat dan, maar sommige onderwerpen komen inderdaad regelmatig terug. In november 2011 schreef ik bijvoorbeeld over de Top 2000 van Radio 2. 

'We weten er helemaal niets van ! We zitten met z’n allen door een piepklein gaatje naar een enorme oceaan van muziek te luisteren, pikken er willekeurig iets uit en zeggen dan: dit is de mooiste.

Van de honderden talen, waarin op aarde liedjes gezongen worden, komen er maar een handjevol voor in de top 2000. Van de duizenden jaren dat er al muziek gemaakt wordt, worden alleen de laatste paar decennia bestreken door de ranglijst ‘aller tijden’…'

Aan dat probleem zijn we momenteel iets aan het doen met de Top 200.000 op Facebook. Ruim 28.000 liedjes hebben we inmiddels in de lijst en hij groeit nog dagelijks.

Een ander thema is de ongelijkheid in de wereld. In 2011 had ik een blog over de Amerikaanse droom, die volgens mij een nachtmerrie was. 

'In Groot-Brittannië is een onderzoek gedaan naar de invloed van topsalarissen op de economie, meldde het BBC-nieuws. Een van de uitkomsten was dat de salarissen van topmanagers, de afgelopen 30 jaar, zijn gestegen met 4000%. Het gemiddelde loon van de overige werknemers is in die periode met 300% omhoog gegaan. (…) 

Men voorspelt dat het niet lang meer zal duren of de verschillen in inkomens, tussen de dikbetaalde top en de onderkant van de samenleving, zijn weer net zo groot als in de 19e eeuw.'

In november 2012 ging het over spelletjes, op internet en uit de tijd dat dat nog niet uitgevonden was. Ik doe niet aan spelletjes 

'Vroeger, in de goeie ouwe tijd, kinderen, was dat wel anders. Thuis speelden we allerlei spellen, van Stratego en Schaken, tot Pim, Pam en Pet. We hebben ook veel gedobbeld en gekaart en ik durf best te beweren dat ik op een zeker moment een heel redelijke klaverjasser was.'

In november 2013 had ik het over het einde der tijden, een evenement dat zo populair is dat het elk jaar wel een paar keer aangekondigd wordt. Om één of andere reden is het tot op heden telkens afgelast.

De aanleiding in 2013 was de ramp met de kernreactor in het Japanse Fukushima van twee jaar eerder.

'Het gevaar zit hem in het verwijderen van de brandstofstaven uit de beschadigde kernreactor. Als dat fout gaat kan er een radioactieve uitstroom ontstaan, waar we voorlopig nog niet klaar mee zijn. (...)

Statistisch gezien is het niet waarschijnlijk dat dit doemscenario waarheid wordt. Alle vorige voorspellingen, dat de wereld zou vergaan, zijn immers niet uitgekomen. Maar je weet maar nooit. Resultaten uit het verleden zijn geen garanties voor de toekomst.'

Die opruimingsactie hebben we voorlopig overleefd. Maar ik lees bij Wikipedia dat er na de ramp wel 20 tot 50 keer zoveel gevallen van schildklierkanker zijn gemeld, in de omgeving van de centrale, dan wat normaal zou zijn. Voor die mensen is de ramp nog niet voorbij.

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men