De e-reader en de hulpprogramma's

Sinds een paar weken ben ik de gelukkige bezitter van een e-reader. Dat 'gelukkig' is niet ironisch bedoeld, ik ben echt blij met het apparaatje. Het afgelopen jaar ben ik wat meer aan het lezen en dan is het een uitkomst. Boeken die je voor de e-reader koopt nemen geen plaats in in je boekenkast, een e-reader is prettiger vasthouden dan een dikke pil van 700 bladzijden en het leest echt prettig.

Een e-reader heeft een mat beeldscherm, je kunt de lettergrootte en het lettertype instellen en voor donkere momenten heeft hij binnenverlichting. 's Nachts in bed lezen kan dus zonder bedlampje, ook onder de dekens. Bovendien heb je, zelfs op een redelijk goedkoop exemplaar als het mijne, ruimte voor honderden boeken en zijn e-books in aanschaf goedkoper dan papieren exemplaren.

Zijn er geen minpuntjes ? Jawel, het hulpprogramma. Vroeger – misschien nu nog wel, maar ik koop weinig spullen, dus weet ik het niet zeker – kreeg je bij elk apparaat dat je op de pc aan kon sluiten een hulpprogramma. De digitale camera, de camcorder, de mp3-speler en ook de cd-brander, allemaal hadden ze hun eigen programmaatje en meestal was het werken daarmee geen pretje.

Het is mij bijvoorbeeld nooit gelukt om een programmaatje voor het, handig en snel, foto's en films van toestel naar computer transporteren, echt te gebruiken. Vaak mislukte het installeren al. Nou is dat helemaal niet erg, want dat overzetten van beeldmateriaal gaat ook prima met Windows verkenner.

Eigenlijk zijn al die programma's waarmee je je muziekcollectie, of fotoverzameling kunt beheren overbodig. Het ziet er leuk uit als je al die gedigitaliseerde lp's en cd's met hun hoesjes op een rijtje ziet, maar netjes verdeeld over ouderwetse verkennermapjes werkt net zo overzichtelijk.

Maar goed. Als je een e-reader koopt vraag je je wel af hoe je die e-boeken op het apparaatje krijgt. De verkoper beveelt daarvoor een – jawel ! – hulpprogramma aan, Adobe Digital Editions.

Bij de aanschaf van een e-book, krijg je doorgaans alleen een weblink. Om het boek te downloaden en er een bruikbaar bestand van te maken heb je een programma nodig. Bijvoorbeeld Adobe Digital Editions. Het is gratis en de eerste keer dat ik het gebruikte werkte het ook.

Vervolgens ging ik eens rondkijken op het internet. Er zijn verschillende websites waar je gratis e-boeken kunt downloaden. Dat gaat dan doorgaans over oudere geschriften, die niet meer in druk zijn. Ik kwam terecht op het Project Gutenberg, een non-profit organisatie die heel veel antieke titels aanbiedt, van William Shakespeare tot Louis Couperus.

Ik wilde niet direct hebberig doen, dus ik zette een dozijn van hun gratis e-boeken op mijn laptop. De Pickwick Papers, bijvoorbeeld, van Charles Dickens. Erg leuk, veel leesbaarder dan ik verwachtte en een aanrader voor wie van Engeland in de 19e eeuw houdt.

Ik verkreeg nog wat e-boeken uit andere bronnen en liet vervolgens Adobe Digital Editions mijn verzameling beheren. Leuk een e-bibliotheek verdeeld in e-boekenkasten. Echt overzichtelijk vond ik het er niet uitzien, maar een probleempje was vooral dat Adobe het plaatje van elk boek voorzag van een blauw etiket met het woord 'nieuw' erop.

Als ik na een poosje iets toevoegde was dat ook 'nieuw' en dat bleef het. Ook als ik de boeken, via het programma, overzette op mijn e-reader. Dat is niet handig, zo krijg je op den duur honderden nieuwe boeken en kun je tussen dat bos de echt nieuwe bomen niet meer zien. Je kan dat 'nieuw' maar op één manier uitzetten, door het boek in Adobe Digital Editions te openen. Je kunt met het programma namelijk ook e-boeken lezen, op je pc of laptop.

Ik opende dus een stuk of tien boeken en daarna liep Adobe Digital Editions vast. Het is me sindsdien niet meer gelukt het weer aan de praat te krijgen. Alle boeken verwijderen, het programma opnieuw installeren, het helpt niets.

Een zoektochtje op internet leerde me dat duizenden e-boeklezers met hetzelfde probleem worstelen. Vervelend, maar niet echt erg. Inmiddels ben ik er achter dat je e-boeken ook met Windows verkenner op je reader kunt zetten. Nieuwe boeken kopen kan direct met de reader, die zelf ook een internetverbinding heeft. Kortom, weer een hulpprogramma dat volstrekt niet helpt en overbodig is.

Maar een e-reader ? Dat is een aanrader !

De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ons grasveld en de biodiversiteit

De gemeente Soest houdt contact met zijn bewoners via een aantal pagina's in de Soester Courant. Het eerste artikel van de afgelopen week had als titel 'Wat doen we in Soest – Insecten en biodiversiteit'.

Dat interesseerde me zeer, want ik ben erg begaan met insecten en biodiversiteit. De gemeente is goed bezig, hoor, ze gebruiken geen bestrijdingsmiddelen, ze planten inheemse bomen en struiken aan en zo meer.

Onder het tussenkopje 'Bermen en gazons' schrijven ze: 'Onze bermen worden eens per jaar gemaaid. Het maaisel blijft een aantal dagen liggen zodat de zaden er uit kunnen vallen... (…) Hiermee stimuleren we de biodiversiteit van de planten. Hoe meer diversiteit, hoe meer insecten er komen.'

Geweldig ! Ik had het zelf niet beter kunnen verzinnen. Alleen gaat dit uitsluitend over de wegbermen. Die zag ik inderdaad vol bloeiende planten staan, afgelopen zomer. Over de gazons schrijven ze niets.

Augustus

En het beleid is wat betreft die gazons ook heel anders. Ik kijk vanuit mijn raam uit op een aardig gemeentelijk grasveldje. In het vroege voorjaar komen daar allerlei leuke plantjes tot bloei, maar dat wordt snel, door de groenbeheerders, de kop ingedrukt. Vanaf april wordt er namelijk elke week gemaaid.

Zo fanatiek gaat men tekeer, zo kort wordt het gras gehouden, dat er na enige tijd kale plekken ontstaan, waar helemaal niets meer groeit. Inmiddels is het november en hoewel de grote droogte voorbij is en het gazon weer aardig groen begint te worden, zijn de kaal gemaaide plekken nog steeds niet dichtgegroeid.

September

Ik zie dit nu al een paar jaar met stijgende verbazing en toenemende ergernis aan. Uit nieuwsgierigheid heb ik afgelopen voorjaar zelfs wat aarde weggehaald, van de rand van het gazon, en in bloempotten op mijn balkon gedaan. Om te zien wat voor plantjes er nou in dat grasveld zouden groeien, als het niet elke week tot op de wortel zou worden afgemaaid.

In mijn bloempotten groeiden en bloeiden paardenbloemen, madeliefjes, ereprijs, weegbree, duizendblad, klaver, hoornbloem, allemaal bloemen die bestoven worden door insecten.

November

Zou het niet een goed idee zijn, voor de insecten en biodiversiteit, als die planten in de vele duizenden vierkante meters gazon, die onze gemeente heeft, de kans zouden krijgen om tot bloei te komen ? Leuk dat het in de smalle reepjes wegberm mogelijk is, maar met die gazons maak je pas echt impact.

Daarnaast zou je een hoop werk, mankracht en dus geld kunnen besparen door wat minder te maaien. Die gazons zijn geen golfbanen ! Het is helemaal niet erg als het gras er 10 of 20 centimeter hoog staat. En als dat echt een brug te ver is, maai dan eens een jaartje om de week, in plaats van elke week.

Wat overigens ook achterwege kan blijven is dat malle bladblazen, aan het eind van de herfst. Afgevallen blad is helemaal niet schadelijk voor een grasveld, insecten en andere ongewervelden schuilen onder en leven in dat afgevallen blad. En ook daarop kun je leuk besparen en tegelijk de natuur helpen.

Het lijkt mij een win-win-win situatie.

De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Oorlog is een misdaad

Het is dit weekeinde precies 100 jaar geleden dat er een eind kwam aan de Eerste Wereldoorlog. Bij ons is dat niet zo'n evenement, maar in de ons omringende landen wel. In België leggen schoolkinderen bloemen op gedenkplaatsen en op zondag is er een grote herdenking in Parijs gepland.

De BBC is al geruime tijd bezig met terugblikken en herdenken. Er waren in de afgelopen week documentaires over het verloop van de oorlog en de rol van de spoorwegen. Er was aandacht voor het bezoek dat premier May bracht aan de militaire begraafplaats van Saint-Symphorien nabij het Belgische Bergen. Ze legde er onder meer bloemen op het graf van de laatste Britse soldaat die in de oorlog gesneuveld was.

In totaal werden er in de strijd ongeveer 9 miljoen militairen gedood en 1 miljoen burgers. 'Daarnaast stierven door honger en ziektes nog bijna 6 miljoen burgers,' schrijft Wikipedia.

Je zou zeggen dat iedereen blij was toen er eindelijk een wapenstilstand getekend werd. Toch is er iets geks met dat moment. De wapenstilstand ging in op 11 november, 1918, om 11 uur 's ochtends. De elfde van de elfde, om elf uur, dat is toevallig !

Dat is het dus niet. Er was uiteraard enige tijd onderhandeld voor er een akkoord getekend werd. Uiteindelijk werden de partijen het op 10 november, om 5 uur 's ochtends, eens. Je zou zeggen dat de vijandelijkheden onmiddellijk gestaakt werden. Maar, nee. De onderhandelaars besloten om het vechten pas de volgende dag om 11 uur te staken.

Ik kan me nog voorstellen dat om 5 uur 's ochtends niet direct elk legeronderdeel bereikt kon worden, maar waarom dat uitstel tot de volgende dag 11 uur ? Het gevolg was dat er tot op het laatste moment doden zijn gevallen. Welke idioot bedenkt zoiets ?

Hoge militairen, lees ik bij Historiek.net. Een Franse maarschalk, een schout bij nacht en een admiraal uit Groot-Brittannië en een Duitse diplomaat. Oorlog is al een misdaad, natuurlijk, maar deze lieden hebben nog wat extra doden en gewonden op hun geweten. Volstrekt onnodig, maar elf, elf, elf, dat is zo'n leuk moment. Waarschijnlijk hebben ze er een lintje voor gekregen.

Historiek.net schrijft: 'Na de ondertekening werd er dus nog enkele uren gevochten. Om twee minuten voor elf sneuvelde bij het Belgische Mons de Canadese soldaat Price. Hij wordt gezien als het laatste slachtoffer van de Eerste Wereldoorlog...' Met dank aan de onderhandelaars.

Ineens bedenk ik dat 5 mei 1945, ook een verdachte datum is. De vijfde van de vijfde. Zouden ze aan het eind van Tweede Wereldoorlog opnieuw een lollig moment afgewacht hebben ?

Het scheelt niet veel. De capitulatie werd ondertekend op 4 mei om 18.00 uur, maar er werd afgesproken om de strijd pas te staken op 5 mei, om 8 uur 's ochtends. Na het wat gesteggel tussen hoge militairen werden de nodige bevelen zelfs pas om 16:30 ondertekend. Zo was het toch nog bijna de 5e van de 5e, om 5 uur. Vrede sluiten kun je maar beter niet aan militairen overlaten, want dan vallen er dus onnodige slachtoffers.

De grote herdenking in Parijs wordt vandaag ook direct door de Nederlandse TV uitgezonden. Ik ga niet kijken. De regeringsleiders die daar kransen komen leggen sturen zo weer nieuwe soldaten naar het front, als ze dat uitkomt...

Zie op Historiek.net: Ondertekeningwapenstilstand eerste wereldoorlog

En: Capitulatie in Wageningen in mei1945

De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Een enerverende week

Het begon ermee dat op maandagochtend de verwarming het niet deed, op woensdag vierden we de verjaardag van de dochter des huizes, op vrijdagavond kwamen mijn ouders eten en op zaterdag stierf onze kat.

De wisselende emoties bij de verjaardag – leuk –, het etentje – gezellig – en het overlijden van de kat – erg verdrietig, kunnen jullie je wel voorstellen. En de ene gebeurtenis was niet het gevolg van de andere, laat ik dat vooral benadrukken. Dus laat ik wat meer vertellen over de verwarming.

Via de gebruikelijke omweg, van verhuurder, via Vereniging Van Eigenaren en hun onderhoudsinstantie, naar installatiebedrijf, kwam er op dinsdagochtend een monteur aan de deur. Na een opgewekt: 'Met Kees van de firma X !', door de huistelefoon kwam er een kleine, kaalhoofdige zestiger, met een flinke gereedschapskist in zijn hand, de trap op gestommeld. 'Poeh, drie hoog ! En ik met mijn versleten knieën !'

Ik wees hem de koude radiator en hij schroefde de thermostaatknop eraf. Daarna probeerde hij vergeefs de koude radiator te ontluchten. 'Zit er niet gewoon te weinig water in het systeem ?', vroeg ik. Ja, dat dacht hij ook. Maar om dat bij te vullen moest hij de stookkelder in.

Voor we hem weer die drie trappen af lieten gaan boden we hem eerst een kopje koffie aan. Waarna hij, aangemoedigd door de belangstellende vragen van mijn vrouw, zijn hele levensgeschiedenis vertelde.

Die knieën kwamen niet door het werk, maar door het voetballen. Hij was een talent geweest als jonge jongen, maar als je goed bent mag je met de oudere elftallen meespelen en daar gaat het er veel ruwer aan toe. Hij was een handige kleine aanvaller en die grote, bonkige verdedigers probeerden hem met grof geweld van het scoren af te houden.

Dat resulteerde niet alleen in kapotte knieën maar uiteindelijk ook in een gescheurde maag. Hij wees het aan: 'Ik heb een litteken van hier tot daar.'

Daarna was het met voetballen gedaan en werd het een baan als monteur.

Eerst werkte hij bij de concurrent van de firma X, maar dat ging allemaal heel vriendschappelijk. Bij X werkten twee broers en bij zijn baas twee andere, uit het zelfde gezin. Dus als ze bij een klus een onderdeel, of stuk gereedschap, tekort kwamen dan stuurden ze een van die broers naar X en werd het geregeld.

Dat ging over en weer. Dus toen zijn bedrijf, na een overname, failliet ging was het, gezien de goede verhoudingen, niet gek dat de firma X hem een baan aanbood. Maar ja, het was zomer, er was een WK voetballen op de TV, hij had helemaal geen zin om direct weer aan de slag te gaan. Dus wees hij het eerste aanbod af. 

Daarna kwam X met een beter voorstel, maar voor dat geld wilde hij maar vier dagen per week werken. Dat was akkoord en hij mocht beginnen als het WK afgelopen was. Dat was nu 30 jaar geleden. Nog drie jaar te gaan tot zijn pensioen en dan zou hij zijn gereedschapskist het kanaal in gooien.

Ondertussen was de koffie op en vertrok hij naar de stookkelder. Na een minuut of twintig ging de huistelefoon weer. Kees, van de firma X. Dat bijvullen ging niet lukken, in de stookkelder stond 15 centimeter water, het kwam tot over zijn schoenen. Maar hij had het al doorgegeven, dus ze gingen er wat aan doen.

Een dag later, toen we terugkwamen van een feestelijk kopje koffie, met een lekker stuk gebak, vanwege de verjaardag van de dochter des huizes, zagen we een tankwagen voor de flat staan. Een dikke slang verdween in het middelste portiek. En wat later op de dag lukte het de radiatoren te ontluchten en het huis weer aangenaam warm te stoken.

Maar toen was de week nog maar halverwege.

Wie meer wil zien over onze naaktkat Odilon kan naar deze bijdrage op dit blog. 

De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Odilon de Naaktkat (16 september 2004 - 3 november 2018)

Vanochtend is Odilon voorgoed ingeslapen...

Voor al zijn fans een link naar de Odilon foto's op dit blog