Een paar maanden geleden vertelde ik iets over de boeken van Elly Griffiths. Ik had toen de eerste drie delen gelezen van haar thrillerserie over Ruth Galloway, een archeologe die bij toeval betrokken wordt bij een aantal moordzaken. Griffiths kwam op het idee, voor de reeks, nadat haar man zich omschoolde tot archeoloog.
Ik heb inmiddels acht boeken van die reeks gelezen en werd door mijn digitale boekverkoper nieuwsgierig gemaakt naar een andere serie van Griffiths, die zich afspeelt in Brighton, in de jaren '50 en '60. De schrijfster groeide op in de Zuid-Engelse badplaats en woont nog steeds in de buurt, dus ze kent de omgeving door en door.
Griffiths schrijft in hoog tempo. Van haar Galloway-boeken verschenen er vijftien, sinds 2009. Dat is iets meer dan één per jaar. Klaarblijkelijk had ze nog tijd over, want in 2014 begon ze aan die tweede reeks, The Brighton Mysteries, met als speurders rechercheur Edgar Stephens en illusionist Max Mephisto. Het idee om een illusionist, in haar Brighton-reeks, te gebruiken kwam door haar grootouders, die een verleden hadden in de theaterwereld.
De reeks begint in de jaren '50, als Engeland nog de naweeën ervaart van de 2e Wereldoorlog. Verschillende gebruiksartikelen zijn nog op de bon en het land herstelt zich maar langzaam van de oorlogsinspanningen. De hoofdpersonen hebben ook hun persoonlijke oorlogservaringen.
Stephens en Mephisto kennen elkaar van een speciale afdeling van de geheime dienst, The Magic Men, waar theatrale effecten werden ingezet om de vijand te misleiden. Dat verleden achtervolgt hen als blijkt, dat andere leden van die groep, het doelwit van een moordenaar zijn geworden.
Ook in de volgende delen speelt het variététheater een rol, maar anders dan je zou verwachten, heeft Max Mephisto geen grote rol bij het oplossen van de zaken. Hij is meer toeschouwer en bijna slachtoffer, dan meesterbrein. De serie is dus geen variant op de TV-serie 'Jonathan Creek', waarin een expert in goocheltrucs misdaden oplost.
Na het vierde deel neemt de schrijfster een sprong in de tijd. We landen in de jaren '60, The Beatles staan in de hitparade en Brighton is het toneel van rellen tussen Mods en Rockers. Inspecteur Stephens is inmiddels getrouwd en heeft drie kinderen. Max Mephisto is geëmigreerd naar Hollywood, om in een film te spelen en te trouwen met een actrice.
Het is een slimme zet, want na de sfeervolle beschrijvingen van de jaren '50, neemt de herkenbaarheid in de jaren '60 alleen maar toe. Het zijn toch al de omgeving en de kleurrijke bijfiguren die de sterkste kant vormen van deze boeken. Ondanks hun avontuurlijke achtergrond zijn Stephens en Mephisto geen helden waar je erg mee gaat meeleven.
Gelukkig zijn er een paar sterke, vrouwelijke, bijrollen. Inspecteur Emma Holmes, bijvoorbeeld, de latere mevrouw Stephens, die de eerste vrouwelijke rechercheur in Zuid-Engeland was. Zij begint later een detectivebureau, omdat het leven als huisvrouw haar toch te saai is. En Ruby French, die op haar 18e ontdekt dat Max Mephisto haar vader is – hij wist het tot dan toe ook niet – zij wordt een succesvolle TV-persoonlijkheid, met haar eigen goochelshow.
De teloorgang van het traditionele theater, met z'n danseressen, acrobaten, buiksprekers en goochelaars en de opkomst van de moderne techniek, de televisie, transcontinentale luchtvaart, het ontstaan van de tienercultuur en de veranderende verhoudingen tussen mannen en vrouwen, Elly Griffiths maakt er handig gebruik van.
De verhalen zitten goed in elkaar en lezen vlot weg. Maar, als ik moet kiezen, dan vind ik de eerste reeks, met archeologe Ruth Galloway, toch net iets leuker. Het scheelt wel dat van de Brighton Mysteries, voor de Engelstalige lezers, een heel voordelig e-book te koop is, met de eerste zes delen in één bestand. Toch een aanrader, want vervelen zul je je er niet mee.
Wie meer wil weten over Elly Griffiths en haar boeken kan terecht op de website van de schrijfster.
