zondag 29 april 2012

Het Alan Lomax Archief online beschikbaar



De liefhebbers van traditionele volksmuziek kunnen hun hart ophalen, maar ook iedereen die van blues, jazz en country & western, gospel en soul houdt, eigenlijk elke muziekliefhebber die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de populaire muziek, zal blij zijn nu steeds meer van het immense Alan Lomax Archief online beschikbaar komt.

Eerder schreef ik al eens over de liedjesjager Alan Lomax en zijn vader John. Met primitieve opname-apparatuur trokken ze, vanaf de jaren '30 van de vorige eeuw, door landelijk Amerika.

Ze bezochten gevangenissen en werkkampen en maakten opnamen in huiskamers, hotels en kerken. Veroordeelde gevangenen, landarbeiders, huisvrouwen, vissers en rondtrekkende muzikanten, alles wat maar zingen en spelen kon haalden ze voor de microfoon.

Ze deden dit in opdracht van the Library of Congress, een overheidsinstelling vergelijkbaar met onze Koninklijke Bibliotheek. Vader John was aanvankelijk voornamelijk geïnteresseerd in cowboy-liedjes, maar ontdekte gaandeweg de, enorm rijke, zwarte muzikale traditie.

Want in tegenstelling tot het beeld dat wij hebben, uit films en tv-series, waren er in het wilde westen stadjes met een volledig zwarte bevolking. Zwarte sheriff, zwarte kroegbaas en zwarte cowboys. Maar ook in de gevangenissen was een flink deel van de bevolking zwart. En overal werd gezongen en muziek gemaakt.

De beide Lomaxen maakten ook opnamen op de Caraïbische eilanden. Na de dood van John in 1948 vertrok Alan naar Europa. Omdat het werken in het na-oorlogse periode steeds moeilijker werd, een blanke die omging met negers werd al snel verdacht van communistische sympathieën.

In Groot-Brittannië, Ierland, Spanje en Italië haalde hij zangers en muzikanten voor de microfoon en legde zo de fundamenten voor de volksmuziek-rage van de jaren '60. In 1959 was Lomax weer terug in de VS. Hij bezocht een aantal muzikanten opnieuw, maar nu met veel betere opname apparatuur. Vanaf de jaren '70 maakte hij ook filmopnamen.

Naast al dit veldwerk organiseerde hij concerten, schreef boeken en maakte hij radio- en tvprogramma's, voor Amerikaanse zenders en voor de BBC. Al deze duizenden meters geluidsbanden, film en stapels wasplaten, vol sfeervolle en unieke opnamen, kwamen terecht in het Alan Lomax Archief.

Vanaf het begin zijn daarvan delen op LP en later CD uitgebracht. Tot zijn dood in 2002 was Lomax bezig zijn archief in een allesomvattend systeem onder te brengen. Hij noemde dat de Cantometrics waarvan voorbeelden opgenomen zouden worden in een Global Jukebox. De bedoeling was dat de muziek zo voor het grote publiek en vooral voor onderwijsdoeleinden, beschikbaar zou komen.

Inmiddels is zijn droom stukje bij beetje realiteit aan het worden dankzij het internet. Steeds meer van het enorme archief, komt beschikbaar op de website van de Association for Cultural Equity.

Wilders aanhangers zullen bij deze naam misschien de wenkbrauwen fronsen en ik kan ze geruststellen, ze hebben gelijk: Lomax kan beschouwd worden als een van de eerste voorvechters van het multiculturalisme. Ook voor aanhangers van deze linkse hobby zijn de laatste digitale ontwikkelingen dus prachtig nieuws.

In het online archief kun je naar hartenlust grasduinen. Je kunt er naar muziek en beeldmateriaal zoeken, op genre, artiest, land van herkomst, instrument of songtitel. Van Blues naar Bluegrass en Gospel, van Flamenco naar Calypso, Ierse Jigs of folksongs uit Schotland, net waar je zin in hebt. Ook Alan Lomax zelf is zingend en gitaar spelend te horen.

Een aantal van de langere films die Lomax maakte is te zien op de website folkstreams.net waaronder The land where the blues began.

Op het YouTube-kanaal van het Lomax Archief is ondertussen een karrenvracht aan korte filmpjes te zien. Ik hoop dat ik ooit nog eens de tijd krijg om het allemaal te bekijken en beluisteren.

Zie ook:



De Engelse Wikipedia over John en Alan Lomax 



De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf. 



Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 


donderdag 26 april 2012

Nog geen mooie lente, wel mooie wolkenluchten


Okee, met de lente wil het nog niet zo vlotten. 
Vandaag ook weer storm en regen...


Maar dat zorgt wel voor mooie wolkenluchten...


Deze zijn van de afgelopen dagen, eerst 's ochtends...


...en de laatste twee 's avonds.


Toch ook best mooi !

Klik op de foto voor een grotere weergave.

woensdag 25 april 2012

Eemnes - Centraal gelegen maar niet vaak bezocht


De Wakkerendijk in Eemnes-Binnen

Vanuit Eemnes ben je binnen 78 minuten in elke andere plaats in ons land, lees ik in een artikel op Nu.nl. Toch nemen niet veel mensen de moeite om Eemnes te bezoeken. Zelfs iemand, die er zo dichtbij woont als ik, komt er maar zelden. Meestal scheer ik er vlak langs, op weg naar Amsterdam. De oprit van de A1 ligt aan het begin van het dorp.

Op het eerste gezicht stelt Eemnes ook niet veel voor. Een lange weg met aan een kant uitzicht op de polder, aan de andere kant een rij aardige boerderijen. Verder twee kerktorens, een gemeentehuis uit de vorige eeuw, waar nu een restaurant in zit en wat nieuwbouwwijken. Maar als je wat verder kijkt is er genoeg interessants te zien.


Op een grillige april-morgen rijden Gerard en ik de Wakkerendijk op. Nog geen 10 minuten van huis parkeren we de auto bij het kerkje van Eemnes–Binnen. Officieel heet dit kerkje de Pieterskerk, maar in de volksmond staat het bekend als 'het dikke torentje'. Boven de deur, onderaan de toren, is een groot raam met het gemeentewapen erboven. Op het eerste gezicht lijken er drie ridders op te staan, maar het gaat om 3 bisschoppen. Dit om het verbond met de bisschop van Utrecht te eren.


Boerderij aan de Wakkerendijk
Eemnes is ontstaan op de rand van hoog en laag, omdat daar veengebieden waren. In de middeleeuwen was hout de belangrijkste bouw- en brandstof. Maar naarmate de bevolking toenam werd het schaarser. Bij plaatsen als Eemnes kon turf gestoken worden. Het dorp werd dan ook al snel een twistpunt tussen Holland en Utrecht.

De kerk van Eemnes-Buiten
De dorpelingen zochten beurtelings bescherming bij de graven en de bisschoppen. Die beloonden dat door ze stadsrechten te geven. Het klinkt raar maar zowel Eemnes-Binnen, het eerste deel van het dorp, langs de Wakkerendijk, als Eemnes-Buiten, het deel rondom de tweede kerk wat verderop, zijn steden.

Ons uitstapje maakte deel uit van een grotere reis langs de voormalige Zuiderzeekust. De eerste delen van dat verhaal kun je lezen op het Mejanderblog.


Mooi oude foto's en veel historische wetenswaardigheden vind je op de website van




maandag 23 april 2012

Uitwaaien in de Eempolder - Weidevogels, regenbuien en een jonge merel


Gisterochtend was ik, met mijn goede vriend Gerard Kuit als chauffeur, 
in Eemnes en Spakenburg, 
maar vooral in de prachtige Eempolder
 tussen die twee dorpen. 


Het was een grillige aprildag, met regenbuien, 
imposante wolkenluchten, 
weidse uitzichten en heel veel vogels.


Vlak voor Eemdijk zag ik mijn eerste grutto sinds heel veel jaren. 
Vroeger zag ik ze op weg naar school, 
in de polder tussen Soest en Amersfoort. 
Maar daar is het met de weidevogels een stuk achteruit gegaan, helaas. 
In de Eempolder zitten ze gelukkig nog. 
Samen met heel veel andere vogelsoorten.


Een eindje verderop, achter de dijk langs het Eemmeer, 
vlakbij Spakenburg zaten ze zelfs zo dichtbij 
dat ik er met mijn compact-cameraatje deze foto van kon maken.


Eerder, bij de kerk van Eemnes buiten, fotografeerde ik deze jonge merel. Ja, mensen, die lente komt er echt aan, hoor...

O, ja, Gerard en ik maakten ons tochtje als voorbereiding op nieuwe afleveringen van de Zuiderzee-reis. De eerste afleveringen daarvan kun je lezen op het Mejanderblog.


zondag 22 april 2012

Brood en spelen



Hoe het in het komende jaar met de hoeveelheid brood zal gaan, die we op tafel kunnen zetten, hangt van de politiek af. Ik durf er geen voorspellingen over te doen. Maar met de spelen zit het wel snor.

Panem et circenses zeiden de Romeinen al, brood en spelen. Volgens Wikipedia was het de satirische dichter Juvenalis die zo, in de 2e eeuw na Christus, de praktijken van politici bekritiseerde. Zij zouden stemmen kopen, door het volk graan en gladiator-gevechten te geven, daarmee voorbij gaande aan de echte problemen.

Graan uitdelen zou nu niet veel zin meer hebben. De meeste Nederlanders zouden niet weten wat ze ermee moesten doen. Maar in plaats van gladiatoren kunnen we de komende maanden wel allerlei sporters bejubelen.

Naast de gebruikelijke evenementen, zoals de grand slam tennistoernooien, de wielerklassiekers, de grote ronden en de ontknoping van de voetbalcompetitie zijn er ook de Olympische Spelen en het Europees Kampioenschap voetbal. De liefhebbers van spelen hoeven zich dus niet te vervelen.

Een in ons land wat minder bekend kampioenschap is dit weekeinde al van start gegaan. In het Engelse Sheffield strijden de beste snookerspelers om de wereldtitel. De BBC en Eurosport zullen er de volgende twee weken uitgebreid zendtijd voor vrijmaken.

Bij gebrek aan topspelers is de aandacht voor snooker bij ons gering, maar in het Verenigd Koninkrijk hoort het bij de best bekeken sporten op TV. Dat is al jaren zo. Toch heeft de snookerbond besloten om het toernooischema flink op te schudden.

In voorgaande jaren moesten de spelers het doen met een klein aantal toptoernooien. In het seizoen 2005 – 2006 waren dat er 6. Als je in een daarvan snel uitgeschakeld werd, kon je maanden wachten voor er weer een serieuze partij gespeeld werd. Daarnaast kon een professional zijn inkomen alleen bijspijkeren met het geven van demonstraties en clinics.

Alleen de top 16, van de wereldranglijst, was verzekerd van deelname aan die grote kampioenschappen. Alle andere spelers dienden zich te plaatsen in voorronden en weinig glamoureuze kwalificatie-toernooien. Snooker dreigde af te glijden in populariteit. Spelers en sponsors begonnen te morren.

Om hieraan een einde te maken, meer belangstelling te trekken en de spelers meer speelgelegenheid te geven, heeft men een nieuw circuit van wedstrijden in het leven geroepen, de Players Tour Championship. Een reeks van, kort durende, toernooien die in verschillende Europese landen georganiseerd worden.

Leuk voor het publiek, maar ook voor de spelers die op deze manier, naast extra winstpremies en wedstrijdritme, ook punten voor de wereldranglijst kunnen opdoen. Er is nu om de paar weken wel ergens een snookertoernooi. Toch blijft het WK in Sheffield de krachtmeting waar iedereen naar uitkijkt.

Vorig jaar kon meervoudig kampioen John Higgins zich het aanstormende talent Judd Trump maar net van het lijf houden. Beiden behoren ook dit jaar weer tot de favorieten. Op de wereldranglijst staat Trump, op dit moment, 2e, Higgins staat op 6. Voorlopige nummer 1 is Mark Selby die al eerder, in 2007, tot de finale van het WK doordrong en toen van Higgins verloor. 

Er staan nog 4 voormalige wereldkampioenen in de top 10 van de ranglijst: Robertson, Williams, Murphy en Dott. De volgens velen meest getalenteerde speler ooit, Ronnie O'Sullivan, is afgezakt naar plaats 13, maar hij blijft een gevaarlijke outsider. We kunnen ook supporteren voor de jonge Belg, Lucca Brecel, met 17 jaar de jongste deelnemer ooit aan het WK.

Voor wie het allemaal niets interesseert: Er wordt deze zondag ook een mooie wielerklassieker verreden, Luik – Bastenaken – Luik en de marathon van Londen wordt gelopen. En wie helemaal niets geeft om sport wens ik dan in ieder geval voldoende brood toe.


Zie op Wikipedia: Snooker 

De website van de Wereld Snooker Bond en van BBC Sport 



De Strip: Deze episode van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal


Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 


donderdag 19 april 2012

Het is maar een raar voorjaar



Donkere wolken erboven en de zon op de uitlopende eikenbomen. 
Het ene moment warm, dan weer koud. 
Sommige bomen lopen uit, andere wachten nog even. 
De hemelboom op de voorgrond zit nog helemaal in knop.


In het park hetzelfde beeld. 
Van links naar rechts een kastanje, die al in blad is, 
een bloeiende berk en een nog kale linde.


Ook de beuken hebben nog geen blad, 
terwijl de eik en berk, op de achtergrond, al groen worden...


Een ruwe berk omgeven door een groen waas, 
boven de altijd groene rododendrons...


Even buiten het park staat deze rododendron al in bloei.


En dankzij Antoinette weet ik dat dit een bloeiende vogelkers is.

Je kunt op de foto's klikken voor een grotere weergave.


woensdag 18 april 2012

Ondertussen op de vensterbank


Ik had eigenlijk, zo langzamerhand, liever een blog gemaakt met de titel:
 'Inmiddels op het balkon'. 
Maar daar is het de afgelopen dagen zo koud geweest 
dat de meeste jonge plantjes het loodje hebben gelegd. 


Het is maar goed dat ik niet alles direct buiten heb gezet. 
Op de vensterbank staan kweekpotjes met kruiden, 
die nog een paar weken mogen groeien 
voor ik ze aan de onverbiddelijke elementen bloot ga stellen.


Van boven naar beneden: Lavendel, Wilde Marjolein en Peterselie. 
De laatsten zijn het oudste en zoals je ziet 
groeien ze ijverig naar het licht toe. 

De Lavendel en Wilde Marjolein (ook bekend als Oregano) 
hoop ik tot bloei te laten komen, zodat de insecten er ook iets aan hebben. En wijzelf, natuurlijk, als het ooit nog eens lekker weer wordt om op het balkon van de bloemen te genieten...

Nu maar hopen dat het warme lenteweer snel terug komt...

maandag 16 april 2012

Het pimpelmezenpaar van dit jaar


Met dit koude weer weten de pimpelmezen de Meisenknödel 
(deze mezenbollen zijn van Duits fabricaat) nog best te waarderen.

Vanochtend zag ik de een de ander zelfs een stukje voeren. 
Dat moet het mannetje zijn geweest dat zijn geliefde een lekker hapje gaf. 
En het betekent dat er eitjes gelegd gaan worden. 
Zo'n klein mezenvrouwtje kan dan wel wat extra voedsel gebruiken...


Welke mees het mannetje en welke het vrouwtje is 
kun je op deze foto's niet zien. 
Ze lijken zoveel op elkaar 
dat je aan het gedrag af moet leiden wie wie is...

Je kunt op de foto's klikken voor een grotere weergave...

zondag 15 april 2012

Achteruit redeneren op zoek naar een tweede Aarde


Laatst bekeek ik een BBC-documentaire over de zoektocht naar buitenaards leven. Heel interessant. En, hoewel er nog geen levensvormen zijn waargenomen, heeft men al wel een aantal planeten gevonden, buiten ons zonnestelsel, waar leven mogelijk zou kunnen zijn.

Wetenschappers zijn toch maar knappe lieden. Maar tijdens het kijken bekroop me af en toe het gevoel dat men aan het achteruit redeneren was. Aangezien het leven dat we kennen, hier op Aarde, onder bepaalde omstandigheden is ontstaan, zoekt men naar andere planeten met vergelijkbare omstandigheden.

Men heeft het bijvoorbeeld over de bewoonbare zone, rondom een ster. Op hemellichamen binnen die regio zou stabiel vloeibaar water aanwezig kunnen zijn. Het is er niet zo koud dat alles bevriest en niet zo heet dat alles verschroeit. En water is een onmisbare bouwsteen voor het leven dat we hier op Aarde kennen.

Daar zit wat in. Maar het is net alsof je naar een wielerwedstrijd kijkt die achterstevoren wordt afgewerkt. Je ziet de winnaar over de finish gaan en vervolgens ga je alle omstandigheden na waaronder zijn overwinning heeft plaatsgevonden.

Je zou zo gemakkelijk tot de conclusie kunnen komen dat er maar één mogelijke winnaar is. De persoon die je aan de eindstreep ziet juichen is het onontkoombare gevolg van de gebeurtenissen en omstandigheden die je daarvoor waargenomen hebt.

Wielerliefhebbers weten dat de praktijk veel onzekerder is. Er zijn talloze omstandigheden denkbaar, pech, een regenbui, een onvoorzichtige toeschouwer, een verkeerde beslissing, een overstekende hond of trein, die er voor kunnen zorgen dat een andere renner als eerste de finish bereikt.

Dat maakt sportwedstrijden ook leuk. Je weet van tevoren de uitslag niet. En dan duurt zo'n wielerkoers maar een paar uur. Moet je je voorstellen wat er allemaal anders had kunnen lopen, in de miljarden jaren, die nodig zijn geweest om de nu bekende levensvormen te laten ontstaan.

En als je het nieuws een beetje volgt, weet je ook dat hier op Aarde regelmatig leven ontdekt wordt, op plekken waar biologen dat eerder niet voor mogelijk hadden gehouden. Onder immense druk, op de bodem van de oceaan, in het poolijs, diep in donkere grotten, in meertjes vol giftige stoffen enzovoort.

Onze Aarde is maar één van de planeten die rond de zon draaien. Onze zon is maar een klein sterretje in het Melkwegstelsel, waarin vermoedelijk 200 tot 400 miljard sterren rond draaien. Onze Melkweg is maar één sterrenstelsel in een heelal waarin al honderdduizenden sterrenstelsels waargenomen zijn.

Het aantal planeten in het heelal loopt vermoedelijk in de biljoenen. Dat is zoveel dat de vraag niet zou moeten zijn of er buitenaards leven bestaat. Met dat enorme aantal mogelijkheden moet dat wel. Maar het zal er wellicht heel anders uitzien dan we verwachten. En of we het hier ooit te zien krijgen is weer een heel andere kwestie.

Met de huidige stand van techniek doen we er al meer dan een half jaar over om onze buurplaneet te bereiken. Het kost vele jaren om zelfs maar ons zonnestelsel te verlaten en nog veel langer, om bij een volgende ster met mogelijke bewoonbare planeten te komen.

Dat wordt dus nog even geduld oefenen...

Zie ook op Wikipedia: Buitenaards Leven 


De Strip: Deze episode van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal


Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 


dinsdag 10 april 2012

Zou er ooit nog eens orde komen in de muziekverzameling ?

Als moderne muziekliefhebber heb ik een groot deel van mijn muziekverzameling inmiddels op de harde schijven staan, onderin de stereokast. Bovenin de kast, buiten beeld, staat een ouderwetse versterker, met dubbel cassettedeck. Dat laatste onderdeel werkt niet meer. Net zo min als de cd-speler die je bovenaan op de foto ziet.

Om nog cd's te kunnen draaien gebruik ik inmiddels een draagbaar DVD-spelertje. Staat ook op de bovenste plank. Verder een heleboel cd's. Het is een ouderwetse, diepe kast, dus de schijfjes staan in twee rijen voor elkaar opgesteld.

In theorie op alfabetische volgorde. In de praktijk is het gewoon een chaos. Laatst heb er een uurtje voor gezeten, om wat orde te scheppen. Een halve plank ver ben ik gekomen.

Daar ligt dus nog een mooie taak. Als het nou nog een paar dagen blijft regenen...



zondag 8 april 2012

Mag wetenschap ook lollig zijn ?



Ook dit jaar heb ik, in het kader van de Boekenweek, een boek gekocht. Een wetenschappelijk boek zelfs: 'De ontdekking van de Middeleeuwen – Geschiedenis van een illusie', geschreven door een echte hoogleraar uit Nijmegen, Peter Raedts.

Ik heb er nog niet in gelezen, maar ik heb wel interviews met de auteur gezien en gehoord, op TV en radio. Het onderwerp interesseert me. Ik heb het vermoeden dat we een verkeerd beeld hebben van de middeleeuwen. Ridders en jonkvrouwen die mooi weer speelden ten koste van in modder en armoe levende boeren.

Dat komt, denk ik, door ridderromans, zoals die over Koning Arthur. Maar die zijn in later eeuwen geschreven en geven vooral weer hoe men in die tijd over de middeleeuwen dacht. TV-series zoals Merlin en vroeger Ivanhoe en Floris, zijn ook meer fantasie dan een accurate weergave van de werkelijkheid.

Maar voor mijn ideeën met wetenschappelijke argumenten bevestigd, of ontkracht, worden moet ik eerst nog een ander boek uitlezen. Ik kreeg het van Sinterklaas en het gaat ook over geschiedenis. Het is alleen niet zo serieus, eerder populair, om niet te zeggen lollig.

'Historische blunders' heet het, met als ondertitel 'De grootste vergissingen uit de geschiedenis'. Het is geschreven door Stephen Weir, een Brit die in Cambridge studeerde en, volgens de flaptekst, eerder samenwerkte met Nobelprijswinnaar Patrick White.

Het is in opzet een aardig boek, dat in vogelvlucht de wereldgeschiedenis doorneemt. In korte hoofdstukjes wordt ingegaan op 50 menselijke misstappen en hun gevolgen. Leerzaam en leuk, maar soms ook een tikje te lollig. De opmerking dat Cleopatra 'iets te vaak plat ging voor volk en vaderland', doet toch de wenkbrauwen fronsen.

Ook ga je je na een aantal hoofdstukken afvragen wat de auteur nu precies onder een blunder verstaat. Dat hij begint met Adam en Eva, die zo onverstandig waren om van de verboden vrucht te eten, is aan de ene kant begrijpelijk, omdat dat een echte blunder was.

Maar aan de andere kant is het een vreemd begin. Want volgens de meeste mensen gaat het hier niet om een historische gebeurtenis. Maar misschien is dit eerste hoofdstuk lollig bedoeld, dat zou natuurlijk kunnen.

En wat te denken als hij de wandaden van Stalin en Mao beschrijft. Vreselijke gebeurtenissen die aan miljoenen het leven hebben gekost. Maar de hoofddaders regeerden vrolijk verder en werden nog lang na hun dood, door hun opvolgers, op handen gedragen. Kun je hier dan wel spreken van blunders ?

De toon van het boek verandert, naarmate we dichter bij de huidige tijd komen, van lollig naar verbitterd. En dat gaat met reuzenstappen. Van het begin der tijden tot aan 1900 in 100 bladzijden. Daarna volgen er nog 150, dat zijn 32 van de 50 hoofdstukken, voor de moderne geschiedenis. Een nogal onevenwichtig boek dus. Maar goed, toch leuk van de Sint en zeker leerzaam.

Een ander populair wetenschappelijk boekje dat ik onlangs las gaat, wat lolligheid betreft, nog heel wat verder. Het behandelt de biologie en evolutie en we zijn, dankzij Midas Dekkers, wat dat betreft wel wat humor gewend. Toch kun je ook te ver gaan.

Het boekje heet 'De stinkende scharrelpapagaai' en is geschreven door Lucas Wenninger. Het kwam in de belangstelling door een grappig interview, dat de auteur gaf, in het TV-programma De Wereld Draait Door. Vandaar dat ik het van een liefhebbend gezinslid cadeau kreeg.

Inhoudelijk is het echt heel interessant. Wenninger beschrijft een aantal dieren met, op het eerste gezicht, bizarre eigenschappen. Hij legt uit hoe die evolutionair tot stand zijn gekomen. Wonderlijke feiten die, wat mij betreft, niet veel lolligheid nodig hebben.

Helaas denkt Wenninger daar anders over. Hij doet zijn best om in elke zin een grap, of woordspeling, te maken. Om een voorbeeld te geven: Als de schrijver de complexe paringsrituelen van de Kakapo, de Nieuw-Zeelandse papegaai waar het boek naar genoemd is, omschrijft als 'kakaporno', dan is dat best lollig.

Na 10 van zulke grappen wordt het vermoeiend. Het vergde dan ook veel van mijn doorzettingsvermogen, om het boek helemaal uit te lezen. Daar had een goede redacteur eens streng in moeten schrappen. Want wetenschap is echt van zichzelf al leuk genoeg.

Zie ook:

Interview met Peter Raedts in VPRO Boeken 

De Engelse versie van HystorischeBlunders is voor een deel online te lezen in Google Books 




De Strip: Deze episode van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal


Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 



vrijdag 6 april 2012

Een luchtschip boven Soestdijk ?


Vanochtend maakte ik een rondje met mijn scootmobiel. 
Het begon heel gewoontjes met deze fraaie bloesemboom...


Maar een paar straten verderop zag ik ineens iets vreemds in de lucht...


Dat lijkt wel een luchtschip ! Een blimp ! Een zeppelin...


Het gevaarte beschrijft rondjes boven de Lazarusberg. 
Tot het ineens scherp begint te dalen...


Geen ongeluk gelukkig, geen tweede Hindenburg. 
Het vaartuig blijkt een stuk kleiner dan het van een afstand leek...

Zie op Wikipedia: Luchtschip - Zeppelin - Blimp - Hindenburg

woensdag 4 april 2012

Mannen zijn echt de zwakste schakel, maar misschien niet de domste



In een eerder verhaal kwam ik tot de conclusie dat, bij de Engelse quiz 'The Weakest Link', mannen de zwakste schakel vormen. Ik vond dat leuk omdat er veel mannen zij die denken dat ze slimmer zijn dan vrouwen.

Die vermeende intellectuele superioriteit zou ten grondslag liggen aan de scheve verhoudingen op de werkvloer en in de politiek. Om maar een paar dwarsstraten te noemen. Leuk dat zo'n simpel spelprogramma die vooroordelen doorbreekt.

Sommige van mijn lezers, mannen waarschijnlijk, twijfelden aan mijn conclusies en vroegen om meer onderzoek. De afgelopen maanden heb ik dus alle afleveringen van de Weakest Link gevolgd en opgeschreven hoe de verdeling tussen mannen en vrouwen was.

In een normale aflevering van de quiz doen 9 kandidaten mee, 5 mannen en 4 vrouwen. Bij gelijke kansen en vaardigheden zou je dus verwachten dat de m/v verhouding bij de winnaars 5 tegen 4 was. Dit zijn de cijfers:

Totalen na 32 speelronden
Deelnemers: 160 man, 128 vrouw
Finale: 29 man, 35 vrouw
Winnaars: 16 man, 16 vrouw

Als alle deelnemers even sterk waren en een gelijke kans hadden om te winnen zou de uitkomst 18 mannelijke winnaars en 14 vrouwelijke moeten zijn. Tot de finale zouden dan 36 mannen en 28 vrouwen door moeten dringen.

De verhouding zou 5 man, 4 vrouw moeten zijn, maar is 4,5 man, tegen 4,5 vrouw. Je ziet wel dat wanneer mannen tot de finale doordringen, ze vaker winnen. Mannen worden dus in de eerdere ronden vaker weggestemd, maar als het stemgedrag geen rol meer speelt zijn ze sterker.

Misschien moet de conclusie dan zijn dat mannen wellicht meer kans maken wanneer het alleen op kennis en rekenvaardigheid aankomt, maar minder als het gaat om intermenselijke voorkeuren en tactiek.

Persoonlijk denk ik dat er bij het wegstemmen van medekandidaten, door beide kampen, niet echt rationeel gehandeld wordt. Iemand met een aardig gezicht laat je misschien langer meedoen, ook als hij of zij meer fouten maakt. Een vervelende wijsneus vliegt er misschien snel uit, ook al kan die veel geld voor het team bij elkaar sprokkelen. Maar goed dat is moeilijk meetbaar en alleen gebaseerd op mijn indrukken.

De Weakest Link is verleden tijd. Anne Robinson, inmiddels toch ook al weer 68 jaar oud, gaat door als presentatrice van Watch Dog en My Life in Books. De laatste week van de Weakest Link had een aantal afleveringen speciaal om Anne een plezier te doen. Opmerkelijke kandidaten uit eerdere ronden kwamen nog eens terug. Bijvoorbeeld 9 van de grootste minkukels van de voorafgaande jaren. Maar ook 9 van de knapste mannen en 9 kandidaten die Anne zelf leuk, gek, of sympathiek vond.

Grappig genoeg verstoorden deze bijzondere afleveringen de man/vrouw verdeling niet:

Deelnemers: 28 man, 25 vrouw, 1 travestiet
(Twee rondes met 5 vrouwen, 4 mannen, en een ronde met alleen maar mannen, maar die laatste laat ik buiten beschouwing.)
Finale: 7 man, 5 vrouw
Winnaars: 3 man, 3 vrouw

Dus...



dinsdag 3 april 2012

Bloesem en lentegroen


De Japanse kers in ons hofje heeft het niet gemakkelijk dit jaar. 
Aanvankelijk was het heel zacht weer, 
zodat een paar boompjes al in januari voorzichtig in bloei kwamen. 
In februari was het steenkoud, daarna begin maart behoorlijk warm 
en nu vriest het weer 's nachts. 
Geen wonder dat een echte bloemenweelde uitblijft dit jaar...


Een hofje verderop staan andere bloesemboompjes. 
Sierappels misschien ?


In dit straatje, ook niet ver van huis, 
staan sierappel, forsitia en magnolia in bloei. 
De auto's kleuren vrolijk mee. 
En in de verte het eerste groen van een wilg...


Ik ga er tenminste van uit dat dit een sierappel is. 
In het najaar komen er rode vruchtjes aan.


En dat dit de magnolia is...


Dit is in ieder geval een zomereik. 
Dit exemplaar, langs de hoofdweg loopt al uit. 
Mijn 'eigen' eiken, aan de overkant van de straat, 
zijn nog helemaal kaal. Maar ik hou ze in de gaten !


zondag 1 april 2012

Jan de Stripman was ooit Jan de Banjoman




Lang geleden, halverwege de jaren '80 van de vorige eeuw, was ik lid van een muzikaal gezelschap. Een groepje mensen dat elkaar kende van de plaatselijke culturele vereniging en dat bij elkaar gekomen was om zelf liedjes te schrijven en uit te voeren. Het heette daarom de Werkgroep Eigen Werk.

Ik had net een nieuwe gitaar gekocht, maar er bleken in de groep al twee, later zelfs drie, gitaristen te spelen. Bij de muziekwinkel zag ik een mooie tweedehands banjo te koop, dat leek me een aardig alternatief. Al snel had ik de eerste beginselen onder de knie en na enige tijd werd me van verschillende kanten een nieuwe bijnaam toegeroepen: Jan de Banjoman.

Na een paar jaar waren alle gitaristen uit het bandje verdwenen en schakelde ik weer over op mijn oorspronkelijke instrument. De banjo heeft nog een tijd op een standaard in de woonkamer gestaan. Af en toe speelde ik er nog wel eens op, als bezoekers er om vroegen. Maar hij verdween uiteindelijk naar de kelder.

Het is een interessant instrument, de banjo. Hij oogt simpel. Met een paar handelingen kun je hem in drie onderdelen uit elkaar schroeven. De hals, de houten klankkast en de ketel, in feite een trommel, bespannen met een vel. Dat vel was bij ouderwetse banjo's een dierenhuid, bij die van mij was het van kunststof.

Toen ik er aan begon dacht ik, ach, er zitten maar 5 snaren op, waarvan je er eigenlijk maar 4 met de linkerhand bespeelt. Hoe moeilijk kan dat zijn ? En inderdaad, als je gitaar kunt spelen, dan lukt het vrij snel om ook op de banjo de juiste akkoorden te raken. Maar echt goed spelen is niet zo makkelijk.

Om te beginnen is het een hels karwei om een banjo goed gestemd te krijgen. Bij elk snaarinstrument is de toon van een snaar afhankelijk van de spanning van die snaar. En bij de meeste instrumenten zit die snaar aan twee vaste punten bevestigd, het stemmechaniek op de kop van de hals en het staartstuk, onderaan de klankkast. Hij wordt ondersteunt door een vaste brug, die op de klankkast rust.

Bij een banjo rust die brug op het trommelvel. Dat betekent dat wanneer je de spanning van één snaar verandert, de druk op dat vel anders wordt en daarmee alle snaren beïnvloed worden. Met andere woorden, als je een paar snaren gestemd hebt, merk je dat de eerste alweer ontstemt is doordat je de volgende hebt aangedraaid.

Tweede probleem is dat de banjo een erg luid instrument is. Ik heb de politie wel eens aan de deur gehad, omdat ik in mijn jeugdige overmoed wat al te laat nog aan het spelen was. Toegegeven er was ook wat drank in het spel.

Die harde klank kan handig zijn als je boven andere instrumenten uit wilt komen. Maar het is lastig als het juist wat zachter moet. En dus ook als je thuis wilt oefenen.

Derde nadeel is dat het een erg zwaar instrument is. En dan bedoel ik letterlijk in kilo's. De trommel heeft een metalen wand, de klankkast is van dik hout en de hals is met een stalen pen versterkt. Alles bij elkaar hangt er een heel gewicht om je nek.

Ik had al vrij snel door dat ik geen echte virtuoos zou worden. Om bij te zingen is de gitaar prettiger, leuker ook voor de buren en makkelijker te versterken als je eens in een drukke kroeg speelt. Dus vandaar dat mijn verhouding tot de banjo van korte duur was.

Afgelopen week las ik het bericht dat de Amerikaanse banjo-virtuoos Earl Scruggs overleden is. Een legende in de country & western, die al in de jaren '50 grote successen had met zijn vingervlugge spel. Zoek daar maar eens naar op YouTube dan hoor je hoe goed een banjo kan klinken.

Wie het zelf eens wil proberen: Mijn banjo is te koop tegen elk aannemelijk bod !

Zie op Wikipedia: Banjo  – Earl Scruggs 

Ps: Banjo Man was ook een hit van BZN in 1994, maar daar had ik niets mee te maken...


De Strip: Deze episode van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal


Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011